woensdag 1 december 2021

Evolutie van gebed


"Ik heb de Heer driemaal gesmeekt mij van hem te bevrijden, maar hij zei: ‘Je hebt niet meer dan mijn genade nodig, want kracht wordt zichtbaar in zwakheid.’ Dus laat ik mij veel liever voorstaan op mijn zwakheid, zodat de kracht van Christus in mij zichtbaar wordt. Omdat Christus mij kracht schenkt, schep ik vreugde in mijn zwakheid: in beledigingen, nood, vervolging en ellende. In mijn zwakheid ben ik sterk." (2 Korinthiërs 12:8)

Gebed..., toen ik nog geen christen was hield ik me op mijn manier bezig met 'gebed'. Dit hield voor mij in dat ik mijn aandacht richtte op dingen die ik graag zou willen. Dit 'gebed' was niet gericht tot een god maar op de positieve onpersoonlijke energieën. Positief denken noemde ik dat. Positief denken gaat ervan uit dat je met je gedachten de werkelijkheid kan manipuleren. Als je maar sterk genoeg iets visualiseert zal dat uiteindelijk ook gaan gebeuren. Een magische manier van denken die je soms ook onder christenen tegenkomt. 

Een voorbeeld hiervan is een vrouw die ik leerde kennen in mijn vorige gemeente. Ze heeft een ernstige ziekte maar ze wil hier niet over praten of nadenken. Ze gelooft dat God haar zal genezen en daar wil ze zich op richten. Nadenken of praten over haar ziekte ondermijnt haar geloof. Ze leeft op deze manier in eigen kracht uit háár geloof in genezing. Ze moet sterk zijn van zichzelf, terwijl ik denk dat God van haar vraagt om niet bang en krampachtig met haar ziekte om te gaan en om te vertrouwen op Zijn kracht. Hij wil haar dragen juist als zij zich zwak voelt. Ze mag zich  ontspannen in Zijn liefde zonder in angst te leven dat ze niet genoeg geloof zal hebben. Dát is een groot geloof. Jezelf toevertrouwen de God die belooft om goed voor jou te zorgen ook als je midden in de verdrukking zit. Je bent van Hem en gaat een weg met jou. 

"In iets geloven maakt iets niet waar, maar geloven wat Waar is, daar draait het om."


Net nadat ik christen was geworden richtte ik mijn gebed, net als deze vrouw, ook op zo'n manier tot God. Mijn gebeden moesten volmaakt zijn om een goede uitwerking te hebben. Nog steeds dacht ik dat de uitkomst van mijn gebeden afhankelijk waren van mijn eigen kracht en heiligheid. God zou mijn gebeden niet beantwoorden als ik slechte dingen deed en wel beantwoorden als ik goede dingen deed. Nog steeds dacht ik dat ik de werkelijkheid kon manipuleren. Mijn gebeden leken op verlanglijstjes: "Heer wilt U dit..., Heer wilt U dat...". Als ik niet gebeden had konden er dingen fout gaan en dan was het mijn schuld dat er iets niet goed ging...omdat ik niet genoeg gebeden had. Ik geloofde in God maar geloofde God zelf nog niet. Nog steeds putte ik uit mijn eigen kracht. 

"In God geloven betekent nog niet dat je in God gelooft." (A. de Rover)

Langzaam leerde ik God beter kennen. De woorden uit het Woord begonnen mij te raken. Gods beloften zijn zo vol zorg en liefde. Hij wil ons een hoopvolle toekomst geven en leidt ons op een volmaakte wijze. Ik hoef mij geen zorgen te maken. Hij voorziet, want hij kent mijn behoeften en verlangens en weet precies wat goed voor mij is. Terugkijkend kan ik steeds meer de wonderlijke weg, die hij met ons gaat, ontdekken. Ook de fouten die ik heb gemaakt heeft hij door mijn leven geweven en gebruikt ten goede. Langzaamaan zijn mijn angstige verlanglijstjes veranderd in aanbidding en dankgebeden en mag ik het vertrouwen op mijn eigen kracht en kunnen loslaten. Nederig worden. God is goed en was ook met mij op de dagen dat ik me niet 'heilig' genoeg voelde. Onze identiteit is, op deze manier, niet langer verbonden gedrag of gevoel, maar aan Gods doel met ons leven. Hij wil ons door alles heen vormen naar het beeld van Zijn Zoon.

Ook zag ik ongeluk en pech niet langer meer als een straf van God. We leven in een gebroken wereld waar toeval en tijd elkaar ontmoeten. Maar God houdt het in Zijn Vaderhand. Hij corrigeert en leidt ons op de juiste weg. Ik weet, mijn Herder is erbij, mij ontbreekt niets, ook als de wereldse vrede ver te zoeken is, mag ik Gods vrede ervaren.

"Ik laat jullie vrede na; mijn vrede geef ik jullie, zoals de wereld die niet geven kan. Maak je niet ongerust en verlies de moed niet." (Johannes 14:27)

Bidden is in Gods nabijheid komen en je laten vullen Zijn Waarheid over wie Hij werkelijk is en wie wijzelf zijn in Zijn ogen. We mogen vertrouwen dat Hij ons hoort, ziet en voorziet en erkennen dat ons leven afhankelijk is van Hem wat betreft onze behoeften, onze relaties en onze veiligheid. We mogen onze verlangens en wensen kenbaar maken en vertrouwen dat onze Vader ons het beste geeft, zodat wij een zegen kunnen zijn. We stellen geen vertrouwen meer in onszelf en onze eigen maniertjes, maar kiezen ervoor om in plaats daarvan gesterkt te worden in de Heer en de sterkte van Zijn macht.

"God vervult niet al onze wensen, maar wel al Zijn beloften."

Bidden is geen verplichting meer maar een verlangen om heel dicht bij de Hemelse Vader te zijn. Wij zijn van Hem. In zijn nabijheid mag je weten: U bent sterk al ben ik zwak. Een groot geloof is vertrouwen dat God werkt. Hij werkt niet door ons grote geloof maar juist door onze zwakheid, als wij ons vernederen voor Hem. "Nederig, niet in de zin van een voetveeg zijn, maar dat je je vertrouwen stelt waar die thuishoort, namelijk bij God" en dat we echt gaan geloven wat God zegt. "... en u zult de waarheid kennen, en de waarheid zal u vrijmaken...Dus wanneer de Zoon u vrij zal maken, zult u werkelijk vrij zijn.." (Johannes 8:32, 36 HSV) 



maandag 25 oktober 2021

Jobs vrienden



In een interview op tv zei iemand dat ze God vaarwel had gezegd, omdat ze angst voor het geloof had gekregen. Het geloof in een God die mensen in het ongeluk kan storten of zelfs naar de hel kan sturen. Zoiets wilde ze niet langer geloven.

