Deze blog is naar aanleiding van bovenstaand artikel in het Nieuwsblad van het Noorden van augustus 1990. Hierdoor kwam ik op het spoor van het boek waaraan mijn opa (toen 82 jaar) ook aan had bijgedragen. Mijn moeder was met haar vader nog speciaal naar de schrijfster gegaan om een gesigneerd exemplaar op te halen. Helaas leende mijn opa het boek vlak daarna uit en kreeg het nooit meer terug. Nu heb ik eindelijk dat boek gevonden en gekocht. Dit is de foto die mijn opa instuurde. Het huis op de werf van Botje, Ensing & Co.
dinsdag 20 februari 2024
Ooggetuigen van je verleden
Deze blog is naar aanleiding van bovenstaand artikel in het Nieuwsblad van het Noorden van augustus 1990. Hierdoor kwam ik op het spoor van het boek waaraan mijn opa (toen 82 jaar) ook aan had bijgedragen. Mijn moeder was met haar vader nog speciaal naar de schrijfster gegaan om een gesigneerd exemplaar op te halen. Helaas leende mijn opa het boek vlak daarna uit en kreeg het nooit meer terug. Nu heb ik eindelijk dat boek gevonden en gekocht. Dit is de foto die mijn opa instuurde. Het huis op de werf van Botje, Ensing & Co.
maandag 5 februari 2024
Mijn hart luchten
Er moet me iets van het hart.
Mijn man werkt al 42 jaar bij hetzelfde bedrijf (Solides Hoogkerk). Al 42 jaar verricht hij zwaar lichamelijk werk in de kartonindustrie waar hij in ploegendienst werkt.
Hij is nu 65 jaar en het werk valt hem steeds zwaarder. Vooral de nachtdiensten breken hem op. De 30 kilometer die hij na de nachtdienst terug moet rijden is al een paar keer bijna mis gegaan.
Nu blijkt er geen regeling te zijn voor de oudere werknemer en is hij verplicht tot zijn 67ste door te werken. Nu gaat de vestiging waar mijn man werkt sluiten en moet hij 75 kilometer naar een andere vestiging rijden. Dit is dubbel zwaar. Niet alleen wat betreft de afstand maar ook de rust die hij voor zijn werk zo nodig heeft.
Hij moet nu in plaats van 4:30 om 3:30 opstaan voor een ochtensdienst. Er wordt totaal niet gekeken naar het welzijn van de werknemer. Lichamelijk krijgt mijn man steeds meer klachten.
Was er vroeger nog aandacht, compassie en respect voor de werknemer, nu is dat ver te zoeken. Vroeger was er veel meer oog voor het welzijn van de werknemer en zijn gezin. Zelfs de gepensioneerde werknemer kreeg nog aandacht. Voorbeelden zijn de tal van sociale activiteiten die door de fabriek werden georganiseerd. Waaronder klaverjasmiddagen, sinterklaasvieringen en uitstapjes etc, etc. De winst van de fabriek zat niet alleen in het zoveel mogelijk geld vergaren maar ook in zoveel mogelijk gezinnen van onderhoud te voorzien. Een blije werknemer is een produktieve werknemer die zich betrokken voelt en wil dat de fabriek goed blijft draaien. Er was een echt ons-gevoel.
Nu is de fabriek al een paar keer overgenomen door een groot buitenlands concern. Er zijn mensen aan de leiding die geen contact meer hebben met de werkvloer. Ploegen werden door elkaar gehusseld. Waardoor mensen van elkaar vervreemden. Ook moest je met minder mensen meer werk gaan verzetten. Geen tijd meer om te schaften als de machine niet goed liep en de machine liep steeds slechter doordat er geen onderhoud meer werd gepleegd. "Minimale investeringen maximaal rendement". Niet alleen de machine is aan het einde van zijn latijn. Het ziekteverzuim is enorm gestegen. En nu is het zover. De fabriek die in 1913 is gebouwd wordt nu na 120 jaar afgebroken. De projectontwikkelaars van de gemeente lopen al likkebaardend rond.
Hoogkerk is de locatie die het beste draait en waar producten worden gemaakt die de andere locaties niet kunnen produceren. Maar de grond in Pekel, Nieuweschans en Coevorden kan je natuurlijk niet zo duur verkopen. Er worden miljoenen verdiend met de verkoop van de grond en de machines maar voor de werknemer kan er niets worden geregeld. Wat is winst en hoe mag het bedrijf daar over de ruggen van de werknemers mee omgaan? De werknemers delen niet in de winst maar zijn onderdeel van de winst geworden.
Mijn man en de andere werknemers zijn niet meer zijn dan een radertje in de grote geldmachine. Breekt het radertje af dan wordt die zo goedkoop mogelijk vervangen.
