woensdag 18 december 2019

Verschil ontdekken

De laatste dagen wordt mijn aandacht steeds weer getrokken naar het verhaal over de vrucht van de boom van kennis van goed en kwaad. Ik kwam van de week zelfs een artikel tegen waarin stond dat het juist goed was dat Adam en Eva van de vrucht gingen eten omdat ze hierdoor bewustzijn kregen. Dus heb ik hier vooral ook voor mijzelf wat gedachten op papier gezet.

In het midden van de de hof van Eden stonden twee bomen. De boom des levens en de boom van kennis van goed en kwaad. Van deze laatste boom had God gezegd dat de mens daar niet van mocht eten. Maar wat is er nu verkeerd aan om het onderscheid te weten tussen goed en kwaad.

De mens leefde in relatie met God. Adam en Eva wandelden met God. Door volkomen op Hem te vertrouwen en te gehoorzamen hadden ze een onverdeeld hart en ze leefden in eenheid met God en elkaar. 

Waarom was het eten van deze vrucht van kennis van goed en kwaad dan zo verkeerd?
Door het eten van de vrucht werden ze bekend met het onderscheid, het verschil tussen goed en kwaad. Het goede was voor de mens vanzelfsprekend. Er was geen reden om rekening te moeten houden met het kwaad. Adam en Eva hadden genoeg verstand gekregen om goede keuzes te kunnen maken. Ze kenden het verschil tussen de waarheid en leugen. Dat God goed was en het beste voor hen zocht. Ze hadden de keus om wel of niet op God te vertrouwen.  Als ze geen verstand of bewustzijn zouden hebben dan zou ook geen gezag kunnen voeren over de aarde en kunnen heersen over de schepping. Ook zou het eten van de vrucht hen niet aangerekend kunnen worden.

De mens had alles wat zijn hart begeerde en ze hadden van God alle kennis, liefde, vrede en geluk ontvangen die nodig ze hadden. Het goede was vanzelfsprekend maar door het eten van de vrucht kwam er scheiding en ontdekte de mens de duistere kant: het onheilige wat niet bij God hoort. Ze konden nu het verschil zien tussen het goede en kwade. Het kwade waar ze eerst geen weet van hadden. Door deze ongehoorzame daad werden ze besmeurd met het kwaad en waren ze niet meer zeer tov en heilig. Ze hadden hun vertrouwen en verantwoordelijkheid aan satan gegeven. Er kwam er scheiding tussen God en de mens. Angst, wantrouwen, onzekerheid, en jaloezie naar elkaar en naar God waren het gevolg.  Niet meer verbonden met het Leven stierf de mens. Eerst geestelijk en uiteindelijk ook lichamelijk.

De vrucht bracht scheiding.
Door hun duisternis konden ze niet meer leven in het Licht, in Gods nabijheid. Gods heiligheid zou hen verteren. De vrucht gaf hen kennis buiten God om. Ze zouden als god zelf gaan bepalen wat goed en fout was. Niet God was meer het middelpunt van hun leven maar zijzelf. Deze vrucht maakte de mens tot koning en rechters. Ze begonnen te leven met een nieuw ontdekte talent: oordelen, maar het talent om goed te kunnen oordelen misten ze. De daden van de mens werden vruchteloos en leeg. 

Jezus, de eniggeboren Zoon van God, is de eerste Mens na de zondeval die weer leefde zonder van deze vrucht van kennis te eten. Hij oordeelde niet. Hij leefde gehoorzaam in volledige afhankelijkheid van God.

Jezus dan antwoordde en zei tegen hen: Voorwaar, voorwaar, Ik zeg u: De Zoon kan niets van Zichzelf doen, als Hij dat niet de Vader ziet doen, want al wat Deze doet, dat doet ook de Zoon op dezelfde wijze. Johannes 5:19
Ook Jezus kwam de satan tegen. Niet in het paradijs maar in de woestijn. Satan houdt ook Hem de verleidelijke vrucht voor. Om Zijn eigen verlangens te vervullen, om te worden als god en te heersen over alle koninkrijken door satan te aanbidden en hem alle heerschappij te geven. Jezus blijft, in tegenstelling tot de mens, gehoorzaam vasthouden aan Gods Woord. "Er staat geschreven..." Jezus bleef weerstand bieden en de satan moest Hem loslaten.

Jezus leeft in eenheid met God en wij mogen als mens geënt worden op Hem. Wij zijn de ranken en kunnen uit onszelf geen blijvende vrucht dragen. 

Blijf in Mij, en Ik in u. Zoals de rank geen vrucht kan dragen uit zichzelf, als zij niet in de wijnstok blijft, zo ook u niet, als u niet in Mij blijft.  Ik ben de Wijnstok, u de ranken; wie in Mij blijft, en Ik in hem, die draagt veel vrucht, want zonder Mij kunt u niets doen.
Johannes 15:4‭

Jezus wil ons redden van de verkeerde scheiding brengende en veroordelende vrucht, onze oude natuur, die gescheiden leeft van God. We mogen uit genade nieuwe mensen worden. Opnieuw geboren mogen we de blijvende vrucht van de Geest dragen. God wil in ons wonen ons volkomen herstellen. "Ik ben met Christus gekruisigd; en niet meer ik leef, maar Christus leeft in mij; en voor zover ik nu in het vlees leef, leef ik door het geloof in de Zoon van God, Die mij heeft liefgehad en Zichzelf voor mij heeft overgegeven." (Galaten 2:20)



zaterdag 14 december 2019

Leuke High tea receptjes voor Kerst

Mini quiches met geitenkaas

  • 150 gram geitenkaas
  • 10 zongedroogde tomaten
  • 6 plakjes bladerdeeg
  • ± 15 zwarte olijven
  • 125 gram crème fraiche
  • 2 eetlepels melk
  • 1 eetlepel verse basilicum, fijngesneden
  • 1 bosuitje
  • 1 ei
  • zout
  • EXTRA:
  • 24 muffinvormjes
Week de tomaten een uur van te voren en snijd ze daarna fijn.
Klop de crème fraiche los in een kom met het ei, melk en een snufje zout.
Boter de muffinvormen alvast in en bestuif ze daarna met bloem.
Leg de vellen bladerdeeg uit en laat ze ontdooien.
Rasp de geitenkaas of snijd het fijn.
Snijd de olijven in kleine plakjes. Snijd de bosui in ringen.
Verwarm de oven voor op 200 graden celsius (hete lucht oven op 180 graden Celsius).

Bereiding:
Steek uit elk vel bladerdeeg 4 rondjes en bekleed de muffinvormen hiermee. Leg daarna wat van de fijngesneden zongedroogde tomaatjes op de bodem, daarop de stukjes of geraspte geitenkaas, dan de fijngesneden basilicum, de plakjes olijf en ringen bosui.
Vul de vormpjes bij met 2 lepels van het crème fraichemengsel.
Bak de mini-quiches in de oven af en gaar in 20 tot 25 minuten.

Scones

  • 350 gram zelfrijzend bakmeel
  • 2 eetlepels (25 gram) witte basterdsuiker
  • 1/2 theelepel zout
  • 2 eieren
  • 1 deciliter melk of karnemelk
  • 60 gram boter of margarine

Meng in een kom het zelfrijzend bakmeel, de basterdsuiker en het zout door elkaar.
Leg de eieren en een vork onder handbereik klaar.
Meet of weeg de (karne)melk af.
Snijd de boter of margarine in stukjes en doe ze bij het meelmengsel.
Wrijf met de vingers de boter en het meel door elkaar tot er geen boter meer te vinden is en het mengsel er uitziet als broodkruim.
Maak een kuiltje in het midden van het meelmengsel.
Breek de eieren boven het kuiltje en giet de (karne)melk er in.
'Kluts' met een vork eerst de eieren en de (karne)melk door elkaar en roer daarna (met de vork) het meel door het eimengsel.
Kneed - als al het vocht door het meel is opgenomen - met de hand verder tot een soepel deeg.
Bestuif het werkblad, de deegroller en het deeg met wat bakmeel.
Rol het deeg uit tot een lap van 2 centimeter dik.
Vet de bakplaat in of leg er een vel bakpapier op.
Steek met een uitsteekvormpje (of een glas) rondjes van 5 of 6 centimeter doorsnee uit het deeg en leg de rondjes naast elkaar op de bakplaat (verdelen met onderling minstens 3 centimeter afstand). Kneed de resten deeg opnieuw, rol het deeg weer uit en steek er ook rondjes uit tot al het deeg op is.
Bestrijk de deegrondjes met melk (gebruik een kwastje of een vinger).
Schuif de bakplaat in het midden van de oven en bak de scones 15 - 20 minuten tot ze gaar en goudbruin zijn.
Haal de hete scones van de bakplaat en serveer de scones lauw- warm.
Lekker met clotted cream en lemoncurd.


