Verwachtend hart

Advent, verwachtingsvol kijken we naar wat komen gaat. Vertrouwend op datgene wat God heeft beloofd. We leven toe naar de komst van de Messias. Niet alleen gedenken we dat met Kerst maar ook verwachten we Zijn komst in de toekomst. 

Maar het allerbelangrijkste is Hem elke dag te verwachten in de kleine dingen van alle dag. Verwachtingsvol leven en Zijn hand zien onder elke situatie. Want Hij is met ons alle dagen van ons leven. 

Vaak lijkt het leven saai en kan de sleur toeslaan. Het leven van alle dag. Het leven om het leven zelf. Het verwachtingsvol uitkijken kan naar de achtergrond verdwijnen door zorgen en teleurstellingen. 

Kunnen we nog genieten van datgene wat God ons nu geeft. Zijn nabijheid. Ook in de situaties waar het soms zo donker kan zijn. Wordt Kerst daarom mischien op de donkerste dagen van het jaar gevierd. Om licht en hoop te brengen in de donkere periode van ons leven. 

Omdat onze zoon het 'echt gezellig' wilde maken met een boom, hebben we dit jaar sinds lange tijd weer een kerstboom in huis. Ik vond het niet Bijbels om een boom in huis te zetten maar nu in deze tijd maken we het toch gezellig.

En ook hebben we samen met de buren onze huizen met lichtjes versierd. Zelf denk ik dat je best mag genieten van de Kerst. Inclusief de boom, lichtjes en kerstballen. Het draait namelijk om onze hartsgesteldheid en niet om uiterlijke dingen. (kol. 2:16) God geniet als we Zijn nabijheid zoeken en vieren.

Zo mogen elke dag weer vol verwachting wandelen aan Zijn hand. Zijn liefde delen met de mensen om ons heen. 

Het alfabet van dankbaarheid

Dankt onder alles. In elke situatie mag onze dank klinken. Niet in de zin dat we voor alles wat ons overkomt moeten danken maar onze dank mag onder elke situatie meeklinken. Als een lied dat afgespeeld wordt onder elke situatie. 

Maar vaak klinkt er een ander lied. In plaats van dankbaarheid klinkt de melodie van onvrede met angstige en boze ondertonen. De dingen in ons leven gaan vaak niet zoals wij hadden gepland. Onvrede maakt onze gedachten dor en donker. Soms zo donker dat je niet eens meer blij en dankbaar kan/wil zijn. Vaak kan je blijven malen over een situatie die je graag anders had gewild. En meestal 's nachts kunnen vervelende gedachten je wakker houden. 

Je richten op dat waar je wel dankbaar voor bent kan hierin verandering in brengen. Omdat je, je gedachten bewust richt op het goede, oftewel op de Goede. We mogen beseffen dat elke goede gave en elk volmaakt geschenk van boven komt. Van de Vader. (Jakobus 1:17) Ook als we denken dat we niks te danken hebben kunnen we danken als we beseffen wie die Goede Vader is. Danken is eigenlijk ons vertrouwen uitspreken. 

Kort geleden las ik een stukje over het 'Dank-ABC'. Als je niet kan slapen of je wordt overspoelt door vervelende/angstige gedachten, ga dan danken. Bij elk letter van het alfabet bedenk je een onderwerp waarvoor je kan danken. Bijvoorbeeld: "Heer dank U dat U mij Aanvaard heeft als Uw kind. Dank dat U ons de Bijbel hebt gegeven waarin we U mogen kennen." Hiermee richt je, je gedachten op het goede. Vervelende gedachten krijgen geen kans meer en je valt met fijne gedachten in slaap. Voor mij werkt dit echt. Vaak val ik al in slaap voordat ik het alfabet heb uitgebeden. 

Danken betekent dat we op God blijven vertrouwen. Door alles heen mogen we Zijn goedheid blijven zien.  

God is nabij en weet wat we nodig hebben. Hij zal alle dingen laten meewerken ten goede. Hij komt tot Zijn doel. Heer Uw wil geschiedde. Niet ik maar U komt toe alle dank en eer. 

Blijf danken en blijf daarmee blijf je vertrouwen. We zijn voor eeuwig veilig in Zijn Vaderhand.

Dit mooie toepasselijke lied dat ik toegestuurd kreeg stuur ik hiermee ook graag weer door. 

Lammetje

In 2011 ben ik begonnen met het schrijven van deze blog. Mijn kinderen waren toen 8 en 6 jaar. Vandaag was ik bezig met het opruimen van speelgoed waar ze niet meer mee spelen. Autootjes, knuffels, blokken, treinspoor etc. Volgens de jongens mag alles wel weg. Dozen worden gevuld. Ik krijg een brok in m'n keel. De kindertijd is voorbij. Het afsluiten van een mooie tijd maar ook het begin van een nieuwe periode. De toekomst leggen in de handen van de goede Herder. 

Ook alle oude kinderboeken kunnen in een doos naar zolder. Boeken die ik voor het slapengaan voorlas. De Chris en Jorieke boeken van Bert Wiersma hebben we voor het slapengaan allemaal uitgelezen. Ook mooi waren de boeken van Patricia M. St. John. In plaats met verder opruimen ga ik even zitten. "Het geheim van het kreupelbos." Ik lees een stuk over het verdwaalde lammetje.

"Waarom is het weggelopen?" vroeg ik, terwijl we tussen de struiken keken en de greppels afzochten, 'nou,'  antwoordde de oude man met een glimlach, 'hij is natuurlijk net zoals wij allemaal: hij doet het liefst waar hij zelf zin in heeft en dat heeft hem  in moeilijkheden gebracht, arm dier.'...'er zijn een heleboel dorens en stekels nodig om zulke lammetjes te leren dat hun eigen zin niet 't beste voor hen is...als het verdwaald is kan het onmogelijk zelf de weg terugvinden. Er is maar één die het thuis kan brengen; dat is de herder en daarom doet het zijn bekje open en blaat. Het schreeuwt om gered te worden."

Je eigen gang gaan dat herken ik wel bij mezelf maar ook vooral bij pubers. Als je ze zegt, dat ze het beste dit wel en dat niet kunnen doen, doen ze juist het tegenovergestelde. Ze willen de wereld zelf ontdekken en de dingen op hun eigen manier doen. Ze nemen je advies niet zomaar meer aan. Totdat ze hun neus stoten en zien dat iets toch niet zo handig was. Net als de Herder help je ze weer op de goede weg. Tenminste... als ze willen luisteren. Anders moeten ze door schade en schande wijs worden. 

Doen wat ons het beste lijkt kan ons soms in de problemen brengen, omdat God een ander plan heeft. Denk eens aan het verhaal van Saraï die Abram over haalde om nageslacht bij Hagar te verwekken. 

Ik merk ook bij mezelf dat ik graag zelf de touwtjes in handen wil houden en soms het toeval een handje wil helpen. Maar vaak pakt dat net verkeerd uit en dat wat ik had willen voorkomen gebeurd dan juist. 

Steeds moeten we ons weer richten op de Herder.."Heer, U alleen weet wat het beste is, wat wilt U dat ik doe?" steeds weer moeten we ons richten op Zijn Liefde en die Liefde laten regeren. 

