vrijdag 28 oktober 2011

Jezus de verwachte Messias?


Jezus zegt: "Ik heb het gezegd dat alles wat over Mij in de boeken van Mozes en de Profeten en in de Psalmen staat werkelijkheid moet worden." (Lukas 24:44) Ook in Handelingen 3:18 zegt Petrus: "want lang van tevoren had Hij al door zijn Profeten gezegd dat Christus veel zou lijden". 1 Corinthiërs 15:3,4: "Christus is voor onze zonden gestorven zoals voorzegd is in de Boeken. Hij werd begraven en is op de derde dag weer levend gemaakt, wat ook in de Boeken stond".

dinsdag 25 oktober 2011

Alfa en Omega

De onderstaande link verwijst naar een thema avond van de Bethel. 
Thema: Moderne natuurkunde in de Bijbel
Spreker: Drs. Ben Hobrink

Even doorspoelen tot 14:50 dan sla je de muziek over en begint de lezing.

(KLIK HIER)De bijbel is de wetenschap 3500 jaar vooruit!! 

World Servants augustus 1995

Tijdens mijn studie heb ik een reis naar Ghana gemaakt om een kerk te bouwen in Techiman. Als je tijd over hebt kan je alle belevenissen zijn HIER te lezen. Bijzonder om te lezen hoe God ons heeft geleid. Er wonderlijke dingen gebeurd. De Ghanezen waren al een beetje met de bouw begonnen. Ze hadden besloten om het gebouw iets groter te maken door de veranda bij het gebouw te betrekken. We hadden een probleem want de dakspanten moesten veel groter en sterker worden om het dak te kunnen dragen. Gelukkig hadden we iemand mee die er veel verstand van had en precies kon uitrekenen hoe groot en sterk het moest worden. Doordat de dakspanten zo groot werden konden we dat niet alleen op het dak krijgen. We hadden een hijskraan nodig en waar vind je in the middle of nowhere nu een kraan. "toevallig" komt er een vrachtwagen aanrijden met een kraan. Het was een Italiaan die nieuwsgierig was geworden wat die westerlingen aan het bouwen waren en zo konden de spanten toch nog op het dak.
Mijn dagboek is erg lang maar 18 augustus is mooi om te lezen dat God soms niet verhoord maar wel antwoord.

maandag 24 oktober 2011

Gods Woord is Levend!

Uit mijn dagboek

december 1996 Hoe spreekt God tot je?
Na mijn studie pedagogiek ging ik op zoek naar werk. Ik had me ingeschreven bij verschillende uitzendbureaus en af en toe belden ze dat ze dat ze werk voor me hadden. Dit keer werd ik gebeld om te komen werken op een kinderdagverblijf voor meervoudig verstandelijk gehandicapte kinderen (Ilmarinen). Het leek me een leuke uitdaging dus stemde ik toe. Ik schrok toen ik bij het gebouw kwam. Oh nee, het was een antroposofische instelling. Iets waar ik eigenlijk niks meer mee te maken wilde hebben.
Deze 'religie' wil bij mensen een bovenzintuigelijk bewustzijn ontwikkelen dat recht tegen Bijbelse waarheden ingaat. (Ze ontkennen de lichamelijke opstanding van Jezus, en zien Hem als één van de vele hooggeïncarneerde geesten. Dus een zeer antichristelijke leer)
Maar ik was wel heel enthousiast om te werken met deze kinderen dus accepteerde ik het werk. Bij alles werd een ritueel uitgevoerd. Kaars aansteken bij het eten en een spreuk uitspreken. Ik voelde me er helemaal niet goed bij. Ik begon te twijfelen of God me hier echt zou willen hebben. Ik bad voor de kinderen en zegende ze in Jezus naam. Met knallende koppijn kwam ik thuis. God is dit wat u wilt? 's Avond had een een bijbelstudie en er was een tekst uit Jesaja 6:1-8. De tekst raakte me diep. Wie zal er voor ons gaan...? Was dit Gods antwoord?
Af en toe moest ik met een kind mee naar de grote zaal om een euritmie-dans te bekijken. Er werd een heilige spreuk uitgesproken en er werd dan voor het kind gedanst. Dit voelde helemaal niet goed. Het kind zat in een rolstoel en begon te krijsen. Ik moest het proberen rustig te houden. Ik ben maar gaan bidden. Heer help ons.

