Op de lagere school kregen wij vroeger blokfluitles en een blokfluit mee naar huis. Deze blokfluit bracht nogal wat irritatie met zich mee. De hele dag probeerde ik mijn lievelingslied te oefenen. Het was een lied dat ik eens in de kerk had gehoord. Een lied met een prachtige melancholieke melodie. Het was het lied 40a uit het liedboek voor de kerken: "Zijt gij mijn God, ben ik Uw mens nog Here...". Mijn ouders werden horendol van het eindeloze oefenen. Nog steeds kan ik dit lied spelen al heb ik na de lagere school nooit meer een blokfluit aangeraakt.
Laatst werd het lied in de kerk gespeeld en keek eens goed naar de vreemde tekst. Een lied vol twijfel en angst. Ik weet nog dat het verhaal van de dwaze en wijze maagden, op de lagere school, diepe indruk op mij maakte. Hoorde ik wel bij God? Sprak het lied mij daarom zo aan? Wij deden als gezin niet zoveel met het geloof. Deed ik wel genoeg. Hoorde ik bij de dwaze meisjes?
Op dit moment lees ik het boek van Job. Hoe kan deze ellende hem toch overkomen. Hij heeft toch altijd goed gedaan? Zelfs zijn vrienden beschuldigen hem van goddeloos gedrag. Maar hij heeft niets fout gedaan. Hij verdient deze ellende niet. Wat was de motivatie van Job om rechtvaardig te zijn? Om dingen te verdienen. Bezit, aanzien...Of was hij rechtvaardig omdat hij God liefhad en ontzag voor Hem had? Ik denk het laatste maar toch spreekt hij ook over verdienen.
God wil dat we in ons geloof de motivatie om iets te verdienen loslaten en ons gedrag laten leiden door wie Hij is. Dat we niet langer een verdiengeloof aanhangen, maar dat we een genadegeloof van Hem ontvangen die ons binnenste vervuld met geloofszekerheid. Niet ik maar God in het middelpunt van je leven. Leef niet om te ontvangen maar om te delen van datgene wat God je geeft.
Job belijdt: "Ik kende U alleen van horen zeggen. Maar nu heb ik U zelf gezien." God is dichtbij gekomen. Religie is uiteindelijk veranderd in een relatie. God is erbij en je mag op Hem blijven vertrouwen waar je ook doorheen gaat.
Niet de omstandigheden bepalen ons leven maar Gods aanwezigheid in die omstandigheden. Hij laat niet los.
‘Gij wilt mijn God, ik mag uw mens weer wezen!’ Lied 40a vers 9