We mogen opgroeien van een lam naar een schaap dat de Herder volgt. Zijn weg is de enige weg. Soms ontdekken we het pas door schade en schande. 

Het begin van de wijsheid is... Ontzag hebben voor God en Hem volgen. 

Laat je vreugde niet roven.

"Je zou je erg schamen  als je wist dat de ervaringen die jij tegenslag noemt, nutteloze verstoringen, vervelende ergernissen wat die in werkelijkheid zijn. Je zou je realiseren dat je geklaag daarover niets meer of minder dan godslastering zijn - al is dat nooit in je opgekomen. Niets gebeurt er met je zonder God en toch verwensen (Gods) kinderen die dingen omdat ze niet weten wat ze werkelijk zijn".

(J. de Caussade) 

Wat word je voor mens als je geen teleurstellingen kent en nooit je hoofd stoot? Als alles van een leien dakje zou gaan. Zou je daar een beter mens van worden? Tegenslagen, ze zetten je stil bij dingen die echt belangrijk zijn en zorgen er voor dat je  andere wegen gaat zoeken. Ze kunnen je extra kosten en moeite geven maar jij hebt de keuze hoe je hier mee omgaat. We kunnen het aanvaarden en blijven vertrouwen op Gods liefdevolle nabijheid en kracht of we kunnen gaan klagen en mopperen. 

Denk aan het volk Israël. Ze waren nog maar net bekomen van de wonderbaarlijke bevrijding uit Egypte. Ze waren op een wonderlijke wijze de zee overgestoken. Maar nu in de woestijn was er geen water. Ze hadden naar hun gevoel alle reden om te klagen. Water is van levensbelang maar God had een ander plan. Hij wilde het volk Zijn kracht tonen. Waren ze nu al Zijn nabijheid en zorg vergeten? Mochten ze ook nu niet blijven vertrouwen? 

Zo mogen ook wij blijven vertrouwen. Niet dat ik wil beweren dat teleurstellingen door God zijn gewild. Maar Hij is er wel bij en weet er van. Hij wil betrokken zijn bij jouw handelen. Jouw gevoelens. Je mag het met Hem delen en kijken naar een andere weg. De weg van dankbaarheid. 

Tegenslagen laten ons zien wat we zijn, feilbare mensen, die leven in een onvolmaakte wereld. Niet om daar onze identiteit uit te halen, maar om ons te verlossen van ons ik-gerichte leven. Om ons nederig te maken en afhankelijker van Gods zorg. Dat we ondanks alles op Hem blijven vertrouwen. Hem blijven danken. Laat je vreugde niet roven! Hij is bij je. Hij ziet waar je doorheen gaat. 

Te vaak zien we tegenslagen als een overwinning van het kwaad. Maar bij God lopen de dingen niet uit de hand. Als dingen uit onze controle vallen heeft God 

nog steeds de controle. Zelfs of misschien wel juist in de situaties die we niet meer in de hand hebben daar kan God Zijn kracht tonen. Daarom mogen we ook blijven danken onder alles. 

Wij zijn beperkt en weten niet wat het beste voor ons is. Ik heb het wel eens eerder gepost maar hieronder nog eens het verhaal van de Chinese boer. 

In het begin van de 19e eeuw leefde er in China een boer. Hij was tevreden met zijn leven en genoot van iedere dag. De boer had zeven prachtige paarden waar hij goed voor zorgde en waar hij veel van hield. De paarden leverden hem geld op doordat hij ze werk liet doen voor anderen. Op die manier voorzag hij in zijn levensonderhoud en in dat van zijn familie.

Op een dag liepen twee van zijn paarden weg. Zomaar de bergen in. Iedereen in het dorp kwam naar de boer en leefde mee. "Wat erg voor je", "Wat vervelend" ,"Je zult wel balen". Maar de boer zei "Ik weet niet of het goed of slecht is dat mijn paarden zijn weggelopen".

Na een week kwamen de twee paarden weer terug bij de boer en ze hadden vijf wilde paarden meegenomen uit de bergen. De dorpelingen waren erg blij voor de boer en feliciteerden hem met dit geluk. De boer zei "Ik weet niet of het goed of slecht is dat ik nu vijf wilde paarden erbij heb".

Twee dagen later ging de zoon van de boer de wilde paarden temmen. Toen hij op het tweede paard zat, steigerde deze zo wild, dat de zoon van het paard viel en beide benen brak. Weer kwamen de dorpelingen langs om mee te leven met de boer. Ze vonden het vreselijk wat er met zijn zoon was gebeurd. De boer zei "Ik weet niet of het goed of slecht is dat mijn zoon van het paard is gevallen".

Twee weken later kwam China in oorlog en werden alle jonge mannen opgeroepen om in het leger te komen. Ook in het dorp van de boer kwamen de soldaten langs om de jongens op te halen. Toen ze bij de boer kwamen en zagen dat zijn zoon twee benen had gebroken, lieten ze de zoon thuis bij de boer. De dorpelingen waren weer helemaal blij voor de boer, maar de boer zei alleen "Ik weet niet of het goed of slecht is dat mijn zoon niet in het leger hoeft".

Zo mogen ook wij steeds weer tot de ontdekking komen dat wij als mensen niet weten wat goed of slecht voor ons is. We moeten ons leven steeds weer richten op Gods weg en steeds meer gaan lijken op Jezus, die zei: "zonder de Vader kan ik niets doen" 

wat moet ik doen?

Neem wat van u is, en vertrek. Ik wil aan hem die het laatst kwam , hetzelfde geven als aan u.  Of is het mij niet geoorloofd met het mijne te doen wat ik wil? Of bent u afgunstig omdat ik goed ben? Zo zullen de laatsten de eersten zijn, en de eersten de laatsten; want velen zijn geroepen, maar weinigen uitverkoren.

(Mattheüs 20:14‭-‬16 HSV) 

Het verhaal van de werkers in de wijngaard. Het is een gelijkenis over het Koninkrijk van de Hemel die volgt op de ontmoeting met de rijke jongeling. Zijn vraag was: "Wat moet ik doen om in de hemel te komen?" Hij had zich aan de wet gehouden, wat moest hij nu nog meer doen. Jezus zegt dat Hij alles moet verkopen en Hem moet volgen. Maar alles opgeven? Nee dat kon hij niet. 

Dan vraagt Petrus wat zal dan ons loon wezen want wij hebben wel alles opgegeven? Jezus antwoord dat de mensen die nu in de ogen van de wereld belangrijk zijn zullen in de hemel het minst belangrijk zijn en de mensen die nu de minsten zijn dan het belangrijkste zullen zijn. 

Het moet bij ons helemaal niet draaien om wat we zullen ontvangen. Dat moet niet het doel van ons werken zijn. Wees gerust er staat dat je honderdmaal terug zult ontvangen maar dat moet niet de motivatie zijn van ons doen. 

Hierna volgt dus de gelijkenis van de werkers. Telkens weer haalt de landeigenaar nieuwe werkers van het marktplein. Om 9 uur, 12 uur, 15 uur en 17 uur. Werkers die niemand wil hebben geeft hij werk. Met de werkers die al vroeg in de morgen zijn begonnen is een bedrag afgesproken maar als ze zien dat de mensen die maar 1 uur hebben gewerkt datzelfde bedrag krijgen worden ze boos. Verdienen ze niet om meer te krijgen? Genade is oneerlijk. 