Sand­wich ge­rook­te kip en pa­pri­ka
  • 4 gegrilde paprika's (pot)    
  • 1 gerookte kipfilet
  • 8 sneetjes casinobrood
  • mayonaise
  • verse peterselie plat (a 15 g), fijngesneden

Snijd 4 gegrilde paprika's in reepjes en 1 gerookte kipfilet in schuine plakken. Besmeer 8 sneden casinobrood met mayonaise en beleg de helft met de paprika's, leg de kip erop en bestrooi met fijngesneden platte peterselie. Breng op smaak met zout en (versgemalen) peper. Leg de andere met mayonaise besmeerde sneden erop en snijd ze schuin doormidden.


Andere sandwiches



donderdag 21 november 2019

Pay It Forward

God heeft de macht u te overstelpen met al zijn gaven, zodat u altijd en in alle opzichten voldoende voor uzelf hebt en ook nog ruimschoots kunt bijdragen aan allerlei goed werk."
(2 Korintiërs 9:8)

Hoe gaan we om met ons bezit. Zien we het als iets waar we recht op hebben, omdat we er hard voor hebben gewerkt? Of zien we ons bezit als genade dat we van God hebben ontvangen. Hij is toch degene die ons kracht gaf om te kunnen werken. Hoe vast zitten we aan datgene wat we hebben en hoe gaan we er mee om? Gebruiken we het voor onszelf of  gebruiken we het om een ander te zegenen?

Vroeger heb ik vaak collectes gelopen, ondanks dat ik het vreselijk vond om zo langs de deuren te moeten bedelen. Ik vond het vreemd dat juist mensen uit de welgestelde buurten veel minder of soms niks wilden geven en de mensen in de minder welgestelde buurten enorm gul waren. Zou het zo zijn dat mensen die wat meer geld hebben dachten dat ze het geld verdienden en het als hun bezit zagen en dat de mensen die niet zoveel hebben het geld meer als een geschenk zien en meer empathie hebben met mensen die het minder hebben? Het was in ieder geval erg vreemd.

Wat doe je met je geld?
Sommige mensen geven een bedelaar of een hulpbehoevende alleen maar een minachtende blik. Ze  dingen geld af bij mensen, die al weinig bezitten, terwijl ze in een duur restaurant met een nonchalant gebaar zo een dikke fooi op tafel leggen. Deze mensen gebruiken geld om zichzelf te profileren. Geld als machtsmiddel, om jezelf te kunnen laten gelden. Je koopt er waardering en aanzien mee bij mensen die volgens jou de moeite waard zijn.

Kunnen wij iets geven zonder er iets voor terug te verwachten? In Amerika kennen ze de term Pay It Forward. Doe iets voor een ander, die op zijn beurt iets goeds bij een ander moet doen.

Pay It Forward betekent vooruitbetaling. Iets geven zonder dat de tegenpartij al iets is nagekomen. Je maakt een verbintenis met de ander door al iets van jezelf te geven en verwacht dat de ander zijn afspraken zal nakomen.
Dit vooruitbetalen zou je ook kunnen gebruiken in het doen van goede daden. Doe iets goeds voor een ander met de boodschap dat diegene het goede moet doorgeven.

Ik hoorde een verhaal van een jongen die geen geld had om naar huis te reizen en kreeg niet alleen een lift aangeboden maar mocht ook met de familie, met wie hij meereed, uit eten. Beduusd vroeg hij zich af hoe hij hen kon terugbetalen. Ze wilden van geen betalen weten maar gaven hem wel een opdracht. Als hij ooit in de positie zou komen om  iets goeds te doen, dan moest hij dat op deze manier terugbetalen.

Geven zonder er iets voor terug te verwachten om zo de wereld een beetje lichter te maken. Een tegengesteld geluid in een wereld die alleen maar uit is op het verzadigen van het ego. Juist als we Christus hebben leren kennen mogen wij anders in de wereld gaan staan. Een levend getuigenis zijn van Zijn genade.

Hoe kunnen wij geven? Met advent heb ik goedkoop kopjes gekocht en in cellofaan verpakt met daarin een zakje chocopoeder, een klein zuurstokje en een gedichtje. Deze heb ik ipv een kerstkaarten in de buurt uitgedeeld. Het kostte bijna niets maar het leidde wel tot leuke ontmoetingen en gesprekjes. Wat zou jij kunnen doen? Op pinterest zijn leuke ideetjes te vinden als je de term Pay It Forward invoerd.


donderdag 14 november 2019

Leven zonder poorten en grendels

Jeruzalem, roem de HEERE , Sion, loof uw God.  Want Hij maakt de grendels van uw poorten sterk, Hij zegent uw kinderen in uw midden.  Hij doet in uw gebied vrede heersen, Hij verzadigt u met het beste van de tarwe. (Psalm 147:12‭-‬14 HSV) 

Waar kan je nog gerust wonen? Wij wonen in een klein dorp waar veel mensen de deur niet op slot draaien. Gewoon even achterom binnenlopen is heel gewoon en voor een klein boodschapje gaat de deur ook niet dicht. Het is me wel eens overkomen dat ik bij de buurvrouw binnenliep en er niemand thuis was. De buurvrouw haalde net de kinderen van school. Wij komen uit de stad en waren dit niet gewend, maar je burgert al snel in. Ook onze deuren staan open en...soms ook als ik een rondje met de hond ga lopen. De autodeur en de fietsen staan al helemaal nooit op slot. In de 12 jaar dat we hier nu wonen is er nog nooit iets gebeurd en je wordt steeds makkelijker. Eigenlijk niet zo verstandig maar het geeft je een vrij gevoel. Hier in ons dorp is het veilig en vertrouwt. Totdat je wakker wordt geschud en er toch bij iemand is ingebroken. Bah stadse fratsen hebben ons dorp bereikt. Het geruste gevoel gestolen. Toch maar 's avonds alle deuren goed op slot. We leven nu eenmaal in een gebroken wereld.

Het deed me denken aan het verhaal van een volk uit de Bijbel. De inwoners van Hazor worden door God gewaarschuwd om te vluchten. Koning Nebukadrezar rukt op tegen het volk dat gerust en onbezorgd woont, dat geen poorten en grendels heeft- zij wonen alleen. (Jeremia 49:31) Ook eerder in de Bijbel staat zo'n verhaal. Als de Danieten nieuw grondgebied zoeken komen ze ook een volk tegen dat rustig en onbezorgd woont en geen helper heeft en het wordt, om die reden, onder de voet gelopen. (Richteren 8:7)

Het is niet zo slim om zonder poorten en grendels te leven. We zijn in deze wereld letterlijk maar ook geestelijk van poorten en grendels afhankelijk.

"Op God vertrouwen is goed maar zet je fiets wel op slot"

Aan de ene kant roept God je op om jezelf aan hem toe te vertrouwen en je geen zorgen te maken over je leven en aan de andere kant moeten we waakzaam blijven en Zijn wapenrusting dragen om stand te kunnen houden. We staan als christenen in twee werelden. We zijn wel in de wereld maar niet meer van de wereld. We maken deel  uit van een nieuw Koninkrijk. De wereld zal ons haten en vervolgen. Toch mogen we rust en vrede ervaren. Vrede die alle verstand te boven gaat en die de wereld niet kan geven. Vrede niet omdat er geen onheil dreigt maar omdat God erbij is. Rust te midden van de stormen van het leven. We leven in een vijandige wereld. Jezus zegt dat we argeloos als duiven en slim als slangen moeten zijn.

