vrijdag 24 mei 2013

Recensie: Duizendmaal dank















Weer een mooi boek aan het lezen. Het heet Duizendmaal dank. Ik heb het boek is nog niet eens uit maar het is zo inspirerend dat ik er nu al wat over wil schrijven. Het levensverhaal van Ann Voskamp. Hoe kan je in alle ellende die je overkomen kan op een Goede God blijven geloven. Het verhaal begint met een schokkende gebeurtenis. Het jongere zusje van Ann dat overlijd na een vreselijk ongeluk. Ze schrijft  heel beeldend, ook over deze gruwelijke ervaringen. Het is ook even wennen aan haar expressieve schrijfstijl maar het verhaal pakt je vanaf het eerste begin. Waar is God?
 
Elke dag verkeren we in levensgevaar. Een ongeluk zit in een klein hoekje. We leven een vergankelijk leven. Of je nu Christen bent of ongelovig, de vergankelijkheid van het leven gaat ons niet voorbij. En dan komt de vraag: Kan er een goede God zijn? Bij al het leed dat ons overkomt? Geliefden die te jong sterven? Onbeantwoorde gebeden....



Blz 13
"Ik geloof de sissende leugen van de Slang,
het oude refrein dat de eeuwen door door hem gezongen wordt:
God is niet goed.
Het is de kern van zijn betoog.
Dat God het goede aan Zijn kinderen onthoudt,
dat God ons niet echt helemaal liefheeft.
En terwijl we aan de goedheid van God twijfelen en zijn bedoelingen wantrouwen, ontevreden met wat Hij gegeven heeft, verlangen we tegelijk naar meer. 


Terwijl we voor die boom staan,
die volhangt met fruit dat ons onthouden is,
luisteren we naar het fluisteren van het Kwaad.
 
‘Op de dag dat u daarvan eet, zullen uw ogen geopend worden.’
(Genesis 3:5)
 
Maar in het begin was er helemaal niks mis met onze ogen.
Die waren al wijd open. We zagen perfect.
Wat we zagen was een wereld die overvloeide van goedheid.
We werden weggelokt door de bedrieglijke gedachte
dat een vol leven meer te bieden had,
dat er meer te zien was. En zo was het ook, er was meer te zien:

 
de lelijkheid die we nog niet gezien hadden,
zonde die ons nog onbekend was,
verlies dat we nog niet gevoeld hadden.
We eten. En een tel later zien we.
Overal waar we kijken zien we
een wereld van tekort,
een universum van verlies,
een kosmos van gebrek en onrecht.
We hebben honger.
We eten.
We worden vervuld…
en we raken   

 
leeg".



Een vrouw bij wie ik werkte en Christen was geworden vertelde me dat ze verpleegster was tijdens de oorlog. Op de kinderafdeling lagen ook kinderen uit een weeshuis. Er was een groot verschil tussen kinderen die wel en geen ouders hadden. De kinderen uit het weeshuis knapten wel op maar ze speelden niet meer en lachten niet meer. De kinderen met ouders knapten snel op en hadden bijna geen restverschijnselen. Deze vrouw zei dat dit voor haar een beeld was van het Christen zijn. Als ons iets ergs overkomt dan hebben we een Hemelse Vader, een trooster. Het verschil zit hem in het weten dat je nooit alleen bent. De Vader ziet het, Hij draagt en geeft kracht boven bidden en beseffen. Dat blijven vasthouden en blijven danken onder alles. God is nabij zelf in dat dal van diepe duisternis. Toch blijven geloven en danken voor Gods goedheid. Elke dag want zo zei Corrie ten Boom "wij zien alleen de onderkant van het borduurwerk"
 
 
 
Mijn leven is een weefsel tussen God en mij,
niet ik kies de kleuren - heel doelbewust werkt Hij.
Vaak weeft Hij er verdriet in en ik, door onverstand
vergeet: Hij ziet de boven- en ik de onderkant.

Als het weefgetouw zal rusten en de spoel schiet niet meer om,
zal God het doek ontvouwen en verklaren elk "waarom"-
hoe nodig donkere draden zijn in des Wevers hand,
naast goud en zilverdraden: zó komt Zijn Plan tot stand!
 
 
 
 
 
Duizendmaal dank van Ann Voskamp:
 
Zoals de meeste lezers snakt Ann Voskamp ernaar haar leven goed te leven.
 
