zondag 24 juli 2016

Een oase in het dorre dal.


 Gelukkig wie bij u hun toevlucht zoeken, met in hun hart de wegen naar u.
Trekken zij door een dal van dorheid, het verandert voor hen in een oase;
rijke zegen daalt als regen neer. Steeds krachtiger gaan zij voort
om in Sion voor God te verschijnen
(psalm 84)

Wat een mooie tekst. Mijn oog haakte vast op de woordjes 'in hun hart'... Wegen in je hart?

In de NBG staat  het nog mooier: "Welzalig de mensen wier sterkte in U is, in wier hart de gebaande wegen zijn". 
Gebaande wegen betekent dat iemand je is voorgegaan.

God wil ons verlossen van onze eigen overwoekerde en kronkelige wegen. Onze eigen waterbakken waarin geen water blijft staan. (Jer 2:13)

 
Ons leven is zinloos als we zonder God leven. Wij kunnen onszelf niet redden net zo min als je jezelf aan je haren kunt optrekken uit een moeras. We hebben God nodig en die wetenschap moeten we aanvaarden. We moeten ons overgeven. En dat is voor de mens de moeilijkste stap in zijn leven. Aanvaarden dat je het zelf niet kan en aanvaarden dat je aanvaard bent door genade, waarvoor je zelf niks hebt hoeven doen.

We moeten immers alles zelf kunnen doen, onafhankelijk zijn. We vullen ons hart met ons eigen werk en prestaties maar dit zal ons nooit werkelijk vullen. Zoals gescheurde waterbakken stromen de prestaties, werken en bezit weer weg door de tijd. Mensen vergeten onze werken. We gaan minder presteren en zijn we dan minder waard? Onze werken, prestaties en bezit maken ons niet tot wie we zijn. 


God maakt ons wie we zijn...

We zijn Gods schepping, Zijn maaksel en als we Christus aanvaarden als Verlosser mogen we Kinderen van God zijn. Een wedergeboren nieuwe schepping. Als wij hulp zoeken bij God dan geeft Hij gebaande wegen in ons hart. Jezus, de Weg en de Waarheid en het Leven komt in ons leven binnen. Dan leven we niet meer voor onszelf, maar voor Hem. Dan zullen stromen van levend water uit ons binnenste vloeien. Dan worden we een oase voor de dorre wereld om ons heen. Levend voor Hem...Vruchtdragen. Fijne zondag en wees een oase.




maandag 11 juli 2016

Rustdag

Zo de triatlon van deze maandag zit er weer op. Elke dag probeer ik minstens één uur te lopen of te fietsen. Daarnaast tenminste één keer per week zwemmen. Dat laatste zijn mijn triatlondagen. 's Ochtends probeer ik om 6 uur op te staan (wat niet altijd lukt) om daarna 4km naar het zwembad te fietsen. Dan een half uurtje zwemmen en weer terug op de fiets. Dan de kinderen naar school bonjouren en nog eens 2 km met de hond over het natuurpad wandelen. Heerlijk dat wandelen na zo'n drukke ochtend. Tijdens het wandelen probeer ik te bidden en mijmer ik over van alles en nog wat.


Als ik thuiskom zet ik koffie en ga Bijbellezen en dagboek schrijven. Tja en dan moet ik maar eens aan de slag want,  als het me gelukt is om vroeg op te staan,  is het alweer 9 uur  Natuurlijk voel ik me ontzettend schuldig van al dat niets doen. Nou ja niets doen, niet productief bezig zijn.


We leven in een tijd, dat tijd iets op moet leveren en dan vooral iets moet opleveren voor de ander. Voor je gezin, je werk, je kerk. Dat bewegen is gezond en maakt dat ik me letterlijk lekkerder in mijn vel voel. Het geeft me energie om de dag weer aan te kunnen en helpt om positiever over mezelf te denken. Maar dat het productief is? Nee niet echt...dus snel maar bezig met opruimen, stofzuigen, dweilen wc schoonmaken, boodschappen doen, boekhouding bij houden, dingetjes regelen, bedenken wat je wil eten en zo zit je weer in de mallemolen van het leven, jezelf achterna te jagen. Doen, doen. doen in plaats van zijn. 


Geef mij dan maar de zondag. De dag dat ik zonder schuldgevoel eindeloos op de bank kan zitten lezen. De dag dat er na de kerkgang even niks hoeft. En dat ik me niet erger dat ik niks doe (ik heb wel de was in het zonnetje gehangen). Vroeger ergerde ik mij aan de zondagen omdat je dan niks kon en mocht doen. Alle winkels waren dicht en pap en mam waren moe. Nu in onze tijd kan je van alles doen en zijn alle winkels open maar ben ik blij dat ik lekker niks moet. Zondag is een dag van zijn, zijn, Zijn ipv doen. Niet omdat het moet maar omdat het mag. Jezus zei: ”De Sjabbat is gemaakt om de mens, en niet de mens om de Sjabbat.” (marc 2:27) Geniet in vrede van God zijn schepping en van elkaar. Shalom 


Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...