Heer wat moeten we doen en wat zullen verdienen? Praktische vragen. Als we iets doen dan moet het wel iets opleveren. Eigenlijk moet onze hele houding veranderen en moeten we ons gaan afvragen: Doen we onze werken om iets te verdienen (geld, respect en aanzien) of doen we ze om lief te hebben, omdat we er blij van worden. Omdat God er blij van wordt. 

Moeten we niet wat meer gaan lijken op die landeigenaar die gaf wat niet verdient was. God heeft de blijmoedig gever lief. Kunnen wij ook blij zijn voor die ander die genade ontvangt? 

Het draait niet meer om ons doen, maar om wat God voor en door ons doet. Als we niet langer voor onszelf leven, maar voor Hem, die ons liefheeft. Dan draait het niet langer om loon of verdienen. Maar om de vreugde van het delen en het geven. 

Het gaat dan niet om wat wij moeten doen maar om te vertrouwen op wat God heeft gedaan. 

traditie of toewijding

Iemand zei eens: "tradities zijn het levende geloof van de doden en het dode geloof van de levenden" . 

Dat is wel heel erg kort door de bocht. Tradities en gewoonten geven ons leven regelmaat. Ze laten ons steeds weer terug te komen op iets wat we niet moeten vergeten. Het geeft richting en doel. Elke dag, week of jaar weer herhalen we datgene dat belangrijk voor ons is. (stille tijd, de liturgie van een kerkdienst en de jaarlijkse feestdagen) 

Maar aan de andere kant kunnen tradities ook onze verlangens en toewijding veranderen in een gedachteloze verplichting. Het kan je gedachten en je hart losmaken van je handelen. Ze kunnen spontane acties in de weg zitten en kunnen je hoogmoedig en veroordelend maken (Ik heb mijn plicht gedaan). Hierdoor kan je Gods liefde en genade uit het oog verliezen.

Tradities kunnen onze zichtbare daden zuiveren maar ons van binnen onveranderd laten en daarmee een verkeerd gevoel van rechtvaardigheid geven. De motivatie voor een goede daad zal van binnenuit moeten komen. Uit liefde en barmhartigheid en niet uit plichtsbesef.

We moeten steeds bedenken dat tradities een middel zijn en niet het doel. Steeds moeten we ons blijven afvragen of een bepaalde gewoonte of regel ons wel leidt in een goede relatie met God en de ander. 

We kunnen God op een afstand zetten, doordat je door je eigen kracht Gods liefde wil verdienen. We verwisselen onze liefdevolle toewijding in voor een zakelijk verdienmodel. Maar al ons werk moet geen menselijke poging worden om naar God op te klimmen. Al ons goede zal nooit genoeg zijn. Het gaat om je overgeven aan God. Leven in een liefdevolle relatie met Hem. Maar het is voor ons gemakkelijker om op de automatische piloot te leven en te doen wat je denkt te moeten doen. 

God richt zich op wie je bent, wat er leeft in je hart. Als we uit Gods barmhartigheid en genade gaan leven dan worden we vanzelf vergevingsgezind, durven we ons kwetsbaar op te stellen en hoeven we niet de schijn op te houden. Tradities zijn niet verkeerd maar je moet er voor blijven waken dat je hart erbij betrokken blijft. Je hart dat moet in liefde blijven kloppen zodat de werken die je doet geen dode werken blijken te zijn. 

Het zijn dode werken als we onze liefdesrelatie met God inruilen voor een verdienrelatie. Als we ons hart losmaken van ons handelen. Blijf God overal bij betrekken en blijf je bewust van wat, hoe en waarom je iets doet.

Kom in Mijn rust

Vanochtend was ik alvast de drukke dag aan het overdenken. Het maakte me onrustig. Maar ineens was er een zinnetje in mijn hart. "Kom in mijn RUST". Van het ene op het andere moment was het net of er een zware last van me af werd getild. Ja, ik mag samen met God de dag doornemen. Alles met Hem delen. Zelfs de kleine, in mijn ogen, onbenullige dingen. God wil betrokken zijn, want ik ben van Hem. In een liefdevolle relatie wil je ook bij elkaar betrokken zijn en dingen delen. Voor elkaar zorgen en zo wil God dat ook. Zorgen als een liefdevolle Vader. 

We kunnen lichter leven als we alles waar we zwaar aan tillen (zorgen, stress, zonden) overgeven aan God en ook als we diep van binnen gaan beseffen dat we zelf niks kunnen dragen. 

Later die dag op weg naar een afspraak voelde ik me weer onrustig worden. Dit keer zei ik tegen mezelf "Ik mag komen in Uw Rust". Ik hoef me niet te haasten maar mag met volle aandacht naar mijn taken kijken en mag hierin mezelf zijn. Geliefd kind van God. U bent erbij en leidt mij op een volmaakte wijze. De rust kwam terug. Steeds als je, je bewust steeds weer richt op God en niet op de omstandigheden. 

"Verricht je werk (al je taken) van harte als voor de HEERE" . Staat er in de Bijbel. Al ons werk is voor Hem maar ook door Hem. Onze "godsdienst" is niets waard als we nog denken God te kunnen dienen. Het is niet onze godsdienst maar alles draait om Gods dienst aan, in en door ons. Niet meer in eigen kracht maar leven in overgave. Hij roept ons in Zijn rust. Dat betekent niet dat we niks doen maar dat we God toestaan door ons heen te werken met Zijn rust, liefde en wijsheid. 

We kunnen ons vol vertrouwen volledig overgeven omdat we leven in de handen van een goede God. God is betrokken bij ons leven. Wees niet bang staat er telkens weer. Ik ben erbij. God wil ons leiden. 

Als wij ons helemaal overgeven aan Hem dan komen we in Zijn rust. Dan gaan we ook beseffen we dat we niks meer hebben om bang voor te zijn. In Gods kracht mogen we verder gaan. We sterven aan onszelf om voor Hem te leven. Eindelijk zijn we dan echt vrij, want ik ben van Hem. Dat is God's rust. Tot je doel komen in Hem. 

Mooi getuigenis : God wil betrokken zijn. 

Lichter leven

"Werp al uw zorgen op Hem, want Hij zorgt voor u."

(1 Petrus 5:7 HSV) 

Na een zwaarmoedige periode klim ik langzaam weer uit het dal. Ook al weet ik alle bemoedigende Bijbelteksten in mijn Bijbel te vinden toch kon het negatieve gevoel niet van me afzetten. De afgelopen jaren zijn steeds meer dingen uit mijn leven weggevallen. Dingen die mijn leven doel en zin gaven. De zorg voor mijn schoonvader, het organiseren van gezellige jeugdavonden, het werk in het boekenwinkeltje, dat is allemaal verleden tijd. Ook de jongens hebben mijn hulp niet meer nodig. Of zeggen mijn hulp niet meer nodig te hebben. Steeds meer moest ik dingen loslaten. Het lijkt wel of mijn leven helemaal is stilgezet en de coronatijd heeft deze stilstand onder een vergrootglas gelegd.