Maar...is het God die mensen naar de hel stuurt? Doet God juist niet alles om dát te voorkomen? Welk beeld heb je van God en klopt dat beeld wel? Vecht je misschien tegen je eigen denkbeelden over God in plaats van tegen God zelf?

Wat houdt ons tegen om in Gods reddende armen te rennen. Onze hoogmoed en eigenwijsheid? De manier waarop we naar onszelf en God kijken?

Mensen lopen van nature op een pad zonder Gods leiding. Vanaf Eden beslist de mens zelf over goed en kwaad met alle gevolgen van dien. We willen alles 'zelluf' doen. Onafhankelijkheid en zelfstandigheid zijn de mantra's van dit leven. Wie zonder God leeft zal zonder God sterven. God roept het uit: "Mens waar ben je...". 'Kom tot Mij en ik zal je werkelijke rust geven." God gaf zelfs Zijn eigen leven om ons leven te redden uit de duisternis.

De afgelopen tijd heb ik het boek Job gelezen. Hierin zien we de mens en zijn relatie met God. Job dacht door zijn goede werken recht te hebben op een goed leven. (Waar ik dit aan verdiend) 
Door in God te geloven en met God te leven betekent niet dat je geen moeilijkheden zult tegenkomen. Ook Gods kinderen krijgen te maken met lijden. Ook ons levensbootje kan in een heftige storm terecht komen. We kunnen God liefde en goedheid niet verdienen. Wel mogen we weten dat Hij erbij is.

Denken iets te verdienen is het gevolg van een verkeerd Godsbeeld, waarbij God wordt gezien als een werkgever die goede mensen beloond en kwade mensen straft. Maar Gods genade en liefde zijn niet te verdienen. God wil geen werkrelatie met ons. Hij wil een Vader-kind relatie. 
Het gevolg van een verdienrelatie-geloof is ook dat mensen goede dingen gaan doen uit angst voor straf en niet uit liefde voor God. Dat mensen regeltjes gaan bedenken om het in orde te maken met God (religie). Terwijl God in Christus de wereld met zichzelf heeft verzoend. Daar kunnen wij niet meer aan toevoegen of afdoen. 

Job begint door alle ellende die hem overkomt te geloven dat God hem haat en straft. Dat God onbereikbaar ver weg is en hem negeert en niet niet wil zien. Ten diepste kent Job God niet en toch blijft hij op Hem hopen. Ook voor ons blijft God een mysterie. Jezus heeft God aan ons laten zien. We moeten vertrouwen op wat de Bijbel zelf over God openbaart. God staat buiten de schepping. Hij wordt niet gehinderd door tijd, ruimte en materie. God is Geest en geen mens. God is soeverein maar niet als een dictator. God is soeverein in Liefde. Jobs waarom-vragen lossen op in Gods Almachtige aanwezigheid. Waar was jij Job? Ben jij aan mij gelijk? We moeten God niet proberen te begrijpen. We moeten God vertrouwen en geloven. Dat is onze opdracht. 

"Er zijn dingen die we niet geloven tenzij we ze begrijpen en er zijn dingen die we niet begrijpen tenzij we ze geloven."

Onze gedachten kunnen als Jobs vrienden zijn. Veroordelend en verduisterd door onze eigen denkbeelden over God. Hoe kan een mens ooit God begrijpen? Blijf vertrouwen op Zijn Vaderhart, je bent en blijft Zijn geliefde zoon of dochter. We mogen ondanks ons lijden blijven vertrouwen op wie Hij is. Een barmhartige en genadige Vader vol goedheid en trouw. 


Op bergen en in dalen
en overal is God.
Waar wij ook immer dwalen
of toeven, daar is God.
Waar mijn gedachten zweven
of stijgen, daar is God.
Omlaag en hoog verheven
ja, overal is God.


donderdag 16 september 2021

Verstoppen achter vijgenbladeren


Toen gingen hun beiden de ogen open en merkten ze dat ze naakt waren. Daarom regen ze vijgenbladeren aan elkaar en maakten er lendenschorten van.Toen de mens en zijn vrouw God, de HEER, in de koelte van de avondwind door de tuin hoorden wandelen, verborgen zij zich voor hem tussen de bomen. Maar God, de HEER, riep de mens: ‘Waar ben je?’ Hij antwoordde: ‘Ik hoorde u in de tuin en werd bang omdat ik naakt ben; daarom verborg ik me.’ (Genesis 3: 7-10)

‘Waar ben je?’ Waarom verstoppen mensen zich en is het zo moeilijk om jezelf te laten zien? Om echt te zijn wie je bent? Zijn we bang voor straf, dat we fouten maken en afgekeurd worden?

We leven in een wereld waarin we elkaar beoordelen. Op basis van zichtbare eigenschappen en verworvenheden maken we een beeld van onszelf en de ander. Wat breng jij van jezelf aan het licht? 

Als we ons aan een ander voorstellen noemen we vaak niet alleen onze naam maar brengen meestal ook onze maatschappelijke positie en status onder de aandacht. Single of getrouwd met..., moeder of vader van..., werkzaam bij... etc. We willen laten zien dat we waardevol zijn en er toe doen. Hierdoor kunnen we gaan denken dat de dingen die we bezitten, de goede werken die we doen en dingen die mensen over ons zeggen deel uitmaken van wie we zijn. Wat maakt wie ik ben, wie ben ik echt? Durf ik dat ook te laten zien?

Het begon allemaal in de prachtige tuin. Het kwade zette vraagtekens bij Gods overvloedige goedheid en richtte het oog van de mens op dat wat het tekort kwam, namelijk... kennis van het kwade. De mens ging er naar verlangen om zelf te oordelen en te beslissen wat goed en slecht was. Maar zonder Gods wijsheid kon de mens onmogelijk de juiste beslissingen nemen. Alleen God is goed en weet wat goed is, ook als het ons soms kwaad lijkt. De geestelijke verbinding met God was verdwenen. Van een volkomen zeker en veilig leven in Gods nabijheid waar alles overvloedig en goed was naar een leven vol achterdocht, schaamte en angst. Het waardevolle leven dat God gegeven had werd ingeruild voor een leven waarin we zelf (vaak onbarmhartig) oordelen over onszelf, God en de ander. De mensen begonnen zich te verbergen voor God en elkaar. Het is in deze wereld nou eenmaal niet zo slim om het achterste van je tong te laten zien. 