Hoe vinden we vreugde,’ zo vroeg ze zich af, ‘te midden van tijdsdruk, geldgebrek, en alles wat elke dag weer misloopt? Hoe ziet een dankbaar leven er eigenlijk uit als de dagen zich aaneenrijgen en alles donker is? Wat heeft God ons vandaag te bieden?
Deze ontroerend eerlijke en zeer praktische gids voor een vreugdevol leven nodigt je uit om Gods geschenken om je heen te zien.
Door dank te zeggen voor het leven dat ze had, vond Ann Voskamp het leven dat ze altijd al had gezocht.
 
Ann Voskamp en haar man hebben een boerderij in Ontario, waar zes kinderen worden opgevoed tussen de maïsvelden, de kriebels en krabbels van hun moeder, en de worstelingen en dankbare lofzangen van een gewoon en dus bijzonder gezin.

 
 
 
 


De Vader


donderdag 9 mei 2013

Lenteregen.

 
 
 
1 ‘Kom, laten wij teruggaan naar de HEER!
Hij heeft ons verscheurd, hij zal ons genezen;
de hand die sloeg, zal ons verbinden.
2 Hij redt ons na twee dagen van de dood,
de derde dag doet hij ons opstaan:
in zijn nabijheid zullen wij leven.
3 Dan zullen wij hem kennen,
ernaar jagen om de HEER te kennen.
Even zeker als de dageraad zal hij komen,
hij komt naar ons als milde regen,
als de lenteregen die de aarde drenkt.’
Hosea 6
 
 
Lenteregen van Marianne Grandia

 
 
 
 
"Lenteregen" wel een toepasselijk titel voor deze tijd van het jaar. Weer een mooi boek van Marianne Grandia. Wat kan ze gevoelens en gedachten goed onder woorden brengen. Het boek gaar over een vrouw die zich niet geliefd voelt en in haar leven keer op keer teleurgesteld is door de voorwaardelijke liefde van mensen. Kan ze nog vertrouwen? Dan leert ze mensen kennen die  anders zijn en langzaam en breekbaar wordt haar vertrouwen weer sterker. Maar zouden ze nog van haar kunnen houden als ze haar verleden leren kennen. Ook leert ze God kennen en Zijn onvoorwaardelijke liefde die eeuwig is.

Het grappige aan het boek is dat de personages uit het boek Witter dan sneeuw in dit verhaal ook weer een rol spelen maar je hoeft Witter dan sneeuw niet gelezen te hebben om Lenteregen te begrijpen.

En ook leuk. Er zit een geurzakje bij met geur van lelietjes van dalen. Een meibloempje met een heerlijke geur een bloempje dat ook in de bijbel voorkomt. Hooglied 2:1 Ik ben een narcis van Saron,
een lelie der dalen. 2 – Als een lelie tussen de distelen zo is mijn liefste onder de jonge meisjes.

Tekst op de achterkant:
Als Merle in de spiegel kijkt, ziet ze niet een vrouw van wie ze houdt. Ze is het liefst alleen en werkt daarom thuis achter haar pc, totdat een tekort aan opdrachten haar dwingt een baan buiten de deur te zoeken. Eenmaal aan de slag als secretaresse geeft ze niet meer van zichzelf prijs dan het hoognodige. Gelukkig lijkt haar collega Kathy er ook één van het stille soort. Wanneer het huis naast dat van Martijn leeg komt te staan, hoopt hij op rustige nieuwe buren. Als de teruggetrokken Merle haar intrek neemt in het huis, lijkt die wens vervuld te worden. Maar als ze elkaar beter leren kennen, vraagt hij zich af of hij wel met rust gelaten wil worden. De vriendschap geeft zowel Merle als Martijn nieuwe hoop. Totdat er op een dag iets gebeurt wat alles doet instorten.

Marianne Grandia

Marianne Grandia is een bekende naam in christelijk Nederland. Ze schrijft sinds 2003 voor het tijdschrift Eva, vertaalde tientallen boeken en spreekt regelmatig op vrouwenbijeenkomsten. Met haar stichting Selah reikt ze vrouwen Bijbelse principes aan voor herstel en bloei, onder andere door themaweekenden.
Naast haar pastorale werk groeide in Marianne het verlangen om ook via een roman iets te mogen weerspiegelen van de genade en liefde van God. Dit resulteerde in haar debuutroman Witter dan sneeuw, die op de Lees&Luisterbeurs 2011 zal worden gepresenteerd.
De uren waarin Marianne niet voor Selah op pad is, of op de zolder van haar woning in het vestingstadje Woudrichem aan het schrijven of vertalen is, probeert ze zo goed mogelijk te verdelen over haar gezin (vier kinderen en drie katten), familie, vrienden en haar kerkelijke gemeente.