Ik weet dat mijn identiteit niet afhangt van wat ik doe en toch ben ik op een negatieve manier naar mijzelf gaan kijken. Alles was zo nutteloos. Ik deed alle dingen die ik moest doen zoals schoonmaken, boodschappen doen, eten koken, tuinieren, de bijbel lezen, maar de vreugde was verdwenen. 

Ik houd graag zelf de touwtjes in handen maar alle touwtjes leken te zijn losgemaakt en daarbij kwamen een paar heftige momenten dat ik met m'n neus op de feiten werd gedrukt dat het leven zo voorbij of totaal veranderd kan zijn. God houdt de ellende niet bij ons vandaan en soms moeten we er helemaal doorheen. Toch mogen we weten dat Hij op die momenten niet loslaat.

Een paar weken geleden is mijn zoon midden in de nacht aangereden door een dronken automobilist die op de vlucht was voor de politie. Mijn zoon reed zoals afgesproken op een verlicht fietspad en hij had voor dat hij op stap ging onder mijn toeziend oog de lichten op z'n fiets gefixt. Er kon niets gebeuren....totdat een dronkaard de macht over het stuur verliest en het fietspad op vliegt. Tijd en toeval ontmoeten elkaar...je denkt alles goed te hebben gedaan en toch gebeurd het. 

Het is een wonder dat hij er met een paar kleine schrammen vanaf gekomen is. Dit deed mij beseffen dat ik werkelijk niets in de hand heb en in plaats van nog dieper weg te zakken heeft dit voorval mij doen beseffen dat ik los mag laten. Dat ik lichter mag gaan leven. Ik was zo bezig met alles willen vasthouden en regelen. Je kunt alles nog zo goed in de hand hebben en alles zo goed gepland hebben maar er kan zomaar iets gebeuren dat alles op zijn kop zet. 

Ik mag die krampachtige houding loslaten. Ik heb helemaal niks in de hand. Ik mag mijn leven delen met mijn Vader en samen met Hem wandelen. Hij is altijd bij mij en zal mij nooit loslaten. En vertrouwen ook als ik het niet begrijp. God verandert niet. 

"Want Mijn gedachten zijn niet uw gedachten, en uw wegen zijn niet Mijn wegen, spreekt de HEERE .  Want zoals de hemel hoger is dan de aarde, zo zijn Mijn wegen hoger dan uw wegen en Mijn gedachten dan uw gedachten.

Jesaja 55:8‭-‬9 HSV" 

Gister mochten wij de fiets ophalen, die de politie nodig had voor het onderzoek. Nu zie ik ook hoe erg de fiets beschadigd is. Het voorwiel verwrongen en het frame verbogen. De kettingkast is naar binnen gedrukt. En ik verwonder mij nog meer over het feit dat Daniël er alleen wat kleine verwondingen aan over heeft gehouden. 

Maar hoe moet je hier nou naar kijken. Is het gewoon een kwestie van toeval of is het een wonder? In een gesprek over dit ongeluk zei iemand dat alles afhangt van tijd en toeval (pred. 9:21) en dat God hier geen hand in heeft. Hij is er wel bij maar grijpt niet in? Hij wil ons alleen Zijn liefde en vrede geven. 

Toch zie ik wel Gods hand als ik terugkijk op mijn leven. Soms niet op de manier als ik had verwacht maar wel degelijk wonderbaar en liefdevol. Het wonderlijke afscheid van mijn vader. Mijn schoonvader die in alle rust heenging, hoewel hij zijn levenlang angst had voor de dood. De geboorte van onze oudste zoon op de juiste tijd etc etc. 

Ik mag lichter leven. Ontspannen in Gods liefde en niet krampachtig de dingen proberen vast te houden die ik toch niet in de hand heb. Niet wat ik doe is belangrijk maar wie ik ben. Gods geliefde Kind. Hij wil Zijn licht laten schijnen door ons heen en zo mogen we lichter leven.' Dag aan dag draagt Hij ons. 

Wandelen met God

Al sinds februari is de puf er een beetje uit. Onbewust zal de hele Corona toestand me toch een beetje meer beïnvloed hebben dan ik zelf had gedacht. Niet dat ik bang ben om ziek te worden maar wel dat alle ritme weg is. Spontaan dingen ondernemen is er niet bij en ook maak ik me zorgen over de kinderen die de hele dag nergens zin in hebben. Constant wil ik vooral nuttig bezig zijn. Schrijven, schilderen en andere leuke creatieve dingen, dingen waar ik van kan genieten sta ik mezelf niet toe. Die voelen zo nutteloos. Wel vind ik veel ontspanning in wandelen en tuinieren. Daar praat ik met God. Toch voelt deze tijd voor mij als een woestijnperiode. Ook God voelt ver weg. Het mooie is dan dat je achterom mag kijken, naar de momenten dat God heel dichtbij was.

Een periode waar ik God heel  dichtbij heb ervaren was in Afrika. We waren daar met een groep van World Servants. Ik werd daar ziek en moest een paar dagen op bed blijven. Al mijn verwachtingen en zekerheden moest ik loslaten en me totaal overgeven aan Hem. Daar leerde ik dat ik constant met God kon praten. Toen ik beter was gingen we met de groep op bezoek bij een zendelinge. Zij nodigde een paar van ons uit om te blijven logeren. Ik was een van de eerste die aangaf dat wel heel graag te willen. Maar niet ik maar mijn vriendin werd uitgekozen. Ze had niet eens aangegeven dat ze dat wel leuk vond. Ik was woest. Boos zat ik in het busje op weg naar huis. God begon te spreken: 'Heb je een reden om boos te zijn?' 'JA' , schreeuwde ik in mijn binnenste. 'Ik had het meeste recht om gekozen te worden. Ik heb door mijn ziek zijn nog zo weinig beleefd'. God zei nog een keer: 'Heb je een goede reden om boos te zijn'. Ik bedaard een beetje en begon na te denken. Toch vond ik dat ik nog alle reden had om te denken dat ik gekozen had moeten worden. Nu is het zo dat op de meeste auto's in Ghana een bijbeltekst staat. Niet dat ze zo Christelijk zijn maar het wordt gebruikt als een soort toverspreuk om de auto te beschermen. 

God sprak weer en zei: 'Onthoud de tekst die op de auto staat die nu voorbij komt'. Er kwam een auto voorbij maar er stond geen bijbeltekst op maar een verwijzing, er stond: Ex 20:17. Ik had geen pen en de rest van de reis was ik bezig met het herhalen ex 20:17, ex 20:17.. . Teruggekomen rende ik naar mijn kamer en zocht de tekst op in mijn Bijbel. Waar staat dat we niet zullen begeren wat onze naaste toebehoort. Het logeren bij die zendelingen was niet Zijn plan voor mij. 'God zei dat ik Hem moest vertrouwen met Zijn plan voor mij'. De volgende morgen mocht ik samen met de vrouwen uit het dorp een feestmaal voorbereiden. Samen naar de plaatselijke markt om inkopen te doen en praten met een vrouw die zich bekeert had van de Islam naar het volgen van Jezus. Ik mocht horen van de offers die ze hiervoor moest brengen. (oh, kleinzielige ik) Ze had door deze keuze geen contact meer met haar familie en haar vader en broers dreigden haar te vermoorden. Toch was ze zo vol vreugde en ze leerde mij dit prachtige lied. 