Wie we echt zijn en wat we echt van binnen voelen houden we liever verborgen uit angst gekwetst of afgewezen te worden. De meeste mensen bouwen een veilige muur om zichzelf. Wij hechten als het ware nog steeds vijgenbladeren aan elkaar om in een goed blaadje te komen of in ieder geval 'goed' begrepen te worden. 'Zie je wel ik deug als mens, ik hoor erbij'. We willen ten diepste aanvaard en gekend worden. Een oergevoel uit die tijd dat de mens leefde in Gods liefdevolle aanwezigheid en aanvaarding. 



We missen allemaal het veilige gevoel van aanvaard en van betekenis te zijn. Je ziet ook vaak dat oude of zieke mensen zich af gaan vragen wat voor doel of zin ze nog hebben. Hun identiteit was verbonden met wat ze deden en konden (vijgenbladen). Maar eens zal dat wegvallen en wie ben je dan?

Als Christen mag je, je aanvaard en veilig weten als kind van God. De aanvaarding en veiligheid die gebouwd was op het verkeerde fundament (status, bezit, uiterlijk) kan je dan meer en meer loslaten. Nieuw leven zoals God je heeft bedoeld, dat maakt je vrij. Je hoeft jezelf en de ander niet langer oordelen naar wereldse maatstaven. Je hebt geen goedkeuring meer nodig van mensen en je hoeft je niet langer te bewijzen. Je bent een geliefd kind van God. 

Maar hoe u of een menselijke instelling over mij oordeelt interesseert me niet, en hoe ik over mezelf oordeel telt evenmin. Ik ben me weliswaar van geen kwaad bewust, maar dat betekent niet dat mij niets ten laste kan worden gelegd. Het is de Heer die over mij oordeelt. (1 Korintiërs 4: 3-4)

En hoe zit het met onze naaste? Kunnen we die ander ook zonder oordeel aanzien? Kunnen we verder kijken naar wat een persoon van binnen beweegt? Als we de ander oordelen komen we tegenover elkaar te staan en verliezen we de verbinding. Iemand vertelde eens, in een interview met overlevers van een concentratiekamp, dat de Jodenvervolging voor het grootste gedeelte te wijten was aan het feit dat men niet meer naar de mens keek maar naar een abstracte 'vijandige' groep. Je kan je gevoel veel makkelijker uitschakelen als je je naaste niet meer als medemens ziet. Oordelen en mensen in hokjes stoppen maakt het leven overzichtelijk. Het gebeurt nog steeds. Denk aan de 'meer of minder Marokkanen' van Wilders. Of de meer recent, de groep corona-ontkenners, de zogenaamde wappies. Oordelen wij ook of kijken wij naar de mens achter de labels. Wees geen wrede rechter maar wordt een barmhartige naaste.Wees mild voor jezelf maar ook voor de ander. Verstop je niet achter een vijgenblad maar bekleed je met Christus. Hij moet meer worden, maar ik minder.
(Joh. 3:30)

Wees barmhartig zoals jullie Vader barmhartig is. Oordeel niet, dan zal er niet over je geoordeeld worden. Veroordeel niet, dan zul je niet veroordeeld worden. Vergeef, dan zal je vergeven worden. Geef, dan zal je gegeven worden; een goede, stevig aangedrukte, goed geschudde en overvolle maat zal je worden toebedeeld. Want de maat die je voor anderen gebruikt, zal ook voor jullie worden gebruikt.’ (Lucas 6: 36-39) 

vrijdag 13 augustus 2021

Symbolisch

"Want als u zegt dat Jezus Christus uw Heer is en als u met heel uw hart gelooft dat God Hem uit de dood heeft opgewekt, zult u gered worden. Door met heel uw hart op Christus te vertrouwen, wordt u rechtvaardig verklaard. En door daarvoor uit te komen, wordt u gered." (Romeinen 10:9‭-‬10 HTB) 

Kortgeleden hoorde ik een preek over de apostolische geloofsbelijdenis. Er stond een vrijzinnige dominee op de preekstoel. Ze ging de de geloofsbelijdenis stap voor stap bij langs...Ze knipte de kern van het geloof in hapklare brokken en gaf daar een eigen draai aan. 

Bij elke zin uit deze belijdenis gaf ze aan  dat je die ook symbolisch kon opvatten en dat je mensen die er op die manier over dachten ook moet kunnen begrijpen. Natuurlijk is het goed om te proberen de ander te begrijpen en te respecteren. We moeten de Bijbel niet gebruiken om er de ander mee om de oren te slaan. Helemaal mee eens. We waren er immers niet bij. Maar je moet wel bij de uitleg blijven die de Bijbel zelf  aan de Schrift geeft. De uitleggingen moeten elkaar niet tegen gaan spreken. De Bijbel zegt zelf dat de Schrift nuttig is om daarmee te onderwijzen en te weerleggen en te verbeteren. We hoeven niet alles klakkeloos aan te nemen. We mogen zeker ons verstand gebruiken.


De dominee somde de volgende dingen op:

"Ik geloof in God de Vader..." Ze zette een vraagteken bij het feit dat God mannelijk zou zijn. Dit kan ik begrijpen. God is geen mens en staat buiten de schepping. Hij is Geest en je hebt geen beeld van God. De Bijbel vergelijkt God soms met een moeder, een kip, een adelaar etc. Toch openbaart God zich in Christus Jezus als Mens en Jezus openbaart God als Vader, die relatie wil God met ons mensen hebben. 

