maandag 23 maart 2015

De verborgen tuin van William Sirls

De verborgen tuin van William Sirls 

"Waarachtig, ik verzeker u: als een graankorrel niet in de aarde valt en sterft, blijft het één graankorrel, maar wanneer hij sterft draagt hij veel vrucht. Wie zijn leven liefheeft verliest het, maar wie in deze wereld zijn leven haat, behoudt het voor het eeuwige leven." (Johannes 12:24) 

De veertienjarige Andy is voor het leven getekend door een gewelddadige relatie van zijn moeder Judy. Alhoewel hij van dit geweld weinig herinnerd blijven de sporen letterlijk zichtbaar. Zijn zelfbeeld is broos en bitterheid vertroebelt zijn kijk op de wereld . Hij heeft veel sympathie voor zijn oom Gerald Ripley die een heftig leven als drugsdealer achter de rug heeft. Zijn oom Rip is echter in de gevangenis bekeerd van zijn oude leven en is Christen geworden. Het kleine stadje Benning, waar ze wonen, krijgt te maken met een mysterieuze inbreker die niet steelt maar spullen achterlaat. Iedereen verdenkt de rijke zakenman Kevin Hart, die met zijn gulle giften iets uit het verleden probeert recht te zetten. Er gebeuren nog meer vreemde dingen. Andy krijgt vreemde profetische boodschappen via zijn iPod en ze ontdekken een geheimzinnige tuin waarin vrede en genezing te vinden zijn.

William Sirls heeft na zijn debuutroman en bestseller De Opdracht opnieuw een prachtige roman geschreven. De verborgen tuin zit goed in elkaar en de verhaallijn kent vele verrassende wendingen. De personages zijn realistisch neergezet. Een goede mix van spanning, humor en levenservaringen. Levenservaringen die Sirls ook zelf heeft doorleeft tijdens zijn eigen tijd in de gevangenis. Het verhaal kent naast een realistische kant ook een bovennatuurlijke kant en deed me een beetje denken aan de romans van Frank Peretti. Persoonlijk vind ik deze bovennatuurlijke kant een beetje afbreuk doen aan het verhaal. Het verhaal is al mooi zonder deze wonderlijke gebeurtenissen. Maar smaken verschillen.

Al met al een mooie roman over vergeving en aanvaarding. Aanvaarding van de dingen die je overkomen maar ook de aanvaarding van wie je in werkelijkheid bent. Een geliefd kind van een Hemelse Vader, die je aanvaard zoals je bent, wat je ook heb meegemaakt en wat je ook voelt. Een bemoedigend boek over Gods volmaakte plan in een onvolmaakte wereld.

zondag 15 maart 2015

Toeval of leiding.



Op welke manier spreekt God? Deze keer op een bijzondere manier. Al jaren heb ik een "pillenpotje" met daarin Bijbelteksten. Deze heb ik al voor ons trouwen een keer van iemand gekregen. Maar ik houd er niet van om Gods leiding op deze manier te manipuleren en heb het potje onaangeroerd op een boekenplank laten staan. Afgelopen week kreeg ik een leuk idee. Ik kan natuurlijk een tekst uit het potje pakken en een weekje bij me dragen om zo de tekst uit mijn hoofd te leren. Zo gezegd zo gedaan en ik nam een kaartje uit het potje. Er stond:

Ik zal opstaan en naar mijn vader gaan en tot hem zeggen: Vader, ik heb gezondigd tegen de hemel en voor u, 19 ik ben niet meer waard uw zoon te heten; stel mij gelijk met een uwer dagloners.  (Lukas 15)

Hmm wat een droeve tekst maar zo voel ik me soms wel. Ook al weet ik dat ik waardevol ben en de rechtvaardigheid van Jezus me wordt toegerekend en mijn zonden zijn vergeven. Onze aanvaarding hangt niet af van wat we hebben gedaan maar van wat Jezus heeft gedaan Ik besloot de tekst toch maar te overdenken. En werd benieuwd hoe de tekst verder zou gaan. Natuurlijk ken ik het verhaal maar hoe het letterlijk verder gaat. Aan het einde van de week vroeg ik aan mijn zoon om ook eens een kaartje te pakken. Ik schudde de kaartjes en...

Hij pakte uit die meer dan honderd verschillende versen dit vers:

En hij stond op en keerde naar zijn vader terug. En toen hij nog veraf was, zag zijn vader hem en werd met ontferming bewogen. En hij liep hem tegemoet, viel hem om de hals en kuste hem.



Hè maar...Ik haalde mijn eigen kaartje uit mijn zak. Het was het volgende vers uit Lucas 15. Uit al die honderden teksten pakte hij vers 20. Wat een mooie "toevalligheid" God is met ontferming over ons bewogen. Hoe we ons ook voelen. Hij wil onze Vader zijn.

En dat was nog niet alles. Je raadt nooit waar de dienst deze zondag over ging. Juist over de verloren zoon uit Lucas 15: 11 tot en met 32. Het hele verhaal werd voorgelezen en maakte het plaatje waar ik de hele week over had nagedacht compleet. Wat een geweldige Vader hebben wij.