'I will give God my lifetime, I will give God my lifetime, when I will give God my lifetime He will take care for me, He will never, never let me go. When I give God my lifetime'

Dit was God's antwoord voor mij. Ik moest mij helemaal aan Hem overgeven. En vertrouwen... Hij zorgt voor mij. 

En zo probeer ik deze droge woestijnperiode achterom kijkend door te komen en merk weer steeds meer... God is zo dichtbij. Ik mag in Zijn Liefde ontspannen leven. Wandelen met Hem. 

My lifetime 

Het feest van Samen.

Pinksterfeest. Het feest van de eenheid met God en elkaar. Verbonden door de Liefde, die God in onze harten heeft uitgestort. We door Gods Geest een lichaam waarvan Christus het hoofd is.

Juist op het feest waar de gemeente is geboren moeten we het stellen zonder de samenkomsten van diezelfde gemeente. Fijn dat er diensten zijn die we digitaal kunnen volgen maar we missen ook zoveel. Elkaar zien, bemoedigen door een woord of gebaar, een hand op een schouder. Geen gesprekken met elkaar over de dienst en om te horen hoe het echt met iemand gaat. Het leven met elkaar delen is moeilijk in deze tijd. We kunnen op onze eigen tijd en op onze eigen manier de diensten volgen maar we beleven het niet meer echt samen.

Daarom hebben we het Pinksterfeest met de digitale diensten van Opwekking gevierd met een tent in de tuin om zo toch een beetje het 'Samen' te beleven. Mooi om te bedenken dat al die mensen in Nederland op hun eigen plekje zo met Opwekking het Pinksterfeest vieren.

Ik weet nog goed de eerste keer dat ik naar Opwekking ging. Net na mijn bekering met de 22+ groep van de gemeente waar ik toen heenging. Het was in 1994 of 1995 en werd toen nog gehouden in Vierhouten. Ik was verbaasd dat er zoveel christenen waren om dit feest te vieren. We stonden op de camping vlakbij de grote tent. Die nacht lag ik in mijn tentje en hoorde nog hier en daar wat gemompel van mensen die nog stil zaten te praten. Verderop was nog iemand zachtjes aan het zingen en moest denken aan het volk Israël in de woestijn. Ook zij leefden in tenten op weg naar het beloofde land. Op weg naar iets wat ze nog niet konden zien maar het vuur van verlangen brandde in hun harten. Ik voelde me op dat moment zo verbonden met al die gelovigen. Op dat moment voelde ik me echt één met God en elkaar en beleefde ik echt wat het betekende om gemeente te zijn. Samen zijn we onderweg en verlangen naar Zijn wil voor ons leven. Zijn toekomst.

Het mooiste moet nog komen en we verlangen elke dag weer om Hem te ontmoeten in onze stille tijd en dagelijkse strijd. God wil je meer en meer vormen naar Zijn beeld. Je mag je plekje innemen in Zijn lichaam, de gemeente. Hij geeft je gaven om tot zegen te zijn en Zijn vruchten mag je dragen. Als je Zijn Geest maar de ruimte geeft. Het zijn niet je eigen inspanningen maar Hij zelf wil het door jou heen doen.

De gemeente mag binnenkort weer samenkomen. Vanaf 1 juli weer met honderd personen op 1,5 meter afstand. Wel wordt er afgeraden om te zingen. Zouden er andere vormen van gemeente zijn komen? Hoe krijgt dit samen op afstand vorm? We zullen het zien. Het belemmert God niet om Zijn plannen uit te voeren en het belemmert ons niet om met God te blijven wandelen. We zien uit naar wat God wil doen ook door ons heen. Geef niet op maar houd vol. Wij zijn nooit alleen!

De keuze van Edith Eva Eger

"Die Gedanken sind frei, wer kann sie erraten,

sie fliegen vorbei wie nächtliche Schatten.

Kein Mensch kann sie wissen, kein Jäger erschiessen

es bleibet dabei: Die Gedanken sind frei! "

(Duits lied 12de eeuw, schrijver onbekend)

De Keuze, leven in vrijheid, is echt een boek dat je gelezen moet hebben. Een Mustread zoals ze dat zo mooi kunnen zeggen. Het boek beschrijft het leven van Edith Eger. Als 16-jarig meisje belandt ze met haar ouders en zus in Auschwitz. Daar daalt ze af in het dal van diepe duisternis en toch overleeft ze alle verschrikkingen. Ze vindt een schuilplaats in haar binnenste. Haar gedachten kan niemand van haar afpakken, daar is ze vrij.

Toch moet ze na de oorlog leren leven met alles wat er niet meer is en wat er niet meer zal zijn . Nu ze vrij is merkt ze gevangen blijft in haar denken. Ze komt tot de ontdekking dat haar verkeerde overtuigingen haar gevoelens en gedrag steeds weer op een verkeerde manier beïnvloeden. Moedig laat ze haar gevoelens van angst en woede toe en komt tot de ontdekking dat ze er niet door wordt verzwolgen. Ze leert over haar gevoelens en gedachten praten en ze leert deze los te laten. Ze hoeft zichzelf niet te bewijzen en besluit niet langer een slachtoffer zijn. Ze neemt het heft in eigen handen en gaat psychologie studeren. In haar werk leert andere mensen omgaan met trauma's. Zo wordt haar zwakheid haar kracht.

In 'De Keuze' laat Edith Eger zien dat je altijd een keuze hebt en dat je altijd kan kiezen hoe je op een bepaalde situatie wilt reageren. Edith heeft geleerd om vrij te komen van verkeerde overtuigingen, die haar gevangen hielden en haar hebben belet om werkelijk te worden wie ze is. "Alle verrukkingen komen van binnenuit", had haar danslerares haar al eens op het hart gedrukt. Je bent niet wat je kan of bezit of wat andere mensen over je zeggen. Het zijn je overtuigingen, die maken wie je bent en wat je doet. Kies weloverwogen om de Liefde te laten regeren. Edith Eger schrijft weinig over Gods plaats in dit hele gebeuren maar toch lees je tussen alle regels door over Zijn werk in haar leven. Zoals ik al zei, een boek dat je gewoon gelezen moet hebben.

Laat me in U blijven, groeien, bloeien...

De lente is begonnen. De bomen en struiken staan in bloei en de vogels zingen het hoogste lied. Vooral in deze tijd valt dat extra op. De mens staat stil en wordt zich weer bewust van de Schepping en hopelijk ook van de Schepper. God die alles zo volmaakt geschapen heeft. De afwisseling van de seizoenen. Wat dood leek komt weer tot leven.

Ook bij mij begint het weer te kriebelen en met de eerste zonnestralen ga ik de tuin weer klaarmaken. De groenteperkjes opnieuw indelen en ontdoen van blad en onkruid. De grond loswoelen en in de kas begin ik met het zaaien van verschillende groenten. Bonen, tomaten, komkommers. Elk zaad moet weer anders gezaaid worden. De bonen kiemen pas in het donker en kruidenzaad en sla kan je uitstrooien. De vroege aardappels worden gepoot en zo ben ik elke dag wel even in de tuin en in de kas.