Voorzichtige argeloosheid. Een grotere tegenstelling bestaat er niet. Hoe doe je dat? Dan kijk ik telkens weer naar Jezus. Hij oordeelde niet maar sprak mensen aan op het goede. Van het goede uitgaan maar ook accepteren dat je rechten geschonden zullen worden. Hierin mogen het verschil maken. Wij, geheel anders dan de wereld, hebben Christus leren kennen. God geeft ons geen lafhartige geest maar een geest van liefde, kracht en...gezond verstand. (2 Tim 1: 7) We mogen met deze nieuwe natuur in de wereld staan. De HEER is goed, een vesting in tijden van nood, hij kent wie bij hem schuilen. (Nahum 1: 7) Hij is de poort en de grendel van ons geestelijk huis.


donderdag 7 november 2019

Wat leidt ons...

Wanneer is een dag nuttig voor je geweest? Pas als we van alles hebben gedaan en onze to-do lijst hebben afgewerkt? Voelt het als falen als er niks uit je handen is gekomen. Zijn die dagen nutteloos besteed? Vaak voelt het wel zo. Alles wat we doen moet nuttig zijn anders is het een verloren dag. "Leer ons alzo onze dagen tellen, dat wij een wijs hart bekomen.."

Het geeft pas werkelijk voldoening als datgene wat je doet er werkelijk toe doet, als je jezelf en de ander tot zegen kunt zijn. Dat maakt het leven waardevol, toch? Maar wat als je merkt dat het niet meer gaat. De dagen waar het je aan energie ontbreekt? Mag je van jezelf rusten of kom je in een negatieve spiraal terecht. Niks gedaan en nog minder energie, omdat je gefrustreerd naar je werkeloze handen kijkt. De dag erna ga je hard aan het werk om de verloren tijd nuttig te besteden. Op weg naar een...burn-out.

Vraagt God van ons voortdurend nuttig en hard aan het werk te zijn of is dat onze calvinistische inslag, onze opvoeding. Wat vraagt God van ons? Hij nodigt ons uit om bij Hem te komen. Tegen ons, drukke schapen, roept Hij: "Kom naar Mij toe,  die vermoeid en belast zijn, en Ik zal u rust geven." Eerst rusten en dan leren van Hem...om zachtmoedig en nederig te worden.

"Hij geeft de vermoeide kracht en Hij vermeerdert de sterkte van wie geen krachten heeft... maar wie de HEERE verwachten, zullen hun kracht vernieuwen, zij zullen hun vleugels uitslaan als arenden, zij zullen snel lopen en niet afgemat worden, zij zullen lopen en niet moe worden." (Jesaja 40:29)

We mogen uit genade leven. Het is al een paar keer gebeurd dat ik me schuldig voelde omdat ik door alle drukte achterliep met een Bijbels leesplan. Maar het wonderlijke was dat toen ik er weer mee begon de tekst, die ik las, precies op zijn plek viel. God is niet afhankelijk van onze to-do lijstjes. We mogen ontspannen en verlangend uitzien om samen met Hem door het leven te wandelen. Elke dag, elke minuut mogen we weer opnieuw beginnen, zonder schuldgevoel omdat er niets uit onze handen is gekomen. God is genadig maar zijn we ook zo genadig voor onszelf? Of zitten we onszelf voortdurend achterna.

Wanneer voelen we ons waardevol? Als we nuttige dingen doen of als we gaan beseffen dat we geliefde zonen en dochters zijn van onze Hemelse Vader. We mogen ontspannen in Zijn liefde. "Zijn juk is zacht en Zijn last is licht." Met deze rust mogen we in de wereld staan. Hij geeft ons kracht, inzicht en wijsheid om voor Hem te leven. Pas dan leven we een leven dat er werkelijk toe doet. Als we onze identiteit ontlenen aan Hem en niet aan onze omstandigheden. Wandel in Zijn liefde, genade en vrede in plaats van onrust en schuld. Plan ook eens rustmomentjes in; lees een goed boek of luister naar fijne muziek.

Structuur aanbrengen in je leven is goed maar wees ook genadig voor jezelf. Zoek de verborgen omgang met God en blijf tijdens alle dagelijkse bezigheden met God in gesprek. Hij helpt je ook als je dat niet ziet. Vertrouw maar gewoon. Je bent Zijn geliefde Kind en Zijn liefde zal je leiden.




dinsdag 22 oktober 2019

je moet het maar geloven

Laatst was ik op een feestje en stond met een groepje mensen te praten die ik niet kende. Op een of andere manier kwam het christelijk geloof ter sprake. Er werd heftig gediscussieerd en men was het in grote lijnen met elkaar eens dat geloof ongrijpbaar en niet te bewijzen was. De conclusie was dat het geloof mede daarom geloof genoemd werd. Er werd lacherig gezegd.. "Je moet het maar geloven"

Maar wordt het woord 'geloof' op deze manier in de Bijbel gebruikt? Is het twijfelend maar te hopen dat wat in de Bijbel staat waar is. Ik denk dat het woord 'geloof', zoals de Bijbel het bedoelt, juist het omgekeerde van twijfel is. Geloven is je vertrouwen stellen in Gods Woord. Dat je gelooft in God en wie Hij zegt dat Hij is. Het is zelfs nog een stap verder want de demonen geloven (en weten) ook dat God bestaat en zij sidderen."U gelooft dat God één is; daar doet u goed aan. Maar ook de demonen geloven dit, en zij sidderen." (Jac. 2:19)

Geloven is jezelf helemaal toevertrouwen aan God. Als God zich aan jou openbaart dan kan je niet meer om hem heen. Geloof is geen twijfel maar een zeker weten. Zeker zijn over iets dat niet zichtbaar is. Een vast vertrouwen op dat wat God beloofd. Je vertrouwt God je hele leven toe en dat wordt zichtbaar in je dagelijkse handel en wandel. Ja, ik vertrouw mijn Hemelse Vader en ben niet beschaamd uitgekomen. Telkens weer bevestigt God Zijn aanwezigheid in mijn leven en in het leven van vele anderen die daarvan getuigen. We zien het nog niet, maar we weten dat het waar is.

Maar ja...je moet het wel geloven.

Het geloof nu is een vaste grond van de dingen die men hoopt, en een bewijs van de zaken die men niet ziet. (Hebr. 11:1)

Filmtip:
Afgelopen zaterdag zijn we naar de film geweest I can only imagine (Ik kan het me alleen voorstellen). Een waargebeurd verhaal over het leven van Bart Millard, de leadzanger van Mercy me. Hoe door Gods genade zijn vader veranderde van een monster in een vader die hij altijd had willen hebben. Ook hier is het geloof van twijfel een vaste zekerheid geworden en heeft levens veranderd. Een indrukwekkende film met een lach en een traan. Echt een aanrader.


donderdag 17 oktober 2019

Vreugdefeest

Van 14 oktober tot zondag 20 oktober wordt dit jaar het loofhuttenfeest gevierd. Het leek ons leuk om dit feest als gezin mee te vieren. Het is weer een gelegenheid om ook onze pubers op een leuke manier in aanraking te laten komen met het geloof. We hebben in de serre wat takken opgehangen en een soort loofhut gebouwd. Wel niet zoals het hoort maar we konden hiermee wel het feest aan de jongens uitleggen. Vrijdagavond hebben we hier Sjabbat gevierd en we eten een week lang in de versierde serre. De uitleg van het feest hebben we gedaan aan de hand van het lied 'Dit is niet ons huis' van Christiaan Verwoerd. We hebben de tekst uitgeprint en voorgelezen.

