je moet het maar geloven

Laatst was ik op een feestje en stond met een groepje mensen te praten die ik niet kende. Op een of andere manier kwam het christelijk geloof ter sprake. Er werd heftig gediscussieerd en men was het in grote lijnen met elkaar eens dat geloof ongrijpbaar en niet te bewijzen was. De conclusie was dat het geloof mede daarom geloof genoemd werd. Er werd lacherig gezegd.. "Je moet het maar geloven"

Maar wordt het woord 'geloof' op deze manier in de Bijbel gebruikt? Is het twijfelend maar te hopen dat wat in de Bijbel staat waar is. Ik denk dat het woord 'geloof', zoals de Bijbel het bedoelt, juist het omgekeerde van twijfel is. Geloven is je vertrouwen stellen in Gods Woord. Dat je gelooft in God en wie Hij zegt dat Hij is. Het is zelfs nog een stap verder want de demonen geloven (en weten) ook dat God bestaat en zij sidderen."U gelooft dat God één is; daar doet u goed aan. Maar ook de demonen geloven dit, en zij sidderen." (Jac. 2:19)

Geloven is jezelf helemaal toevertrouwen aan God. Als God zich aan jou openbaart dan kan je niet meer om hem heen. Geloof is geen twijfel maar een zeker weten. Zeker zijn over iets dat niet zichtbaar is. Een vast vertrouwen op dat wat God beloofd. Je vertrouwt God je hele leven toe en dat wordt zichtbaar in je dagelijkse handel en wandel. Ja, ik vertrouw mijn Hemelse Vader en ben niet beschaamd uitgekomen. Telkens weer bevestigt God Zijn aanwezigheid in mijn leven en in het leven van vele anderen die daarvan getuigen. We zien het nog niet, maar we weten dat het waar is.

Maar ja...je moet het wel geloven.

Het geloof nu is een vaste grond van de dingen die men hoopt, en een bewijs van de zaken die men niet ziet. (Hebr. 11:1)

Filmtip:
Afgelopen zaterdag zijn we naar de film geweest I can only imagine (Ik kan het me alleen voorstellen). Een waargebeurd verhaal over het leven van Bart Millard, de leadzanger van Mercy me. Hoe door Gods genade zijn vader veranderde van een monster in een vader die hij altijd had willen hebben. Ook hier is het geloof van twijfel een vaste zekerheid geworden en heeft levens veranderd. Een indrukwekkende film met een lach en een traan. Echt een aanrader.

Vreugdefeest

Van 14 oktober tot zondag 20 oktober wordt dit jaar het loofhuttenfeest gevierd. Het leek ons leuk om dit feest als gezin mee te vieren. Het is weer een gelegenheid om ook onze pubers op een leuke manier in aanraking te laten komen met het geloof. We hebben in de serre wat takken opgehangen en een soort loofhut gebouwd. Wel niet zoals het hoort maar we konden hiermee wel het feest aan de jongens uitleggen. Vrijdagavond hebben we hier Sjabbat gevierd en we eten een week lang in de versierde serre. De uitleg van het feest hebben we gedaan aan de hand van het lied 'Dit is niet ons huis' van Christiaan Verwoerd. We hebben de tekst uitgeprint en voorgelezen.

Het loofhuttenfeest is net als Pesach  (Pasen) en Sjavoeot (Pinksteren) een pelgrimsfeest die in de Bijbel door God aan de Israëlieten werd gegeven. Het loofhuttenfeest is een vreugdevol feest. Het een oogstfeest, een feest van verwachting waarbij de woestijntocht na de bevrijding uit Egypte wordt herdacht. De Israëlieten leefden 40 jaar onder de beschuttende bescherming van God in een tent, een 'soeka' op weg naar het beloofde land. Zo zijn ook wij in onze aardse tent op weg naar Gods vrederijk, het huis van onze Vader.

"Wij weten immers dat, wanneer ons aardse huis, deze tent, afgebroken wordt, wij een gebouw van God hebben, een huis niet met handen gemaakt, maar eeuwig in de hemelen. Want in deze tent zuchten wij ook, en verlangen wij er vurig naar met onze woning die uit de hemel is, overkleed te worden, als wij maar bekleed en niet naakt zullen bevonden worden. Want ook wij, die in deze ​tent​ zijn, zuchten terwijl we het zwaar te verduren hebben; wij willen immers niet ontkleed, maar overkleed worden, zodat het sterfelijke door het leven wordt verslonden. Hij nu Die ons hiervoor heeft gereedgemaakt, is God, Die ons ook het onderpand van de Geest gegeven heeft. Wij hebben dus altijd goede moed en weten dat wij, zolang wij in het lichaam inwonen, uitwonend zijn van de Heere, want wij wandelen door geloof, niet door aanschouwen."(2 kor 5:1-7)

De loofhut wordt gemaakt van natuurlijke materialen zoals takken en bladeren. De 'soeka' wordt versierd met vruchten en slinger. Door het dak van de loofhut moet je de sterren kunnen zien. Doordat je een week lang eet en slaapt in de loofhut ervaar je, je eigen kwetsbaarheid en vergankelijkheid van je eigen aardse tent en de betrekkelijkheid van aardse rijkdom. Men leest in deze tijd het boek prediker waarin ook naar voren komt dat het leven vluchtig is en onze eigen handelingen maar beperkte macht bezitten. Toch is dit feest een feest vol vreugde, omdat je gaat beseffen dat je leven in Gods handen rust. Hij komt onder ons wonen.