De tuin en de Bijbel... Het begon allemaal in de hof van Eden, waar de mens op stond tegen God en zijn eigen weg ging volgen. Vandaar loopt het verhaal naar de hof van Getsemane, waar Jezus boog voor de wil van de Vader en zich aan Hem overgaf.
Ook de gelijkenissen van Jezus gingen vaak over graankorrels en wijngaarden. God die door de schepping heen een beeld toont van Zijn plan. De graankorrel dat moet sterven in de grond om vruchtbaar te kunnen zijn. Kwetsbaar groen dat in goede grond uitspruit tot een grote sterke plant. De tijdelijke schoonheid van bloemen die plaats moeten maken voor vruchten. Vruchtbaar zijn in Hem en voor Hem....Sterven aan jezelf om te leven voor Hem.

"Hoor mij aan en leen mij je oor, luister aandachtig naar mijn woorden. Als een boer ​zaaien​ wil, ​ploegt​ hij dan alle dagen? Blijft hij voren trekken in zijn land? Als hij het land geëffend heeft, strooit hij toch komijn en karwij, zaait​ tarwe in rijen, gerst in vakken en spelt langs de rand van zijn ​akker?

Het is zijn God die hem daarin onderricht, die hem leert wat hij moet doen. Zo ​dorst​ men komijn niet met een ​dorsslede en over karwij rolt men geen wagenrad; komijn wordt met een stok uitgeklopt en karwij met een roede. Graan moet voor brood worden ​fijngemalen; maar een boer blijft niet eindeloos ​dorsen: hij stuurt zijn paarden en het wagenrad eroverheen, maar hij laat het niet verpletteren. Ook dit vindt zijn oorsprong bij de HEER van de hemelse machten: zijn beleid is wonderbaarlijk en hij volvoert het in grote wijsheid." (Jesaja 28:23)

Kroon van het Leven

 20 dagen naar Pasen. We zijn al over de helft van de 40-dagentijd. Na het schrijven van de vorige blog is er veel veranderd. Het vasten, onthouden van aardse zaken, wordt ons door de coronacrisis letterlijk opgelegd.

Bij het schrijven van de vorige blog kwam de coronacrisis wel wat dichterbij (Italië en Duitsland) maar was nog niet in Nederland. Nu een week nadat de scholen, horeca en kerken gesloten zijn en veel mensen thuiswerken is het alsof we in een andere realiteit zijn beland. 

De natuur gaat door en komt na een lange tijd van rust weer tot leven, maar ons leven staat stil. Vorige week zijn we nog bij familie op bezoek geweest en spraken af dat we sociale afstand gaan nemen. Deze week is mijn moeder jarig en we kunnen niet op bezoek komen. Onze jongste zoon zit in de eindexamenklas van het vmbo en moet nu thuis leren. Maar hij heeft er nu niet zo'n zin in. Ook hij maakt zich zorgen om wat er allemaal kan gebeuren. Onze oudste zoon loopt stage bij een garage en kan gelukkig wel door blijven werken maar halverwege de week kreeg hij koorts en zit nu ook thuis. Alleen Henze mijn man gaat nog naar het werk. Maar niet vaak omdat hij herstellende is van een burn-out. Maar ondanks alles genieten we wel van het samenzijn en maken er het beste van. 

Nu deze crisis de wereld in zijn greep houdt zie je hoe verschillend mensen hierop reageren. De één wordt egoïstisch en denkt alleen nog maar aan zichzelf en de ander zet zich onbaatzuchtig in om de mensen om zich heen te verzorgen. 

Mensen worden zich ineens bewust waar het leven nu eigenlijk om draait. Het leven staat op het spel en dan krijg je een ander perspectief. Alles wat tijdelijk is, is niet meer zo belangrijk. Ook zie je saamhorigheid ontstaan. Het gevoel dat we allemaal in hetzelfde schuitje zitten. Mooie initiatieven om mensen die het moeilijker hebben dan jezelf te steunen. 

Gezinnen zijn noodgedwongen dagelijks met elkaar opgescheept. Je moet nieuwe structuren en routines zien te vinden. Veel gezinnen groeien hierdoor meer naar elkaar toe. Je wordt creatief in het oplossen van problemen en meer dingen worden samen ondernomen. Het is de kunst om van de nood een deugd te maken. Aan de andere kant heb je ook gezinnen die door deze crisis van elkaar gescheiden zijn. Denk aan kinderen die in een instelling zitten of door een stage in het buitenland niet meer naar huis kunnen. 

We kunnen niet meer naar de samenkomsten van de kerk en zoeken ons geestelijk voedsel op tv en sociale media. Hierdoor zie ik ook hoe verschillend christenen met deze crisis omgaan. De één ziet het als een oordeel van God en de ander als een aanval van Satan. De één zegt dat we zonden moeten belijden en de ander zegt dat we genezing moeten proclameren. De laatsten richten hun geloof als een toverspreuk op hun zorgen in plaats van op God.

Ik denk dat deze dingen moeten gebeuren...honger, oorlog ziekten ze gaan als weeën over de wereld. Wij als christenen  kunnen deze rampen niet ontkomen maar we kunnen hierin wel Gods vrede ervaren en anders zijn. Een lichtend licht zijn voor de mensen om ons heen. Mensen wijzen op een hoopvolle toekomst. In dit dal van diepe duisternis hoeven wij niet te vrezen. God is nabij en voorziet in alles wat we nodig hebben en dat is Zijn diepe vrede. 

We leven allemaal in een gebroken schepping en we zijn zoals prediker 9:11 zegt afhankelijk van tijd en toeval. En toch met dit verschil dat we geen wezen zijn. Wij hebben een Hemelse Vader die ons ziet en nabij is. In wat we ook moeten meemaken. We mogen onze ogen omhoog heffen en leven met een eeuwig perspectief. We hoeven en moeten in geen ding bezorgd zijn. God wil ons vullen met Zijn vrede wat onze omstandigheden ook zijn. Hij wil ons hart en onze gedachten beschermen. We moeten ons niet richten op onze zorgen (die mogen we bij God brengen) maar we mogen ons richten op Gods beloften en leven tot eer en glorie van Hem. Dan dragen niet meer de kroon van de dood maar de kroon van het eeuwige Leven. Die kroon is Christus.

Ps Natuurlijk mogen we bidden dat het virus zal verdwijnen maar met deze blog wil ik de aandacht richten op God. Vertrouw op Hem, die het Leven is. Hij laat je niet los. Zijn Liefde is met je. Welke stormen er ook woeden. Hij is aan boord.

40-dagentijd 2020

Vandaag Aswoensdag begint weer 40-dagentijd. Vorig jaar heb ik elke dag een stukje geschreven over Gods verlossingsplan door de hele Bijbel heen. Met deze LINK ga je naar het bestandje waar ik alle dagen onder elkaar in een document heb gezet. Dit document gebruik ik nu zelf om elke avond met elkaar een dag door te nemen.