Het loofhuttenfeest is net als Pesach  (Pasen) en Sjavoeot (Pinksteren) een pelgrimsfeest die in de Bijbel door God aan de Israëlieten werd gegeven. Het loofhuttenfeest is een vreugdevol feest. Het een oogstfeest, een feest van verwachting waarbij de woestijntocht na de bevrijding uit Egypte wordt herdacht. De Israëlieten leefden 40 jaar onder de beschuttende bescherming van God in een tent, een 'soeka' op weg naar het beloofde land. Zo zijn ook wij in onze aardse tent op weg naar Gods vrederijk, het huis van onze Vader.

"Wij weten immers dat, wanneer ons aardse huis, deze tent, afgebroken wordt, wij een gebouw van God hebben, een huis niet met handen gemaakt, maar eeuwig in de hemelen. Want in deze tent zuchten wij ook, en verlangen wij er vurig naar met onze woning die uit de hemel is, overkleed te worden, als wij maar bekleed en niet naakt zullen bevonden worden. Want ook wij, die in deze ​tent​ zijn, zuchten terwijl we het zwaar te verduren hebben; wij willen immers niet ontkleed, maar overkleed worden, zodat het sterfelijke door het leven wordt verslonden. Hij nu Die ons hiervoor heeft gereedgemaakt, is God, Die ons ook het onderpand van de Geest gegeven heeft. Wij hebben dus altijd goede moed en weten dat wij, zolang wij in het lichaam inwonen, uitwonend zijn van de Heere, want wij wandelen door geloof, niet door aanschouwen."(2 kor 5:1-7)



De loofhut wordt gemaakt van natuurlijke materialen zoals takken en bladeren. De 'soeka' wordt versierd met vruchten en slinger. Door het dak van de loofhut moet je de sterren kunnen zien. Doordat je een week lang eet en slaapt in de loofhut ervaar je, je eigen kwetsbaarheid en vergankelijkheid van je eigen aardse tent en de betrekkelijkheid van aardse rijkdom. Men leest in deze tijd het boek prediker waarin ook naar voren komt dat het leven vluchtig is en onze eigen handelingen maar beperkte macht bezitten. Toch is dit feest een feest vol vreugde, omdat je gaat beseffen dat je leven in Gods handen rust. Hij komt onder ons wonen.

"Op de eerste dag van de zevende maand moet u voor uzelf vruchten van sierlijke bomen, takken van palmbomen, takken van loofbomen en van beekwilgen nemen, en u moet zich zeven dagen lang voor het aangezicht van de Heere, uw God, verblijden. Zeven dagen moet u in de loofhutten wonen. Alle ingezetenen van Israël moeten in loofhutten wonen, zodat de generaties na u weten dat Ik de Israëlieten in loofhutten liet wonen, toen Ik hen uit het land Egypte geleid heb." (Leviticus 23:40-43)

In Nehemia 8 staat hoe de Israëlieten opnieuw de opdracht kregen om deze feesten te vieren: Deze dag is ​heilig​ voor de HEERE uw God. ​Rouw​ dan niet en huil niet. Heel het volk huilde namelijk toen ze de woorden van de wet hoorden. Verder zei hij tegen hen: Ga, eet lekkernijen en drink zoete dranken. En deel uit aan hen voor wie niets is klaargemaakt, want deze dag is ​heilig​ voor onze Heere. Wees niet bedroefd, want de vreugde van de HEERE, dat is uw kracht.

Henze heeft jaren geleden een houten bord gemaakt voor boven de schouw van ons vorige huis. Het bord hangt nu in de schuur. Er staat: De Heere is mijn kracht. Maar eigenlijk is deze zin niet compleet Er gaat er iets heel belangrijks aan vooraf. Namelijk de vreugde van de Heere.

Loofhuttenfeest het vrolijkste feest van het jaar en zal niet alleen een feest van de Israëlieten blijven. Het feest zal net als Pasen en Pinksteren door Jezus Christus vervuld worden.

"De overlevenden van de volken die ​Jeruzalem​ hebben belaagd, zullen dan jaarlijks naar de stad komen om de HEER van de hemelse machten als ​koning​ te vereren en het ​Loofhuttenfeest​ te vieren."(Zacharia 14:16)
loofhuttenfeest een paar jaar geleden.

dinsdag 15 oktober 2019

Dagboek van een 14-jarige

Puberteit, mijn kinderen zitten er midden in. Je bent nog geen volwassene en ook geen kind meer. Je gaat je eigen ik ontdekken en dat wat voor jou belangrijk is. Je zet je heftig af tegen alles wat onecht en onrechtvaardig is. Je eigen mening wordt geslepen, gescherpt en geoefend op alles en iedereen. Je wereld wordt zwart/wit. Het grijze gebied is schijnheilig.


Ik weet nog goed hoe ik zelf de puberteit heb ervaren. Ik heb in die tijd een dagboek bijgehouden. Ik was onzeker van binnen maar keihard van buiten, mede omdat mijn ouders in die tijd gingen scheiden. Alles en iedereen vond ik vreselijk burgerlijk. Zekerheden en vanzelfsprekendheden vielen weg. Waarom zou je nog naar iemand luisteren of respect hebben als zelfs je ouders je in de steek laten. Ondanks mijn wat-kan-mij-het-schelen houding had ik een enorme behoefte om geaccepteerd en begrepen te worden.

Pubertijd is dan ook de tijd dat kinderen zich losmaken en hun eigen wegen zoeken. Toen ik mijn dagboek weer eens las kwam ik het moment tegen dat ik het geloof los ging laten.

Echt christelijk waren we niet maar in mijn kindertijd werd ik wel voorgelezen uit de kinderbijbel en ik ging naar een christelijke school. Het christelijke geloof sprak me wel aan. Te weten dat er een God is die je ziet en met wie je kan praten. In mijn dagboek schrijf ik dat je goed moet leven want anders is God tegen je. Ook schrijf ik dat je God ook niet mag storen met onbelangrijke dingen. Het geloof hield me dus wel bezig maar ik zag God als strenge meester en wist niks van het verlossingsplan van God.

Langzaam liet ik dit geloof los. Ik las het boek 'het onzichtbare licht' van Evert Hartman gaf me dat extra zetje om het geloof los te laten. Het boek gaat over een meisje dat haar spirituele gaven ontdekt. Het christelijke geloof wordt afgeschilderd als bekrompen en achterhaald. Daarnaast gingen mijn ouders zich ook bezighouden met zaken zoals aurareading/healing en astrologie. God werd het goddelijke, een onpersoonlijke energie waar ik zelf deel van was. Ik moest god in mijzelf ontdekken.
In mijn dagboek schrijf ik op 14-jarige leeftijd:

 "Lieve vader, er zijn zoveel hindernissen die uw rechte weg vertroebelen, dat ik u soms niet meer zie. Ik bedoel daarmee dat ik vaak van Uw weg verdwaal. Maar gelukkig altijd weer gevonden heb amen." 

Dit was het moment dat ik het geloof los ben gaan laten en me ben gaan verdiepen in andere godsdiensten. Alle godsdiensten zijn toch wegen naar hetzelfde doel zei een leraar.

Het begint klein. Een spannend boek of film die vraagtekens zet bij het geloof en als je, wat het geloof betreft, niet sterk in je schoenen staat wordt je zo meegetrokken met de leugen van de slang. 'En je zult als God zijn.' Het werd letterlijk steeds donkerder om mij heen.
 

Toch liet God mij niet los en is de lange weg met mij meegegaan tot ik Hem weer mocht ontdekken. We klimmen niet omhoog en zijn niet op de weg naar het goddelijke maar God kwam zelf in Jezus naar deze wereld.


‘Ik ben het licht voor de wereld. Wie mij volgt loopt nooit meer in de duisternis, maar heeft licht dat leven geeft.’   Johannes 8:12

Het christelijke geloof is het geloof van bevrijding. Ik hoop dat onze kinderen de juiste keuzes mogen maken op grond van de Waarheid. Dat we het goede leven mogen voorleven en ze Gods liefde mogen bekendmaken. God laat ze niet los.

woensdag 2 oktober 2019

Je kunt het, zinvol leven met Dominee Baardmans.



