Appelroomtaart

Dit recept heb ik uit het boek van Tricia Goyer, Van naald tot draad'. Het is één van de recepten die ik heb gemaakt. En met succes want iedereen was het over eens dat hij heerlijk smaakte. Ik heb de taart een beetje aangepast. Zodat je niet teveel suiker en slagroom hoeft te gebruiken. Ik geef een recept waarmee je twee taarten kan maken.

Wat heb je nodig?

-2x Appeltaartmix (Je favoriete mix want sommige goedkope merken smaken nergens naar)

-3 eieren (zie pak) waarvan 1 losgeklopt eitje om de bovenkant van de taart in te smeren.

-Roomboter (zie pak)

-8 a 9 Elstar appels

-Kookpudding roomsmaak

-500 ml melk

-1 Citroen

-Bloem, eetlepel

-50 ml slagroom, scheutje

-Kaneel, 2 theelepels

-2 springvormen van 24 cm doorsnede

Hoe maak je het?

Maak in een beslagkom van de 2 pakken appeltaartmix één deeg en laat deze een uurtje rusten in de koelkast. 

Maak ondertussen de kookpudding klaar en laat deze afkoelen. Schil de appels in kleine blokjes en besprenkel ze met een beetje citroensap en citroenrasp. Voeg de kaneel toe. Doe daarna de afgekoelde pudding bij de appels en voeg er een scheutje slagroom bij. Roer er een eetlepel bloem doorheen. 

Verdeel het deeg in 3 stukken. Bekleed met 2 stukken 2 ingevette springvormen. Doe hierin het appelmengsel en bedek met het overgebleven deeg de taarten. Gebruik een losgeklopt eitje om de bovenkant van de taart in te smeren.

Bak de taarten een uur op 175C in een voorverwarmde oven

Koud serveren. (één voor jezelf en één om weg te geven)

Eet smakelijk.

Nog makkelijker gaat het met een appelschilmachine. Die het klokhuis verwijdert en de appel in schijfjes snijdt.

Advent uitzien naar Zijn komst

Want er zal een Twijgje opgroeien uit de afgehouwen stronk van ​Isaï,

en een Loot uit zijn wortels zal vrucht voortbrengen.
Jesaja 11

Hoop: Er zij Licht...

In deze donkere dagen wordt vandaag een kaarsje aangestoken. Het licht dat het donker doet verdwijnen. We denken aan het grootste geschenk dat ooit gegeven is. God zelf die mens werd om ons te bevrijden. Licht schijnt in de duisternis en de duisternis heeft het niet in zijn macht kunnen krijgen. De Gever wordt het Geschenk. We leven toe naar dit grote wonder. Een twijgje groeit aan die dode stam, kwetsbaar en klein. Dat wat dood was, wordt nieuw leven. God verbindt zich met ons mensen en komt onder ons wonen. Hij laat ons niet alleen.

Elk mens is als de kribbe in Gods ogen;

geheel vergankelijk in lout’rend, heilig vuur,

zo leeg, zo vuil en in Zijn hand onbruikbaar,

maar God is wachtend op dat ene uur

waarin wij knielen en Hem need’rig vragen:

“Kom in mij wonen, maak mijn kribbe rein,

zodat ik word waartoe U mij bestemd hebt:

om door Uw leven, levend brood te zijn.”

Laat Christus zo uw hart en dagen vullen,

geef Hem maar alle ruimte die Hij vroeg.

Wees als de kribbe die door God verkoren

de Koningszoon met grote vreugde droeg.

Antje So-Rhebergen “Aan zijn voeten”