Heel veel invloed heb je als werknemer niet. Ja, CAO onderhandelingen door de vakbonden maar die lopen ook vast. Het concern probeert door zo min mogelijk input het meeste output te genereren en de werknemer is hiervan de dupe. Het concern is te groot om goede COA onderhandelingen te kunnen voeren. Pressiemiddelen als staken werken niet want dan sluiten ze de boel gewoon en wordt het werk overgehevelt naar andere goedkopere vestigingen.
Eigenlijk zou er van hogerhand een soort minimum CAO moeten komen voor grote buitenlandse concerns waarin belangrijke sociale regelingen gewaarborgd blijven.
Ondanks alles blijven we maar vertrouwen. Wij doen gewoon ons best. Meer kunnen we niet doen.
zaterdag 27 januari 2024
Van hart tot hart
Laats mocht ik een tienerdienst leiden. We hadden het over de belangrijkste boodschap die de Bijbel jou wil meegeven. De tieners antwoorden dat het belangrijkst is om goed te leven, om goede dingen te doen.
Is dat de werkelijk de belangrijkste boodschap?
De tieners waren verbaasd toen ik vertelde dat dat niet het belangrijkste was. Ze zeiden: "Dan kom je toch niet in de hemel?"
Nee niemand kan goed genoeg zijn om in de hemel te komen. (Rom 3:23) De belangrijkste boodschap in de Bijbel is 316. Johannes 3:16 De belangrijkste boodschap in de Bijbel is Gods Liefde. Zijn Zoon Jezus Christus die naar de wereld is gekomen om ons te redden. Hijzelf betaalde de prijs opdat wij eeuwig in God nabijheid mogen zijn als Zijn kinderen.
In Efeze 2:8 staat het nog duidelijker: "Want omdat God zo liefdevol en goed is, heeft Hij jullie gered door jullie geloof. Jullie hebben niet jezelf gered, maar Gód heeft jullie gered. Het is zíjn geschenk. Jullie zijn dus niet gered doordat jullie zelf zo goed je best deden om goede mensen te zijn. Want Hij wilde niet dat jullie over je redding zouden kunnen opscheppen."
Dat is het goede nieuws! God wil ons redden uit Liefde.
Al in het oude testament maakt God duidelijk dat Hij een hartrelatie wil en geen offers. Hij wil dat de dingen die we doen oprecht en uit liefde voor Hem doen en dat we er niet met een verborgen agenda op na houden om iets te verdienen. God heeft Israël niet uitgekozen omdat ze zo goed waren en ook David werd een man naar Gods hart genoemd maar niet omdat hij goed was maar omdat God hem had uitgekozen.
God wil dat wij Hem kennen en liefhebben en eren om wie Hij is. Maar de mens is egoïstisch en zelfgericht en wil Gods gunst verdienen en bedenkt daar allerlei manieren voor om toch trots te kunnen zijn. Hij zoekt zijn identiteit niet bij God maar bij de dingen die hij kan en doet. Telkens weer strekt God Zijn armen naar ons uit.
Jesaja 28 staat dat de mensen niet willen luisteren. Ze zien Gods liefde als onnavolgbare regels die alleen maar in de weg staan van hun eigen leven. Terwijl ze juist alleen bij God de rust, vrede en vreugde konden vinden die ze zochten.
vers 12 "Ooit heeft Hij tegen het volk gezegd: 'Hier kunnen jullie rusten. De mensen die moe zijn, kunnen hier uitrusten. Hier kunnen jullie verfrist worden.' Maar ze wilden niet luisteren. Voor hen is alles wat de Heer zegt alleen maar wet op wet, wet op wet, regel op regel, regel op regel, hier wat, daar wat."
Mijn zoon had een gesprekje met een klasgenoot. Toen die klasgenoot hoorde dat zijn ouders christelijk waren veronderstelde hij dat mijn zoon vast een strenge opvoeding had gehad. Nog steeds hebben mensen een verkeerd beeld van het christelijk geloof. Het draait niet om regels maar om een dankbaar hart dat God liefheeft en wil volgen. Dat kan je niet opleggen. God wil ons dat vernieuwde hart geven.
Het is juist Zijn liefde en genade die ons bevrijd van het aardse streven om geliefd te worden of om onze vrede en vreugde in tijdelijke vergankelijke dingen te zoeken die je uiteindelijk te gronde richten. God geeft ons juist vrijheid om werkelijk te leven verlost uit de slavernij van de zonde. Opdat wij waarlijk vrij zouden zijn van ons egoïstische hart van steen.
"Van Uwentwege zegt mijn hart:
Zoekt mijn aangezicht.
Ik zoek uw aangezicht, HERE.
Verberg uw aangezicht niet voor mij,"