"Schepper van Hemel en aarde..." De zeven scheppingsdagen dat konden ook zeven perioden zijn geweest. Oké dat kan je denken, maar beperk je hiermee Gods Almacht niet door te zeggen dat Hij de hemel en aarde níét in zeven dagen kan scheppen? We waren er niet bij en misschien waren het zeven perioden, maar welke consequentie heeft het als je dit beweert? Het betekent dat de dood al voor de zonde aanwezig was. De schepping is dan immers door een evolutieproces ontstaan.
Ja, kan je zeggen, misschien bedoelde de Bijbel met sterven alleen de geestelijke dood van de mens, het als mens van God gescheiden zijn. Waarom staat er dan dat ook de schepping door de zonde aan de vergankelijkheid is onderworpen en dat de schepping wacht om hersteld te worden.
Adam en Eva zijn dan ook geen historische mensen en dat terwijl het nieuwe testament Adam en Eva regelmatig als historische mensen aanhaalt. Door ze bijvoorbeeld in de geslachtslijn van Jezus te plaatsen en hoe moet je dan bijvoorbeeld naar deze tekst kijken:

"Want zoals de dood door een mens is gekomen, is ook het nieuwe leven dankzij een mens gekomen. Zoals alle mensen, als nakomelingen van Adam, sterven, zo zullen ook alle volgelingen van Christus levend worden gemaakt."  (1 Korinthiërs 15:21‭-‬22, HTB)
"Geboren uit de maagd Maria..." maagdelijkheid kon je volgens de dominee ook zien als bij wijze van spreken, figuurlijke maagdelijkheid, in de zin van onberispelijk mens. Dus dan is Jezus niet gevormd door de Heilige Geest maar een gewoon mens geboren uit een man en een vrouw. Waarom staat er dan dat Jezus Gods eniggeboren Zoon is, een nieuwe mens. De tweede mens, die God zelf geschapen heeft.

" De eerste mens is uit de aarde, stoffelijk, de tweede mens is uit de hemel." (1 Kor. 15:47, NBG51)

Zelfs Jezus dood, opstanding en hemelvaart zou je volgens de dominee ook symbolisch kunnen opvatten. Mohammed en Maria waren immers ook zogenaamd opgevaren naar de hemel.
Maar welke consequenties heeft het als je deze kernbelijdenis symbolisch gaat zien en niet historisch en waargebeurd?

Gelukkig geloofde ze wel dat Jezus voor onze zonden was gestorven maar opstanding en hemelvaart dat moest je misschien toch maar symbolisch opvatten. Hiermee gaf ze maar de helft van het evangelie. Onze zonden zijn door Jezus offer vergeven maar de dood is dan niet overwonnen. We ontvangen dan niet Zijn rechtvaardigheid, het nieuwe leven. 

"Hij heeft Jezus voor onze zonden laten sterven en Hem uit de dood laten terugkomen om ons rechtvaardig te verklaren." (Romeinen 4:25 HTB) 

De Bijbel zegt dat Jezus daadwerkelijk lichamelijk is opgestaan. Het overtuigde de discipelen zelfs zo dat ze hun leven voor deze waarheid wilden riskeren. Jezus vroeg zelfs wat te eten zodat de discipelen konden zien dat hij geen geest was maar echt lichamelijk was opgestaan. (Lucas 24:39-43)

Als zij gelijk hebben, is Christus ook niet uit de dood teruggekomen. En als Hij niet uit de dood teruggekomen is, kunnen wij wel ophouden Hem bekend te maken, dan is het zinloos in Hem te geloven. Erger nog, dan zijn wij bedriegers, omdat wij tegen God in hebben verklaard dat Hij Christus weer levend heeft gemaakt. Als er geen doden weer levend worden, kan dat niet waar zijn. Als er geen doden levend worden, is Christus ook niet weer levend gemaakt. En als Christus niet weer levend is geworden, dan heeft uw geloof geen betekenis en zijn uw zonden niet vergeven. Ja, dan zijn de gestorven gelovigen reddeloos verloren. Als wij alleen voor dit leven onze hoop op Christus hebben gevestigd, zijn wij meer te beklagen dan wie ook. (1 Korinthiërs 15:13‭-‬19 HTB) 

Dit zijn maar een paar Bijbelteksten die aangeven dat alleen een symbolische uitleg niet mogelijk is. 
Eigenlijk schrijf ik deze blog vooral voor mijzelf om mijn gedachten weer op een rijtje te krijgen. Bij zulke preken merk ik gelijk dat er iets niet klopt maar het wordt zo stellig en vol overtuiging als waarheid uitgesproken dat ik niet zo snel de Bijbelteksten erbij kan bedenken die dit idee tegenspreken. Sommige Bijbelverhalen kan je inderdaad soms ook symbolisch uitleggen. Maar als de Bijbel de verhalen letterlijk neemt dan moeten wij dat ook doen. Waarom zou je twijfel zaaien of moeilijke verklaringen bedenken om het wonder te begrijpen? 

"Waar blijven dan de grote denkers, de godsdienstige leiders en de beroemde redenaars van deze tijd? Heeft God niet alle wijsheid van deze wereld als dwaasheid aan de kaak gesteld? In zijn grote wijsheid wist God dat de wereld Hem door haar eigen wijsheid niet kan vinden en besloot Hij die mensen te redden die de ‘onzinnige boodschap’ geloven dat Christus voor hen aan het kruis is gestorven. Al vragen Joden wonderen als bewijs en zoeken Grieken naar wijsheid, wij vertellen over Christus, die voor ons aan het kruis gestorven is! De Joden ergeren zich daaraan en de andere volken vinden dat een grote dwaasheid."
(1 Korinthiërs 1:20‭-‬23 HTB) 

Geloof maar gewoon, dan doe je al gek genoeg. ;-)






dinsdag 25 mei 2021

Langzamer leven

'Leer ons zó onze dagen tellen, dat wij een wijs hart bekomen. Keer weder, o Here! Hoelang nog? en ontferm U over uw knechten. Verzadig ons in de morgenstond met uw goedertierenheid, opdat wij jubelen en ons verheugen al onze dagen.' 
(Psalmen 90:12‭-‬14) 

Ken je het verhaal van de haas en de slak? Beiden rennen een wedstrijd maar pas bij de finish wordt het doel van de wedstrijd bekendgemaakt. Het ging niet om de snelheid maar om de bijzondere dingen die ze onderweg hadden beleefd en gedaan. 

Het leven lijkt wel een beetje op deze wedstrijd. Er zijn dagen dat we haastig door het leven vliegen op weg naar...ja, naar wat? Een rustig moment, een vrije dag, vakantie of pensioen? Zou ons geluk dan in de toekomst liggen? Na de dagen die donker en zwaar zijn? Is het geluk te vinden na de dagen waar onze agenda overstroomt of na de saaie lege dagen waarvan we wensen dat ze maar snel voorbij zijn. 