Voor de kerkelijke gemeente waar ik heen ging moest ik het kinderwerk voorbereiden. Een verhaal over Naäman. Ik had het voorbereid uit de kinderbijbel. Er was steeds een stem in me dat ik de gewone bijbel erbij moest pakken en... dat deed ik uiteindelijk. Ook al zag ik het nut er niet van in en toen las ik:

2 kon 5:18 Maar ik hoop dat de HEER mij het volgende zal willen vergeven: wanneer mijn vorst naar de tempel gaat om zich voor Rimmon neer te buigen, steunt hij altijd op mijn arm, zodat ik wel gedwongen ben me ook in de tempel van Rimmon neer te buigen. Ik hoop dus dat de HEER het mij zal willen vergeven wanneer ik me neerbuig in de tempel van Rimmon.’ 19 Elisa antwoordde: ‘Ga in vrede.’ 

Onvoorstelbaar dat was nou net de vraag die ik die morgen aan God gesteld had. en hierin vond ik Gods antwoord dat ik daar mocht werken. Ik weet niet hoe of wat maar God wilde mij daar gewoon hebben en ik heb daar een paar maanden gewerkt en met sommige mensen heb ik het geloof kunnen delen en ik heb veel kunnen bidden. Wie weet wat God wil bewerken?

Wedergeboorte.

Joh 3: 3Voorwaar, voorwaar, Ik zeg u, tenzij iemand wederom geboren wordt, kan hij het Koninkrijk Gods niet zien.  

Mijn wedergeboorte (het moment dat ik ging geloven) is heel bijzonder verlopen. 
Zoals ik al schreef ontmoette ik tijdens mijn studie pedagogiek iemand die christen was. We praatten veel over het geloof. Vanaf die tijd gebeurden er steeds meer 'toevallige' dingen, die mij op de bijbel wezen. Ik las ergens een bijbeltekst of hoorde iets op de radio en telkens waren dat antwoorden op vragen waar ik mee rondliep. Dat gebeurde zo vaak dat het niet meer toevallig kon zijn. Op een dag kwamen er mensen aan de deur met een enquête over het geloof. Ik vond dat wel leuk, dus ik legde het een en ander uit. God is energie, Jezus een hoog gereïncarneerde geest... Toen ik naar boven liep, dacht ik: "Zo, dat heb je mooi verteld". Binnen las ik het foldertje door, dat ik van hen gekregen had. Het foldertje 'De weg terug.' Het ging over het christendom en hoe Jezus de weg naar God is. Terwijl ik het las, werd ik ineens bewust van Gods aanwezigheid en God sprak tegen me en zei met een enorme kracht : "Ik ben de Levende God" De tranen rolden over mijn wangen en ineens wist ik het zeker: wat hier staat is allemaal waar! Daarna heb ik gebeden: "God, als U dan echt bestaat, wil ik U leren kennen." Dat heb ik ervaren toen ik enkele weken later in de kerk van mijn vriendin kwam. Ik weet niet meer waar de preek over ging, maar ik ging weg als een ander mens. Ik had het gevoel dat ik overstroomde van een vreugde en liefde, die niet van mezelf konden zijn. Toen, en nu nog, wist ik zeker dat God een persoonlijke God was en dat Hij van me hield. Bij Hem mag ik mezelf zijn en dat geeft zoveel rust! Alles viel op z’n plaats. Ik was thuisgekomen." Nog bijzonderder was dat degene die mij interviewde op dat moment iets soortgelijks meemaakte. Toen ze wegliep zei ze tegen God. Deze persoon zal u nooit kennen. En net zoals bij mij werd ook zij overweldigd door een stem die zei dat ik tot geloof zou komen. Als je dit leest klinkt het misschien allemaal erg vaag en het is ook niet uit te leggen wat er precies gebeurde. Ik kreeg een zeker weten. Tenzij je wedergeboren bent kan je deze werkelijkheid niet begrijpen. De Bijbel werd een nieuw boek. Alsof de woorden van de bladzijden afspatten, zo persoonlijk, zo waar. Door de Bijbel begon God persoonlijk tot me te spreken. Daarover een ander keertje meer.

Op Zijn tijd.