‘Je kunt het.’ Een pakkende titel voor een boek. Willen we niet allemaal grip krijgen op ons leven zodat het zin en doel heeft. Vol verwachting begin ik te lezen en het boek stelt me niet teleur. In plaats dat ik het boek hoofdstuk voor hoofdstuk rustig overdenk kan ik niet stoppen met lezen. Ik lees het boek bijna in één keer uit. Dit is eigenlijk niet de bedoeling maar ik vind de onderwerpen zo interessant dat ik wel door wil blijven lezen. Als ik het boek in één zin moet samenvatten dan zou ik zeggen dat het boek je met beide benen op de grond zet en je blik omhoog richt.

In het boek ‘Je kunt het’ van Jan Willem van Straten, ook wel bekend als Dominee Baardmans, worden verschillende handreikingen gedaan om doelgerichter en zinvoller te kunnen leven. In tien hoofdstukken worden praktische levenslessen gegeven, die je kan toepassen in de praktijk van alledag. Een paar onderwerpen die aan de orde komen zijn: hoe kan je van jezelf houden en waarom is dat belangrijk, hoe kan je negatieve gedachten veranderen, hoe kan je blijven vertrouwen in moeilijke momenten en waarom is zelfbeheersing zo belangrijk. Allemaal onderwerpen die gaan over een nieuwe manier van denken en het veranderen van je houding. Elk hoofdstuk wordt afgesloten met vragen en tips. De schrijver geeft wel aan dat het boek geen zelfhulpboek is maar dat het een boek is om balans in je leven aan te brengen, waardoor je op een andere manier in het leven kan staan. Een belangrijk thema is dat je niet voor jezelf leeft, maar dat je met en voor iets groters leeft, dat je leven richting en doel geeft. Ten diepste gaat het erom dat God jouw leven waardevol maakt.

Jan Willem van Straten heeft een frisse manier van schrijven, waarbij de praktijk van alledag  gekoppeld wordt aan Bijbelse waarheden. Het boek staat vol interessante wetenschappelijke zijsporen die de menselijke natuur verduidelijken. Wetenschap en geloof hoeven elkaar niet te bijten. De wetenschap wordt in dit boek gebruikt als een aanvulling op de levensbeschouwing van de schrijver. Jan Willem van Straten verduidelijkt daarnaast aan de hand van voorbeelden uit zijn eigen leven hoe hij met vallen en opstaan bepaalde inzichten heeft leren toepassen. Dit maakt het boek herkenbaar en prettig leesbaar. Doordat het een eerlijk boek is vol interessante wetenschappelijke feitjes is het boek ook zeer geschikt voor mensen die niet gelovig zijn. Een aanrader dus.

Jan Willem van der Straten Alias Dominee Baardmans is een ondernemende, communicatieve (media) theoloog. Zijn frisse hedendaagse schrijfstijl spreekt hij veel mensen aan. Meer informatie over de schrijver is te vinden op www.domineebaardmans.nl

donderdag 19 september 2019

De Vader zoekt aanbidders.

“maar de ure komt en is nu, dat de waarachtige aanbidders de Vader aanbidden zullen in geest en in waarheid; want de Vader zoekt zulke aanbidders; God is geest en wie Hem aanbidden, moeten aanbidden in geest en in waarheid." (Johannes 4:23) 

Aan deze Bijbeltekst moest ik denken toen mij werd gevraagd om een stukje te schrijven over aanbidding. Jezus is in dit Bijbelgedeelte in gesprek met een Samaritaanse vrouw. Als ze erachter komt dat Jezus alles van haar weet en dat Hij een man van God is begint ze Hem gelijk vragen te stellen over het aanbidden van God. Waar moeten we God aanbidden? En hoe? Jezus maakt haar duidelijk dat aanbidding niet gaat om een plaats of om uiterlijke vormen. Mensen zullen God aanbidden in geest en waarheid. 

Wat betekent aanbidding?
Het Griekse woord voor aanbidding is Proskuneo. Het betekent voor iemand knielen of liggen uit eerbied, eer betonen, je klein maken. Het geeft een houding aan die je ten opzichte van de ander hebt. Je erkent de hogere positie van de ander en geeft hem de eer die hem toekomt. Als we God aanbidden dan erkennen we Zijn positie ten opzichte van ons. Voor we God kunnen aanbidden moeten we eerst beseffen wie God is. 

Waarom zouden we God aanbidden?
Het is onmogelijk om God te aanbidden als we Hem niet eerst hebben leren kennen. “Wie God wil naderen moet geloven dat hij bestaat en dat Hij beloont wie hem zoeken,” staat er in Hebreeën 11:6. Aanbidding veronderstelt een gelovige houding, waarin we oprecht hebben gezocht naar wie God is. We kunnen God leren kennen door de Bijbel. Mensen die de Bijbel hebben geschreven hebben dat gedaan door de inspiratie van Gods Geest en als we de Bijbel lezen wil Gods Geest ook ons ook te hulp komen om de woorden te begrijpen. We mogen God daar ook om vragen. “Heer wilt U mij, door de teksten, die ik lees, laten begrijpen wie U bent?” We gaan dan ontdekken wie God is en wat Hij heeft gedaan. We ontdekken dat God de Schepper is van al wat bestaat. Dat Hij uit liefde de mens heeft geschapen naar Zijn beeld om met Hem te leven. God is een God die zich wil laten kennen.
Het beste leren we God kennen door het leven van Jezus Christus, want Hij laat werkelijk zien wie God is. Hij laat ons het juiste beeld van God zien. God is Liefde staat er in de Bijbel en Hij haat het kwade. Hij wil ons verlossen van het kwade, het onvolmaakte in ons leven. God wil door Zijn Heilige Geest in ons wonen, zodat wij worden zoals we zijn bedoeld en werkelijk tot ons doel komen. 

Kunnen wij God aanbidden?
Als we ontdekken wie God is gaan we dus ook ontdekken wie wijzelf zijn. Als we onszelf zien door Gods ogen dan ontdekken we onze eigen onvolkomenheden. We voldoen niet aan Gods volmaakte liefde. We zijn vaak egoïstisch en liefdeloos. We ontdekken onze eigen kleinheid maar daarnaast ontdekken we ook Gods liefde en vergeving waardoor we toch in contact kunnen komen met God. Op grond van het offer van Christus aan het kruis, die onze fouten op zich heeft genomen en onze relatie met God heeft hersteld. We ontvangen een nieuw leven. God wil ons aannemen als Zijn kinderen. We zijn Gods geliefde zoon of dochter.

Aanbidding is een relatie
De Vader zoekt naar waarachtige aanbidders. God zoekt niet de aanbidding maar de aanbidder. God schiep ons om samen met Hem te leven. Wij mogen God, onze Vader noemen. Deze relatie kan niet afgedwongen worden anders had God wel robots geschapen. God zoekt mannen en vrouwen, die vol van blijdschap en toewijding met Hem willen leven. 

Aanbidding is een levensstijl
Ware aanbidding heeft dus weinig te maken met uiterlijke dingen. Het gaat om het leven met God. Het contact van Zijn Geest met onze geest. Willen wij God toestaan om elke dag op de troon van ons leven plaats te nemen? Zodat Hij Koning kan zijn van ons leven en niet wijzelf? Aanbidding is erkennen dat God je heeft aanvaard en dat je als Zijn kind wil leven. Niet alleen leven voor God maar vooral samen met God dat is ware aanbidding. Beseffen wie God is en met Hem willen leven.



donderdag 5 september 2019

Op weg naar huis

Het heeft even geduurd maar eindelijk weer eens tijd voor een nieuwe blog. De vakantie is voorbij. We kijken terug met een lach en een traan, want ongeluk en zorgen nemen geen vakantie. We hebben plezier gehad maar ook problemen.