Staat er niet dat elke dag telt en dat we ons elke dag kunnen verheugen? 
Dat kan alleen als we ons elke ochtend verzadigen met Gods goedertierenheid staat hierboven. Goedertierenheid betekent letterlijk goedheid die groeit. 
Elke dag schenkt God ons die genadige overvloedige goedheid. Als we Gods uitnodigende nabijheid binnengaan krijgen we een ander perspectief en gaan we langzamer leven. We krijgen we oog voor de lichtpuntjes die in elke dag/moment aanwezig zijn. Omdat God er altijd bij is. De sneltrein van haastige drukte en de soms blinde paniek waarmee we door het leven razen komt tot stilstand. We gaan zien wat werkelijk belangrijk is. 
Stilstaan bij God en langzamer leven betekent niet dat we achter gaan lopen. Het betekent juist dat we vol gaan lopen. Juist de haastige drukte zorgt ervoor dat we de kostbare tijd leeg weggooien. Tijd die met aandacht en liefde gevuld had kunnen worden. Vertrouw dat God ons de ruimte en rust biedt om werkelijk vol te leven. Ontspan en koester je in Zijn liefde. Niet sommige dagen maar al de dagen. Dat is geen tijdsverspilling. Leef niet te gehaast en leef een dag tegelijk. Zoek het geluk niet in de toekomst of in de omstandigheden maar bij God, die jou wil vullen met Zijn vrede, liefde, kracht en wijsheid. Hij vult je met Zijn Geest. 

Heer, leer ons onze dagen tellen... Om onze uren en minuten met aandacht en liefde te vullen, om werkelijk te Leven door Uw kracht. U vult ze met Uzelf. 

maandag 19 april 2021

De tuin van God

Wie een oor heeft, die hore, wat de Geest tot de gemeenten zegt. Wie overwint, hem zal Ik geven te eten van de boom des levens, die in het paradijs Gods is (Openbaring 2:7 NBG51)
Als de winter steeds meer terrein lijkt te verliezen en de dagen langer en warmer worden krijgen we steeds meer zin om naar buiten te gaan. De natuur wordt langzaam wakker en lokt ons met jong groen en kleurige bloemen. Steeds meer krijg ik zin om in de tuin te gaan werken maar de nachtvorst behoedt mij om al te voortvarend bezig te gaan. Pas half mei kan ik beginnen met zaaien en planten. Alhoewel, er zijn planten die wel tegen wat nachtvorst kunnen. knoflook, spits- en bloemkolen, rabarber staan al tussen de tulpen in de tuin te pronken. De andere  planten staan nog binnen te wachten op betere tijden. 
Een tuin, het is eigenlijk niets meer dan een stukje natuur waaraan zorg wordt besteed. Het wordt beschermd het door een hek of een muur, netten en gaas en je plant er naar eigen smaak bomen en planten in die je de juiste aandacht geeft. Sommige planten hebben veel zon en warmte nodig, andere planten houden meer van schaduw. Je geeft de planten voldoende water en voeding. En er ontstaat een klein paradijsje. 

Wist je dat het woord paradijs stamt uit het oud-Perzisch? Het betekent een ommuring of omheinde tuin. Een gedeelte dat afgezonderd is en beschermd wordt. 

Adam en Eva leefden binnen deze ommuurde bescherming van God. Maar zij kozen ervoor om uit de beschermende zorg van God te stappen, door zelf te willen bepalen wat goed en slecht was. Het was aanlokkelijk om zelf rechter en heer te worden over hun leven. Zo zonder God werd hun leven verwoest. De zonde kwam binnen en vertrapte al het goede. De ommuring was verdwenen en het kwade kreeg alle kans. 

Het lijkt een beetje op het lied van de wijngaard uit Jesaja 5. Die mooi aangelegde en verzorgde wijngaard wordt vertrapt doordat de muur wordt weggehaald. Tevergeefs had de tuinman op vruchten gewacht. 
De mens wil graag zelf de leiding over zijn leven houden en zonder God lopen ze in zeven sloten tegelijk. Wat is een mens nou eigenlijk, dat hij kan weten wat goed en slecht is? In eigen kracht blijft hij steeds tekortschieten. We hebben die liefdevolle bescherming en zorg zo nodig om werkelijk vruchtbaar te kunnen zijn. 
We raken uitgeput als we leven zonder God. In eigen kracht zijn we zo lek als een mandje. Maar wie God verwachten die putten nieuwe kracht uit de bron van het leven. We mogen kiezen om voor God te leven. In Gods tuin en op Zijn tijd mogen we vruchtdragen. Leven binnen Zijn beschermende muur en onze eigen muren afbreken, dat maakt het leven tot een paradijs. 

"En Ik zal haar wezen, spreekt de HEERE, een vurige muur rondom; en Ik zal tot heerlijkheid wezen in het midden van haar." (ZACHARIA 2:5 SV-RJ) 




maandag 22 maart 2021

Niet vechten, niet vluchten.

In alles zijn wij in de druk, doch niet in het nauw; om raad verlegen, doch niet radeloos; vervolgd, doch niet verlaten; ter aarde geworpen, doch niet verloren; te allen tijde het sterven van Jezus in het lichaam omdragende, opdat ook het leven van Jezus zich in ons lichaam openbare.
2 Korinthiërs 4:4‭, ‬8‭-‬10 NBG51

Elke dag leven we in doodsgevaar. We weten nooit of we de morgen nog halen. Van het ene op het andere moment kan ons leven er totaal anders uitzien. Als we hierover nadenken dan kan de angst je om het hart slaan. Soms zelfs letterlijk. 

We zijn allemaal in meer of mindere mate bang voor de dood. Het is niet leuk om over de dood na te denken. Maar er is een verschil tussen angst voor de dood en doodsangst. 

Een angstaanval, het overkwam me toen ik 19 jaar was. Ineens van het ene op het andere moment werd ik helemaal niet goed. Uit het niets begon mijn hart op hol te slaan en werd ik duizelig en verschrikkelijk bang. Later in het ziekenhuis bleek er lichamelijk niets aan de hand te zijn, maar de angst was geboren. Bang om dit nog een keer te moeten meemaken zorgde voor zo'n zelfde aanval en die was nog veel heftiger. Ik kon de aanval niet stoppen. Ik durfde niet meer naar school, niet meer met de bus en uiteindelijk durfde ik de straat niet meer op. Zelfs thuis kreeg ik last van  hyperventilatie. 

De uiteindelijke diagnose was agorafobie. Overal waar ik het gevoel had dat ik niet ongezien weg kon vluchten lokte een aanval uit. Het heeft een jaar geduurd voordat ik met kleine stapjes mijn angsten overwon. Niet vechten, niet vluchten werd mijn devies. De aanval laten komen en laten gaan. Gewoon doorgaan. Dit was in het begin bijna niet te doen en ik vluchtte vaak weer naar huis, maar op een gegeven moment voelde ik de aanval aankomen en kon ik die op tijd laten stoppen. 