Het leek me wel weer leuk om 40 dagen de Bijbel in te duiken maar dan me meer te richten op wat Jezus over zichzelf zegt en met welke namen Hij zichzelf bekent maakt. Ik denk niet dat ik elke dag de tijd zal hebben om iets te delen. Zoals je wel gemerkt zult hebben schrijf ik de laatste tijd niet meer zo regelmatig. Het zou goed zijn hier weer een ritme in te krijgen. Het liefst schrijf ik als ik alleen ben. Ik vind het niet leuk om achter de computer te gaan zitten als mijn man en kinderen ook thuis zijn. En dat is dus ook de reden. Ik heb niet meer zoveel momentjes waar ik ongestoord even kan gaan schrijven.

Toch ga ik het toch proberen en dan begin ik bij de naam Jezus.

Jozef krijgt in een droom de opdracht om het Kind Jezus te noemen. "Ze zal een zoon baren. Geef hem de naam ​Jezus, want hij zal zijn volk bevrijden van hun ​zonden..." Jezus oftewel Jesjoea wat verlosser betekent. Zou Jozef aan die andere Jesjoea (Jozua) gedacht hebben die het volk Israël naar het beloofde land mocht leiden?

Jezus zal Hij heten zei de engel en hij geeft ook de reden waarom Hij Jezus genoemd zal worden . Hij zal het volk bevrijden van hun zonden. Voor veel christenen betekent dit toekomstmuziek. Verlossing en bevrijding is iets wat je in de hemel te wachten staat als je tenminste goed geleefd hebt. Maar de Bijbelse betekenis van het woord Jesjoea betekent verlossing in de tegenwoordige tijd. Het herstel van de relatie met God in dit leven. Als we beseffen dat we de term verlossing niet moeten lezen als een toekomstige beloning dan krijgt ook de volgende tekst een andere betekenis.

In Fillipenzen 2: 12 staat: "Blijf u inspannen voor uw redding, en doe dat in diep ontzag voor God, want het is God die zowel het willen als het handelen bij u teweegbrengt, omdat het hem behaagt."

We moeten niet ons inspannen om eens verlost te worden maar we zijn verlost en we moeten proberen om in deze verlossing blijven leven. Paulus spoort ons hier aan om in Jezus te blijven.
Verlossing en eeuwig leven beginnen hier en nu in een herstelde relatie met onze Hemelse Vader. Het leven is geen wachtkamer voor de hemel. Het eeuwige leven begint hier en nu. God kennen en met Hem leven. "En dit is het eeuwige leven, dat zij U kennen, de enige waarachtige God, en ​Jezus​ ​Christus, Die U gezonden hebt." (Johannes 17: 3)

We mogen leven uit het geloof dat God ons verlost heeft. Het is een belofte van God voor een ieder die dit gelooft.  Wat een zekerheid omdat onze redding niet afhangt van onze eigen inspanningen. Jezus heeft dit voor ons volbracht en ons geleid naar het beloofde land. Het Koninkrijk van onze Hemelse Vader.

God is gekomen voor mensen die durven erkennen dat ze zichzelf niet kunnen redden. "De Zoon des mensen is gekomen om het verlorene te zoeken en te redden." (Luc 19:10) Jezus komt voor mensen die toegeven dat ze het zelf niet kunnen. Mensen die willen buigen en God erkennen als Heer. Juist voor de afgedwaalden komt God naar deze wereld. Juist deze mensen zoekt Hij op om te redden. Juist die mensen die door de Bijbelgeleerden worden afgewezen omdat zij zich te heilig voelen en niet besmet willen worden met de zonden. God zoekt juist die mensen op en wij? Veroordelen wij of gaan wij steeds meer lijken op Jezus?

Liefhebben met Lev

Jezus antwoord de Schriftgeleerde op de vraag: "Wat is het eerste van alle geboden?", met het vers uit Deuteronomium en toch staat het er iets anders. "En u zult de Heere, uw God, ​liefhebben​ met heel uw ​hart​ en met heel uw ziel en met heel uw verstand en met heel uw kracht."

Als ik deze woorden lees of hoor dan zakt mij de moed al in de schoenen. Vooral als je beseft dat de Hebreeuwse woorden zoveel meer omvattend zijn. Zelfs het Grieks schoot tekort om dit vers uit Deuteronomium te vertalen. Als je goed leest zie je dat het woordje verstand er tussen is gezet. Dit komt omdat het woord 'hart' (Levav) in het Hebreeuws veel meer betekent dan het woordje 'hart'(Kardia) in het Grieks. In het Grieks wordt het hart gezien als de zetel van je gevoelens. Hieruit komen gevoelens van liefde en moed voort. Het Grieks scheidt het hoofd van het hart.

In het Hebreeuws betekent het woordje 'hart' veel meer. Het hart is niet alleen de zetel van emoties maar ook de plek waar alle gedachten uit voortkomen (hoofd en hart). Daarom is het woordje verstand toegevoegd aan het citaat uit Deuteronomium.

Liefhebben gaat dus om veel meer dan God hartstochtelijk liefhebben. 

Als we het vers uit Deuteronomium uit het Hebreeuws zouden willen vertalen zou er staan dat we God zullen liefhebben met heel ons binnenste (Levav) met geheel en elk moment van ons leven(Nefesj) en met heel ons hebben en houden(Me'odecha). Eigenlijk met alles wat we zijn, wat we zullen doen en alles wat we bezitten. En dan ook nog de naaste liefhebben als jezelf.

Als ik deze tekst op me laat inwerken dan kom ik tot de conclusie dat dit onmogelijk is. Er zijn altijd en zelfs vaak momenten dat ik in liefde tekort schiet. ONMOGELIJK dat ik God op deze manier liefheb. Misschien op momenten van aanbidding dat ik een beetje in de buurt kom. Maar misschien is daarom deze eis van God in de Bijbel gezet. Om ons te laten beseffen dat we zo oneindig tekort schieten en dat we dit niet kunnen. Dat we het uitroepen naar God, help mij HEER. En wij roepen met Paulus: "Ik ellendig mens...Gode zij dank door Jezus Christus, onze Here!" (Rom 7:24)

Gelukkig heeft God ons een belofte gegeven. "De HEERE, uw God, zal uw ​hart​ en het ​hart​ van uw nageslacht ​besnijden, om de HEERE, uw God, lief te hebben met heel uw ​hart​ en met heel uw ziel, zodat u leven zult."  (Deut 30:6) God heeft ons in Christus een nieuw hart geven. Een vernieuwing van denken. Wij kunnen God liefhebben omdat Hij ons eerst heeft liefgehad en omdat hij ons binnenste wil vernieuwen door Zijn Heilige Geest. We mogen Gods Liefde werkelijk leren kennen en doorgeven.

Jezus leren kennen.

Is het waar dat je niet kan weten wie Jezus werkelijk was? Dat wat we van Jezus weten alleen maar incomplete interpretaties van evangelisten zijn?

Als je de evangeliën goed leest zie je dat ze elkaar niet tegenspreken maar dat ze elkaar alleen maar aanvullen. De vier evangeliën zijn geschreven voor verschillende doelgroepen en belichten allemaal een ander aspect van Jezus.