Het fijne van op vakantie gaan is dat je als gezin weer naar elkaar toegroeit. Je merkt toch dat in je in het drukke ritme van het leven ieder op een eiland gaat zitten en druk is met zijn eigen bezigheden. Maar in de vakantie is er weer ruimte en oog voor elkaar. We hebben samen genoten van de prachtige natuur in Oostenrijk. We hebben gewandeld geklommen, gezwommen, gefietst, gerodeld en gekard. Al met al een hele actieve vakantie.


Toch waren er ook zorgen en problemen. We kregen te maken met een ongeluk. Mijn moeder zou tijdens onze vakantie naar Oostenrijk in ons huisje in Duitsland logeren. We liepen 's avonds nog even over het park toen uit het niets een loslopende pitbull ons aanviel. Hij rende mijn zoon en het kleine hondje van mijn moeder achterna met daarachter een wild schreeuwde man. Van schrik viel mijn moeder en zij bleef liggen. Verschrikkelijk wat er dan allemaal door je heen gaat. De hond heeft de aanval niet doorgezet en mijn zoon en de hond bleven gespaard. Maar mijn moeder had haar arm gebroken en is de volgende dag naar huis gegaan. Het zag er allemaal veel erger uit en het is een wonder dat het allemaal zo goed afgelopen is. Met de schrik in de benen en vol zorgen zijn we toch op vakantie gegaan. Alle drukke activiteiten waren een goede manier om alle zorgen te vergeten. Toch merk ik dat ik wat angstiger wat down ben. Het maakt dat ik elke dag bewust mijn lasten moet delen met de Heer. Hij geeft werkelijke rust en vrede ondanks alle omstandigheden.

Voor de vakantie was er zorg en stress om de gezondheid van mijn man Achteraf viel het gelukkig mee. Maar helaas zitten we inmiddels voor een ander probleem opnieuw in de medische molen en draaien we verplicht onze rondjes weer mee. Ook is in de vakantie plotseling een kennis van mijn eigen leeftijd overleden. Dat zet je wel weer aan het denken.


We kunnen reizen en samen heerlijke dingen beleven. We kunnen overweldigd worden door Gods geweldige schepping en verlangen naar heelheid, geborgenheid en schoonheid maar hier op aarde hoe mooi ook, is alles maar tijdelijk. We zien in de schepping en onze relatie met elkaar glimpjes van hoe God het heeft bedoeld. Zijn zichtbare majesteit en liefdevolle zorg.
Onze lichamelijke tent wordt langzaam steeds meer afgebroken. We voelen ons steeds minder thuis in deze wereld. Deze wereld is niet ons thuis, we zijn op weg naar ons echte huis. De plek waar we werkelijk thuis zullen zijn. Steeds meer moeten we in deze wereld loslaten (gezondheid, werk, relaties) Er blijft er steeds minder over waar we op kunnen steunen. Tot de enig steun overblijft. God zelf. Hij zal ons nooit begeven of verlaten. Hij is nabij of we nu hier 'in den vreemde zijn' of thuis bij Hem. Hij laat ons nooit los.

"Wij weten dat wanneer onze aardse tent, het lichaam waarin wij wonen, wordt afgebroken, we van God een woning krijgen: een eeuwige, niet door mensenhanden gemaakte woning in de hemel. Wij zuchten in onze aardse ​tent​ en zouden willen dat onze hemelse woning er nu al over wordt aangetrokken. We zijn er echter zeker van dat we ook ontkleed niet naakt zullen zijn. Zolang we in onze aardse ​tent​ verblijven zuchten we onder een zware last, omdat we niet willen dat deze ​kleding​ wordt uitgetrokken; we willen dat er nieuwe over wordt aangetrokken, zodat het sterfelijke door het leven wordt verslonden. Hiervoor heeft God zelf ons gereedgemaakt, door ons de Geest als onderpand te geven. Dus wij blijven altijd vol goede moed, ook al weten we dat zolang dit lichaam onze woning is, we ver van de ​Heer​ wonen. We leven in vertrouwen op God; wat komen gaat is nog niet zichtbaar." (2 Kor 5:1-7)

Toch blijft er een heerlijke belofte: "Ook al gaat ons uiterlijke bestaan verloren, ons binnenste wordt van dag tot dag vernieuwd." (2 Kor 4:16)

maandag 26 augustus 2019

Alya's keuze van Hay van den Munckhof


Mijn plannen zijn niet jullie plannen, en jullie wegen zijn niet mijn wegen – ​spreekt de HEER. Want zo hoog als de hemel is boven de aarde, zo ver gaan mijn wegen jullie wegen te boven, en mijn plannen jullie plannen. (Jesaja 55: 8,9)

'Alya's keuze' is een spannende historische roman waar je vanaf de eerste bladzijde wordt meegevoerd naar het Europa van de 9de eeuw. Alya komt uit Al-Andalus, het door Moren veroverde Zuid-Spanje. Als dochter van de islamitische hofmeester heeft ze een goede opleiding genoten en heeft een bijzondere gave om razendsnel een nieuwe talen te leren. Een gave die haar op plaatsen brengt waar ze eigenlijk niet had willen zijn. Ze raakt alles kwijt en belandt via vele omwegen als slavin in Rijnsburg. Hier begint het verhaal. Ze redt het leven van een jonge Vikingkrijger en wordt, tegen wil en dank, meegevoerd naar het Noorse vorstendom Adger. Steeds verder van huis moet Alya zich verzoenen met haar nieuwe situatie Ook hier blijkt haar gave een zegen en een vloek.

In het boek komen twee totaal verschillende culturen samen. Aan de ene kant de barbaarse Vikingen met als hoogste levensdoel, al strijdend zonder angst te sterven en aan de andere kant de hoogopgeleide Alya uit een hoogstaande meer ontwikkelde beschaving, die gelooft dat alleen goedheid wordt beloond.

Het boek is en blijft vanaf de eerste bladzijde spannend. Hay van den Munckhof houdt het tempo er goed in waardoor je aandacht niet verslapt en je door wil blijven lezen. De schrijfstijl is in de ik-vorm, wat het boek heel dichtbij brengt. De omstandigheden en gevoelens die hoofdpersonen meemaken komen waarheidsgetrouw over en dat maakt dat het verhaal nog meer gaat leven. Dit boek heb ik in één ruk uitlezen, al was het alleen al om erachter te komen of Alya Gods liefdevolle genade mocht ontdekken.

Hay van den Munckhof (1949) stond jarenlang voor de klas en houdt zich sinds zijn pensioennering bezig met het schrijven van verhalen en romans vooral in het fantasy en historische genre. Eerder verscheen zijn debuutroman 'Alya'.

'Alya's keuze' is het tweede deel van de debuutroman van Hay van den Munckhof. Zonder het eerste deel 'Alya' gelezen te hebben is het verhaal toch goed te volgen omdat er vooraf een korte samenvatting van het eerste deel wordt gegeven en ook tijdens het verhaal worden er af en toe uitstapjes gemaakt naar het eerste deel.

zondag 21 juli 2019

Job, oorzaak en gevolg?

Wat heeft het voor nut om voor God te leven...wat levert het op?

De laatste dagen heb ik het boek Job uitgelezen. Het was onderdeel van een leesplan waarmee ik de Bijbel lees. Het boek Job laat zien dat God het lijden dat Job overkomt niet heeft bedacht. Het is de Satan die al wat rechtvaardig is wil besmeuren en vernietigen.

Sluwe vragen
Satans zegt: "Houdt Job niet alleen van U omdat het hem zo goed gaat?" Hij stelt de mens in een kwaad daglicht. (Net zoals in het paradijs waar hij God in een kwaad daglicht zette door te zeggen: ‘Is het waar dat God gezegd heeft dat jullie van geen enkele boom in de tuin mogen eten?’)
Satan mag doen wat hij wil doen maar God geeft de grenzen aan. Hij mag alles van Job afnemen, behalve Job zelf. Satan laat er geen gras over groeien en al Job's 'stoffelijk' bezit wordt hem in één keer afgenomen, zelfs zijn kinderen en zijn gezondheid. (De slang die in het stof mag bijten) Toch zondigt Job niet en blijft op God vertrouwen.