Achteraf gezien zou ik deze periode niet hebben willen missen. Het heeft me sterker gemaakt en heb ik een onzichtbare nabijheid van liefde ervaren. Ondanks dat ik niet in God geloofde heb ik tijdens de aanvallen wel Zijn zorg en liefde ervaren. Een klasgenoot was zo dapper om mij op God te wijzen maar op dat moment geloofde ik nog niet in een persoonlijke God. Zij vertelde over Jezus. Ik hoorde maar flarden van het verhaal want ik wilde naar huis. Jezus ervoer werkelijke doodsangsten maar verzette zich niet en vluchtte er niet voor weg. 

Nu herhaalt de geschiedenis zich. Niet ikzelf maar mijn zoon zit er middenin. Gelukkig kan ik hem een paar tips geven. Het vervelende is dat aandacht ook een aanval uit kan lokken of verergeren. Toch moet hij leren eerlijk te zijn en het wel vertellen als hij zich niet goed voelt worden. Er doorheen gaan en merken dat er niets gebeurd. We zijn nu twee maand verder en het gaat de goede kant op. Hij kan weer gewoon naar zijn werk en naar school. Leren vertrouwen, niet alleen op jezelf maar vooral op God die jou niet loslaat en een doel heeft met je leven. Hij vormt ons door de moeiten heen en met Hem zijn we meer dan overwinnaars. Leg je leven in Zijn hand en vertrouw maar gewoon. 



zondag 14 maart 2021

Naamgever

Barmhartig en genadig is de Here , lankmoedig en rijk aan goedertierenheid en trouw;  niet altoos blijft Hij twisten, niet eeuwig zal Hij toornen;  Hij doet ons niet naar onze zonden en vergeldt ons niet naar onze ongerechtigheden;  maar zo hoog de hemel is boven de aarde, zo machtig is zijn goedertierenheid over wie Hem vrezen.  Zover het oosten is van het westen, zover doet Hij onze overtredingen van ons;  gelijk zich een vader ontfermt over zijn kinderen, ontfermt Zich de Here over wie Hem vrezen. (Psalmen 103 en 86 NBG51)

Toen onze zonen werden geboren hebben we ze Bijbelse  namen gegeven. We hebben met de traditie van het vernoemen gebroken. Jonathan (Geschenk van God) omdat hij op een wonderlijke manier aan ons geschonken is en Daniël (God is mijn gerechtigheid) omdat we het met onze eigen gerechtigheid niet redden. Namen die iets zeggen over onze dankbaarheid en over wie God is en wil zijn. Namen die de kinderen mogen wijzen op op die ene Naam boven alle Namen. 
God wil zich laten kennen. Bij de brandende braamstruik heeft God zich bekend gemaakt aan Mozes als Ik Ben. Een naam die alles omvat en niet te vatten is. Als Mozes de wet ontvangt komt God naar Mozes toe. God roept Zijn Naam nog eens twee keer uit en openbaart daarbij nog meer van Zichzelf. 

"De Here ging aan hem voorbij en riep:
Ik Ben (Heere) ,Ik Ben (Heere), God, barmhartig en genadig, lankmoedig, groot van goedertierenheid en trouw, die zijn goedheid aan duizenden betoont, die ongerechtigheid, overtredingen en zonden vergeeft. Maar de schuldige zal zeker niet als onschuldig beschouwen. Van de zonden van de vaders worden de zonen en kleinzonen en nóg latere geslachten de dupe.’"

Deze naam, barmhartig en genadig, lankmoedig, groot van goedertierenheid en trouw wordt vaak in de Bijbel herhaald. Vooral in de Psalmen wordt deze Naam bezongen. (Psalm 86, 103, 111 en 145)

Jona kende Zijn Naam (Jona 4:2) en vluchtte weg naar Tarsis. 
Joël wijst op Zijn Naam zodat de Israëlieten daar hun toevlucht zouden zoeken. (Joël 2:13)

Het volk Israël kende God tot dan toe als de God van Abraham, Izaak en Jacob. God, de Almachtige, die een verbond sloot en het volk Israël apart zette. Een God van horen zeggen. 

Maar hier laat God Zijn Vaderhart zien. Zijn verlangen is om Zijn mensenkind te herstellen. Deze Naam is een uitnodiging om je over te geven aan Zijn liefdevolle genade. God is Heilig en Almachtig, maar ook bewogen en bereikbaar. God heeft de weg gebaand om tot Hem te kunnen komen door Zijn Zoon Jezus Christus. De Naam boven alle Namen (Filippenzen 2:9)

Mogen onze namen die Ene Naam verheerlijken. God, die Zijn eigen Naam aan Zijn Zoon geschonken heeft. Wij mogen ons daarin laten onderdompelen. Wij over wie Gods Naam is uitgeroepen.


"En de heerlijkheid, die Gij Mij gegeven hebt, heb Ik hun gegeven, opdat zij één zijn, gelijk Wij één zijn: Ik in hen en Gij in Mij, dat zij volmaakt zijn tot één, opdat de wereld erkenne, dat Gij Mij gezonden hebt, en dat Gij hen liefgehad hebt, gelijk Gij Mij liefgehad hebt.  Vader, hetgeen Gij Mij gegeven hebt – Ik wil, dat, waar Ik ben, ook zij bij Mij zijn, om mijn heerlijkheid te aanschouwen, die Gij Mij gegeven hebt, want Gij hebt Mij liefgehad vóór de grondlegging der wereld. Rechtvaardige Vader, de wereld kent U niet, maar Ik ken U, en dezen weten, dat Gij Mij gezonden hebt; en Ik heb hun uw naam bekend gemaakt en Ik zal hem bekend maken, opdat de liefde, waarmede Gij Mij liefgehad hebt, in hen zij en Ik in hen.
(Johannes 17:22‭-‬26 NBG51) 

vrijdag 19 februari 2021

Bouwmateriaal


Want een ander fundament, dan dat er ligt, namelijk Jezus Christus, kan niemand leggen. Is er iemand, die op dit fundament bouwt met goud, zilver, kostbaar gesteente, hout, hooi, of stro, ieders werk zal aan het licht komen. Want de dag zal het doen blijken, omdat hij met vuur verschijnt, en hoedanig ieders werk is, dat zal het vuur uitmaken. Indien het werk, dat hij erop gebouwd heeft, standhoudt, zal hij loon ontvangen, maar indien iemands werk verbrandt, zal hij schade lijden, doch hij zelf zal gered worden, maar als door vuur heen. (1 Korinthiërs 3:11‭-‬15) 

Veel blogs die ik schrijf gaan over Gods genade. Over de genade dat we Gods liefde en aanvaarding niet kunnen verdienen met goede werken. De Vader hield van al van ons toen wij nog zondaars waren. 
Onze goede of slechte werken kunnen Gods karakter van trouw en liefdevolle genade niet veranderen. Ook hebben onze werken geen invloed op het geluk of ongeluk dat ons toevalt. God schenkt Zijn genade aan elk mens, die het in geloof wil aanvaarden. Hij laat zijn zon opgaan over bozen en goeden en laat het regenen over rechtvaardigen en onrechtvaardigen. (Matteüs 5:4-5) 

Als het allemaal genade is hoe zit het dan met onze goede of slechte werken. Hebben die dan geen invloed? 