Bij Lenteregen hoort een lied Regen op mij (ook te beluisteren via Youtube)

REGEN OP MIJ
Zoekend naar een waterbron
in een dorre zandwoestijn
van er niet mogen zijn
en diepe eenzaamheid

Hopend op een horizon
in een woeste wildernis
vol dikke duisternis
zonder geborgenheid

De wanhoop nabij
gebonden, nooit vrij
van het verleden vol pijn

Roep ik uit tot U: Regen op mij
Roep ik uit tot U: Doordrenk dit dorstige land
Roep ik uit tot U: Heer, leg Uw genezend hand
op mij
Wachtend op een warme wind
die de kou verdrijven zal
en in mijn levensdal
een lenteregen geeft

Tastend als een kwetsbaar kind
naar wat houvast om zich heen
naar brood in plaats van steen
naar een liefde die geeft
De wanhoop nabij (...)
Roep ik uit tot U (...)
Instrumentaal
Een regen die ruist
Een wind die zacht suist
Een stem die mijn naam uitspreekt...

U geeft een nieuw begin
Met U mag ik de toekomst in
Geliefd en gekend
Onvoorwaardelijk vrij
ga ik nu met U
mijn verleden voorbij.
Instrumentaal
U geeft een nieuw begin
Met U mag ik de toekomst in
Geliefd en gekend
Onvoorwaardelijk vrij
ga ik nu met U
mijn verleden voorgoed voorbij.

Copyright tekst: Marianne Grandia, Muziek: René Dekker
Uitvoering: René Dekker en Leon Wildner



donderdag 2 mei 2013

Laatste koninginnedag gevierd.

30 april 2013
De dag dat we een nieuwe koning kregen.



 
 
De dag begon met een lekker zonnetje. De kinderen zijn ook vroeg beneden en ik besluit ook maar van bed te komen. We hebben de vlag met wimpel opgehangen en wat oranje ballonnetjes aan het hek bevestigd. Volgens de jongens moesten er ook slingers in huis en zo werd ook binnen alles versierd.

Om 7:30 worden de mensen gewekt door de klanken van de christelijke muziekvereniging de Bazuin die op een kar het dorp rondrijdt. Iedereen krijgt een glaasje oranjebitter of ranje en een stukje oranjekoek. Een leuke traditie, en als je niet uit bed komt dan komen ze je het persoonlijk op bed brengen. Dat was voor mij ook een reden om vanochtend vroeg van bed te komen.

 
Samen met de kinderen even op tv alle landelijke festiviteiten bekeken maar niet te lang want het is gewoon te lekker weer. In de straat staat een springkussen die we samen hebben gehuurd. We houden vandaag een High tea met alle buren. Ieder neemt wat lekkers mee en ik bak nog snel even Monkeybread waarvan ik gister het niet-knedendeeg in de koelkast heb gezet.

Wie heeft er van het brood gesnoept?




 









 
De kinderen vermaken zich geweldig met springkussen, trampoline, voetballen en stoepkrijt.Ondertussen genieten we van koffie met wafels, slagroom en zomerkoninkjes. Daarna de High tea met heerlijke hapjes. Fijn om elkaar weer op deze manier te ontmoeten. Een goede traditie.


 
 
 
Koningsdag. De Koning komt. Ik zie een overeenkomst met de "dag des Heren". Ik las vandaag uit de brief aan de Tessalonicensen. Daar worden we opgeroepen om wakker te zijn. Maar u, broeders en zusters, leeft niet in het donker, zodat die dag u zou overvallen als een dief. Want u behoort allen tot het licht van de dag. We hebben niets van doen met het duister van de nacht.  We moeten dan ook niet slapen zoals de rest van de mensen, maar waken en nuchter blijven.
Net als deze laatste koninginnedag moeten we voorbereid zijn  (vroeg opstaan omdat de mensen anders naast je bed kunnen staan, het deeg voor het brood al klaar hebben). Er rekening mee houden. Ook mogen we aan de buitenkant laten zien aan wie we toebehoren. Dit zijn de oranje slingers en ook in het huis versieringen aanbrengen, goede werken van dankbaarheid.  De Koning komt. Wat een dag zal dat zijn. We zijn door God niet bestemd om veroordeeld te worden, maar om deel te krijgen aan de redding dankzij onze Heer Jezus Christus. Hij is voor ons gestorven, opdat wij samen met hem zullen leven, ongeacht of we nog in deze wereld verkeren of al gestorven zijn. Dan mogen we naar buiten gaan en maaltijd houden, en als kinderen leven voor zijn aangezicht.
 
Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...