Mattheüs schrijft voor de Joden en belicht de komende Messias, de vervulling van Gods belofte. Hij begint met het geslachtsregister van Jezus Christus de zoon van David, de zoon van Abraham. Mattheüs benadrukt de koninklijke geslachtslijn.
Marcus benadrukt Jezus als Mensenzoon en lijdende Knecht. Marcus begint zijn verhaal bij de doop van Jezus. Het kruis van Christus staat in dit verhaal centraal. Tot drie keer toe spreekt Jezus in dit evangelie van Zijn eigen dood en opstanding. Ongeveer een derde van het evangelie van Marcus is gewijd aan het lijdensverhaal.
Lucas is een niet-Joodse geleerde en wil nauwkeurig de geschiedenis van Jezus vastleggen. Hij beschrijft Jezus als Redder met een menselijk gezicht. Een Redder voor alle volken. Zijn verhaal begint bij de geboorte van Johannes de Doper.
Johannes beschrijft Jezus als God die in de wereld kwam. Zijn verhaal begint bij de schepping en vertelt over het Licht dat in de wereld kwam. Daarna vervolgt hij het verhaal en begint net als Marcus ook bij de doop van Jezus.

God heeft in zijn voorzienigheid ons niet één maar vier evangeliën gegeven. Jezus is veel te groot om slechts door één auteur te worden beschreven. We krijgen als het ware een vierdimensionaal beeld van wie Jezus is. Het gaat er ook niet zozeer om wat de auteurs zelf van Jezus vinden. Zij beschrijven vooral wie Jezus zelf zegt wie Hij is. Jezus stelt zich gelijk aan God en dat was ook de reden waarom de Farizeeën en Schriftgeleerden Hem ter dood veroordeelden. Christus Jezus genas, vergaf zonden, wekte doden op. Hij verkondigde het Koninkrijk van de Hemel. Hij stelde zich voor als de Koning-Knecht. Verlosser en Heer.

Nog steeds zijn er mensen die zeggen dat Jezus alleen maar een mens was naar Gods hart. Dat het leven van Jezus ons alleen maar tot navolging dient. Ze beseffen niet dat we nooit in staat zullen zijn om Jezus na te volgen. Kijk naar Petrus. Hij zou zijn leven geven voor Jezus maar dit goede voornemen sneuvelde in eigen kracht. We hebben Gods Geest nodig om Jezus werkelijk te kunnen volgen. Hij moet Heer van ons leven zijn. Hiervoor moeten we sterven aan onszelf en leven voor Hem. Dit kan alleen als we de verborgen omgang met God kennen. Als we wedergeboren zijn. Met Christus gekruisigd en verzoend met God. Opgestaan en nieuwgeboren uit God, die met Zijn Geest in ons, het willen als het werken werkt.

We kunnen uit de hele Bijbel Christus leren kennen. Jezus is het beeld van de levende God. Hij heeft in mensengedaante getoond wie God is. God wil dat we Hem leren kennen. Hij doet dat door ons te vullen met Zijn Geest. Hierdoor kunnen we ook als we de Bijbel lezen ervaren dat wat er staat niet door mensenhanden is geschreven maar door God zelf. We kunnen wel degelijk weten wie Jezus is. Hij woont in ons hart. Hij is de Heer van ons leven. Veel mensen willen Jezus wel aanvaarden als Redder. Een ticket voor de Hemel, maar vergeten het allerbelangrijkste. Jezus is niet alleen Redder, Hij is ook Heer van ons leven. We moeten ons dagelijks leven door Hem laten regeren. Leven in relatie met Hem. Door Zijn kracht en liefde kunnen we Hem dienen. Niet dienen om iets te verdienen maar om Hem alle eer te geven. Leven uit liefde voor Hem.

Mallemolen van het leven.

"Ik heb onder de zon opnieuw gezien dat niet altijd een snelle hardloper de wedloop wint, een sterke held de oorlog, dat hij die wijs is niet altijd zijn brood heeft, en hij die inzicht heeft de rijkdom, hij die bekwaam is het respect. Zij allen zijn afhankelijk van tijd en toeval." (Prediker 9:11)

In deze wereld zoeken de meeste mensen het geluk buiten henzelf en buiten God. Het geluk van deze wereld is afhankelijk van dingen die buiten het bereik van de mensen zelf liggen. Bezit, macht, aanzien, werk en gezondheid. Al deze dingen kunnen van ons gegeven of afgenomen worden. Het geluk van deze wereld is niet blijvend. Het wordt door tijd en toeval aan ons gegeven of afgenomen.

Jezus zendt ons de Geest van de waarheid. De Geest van God, die de wereld niet kan ontvangen omdat de wereld alleen op het zichtbare en tijdelijke is gericht. Ziende is ze blind en horende is ze doof. De dingen van God kan de wereld niet begrijpen. Zij kunnen niet zien dat Jezus het beeld van God is en dat God zich in Christus met de wereld heeft verzoend. Gods liefde blijft voor de wereld verborgen, omdat ze alles haat wat niet van de wereld is.

De wereldgeest houdt het bestaan van God en Zijn liefde buiten beeld, zodat de mens als een god zijn eigen leven probeert te regeren. De economie drijft op de ontevredenheid van mensen. Mode, reclame en sociale media, het voedt ons verlangen om het geluk in de wereld te zoeken. We vergelijken onszelf met anderen die succesvoller lijken te zijn. Meer is nooit genoeg en blijven meedraaien op de mallemolen van het leven. Maar er is een uitweg.

Jezus zegt: "Kom tot mij allen die vermoeid en belast zijn en Ik zal je rust geven". Jaag de dingen van de wereld niet na. Laat je strijd om gelukkig en succesvol te zijn los en geniet van wie je bent in Christus. Gods geliefde kind. Kunnen we genieten van wie we zijn in Gods ogen, van elke dag die God ons geeft en voor Zijn liefdevolle nabijheid? Ook als dingen tegenvallen en het leven zwaar is?

Jezus laat ons een ​vrede​ na, zoals de wereld die niet geven kan. Een vrede van God die alle verstand te boven gaat. Een vrede die ons hart en gedachten behoedt. De zorgen die de wereld heeft, de angsten om het geluk te verliezen, hoeven wij niet te hebben. In Christus hebben we alles wat we nodig hebben. We moeten ons niet laten meeslepen met de dingen van deze wereld. We hoeven niet op zoek te gaan naar persoonlijk geluk, waardering en liefde van mensen.

We kunnen in deze wereld ons bezit, macht, aanzien, werk en gezondheid verliezen. Maar we hoeven ons daar geen zorgen over te maken. De Vader weet wat we nodig hebben. We hoeven niet te vrezen omdat God zelf bij ons is. Hij geeft met de verzoeking ook de uitkomst. Durven we daarop te vertrouwen? Als we in aanraking komen met Gods liefde, vrede en vreugde dan hebben we niets meer te wensen. Zijn nabijheid, Zijn genade vult al ons verlangen. We mogen met Paulus zeggen "Uw genade is genoeg!"

"Een tevreden geest geeft een goede gezondheid en jaloezie knaagt aan je botten" staat in Spreuken 14:30. Onvrede maakt de mens kapot. Het maakt een leegte die nooit gevuld kan worden. God alleen maakt dat we werkelijk tevreden kunnen zijn.