"Op de eerste dag van de zevende maand moet u voor uzelf vruchten van sierlijke bomen, takken van palmbomen, takken van loofbomen en van beekwilgen nemen, en u moet zich zeven dagen lang voor het aangezicht van de Heere, uw God, verblijden. Zeven dagen moet u in de loofhutten wonen. Alle ingezetenen van Israël moeten in loofhutten wonen, zodat de generaties na u weten dat Ik de Israëlieten in loofhutten liet wonen, toen Ik hen uit het land Egypte geleid heb." (Leviticus 23:40-43)

In Nehemia 8 staat hoe de Israëlieten opnieuw de opdracht kregen om deze feesten te vieren: Deze dag is ​heilig​ voor de HEERE uw God. ​Rouw​ dan niet en huil niet. Heel het volk huilde namelijk toen ze de woorden van de wet hoorden. Verder zei hij tegen hen: Ga, eet lekkernijen en drink zoete dranken. En deel uit aan hen voor wie niets is klaargemaakt, want deze dag is ​heilig​ voor onze Heere. Wees niet bedroefd, want de vreugde van de HEERE, dat is uw kracht.

Henze heeft jaren geleden een houten bord gemaakt voor boven de schouw van ons vorige huis. Het bord hangt nu in de schuur. Er staat: De Heere is mijn kracht. Maar eigenlijk is deze zin niet compleet Er gaat er iets heel belangrijks aan vooraf. Namelijk de vreugde van de Heere.

Loofhuttenfeest het vrolijkste feest van het jaar en zal niet alleen een feest van de Israëlieten blijven. Het feest zal net als Pasen en Pinksteren door Jezus Christus vervuld worden.

"De overlevenden van de volken die ​Jeruzalem​ hebben belaagd, zullen dan jaarlijks naar de stad komen om de HEER van de hemelse machten als ​koning​ te vereren en het ​Loofhuttenfeest​ te vieren."(Zacharia 14:16)

loofhuttenfeest een paar jaar geleden.

Dagboek van een 14-jarige

Puberteit, mijn kinderen zitten er midden in. Je bent nog geen volwassene en ook geen kind meer. Je gaat je eigen ik ontdekken en dat wat voor jou belangrijk is. Je zet je heftig af tegen alles wat onecht en onrechtvaardig is. Je eigen mening wordt geslepen, gescherpt en geoefend op alles en iedereen. Je wereld wordt zwart/wit. Het grijze gebied is schijnheilig.

Ik weet nog goed hoe ik zelf de puberteit heb ervaren. Ik heb in die tijd een dagboek bijgehouden. Ik was onzeker van binnen maar keihard van buiten, mede omdat mijn ouders in die tijd gingen scheiden. Alles en iedereen vond ik vreselijk burgerlijk. Zekerheden en vanzelfsprekendheden vielen weg. Waarom zou je nog naar iemand luisteren of respect hebben als zelfs je ouders je in de steek laten. Ondanks mijn wat-kan-mij-het-schelen houding had ik een enorme behoefte om geaccepteerd en begrepen te worden.

Pubertijd is dan ook de tijd dat kinderen zich losmaken en hun eigen wegen zoeken. Toen ik mijn dagboek weer eens las kwam ik het moment tegen dat ik het geloof los ging laten.

Echt christelijk waren we niet maar in mijn kindertijd werd ik wel voorgelezen uit de kinderbijbel en ik ging naar een christelijke school. Het christelijke geloof sprak me wel aan. Te weten dat er een God is die je ziet en met wie je kan praten. In mijn dagboek schrijf ik dat je goed moet leven want anders is God tegen je. Ook schrijf ik dat je God ook niet mag storen met onbelangrijke dingen. Het geloof hield me dus wel bezig maar ik zag God als strenge meester en wist niks van het verlossingsplan van God.