Er staat toch: Dwaalt niet, God laat niet met Zich spotten. Want wat een mens zaait, zal hij ook oogsten. (Galaten 6:7) 

Onze werken hebben zeker invloed, maar komen niet voort om iets te verdienen. Ze komen voort uit datgene wat Jezus voor ons verdient heeft. We mogen wandelen in het licht van Jezus en zo de wereld verlichten met goede werken die God van te voren bereid heeft. Als kinderen mogen we wandelen aan de hand van de Vader. Leven in overgave en afhankelijkheid. 
We mogen verder bouwen op het fundament dat Jezus heeft gelegd. We zijn gezegend, gered, gereinigd, geheiligd en gerechtvaardigd. 

We werken dan niet om Gods goedkeuring of acceptatie te winnen maar gaan dan leven vanuit de overwinning die Christus heeft behaald. Hij geeft ons de wapenrusting om stand te houden in deze wereld. Hij schenkt ons Zijn rechtvaardigheid, vrede, bereidvaardigheid en geloof. Met welke materialen bouwen wij? Zijn het de vruchten en gaven van de Geest, materialen die eeuwigheidswaarde hebben (goud, zilver en kostbaar gesteente) of bouwen we met tijdelijke en zinloze materialen (hout, hooi en stro)? Het is maar net op welke akker we zaaien. Op de akker van de Geest of de akker van ons vlees. (Galaten 6:8) en zo mogen we schatten in de hemel verzamelen. Door Gods liefde en genade te laten regeren. De liefde die nooit vergaat. Dat is de grootste schat. 

Jezus, niet mijn eigen kracht,
niet het werk door mij volbracht,
niet het offer dat ik breng,
niet de tranen die ik pleng,
schoon ik om mijn zonden ween,
kunnen redden, Gij alleen.

Zie, ik breng voor mijn behoud
U geen wierook, mirr’ of goud;
moede kom ik, arm en naakt,
tot de God, die zalig maakt,
die de arme kleedt en voedt,
die de zondaar leven doet!
(Vaste Rots JdH 283)

dinsdag 2 februari 2021

Karma

Kijk, zo leven nu de ongelovigen. Zonder zorgen worden zij alleen maar rijker en rijker.  Voor niets heb ik zuiver geleefd, mij ver gehouden van onrecht.(Psalmen 73:12‭-‬13 HTB) 
Laatst hoorde ik mijn zoon op de achtergrond lachen. Hij zat op internet samen met wat vrienden te kijken naar wat filmpjes op YouTube. Ineens riep hij uit dat het karma was. Iemand die een stomme daad had uitgehaald kreeg gelijk zijn verdiende loon, instant-karma. Wat je zaait zul je oogsten... Maar werkt dat zo? Bestaat dat karma, een kosmisch spel van oorzaak en gevolg? "God straft meteen", zeiden mijn ouders wel eens voor de grap als iets stouts misluktte. 

In deze wereld is de realiteit vaak net andersom. Goede mensen krijgen het soms zwaar te verduren en slechte mensen lijkt het leven toe te lachen. Ook in de Bijbel wordt er vaak over geklaagd. Hoe kan dat toch dat goede mensen slechte dingen overkomen. Dat hebben ze toch niet verdiend? Mensen proberen het lijden weg te verklaren. Diegene die het treft zal het toch op een of andere manier aan zichzelf te danken hebben. Denk aan de vraag van de discipelen wat er mis was met de mensen die omkwamen toen de toren in Siloam instortte. (Luk.13: 4)

Als je de Bijbel goed leest zie je dat juist de goede en rechtvaardige mensen het zwaar te verduren krijgen. Hun leven gaat helemaal niet over rozen. Het leven is niet eerlijk en geeft geen redelijke verklaringen waarom de ene het geluk toevalt en de ander het ongeluk treft. Waarom-vragen zijn wat dat betreft altijd zinloos. De wereld is onderhevig aan tijd en toeval. Waarom zou je je dan nog afmatten om het goede te doen?
En toch.. dit is niet het einde van het verhaal. Als je verder leest in psalm 73 waarmee ik deze blog begon, dan zie je dat het wel degelijk zin heeft om met het goede, met God, rekening te houden. Wij worden door God bij onze rechterhand gevat en geleid door Zijn raad. Hij is er dan bij. Zelfs in het dal van diepe duisternis. 
We mogen zijn als een boom geplant aan waterstromen waarvan het loof niet verwelkt en die vrucht geeft op Zijn tijd. Die de hitte niet opmerkt omdat het zijn wortels uitslaat naar de bron. (Jer. 17:8, Ps. 1) We ontvangen telkens weer nieuwe kracht.

In deze wereld ontvangen we vaak niet wat we verdienen. Maar uiteindelijk zullen we voor God rekenschap moeten afleggen van onze daden. Maar ook dan is er geen sprake van karma. Niemand is zonder zonde en onze goede daden kunnen daar niets aan veranderen. Het is Gods liefdevolle barmhartigheid die ons redt. Het draait ook niet om verdienen maar om Gods onverdiende genade. Oorzaak en gevolg? Jezus alleen is de oorzaak van eeuwig heil. (Hebr. 5:9) 

dinsdag 26 januari 2021

Bidt zonder ophouden...

Verblijdt u te allen tijde, bidt zonder ophouden, dankt onder alles, want dat is de wil Gods in Christus Jezus ten opzichte van u. (1 Tessalonicenzen 5:16‭-‬18 NBG51)
De vorige blog schreef ik over het eerste gedeelte van deze tekst uit 1 Tessalonicenzen. Dat altijd blij zijn voor ons onmogelijk is, maar dat we in elke situatie toch Gods vreugde mogen ontvangen. Een vreugde die onze pijn en verdriet niet ontkent maar in een groter perspectief plaatst. We mogen Gods liefdevolle zorg en nabijheid ontdekken. Het besef dat God ons kent en met ons bewogen is. Hij geeft een vrede en vreugde die alle verstand te boven gaat. 