Vertrouwen en verontwaardiging
"Naakt ben ik uit de schoot van mijn moeder gekomen en naakt zal ik in haar schoot terugkeren. De HEER heeft gegeven, de HEER heeft genomen, de naam van de HEER zij geprezen." En "Al het goede aanvaarden we van God, zouden we dan het kwade niet aanvaarden?" Job put zijn geloofswoorden uit datgene wat hij weet van God. Toch komt Job in opstand want Job gaat uit van de gedachte dat dit lijden een straf is op een zonde en hij heeft niet gezondigd. De ellende die hem overkomt is onrechtvaardig en onverdiend. Ook de vrienden van Job delen de mening dat alleen zondige mensen worden gestraft en dat Job wel iets verkeerds gedaan moet hebben. Ze worden boos op Job omdat hij recht meent te staan tegenover God. God is rechtvaardig dus zal het de rechtvaardige goed gaan. God straft alleen de zondaars. Zo stellen ze God voor als een straffende God en ze verachten Job. Ze spreken niet recht van God en van Job.

Het leven is niet eerlijk
Job ziet niet alleen het onrecht in zijn eigen leven, hij ziet het ook andersom. De goddelozen kunnen een lang en gelukkig leven leiden zonder ooit gestraft te worden. Het leven hier op aarde is onrechtvaardig. Het doet mij een beetje denken aan Psalm 73 waar Asaf tot dezelfde ontdekking komt en net als Job zegt: "Heb ik mijn hart voor niets zo zuiver gehouden? Maar beiden komen tot de conclusie dat zij, die niets met God te maken willen hebben, ook in hun doodsnood Gods hulp moeten missen.

"Zolang ik verbitterd was, gekwetst van binnen, dom en dwaas, was ik bij u als een redeloos dier. Maar nu weet ik mij altijd bij u, u houdt mij aan de hand en leidt mij volgens uw plan. Dan neemt u mij weg, met ​eer​ bekleed." (psalm 73:23)


Hoop
Ook Job houdt hoop en zegt: "Ik weet echter: mijn Verlosser leeft, en Hij zal ten laatste over het stof opstaan. Hoezeer mijn huid ook is geschonden, toch zal ik in dit lichaam God aanschouwen. Ik zal hem aanschouwen, ik zal hem met eigen ogen zien, ik, geen ander," (Job 19:25 ) Hij heeft in zijn eigen leven ervaren dat God bij hem woonde en dat God voor hem vertrouwd gezelschap was (Job 29) Alleen door de omstandigheden kan hij God niet ontdekken en hij begrijpt God niet meer. Dan begint God te spreken. Zijn wegen zijn niet te volgen, toch mag Job weten dat God hem ziet. Hij is met Job en niet tegen hem. Door dit alles heen leert hij God echt kennen. God is GOED altijd...altijd is God goed.

Het leven van de mens
Het verhaal van Job is het verhaal van de mens. Het kwaad is op aarde geworpen en kan alles van ons afnemen. Behalve één ding en dat is de liefde van God. Niets kan ons scheiden! Verdrukking of benauwdheid of vervolging, of honger, of naaktheid, of gevaar, of het zwaard.

"God laat zijn zon opgaan over slechten en goeden, en Hij laat het regenen over rechtvaardigen en onrechtvaardigen." Ons lijden en geluk in dit leven is vaak geen oorzaak en gevolg van een goed of slecht leven. Het is de gevallen schepping waarin we leven, die aan vruchteloosheid is onderworpen. Vaak menen we dat het goede en het onheil dat ons overkomt het gevolg is van onze goede en slechte daden. Zo wordt het ons van jongs af aan geleerd. Wie goed doet, goed ontmoet...We vragen ons dan af is God boos op mij? Ons beeld van God wordt door onze omstandigheden vertekend. We worden bang en drijven weg van God. Maar met God hebben we geen verdienrelatie. We zijn geen slaven maar kinderen van onze Hemelse Vader. Ook al begrijpen we Zijn wegen niet we mogen op Zijn liefdevolle hart vertrouwen.



vrijdag 21 juni 2019

Dwalende dominees

Steeds meer hoor ik van predikanten die zelf niet meer geloven. Ze geloven niet meer in de Bijbel en soms ook niet meer in God. Wonderen moet je niet letterlijk te nemen en Jezus is een gewoon mens geweest. "De Bijbel is maar een verhaal" zei Nico ter Linden.  De Bijbel is mensenwerk zei Kuitert, en nam daarmee de menselijke maat. Dominee Hendrikse zei zelfs: "God bestaat niet maar gebeurt tussen mensen." God wordt steeds kleiner en de mens steeds groter. Hoeveel predikanten gaan mee in dit gedachtengoed? Volgens dominee van der Kaaij zijn er heel veel predikanten die zelf niet meer in de Bijbel, God of Jezus geloven maar daar niet voor uit durven komen. Ook hij ziet de Bijbel als mensenwerk en geeft een wel hele bijzondere draai aan het geloof die mij persoonlijk heel erg raakt, juist omdat ik in dit gedachtegoed ben groot geworden en ervan ben bevrijd.

Dominee van der Kaaij is opgegroeid in een gereformeerde milieu. Hij ziet het christelijke geloof als een religie dat door mensen is bedacht om een diepere boodschap over te brengen. Hij ziet dat de kerk deze boodschap misbruikt voor eigen gewin. De kerk is volgens hem een doods machtsinstituut met rituelen om mensen in te lijven bij de groep, terwijl die rituelen voor de persoon zelf vaak inhoudsloos en weinigzeggend zijn. De kerk is voor hem een huichelachtige cultuur vol groepsdwang. Mensen die maar meedoen maar er vaak ook zelf niks van geloven. Hij heeft het vooral over de kerk als instituut. Kerk om kerkje te spelen. Kerkgang omdat het moet en om maar een goed plekje in de hemel te kunnen verdienen. Om zo alle kerkgangers zo over één kam te scheren en het christelijk geloof af te doen als een verzekering voor een plaatsje in de hemel is wel erg kort door de bocht. De grootste rijkdom zit hem in Gods aanwezigheid in dit leven, hier en nu. Je wandel met God. Maar ja als je niet in God gelooft.
Jammer dat hij de kerk zo heeft ervaren en God nooit heeft leren kennen. Er zijn genoeg Christenen die wel een diepe geestelijke ervaringen met God hebben. Lees de boeken van Corrie ten Boom maar eens. Mensen die bevrijd werden van hun oude 'vleselijke' manier van denken en door Gods kracht alles konden verdragen, omdat ze niet meer gebonden waren aan hun zelfbehoud. God verandert nog dagelijks mensen. Niet van buitenaf (regels opleggen) maar van binnenuit(Gods Geest). God maakt waarlijk vrij. Vrij van de ik-gerichte manier van leven worden mensen van dag tot dag vernieuwd naar het beeld van Gods Zoon.

Wat me het meeste stoort is dat van der Kaaij een gnostische draai aan de Bijbel geeft. De zogenaamde diepere boodschap van de Bijbel is volgens hem het goddelijke inzicht dat de mens zelf goddelijk is. Er zou volgens hem een eeuwenoude samenzwering zijn die deze mystieke leer uit de Bijbel probeert te houden. Maar als je de Bijbel goed leest, zowel het oude als het nieuwe testament, zie je dat het één geheel is. Alles werkt toe naar Gods verlossingsplan. Als je de gnosisleer hier in wil passen dan zie je dat het niet meer klopt. De mens kan zichzelf niet op een hoger plan brengen.