 Goede zondag gewenst.



maandag 2 maart 2015

Huis van herinnering van Karen Kingsbury

Huis van herinnering van Karen Kingsbury

"Wat zal ons scheiden van de liefde van Christus? Tegenspoed, ellende of vervolging, honger of armoede, gevaar of het zwaard? Er staat geschreven: ‘Om u worden wij dag na dag gedood en afgevoerd als schapen voor de slacht.’ 37 Maar wij zegevieren in dit alles glansrijk dankzij hem die ons heeft liefgehad. Ik ben ervan overtuigd dat dood noch leven, engelen noch machten noch krachten, heden noch toekomst, hoogte noch diepte, of wat er ook maar in de schepping is, ons zal kunnen scheiden van de liefde van God, die hij ons gegeven heeft in Christus Jezus, onze Heer."(Romeinen 8: 35-39)

Dat het leven niet altijd rozengeur en maneschijn is daarover schrijft Karen Kingsbury in het nieuwe en laatste boek over de familie Baxter. Het boek begint met het overlijden van het pasgeboren meisje Sarah. Ondanks het grote verdriet groeit er hoop en heeft dit korte leventje een grote impact op alle leden van de familie. Zij worden stilgezet bij de broosheid van het leven en de dingen waar het echt om draait: De liefde… en de keuzes die ze maken. De goede herinneringen zijn het geschenk van het leven dat je meedraagt en de vruchtbare grond voor nieuwe keuzes. Het leven gaat door en dat niet zonder vele beproevingen van alle familieleden.

Huis van herinnering is een realistisch geschreven roman. Karen Kingsbury weet als geen ander de stille stem van ons hart te verwoorden. Ze schrijft over de innerlijke gesprekken die mensen voeren en hoe God door moeilijke omstandigheden toch goede dingen voortbrengt voor mensen die daar oog voor hebben. Een prachtige roman waar hoop en liefde de hoofdrol spelen. Ieder persoon met zijn eigen karakter. Dit laatste boek was voor mij het eerste boek dat ik over deze familie las en ik kan vertellen dat de boeken prima afzonderlijk te lezen zijn. Het ‘nadeel’ is wel dat ik nu ook alle andere delen wil lezen.

Huis van herinnering is het derde deel van de serie Samen onderweg. Eerder verschenen Dag van vreugde en Zomer van hoop.

De broosheid van het leven.

Vogeltje dat tegen het raam vloog

De dood, we staan er liever niet bij stil. Toch is het goed om er af en toe wel bij stil te staan omdat het onze ogen opheft naar wat werkelijk van waarde is. Omdat het onze ogen richt op de Eeuwige.

Deze week waren we gedwongen om er bij stil te staan. In onze gemeente overleed een lieve vrouw. Zondagochtend stond ze lachend aan de koffietafel en 's middags was ze overleden. Wat een schok, wat een verdriet. Het kan zomaar gebeurd zijn. Het kan je angstig maken. Ook het leven van een Christen gaat niet over rozen. In de Bijbel staat dat de rampen die de rechtvaardige talloos zijn. Maar er staat ook nog iets ander namelijk: "Uit alle redt hen de HEERE". Dat mocht ik ook ervaren bij het overlijden van mijn vader. De Hemelse Vader troostte met zo'n liefde dat het me haast teveel werd. We mogen vertrouwen dat we niet boven vermogen verzocht worden. Corrie ten Boom sprak weleens over de zorgen die ze maakte en de twijfel die ze had of ze het verdriet dat haar misschien zou overkomen wel aan zou kunnen. Haar oude vader gaf haar een wijze les en vroeg haar wanneer ze haar treinkaartje kreeg. Vlak voor het instappen gaf haar vader altijd het kaartje. Hij zei: Zo is het ook met God. Hij geeft ons pas kracht als we het werkelijk nodig hebben. Niet daarvoor maar precies op tijd

Juist in tegenslagen en ellende is de overwinning!


Afgelopen zaterdag waren we bij de begrafenis van een oom van Henze. Een zeer gelovige man die altijd over God sprak. Hij was de eerste die wist dat Henze en ik iets met elkaar hadden. We mochten een week bij hem op het kasteel logeren en bijna elk jaar kwamen we bij hem om iets van Gods goedheid te proeven. Alle gesprekken gingen over de goedheid van God. Hij straalde. "God is goed hè" zei hij altijd. Toch heeft deze man veel ellende meegemaakt. En hij heeft vreselijk moeten lijden voor hij stierf. Toch bleef hij stralen en zag hij uit naar zijn hemelse huis te gaan. De afscheidsdienst was een vreugde dienst. God geeft ons kracht om te blijven zingen. Verdriet was er maar we zongen van de hoop en de zekerheid die God ons geeft. Hij houdt ons vast in grote nood. Zingen is een daad van vertrouwen! Om je problemen en zorgen van je af te zetten en alleen nog God te zien. Wat een troost dat niets ons kan scheiden van Gods liefde...zelfs de dood niet. We zijn veilig. God houdt alles in zijn hand. We zijn niet alleen. De liefde wint! Ook in het dal van diepe duisternis is Hij nabij.

 
Een mooie aanvulling op deze blog is het lied dat we zingen met het paasproject:
 
God wint door klein te wezen
God wint door geboeid te zijn
God wint door te houden van de vijand
God wint door lijden en door pijn
God wint door Zijn Zoon te geven
God wint door het sterven heen
ja Jezus stond op, de dood is niet het einde
Gods liefde overwint
Tekst en melodie: Ellen Laninga – van der Veer
Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...