De geboorte van onze zoon is voor ons een getuigenis van Gods trouw en zorg.
Voorafgaand aan deze zwangerschap ben al eerder zwanger geweest. Op de dag dat de zwangerschapstest positief was liep ik door de tuin. Helemaal blij. En ineens werd ik helemaal rustig en het was net of God naast me stond en me omarmde. Ik hoorde van binnen een stem die zei: Over een jaar zul je een kindje hebben en het zal groots wezen. Ik werd helemaal blij.
Diezelfde avond verloor ik bloed en later in het ziekenhuis bleek dat ik niet meer zwanger was. Ik begreep er helemaal niks van. Hoe kon God me zoveel blijdschap over dit kindje geven dat nog dezelfde dag verdween.
Elke maand verwachtte ik dat ik weer zwanger zou zijn maar… Er gebeurde niets.
Na bijna een jaar gingen we naar de huisarts die vertelde dat we er maar niet meer op moesten rekenen dat ik zwanger zou worden. Ik deed het voorval in de tuin af als eigen fantasie en was het alweer bijna vergeten toen ik exact een jaar later zwanger bleek te zijn. Het kindje was dan nog wel niet geboren maar ik was wel precies een jaar later zwanger.
Onze zoon werd geboren in een tijd dat we van een ander familielid (schoonzus) afscheid moesten nemen. Ook voor mijn schoonouders was deze geboorte een grote troost. God geeft op Zijn tijd en op het juiste moment.
Na dit kindje hebben we 2 jaar later nog een zoon gekregen en het “toeval” wil dat dit kindje precies op dezelfde datum uitgerekend was als het geen schrikkeljaar was geweest. Ik zie hier Gods hand in die door kleine knipoogjes laat zien dat Hij erbij is.

maandag 3 oktober 2011

De weg terug.

Meer, er moet toch meer zijn in het leven.Wat heeft het leven voor zin, Waarom leef ik. Al jong ging ik op zoek naar antwoorden op deze vragen en zocht het in verschillende Oosterse filosofieën en theorieën. Ik verdiepte me in het Boeddhisme, Hindoeïsme natuur-religie's en alles daar omheen. Mijn honger was niet stillen.

Uit al die theorieën stelde ik zelf een geloof samen. God was voor mij niet meer dan goede maar onpersoonlijke energie. De zin van het leven was voor mij opklimmen naar het goddelijk bewustzijn. Ik wilde meer en meer een beter mens worden. Alle blokkades moesten worden opgeruimd. Steeds meer wijsheid opdoen en vooral loslaten...

Een vriendin van mij was Christen en als ik bij haar was dat praten we soms over God. Zij zag God als haar Hemelse Vader, persoonlijk en heel dichtbij Als ik bij haar bleef eten dan bad ze tot deze Vader om Hem te danken. Ik vond dat zo naïef, kinderlijk Maar zij had iets wat me niet los liet. Liefde, vertrouwen en zekerheid.

Ik begon de bijbel te lezen en begon bij Genesis. Het verhaal over de slang die de mens verleidde om te worden als God kennende goed en kwaad. Ik schrok, die slang die kende ik. In bijna alle religies is de slang het teken van de wijsheid. De slang was een belangrijk symbool voor me. Ik droeg een armband en ring met een slang. Wat deze slang zei was nou precies waarin ik geloofde. Ik zou immers zelf God zijn en moest alleen nog opklimmen naar het goddelijke, het volmaakte. Het goede doen en het kwade laten.

De twijfel sloeg toe. Was ik op de verkeerde weg? Kunnen we opklimmen naar God. Zelfs de meest goede mens is nooit volmaakt. Ik zag dat deze geloven de hemel wilden verdienen. Door goede werken en goede daden. Door rituelen en symbolen.

God begon te spreken in mijn leven. Ik ervoer dat God bij me was en dat Hij van me hield. Ik kreeg een zeker weten. De bijbel zegt: Want alzo lief heeft God de wereld dat Hij zijn eniggeboren Zoon gegeven heeft opdat een ieder die in Hem gelooft niet verloren gaat maar eeuwig leven heeft”. Wat hier staat dat kunnen we niet verdienen, dat is een belofte dat is Liefde van God. Ik had een ladder tegen de Hemel gezet maar plaats van naar boven te klimmen kwam God. naar beneden. God strekt zijn liefdevolle armen naar ons uit. Kom tot mij ik geef je rust. Werkelijke rust...
Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...