Langzaam liet ik dit geloof los. Ik las het boek 'het onzichtbare licht' van Evert Hartman gaf me dat extra zetje om het geloof los te laten. Het boek gaat over een meisje dat haar spirituele gaven ontdekt. Het christelijke geloof wordt afgeschilderd als bekrompen en achterhaald. Daarnaast gingen mijn ouders zich ook bezighouden met zaken zoals aurareading/healing en astrologie. God werd het goddelijke, een onpersoonlijke energie waar ik zelf deel van was. Ik moest god in mijzelf ontdekken.

In mijn dagboek schrijf ik op 14-jarige leeftijd:

 "Lieve vader, er zijn zoveel hindernissen die uw rechte weg vertroebelen, dat ik u soms niet meer zie. Ik bedoel daarmee dat ik vaak van Uw weg verdwaal. Maar gelukkig altijd weer gevonden heb amen." 

Dit was het moment dat ik het geloof los ben gaan laten en me ben gaan verdiepen in andere godsdiensten. Alle godsdiensten zijn toch wegen naar hetzelfde doel zei een leraar.

Het begint klein. Een spannend boek of film die vraagtekens zet bij het geloof en als je, wat het geloof betreft, niet sterk in je schoenen staat wordt je zo meegetrokken met de leugen van de slang. 'En je zult als God zijn.' Het werd letterlijk steeds donkerder om mij heen.

 

Toch liet God mij niet los en is de lange weg met mij meegegaan tot ik Hem weer mocht ontdekken. We klimmen niet omhoog en zijn niet op de weg naar het goddelijke maar God kwam zelf in Jezus naar deze wereld.

‘Ik ben het licht voor de wereld. Wie mij volgt loopt nooit meer in de duisternis, maar heeft licht dat leven geeft.’   Johannes 8:12

Het christelijke geloof is het geloof van bevrijding. Ik hoop dat onze kinderen de juiste keuzes mogen maken op grond van de Waarheid. Dat we het goede leven mogen voorleven en ze Gods liefde mogen bekendmaken. God laat ze niet los.

Je kunt het, zinvol leven met Dominee Baardmans.

‘Je kunt het.’ Een pakkende titel voor een boek. Willen we niet allemaal grip krijgen op ons leven zodat het zin en doel heeft. Vol verwachting begin ik te lezen en het boek stelt me niet teleur. In plaats dat ik het boek hoofdstuk voor hoofdstuk rustig overdenk kan ik niet stoppen met lezen. Ik lees het boek bijna in één keer uit. Dit is eigenlijk niet de bedoeling maar ik vind de onderwerpen zo interessant dat ik wel door wil blijven lezen. Als ik het boek in één zin moet samenvatten dan zou ik zeggen dat het boek je met beide benen op de grond zet en je blik omhoog richt.

In het boek ‘Je kunt het’ van Jan Willem van Straten, ook wel bekend als Dominee Baardmans, worden verschillende handreikingen gedaan om doelgerichter en zinvoller te kunnen leven. In tien hoofdstukken worden praktische levenslessen gegeven, die je kan toepassen in de praktijk van alledag. Een paar onderwerpen die aan de orde komen zijn: hoe kan je van jezelf houden en waarom is dat belangrijk, hoe kan je negatieve gedachten veranderen, hoe kan je blijven vertrouwen in moeilijke momenten en waarom is zelfbeheersing zo belangrijk. Allemaal onderwerpen die gaan over een nieuwe manier van denken en het veranderen van je houding. Elk hoofdstuk wordt afgesloten met vragen en tips. De schrijver geeft wel aan dat het boek geen zelfhulpboek is maar dat het een boek is om balans in je leven aan te brengen, waardoor je op een andere manier in het leven kan staan. Een belangrijk thema is dat je niet voor jezelf leeft, maar dat je met en voor iets groters leeft, dat je leven richting en doel geeft. Ten diepste gaat het erom dat God jouw leven waardevol maakt.

Jan Willem van Straten heeft een frisse manier van schrijven, waarbij de praktijk van alledag  gekoppeld wordt aan Bijbelse waarheden. Het boek staat vol interessante wetenschappelijke zijsporen die de menselijke natuur verduidelijken. Wetenschap en geloof hoeven elkaar niet te bijten. De wetenschap wordt in dit boek gebruikt als een aanvulling op de levensbeschouwing van de schrijver. Jan Willem van Straten verduidelijkt daarnaast aan de hand van voorbeelden uit zijn eigen leven hoe hij met vallen en opstaan bepaalde inzichten heeft leren toepassen. Dit maakt het boek herkenbaar en prettig leesbaar. Doordat het een eerlijk boek is vol interessante wetenschappelijke feitjes is het boek ook zeer geschikt voor mensen die niet gelovig zijn. Een aanrader dus.

Jan Willem van der Straten Alias Dominee Baardmans is een ondernemende, communicatieve (media) theoloog. Zijn frisse hedendaagse schrijfstijl spreekt hij veel mensen aan. Meer informatie over de schrijver is te vinden op www.domineebaardmans.nl