Jezus is volgens dominee van der Kaaij een mythisch figuur die in een historische context is geplakt. Het is een Joodse hervertelling van oude Egyptische en Grieks/Romeinse mythologieën. Er zijn inderdaad een paar overeenkomsten met die verhalen. Osiris is uit de hemel op aarde gekomen en staat weer op uit de dood. Bacchus verandert water in wijn. Maar het meeste komt niet overeen met het verhaal van Jezus. (Jezus klimt niet in een kist en wordt ook niet in stukken gehakt.) De overeenkomsten zijn vergezocht. Jezus stierf niet elke winter om in de lente weer op te staan toch? Zou het zo kunnen zijn dat de bedenkers van de halfgoden de boodschap die God al in schepping heeft gelegd op een mythische manier wilden hervertellen? God die al in de schepping Zijn verlossingsplan aan ons toont? Omdat er overeenkomsten zijn met mythologische verhalen wil niet zeggen dat de Jezusfiguur bedacht is door mensen. Het is voor van der Kaaij bijna een obsessie om het bestaan van Jezus hoe dan ook te ontkennen. Waarom? Als Jezus niet heeft bestaan dan hoef je hem ook niet serieus te nemen. Je slaat met deze bewering het belangrijkste wapen uit de handen van je je tegenstanders. Bewijs eerst maar eens dat Jezus heeft bestaan is zijn mantra.  Het serieus nemen van Jezus heeft  inderdaad nogal wat consequenties. Jezus beweerde namelijk dat Hij de beloofde Messias was, dat Hij God was en dat was ook de reden dat Hij werd gekruisigd. Omdat Hij zich aan God gelijkstelde.
Het verhaal van Jezus is voor van der Kaaij een mythisch verhaal met een diepere laag die ons eigen bewustzijn weerspiegelt. Het gaat er niet om of het echt gebeurd is maar het gaat om de boodschap. De tijdloze waarheid van de Jezus-mythe, Christus in jezelf, de goddelijke vonk. De opstanding moet niet letterlijk genomen worden Het gaat om het christus-bewustzijn, waarin je sterft aan het vlees en opstaat in een nieuw geestelijk leven. Van een lager naar een hoger bewustzijn. Gnosis is de religie waarin ik ben grootgebracht. Een vaag geloof in onpersoonlijke energie die je naar believen kan manipuleren. Het is de oeroude leugen van de slang. Eet maar van de vrucht van de boom van kennis van goed en kwaad. Je zult niet sterven maar je zult als god zijn kennende goed en kwaad. De mens at en verloor zijn onschuld. Bang voor God- en mensenoordeel ging de mens zich verstoppen. Kinderlijke onschuld maakte plaats voor voorbedachte rade en ze moesten de consequenties van hun goede en slechte daden dragen. Van God los ging het van kwaad tot erger. Nee ze kwamen niet tot een hoger bewustzijn. Ze werden geen goden. Los van de boom des Levens stierven elke dag een beetje meer.

Het gaat inderdaad niet om het kerkje spelen maar om een relatie te hebben met God en bewust voor Hem kiezen. Ik ben Jezus gaan volgen niet om dat ik anders bang ben om niet in de hemel te komen.(Ik was zelf goddelijk toch) Het was Gods liefde die mij trok. Zijn Aanwezigheid dat ik er niet meer om heen kon, dat God er werkelijk is. God wil ons nieuw leven geven. We sterven aan ons oude leven en staan op in een nieuw leven. Dat zegt de Bijbel ook. Maar het is niet door eigen kracht of door het christus-bewustzijn. Ik heb mij over te geven aan de God, die Leeft. Om te sterven aan mijzelf en te leven met God. God komt in ons wonen door Zijn Heilige Geest. Wij kunnen onszelf niet verlossen van het vleselijke leven of onszelf omhoog werken tot een hoger bewustzijn. God zelf wil in ons wonen en ons bevrijden van ons ik-gerichte leven, van ons zelf god zijn. "Niet ik leef maar Christus leeft in mij!" God geeft werkelijke vrede, Zijn kracht, liefde, wijsheid ervaar ik elke dag als ik bid, de Bijbel lees of door de natuur wandel. God is geen goddelijke kracht of energie. Hij is IK BEN. Persoonlijk en heel dichtbij. Bid er maar voor!!!

Zie ook:
https://dewaarheidsvriend.nl/blog/van-de-kansel-geweerd







maandag 10 juni 2019

Gaven en vruchten

"Maar de vrucht van de Geest is ​liefde, blijdschap, ​vrede, lankmoedigheid, vriendelijkheid, goedheid, trouw, zachtmoedigheid, zelfbeheersing. Tegen zodanige mensen is de wet niet. Want wie ​Christus​ ​Jezus​ toebehoren, hebben het vlees met zijn hartstochten en begeerten gekruisigd." 
(Galaten 5:22)

Al vanaf eind februari ben ik al weer bezig met het zaaien en planten. Na de winter kan ik bijna niet wachten om bezig te zijn met de (moes)tuin. Vaak is het nog veel te koud en staan de jonge plantjes te wachten in de serre en op de vensterbanken tot de ijsheiligen langs zijn geweest. Dit tot soms tot ergernis van de andere gezinsleden, want overal staan bakjes. Nadat ik de tuin en de kas had klaargemaakt kon alles naar buiten. Maar dan nog wat duurt het soms lang  voordat je wat resultaat ziet. Ongeduldig kijk ik de plantjes haast de grond uit. Elke dag even kijken. 

Maar niet alles gaat even voorspoedig. De aardappelplanten blijven klein en zien wat gelig. De aardbeien worden opgegeten door de pissebedden en elke morgen zijn sommige kleine sla-plantjes gewoon helemaal verdwenen. Maar ik zaai gewoon weer nieuwe. Er zijn gelukkig ook nog veel aardbeien die nog niet opgegeten zijn. Een moestuin deel je nou eenmaal met de natuur. Als het niet te gortig wordt vind ik het best zo. Maar een beetje resultaat zou wel leuk zijn. Dan kan je de vruchten plukken van het harde werk. Nou ja harde werk, als het plantje eenmaal in de grond zit dan groeit vanzelf. Alleen af en toe onkruid wieden en bij droog weer water geven.

Sommige sterke planten laat ik doorschieten om er zaad van te winnen voor volgend jaar. Zaad en stekjes genoeg.  Meestal meer dan ik in de grond kwijt kan. Overvloedig en helemaal gratis. 

Ook God geeft aan elke zoon of dochter gaven en vrucht. Gods gaven verschillen van persoon tot persoon maar ieder mag Gods vrucht dragen. God vormt ons naar Zijn beeld en zo mogen we beeld zijn van Zijn Zoon.

"Want hen die Hij van tevoren gekend heeft, heeft Hij er ook van tevoren toe bestemd om aan het beeld van Zijn Zoon gelijkvormig te zijn, opdat Hij de ​Eerstgeborene​ zou zijn onder vele broeders. (Romeinen 8:29)

Gaven zijn Geestelijke kwaliteiten die God je geeft voor een bepaalde taak. Zijn Geest werkt door jou en openbaart Zijn wijsheid, kennis, geloof, wonderen, profetie en krachten om zo een zegen te kunnen zijn voor een ander. Je ontvangt om te delen. 

God wil ons ook Zijn vrucht geven omdat onze eigen vruchten hopeloos te kort schieten. Onze eigen liefde, vrede en blijdschap zijn niet blijvend. Ze zijn afhankelijk van onze omstandigheden. Verdraagzaam zijn en vriendelijk blijven houd je maar even vol. Goedheid, trouw, zachtmoedig zijn en jezelf beheersen? Als je dat uit jezelf moet putten dan is de bron al snel leeg. Maar als je sterft aan jezelf en je geeft je leven in Gods hand, dan geeft God Zijn vrucht met verschillende eigenschappen die allemaal met elkaar verweven zijn. Gods karakter krijgt gestalte in jou als je dicht in Zijn nabijheid leeft. Je gaat lijken op de Vader. Maar deze vrucht heb je niet gekregen om er verder niks mee te doen. De vrucht is om uit te delen, om een lichtje te zijn in een donkere wereld. Zichtbaar en tastbaar. Vruchten die nutteloos op de fruitschaal blijven liggen gaan rotten. Mag Gods gestalte in jou zichtbaar worden? God wil dit alles aan je schenken als je het zelf loslaat en in Zijn handen legt. Dan mogen we groeien, bloeien en werkelijk vruchtbaar zijn.


Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...