En nu de volgende schijnbaar onmogelijke opdracht, bidden zonder ophouden. Maar hoe doe je dat? God overal bij betrekken en je constant bewust blijven van Zijn aanwezigheid. Dit lukt mij niet. Terwijl Ik hierover aan het nadenken was dacht ik aan een tekst uit Romeinen 8 waar staat:  

"En evenzo komt de Geest onze zwakheid te hulp; want wij weten niet wat wij bidden zullen naar behoren, maar de Geest zelf pleit voor ons met onuitsprekelijke verzuchtingen. En Hij, die de harten doorzoekt, weet de bedoeling des Geestes, dat Hij namelijk naar de wil van God voor heiligen pleit. (Romeinen 8:26‭-‬27 NBG51) 

Eigenlijk vraagt God van ons in constante verbinding met Hem te staan. Een moeilijke opdracht tot je beseft dat het God's Geest is die ons in die constante verbinding met God brengt. Gods Geest bidt in ons en geeft ons het verlangen om Hem te zoeken. Hij spoort ons aan om ons te koesteren in Zijn Liefde. Zoals een bloem zich keert naar het licht geeft Gods Geest in ons het verlangen om Gods aangezicht te zoeken. 

Soms wordt gebed vergeleken met ademhalen. Onophoudelijk en noodzakelijk. We ademen Gods troost, liefde, kracht en wijsheid in en  wij ademen onze aanbidding, dank, schuldbelijden en voorbede weer uit. Een voortdurende wisselwerking van Gods werk in ons leven. We leren steeds meer op Hem te vertrouwen. We zullen steeds meer verlangen om in Zijn dichte nabijheid te leven. Gods liefdewerk gaat ons verstand te boven.

Ik bid dat Christus meer en meer in u mag wonen, naarmate u Hem meer gaat vertrouwen. Dat u geworteld zult zijn in Gods liefde en daarop uw leven zult bouwen. Dan zult u, samen met alle gelovigen, zien hoe breed, lang, hoog en diep de liefde van Christus is. U zult ervaren en begrijpen dat die liefde van Christus ons menselijk verstand te boven gaat. Uw hele wezen zal dan vol van God zijn.  God kan oneindig veel meer doen dan wij ooit kunnen bidden of beseffen. Dat blijkt uit de kracht die in ons werkt. Hem komt voor altijd en eeuwig alle eer toe in de gemeente door Jezus Christus. Amen!
Efeziërs 3:21 HTB



zondag 17 januari 2021

Feeling blue...

"Een bedrukt mens lijdt een triest leven, maar een vrolijk hart geeft levenslust." 
(Spreuken 15:15 HTB) 

De derde maandag van januari staat bekent als de meest deprimerende dag van het jaar. De gezellige feestdagen zijn voorbij en de werkweek gaat weer beginnen. De donkere dagen duren maar voort en de volgende vakantie laat nog even op zich wachten. Daarnaast zijn ook de meeste goede voornemens voor het nieuwe jaar gesneuveld.

Maar als je kijk op het leven ervan uit gaat dat het geluk In het verleden of in de toekomst ligt dan zal je nooit gelukkig kunnen worden. Als je kijkt naar wat je niet hebt zal je nooit zien wat je wel hebt. 
Maar geluk gaat nog veel dieper dan alleen in het nu proberen te leven. Werkelijk geluk is niet verbonden aan omstandigheden. 

Geluk en vreugde zoals die in de Bijbel wordt bedoeld is verbonden aan God zelf. Want er staat:
"Verblijdt U ten allen tijde." 
(1 Tessalonicenzen 5:7) 
De Bijbel geeft ons de opdracht om altijd blij te zijn. Maar wij kunnen onszelf niet oppeppen en net doen of we altijd blij zijn. 
Het is Gods blijdschap, een vrucht van de Geest. Gebed is hierbij de sleutel, want alleen als we dicht bij God blijven en besef krijgen van Zijn nabijheid, zorg en liefde, zullen we Zijn blijdschap kunnen ontvangen.

"De vreugde van de Heer is mijn kracht." schreef Nehemia. Het is God die Zijn leven met ons deelt. Elke dag weer wil Hij ons vullen ook in sombere of verdrietige dagen. Zijn liefde ontkent jouw verdriet niet maar geeft je een nieuw perspectief. Zijn nabijheid wil je troosten. 

God deelt Zijn leven met ons maar vraagt ook aan ons, om ons leven te delen met Hem. Om alles wat ons bezig houdt aan Hem te geven. Hij roept ons op Zijn vertrouwelijke omgang te zoeken, want na de tekst: "Verblijdt U ten allen tijde" staat dat we mogen bidden zonder ophouden en danken onder alles. God nodigt ons uit om voortdurend onze aandacht te richten op Hem en Zijn werk in ons leven. Dan kunnen we los komen van onze omstandigheden en een vrede ontvangen die ons hart en gedachten zal behoeden. Kom in Zijn nabijheid. Zijn Liefde wil ons volkomen omgeven. Kies vandaag om dicht heel bij Hem te zijn. Laat Zijn vreugde jouw kracht zijn. 







woensdag 6 januari 2021

Wil jij de juiste zijn?


We kennen waarschijnlijk allemaal het verhaal van de barmhartige Sameritaan. De gelijkenis die Jezus verteld aan een religieuze leraar, die zichzelf wilde rechtvaardigen met de vraag: "Wie is mijn naaste?" Het kon toch niet zo zijn dat je voor iedereen maar goed kon zijn. Wat te denken van de tollenaars, zondaars,  Sameritanen en natuurlijk de Romeinse bezetter. Zijn dat ook naasten, die je lief moet hebben, aan wie je goed moet doen? Daarmee wilde deze leraar een antwoord aan Jezus ontlokken die Hem in de val zou doen lopen. 

Maar Jezus draait de vraag om als Hij de gelijkenis vertelt. Niet de gewonde is de naaste maar de helper moet als een naaste zijn. Het gaat dus niet om de vraag wie je naaste is. De vraag is of jijzelf een naaste wil zijn. Dat je bewogen bent met de mensen om je heen. Dat je kijkt naar je medemens als uniek persoon los van het hokje of vakje waar hij misschien thuishoort. Het doet me denken aan een tekst die ik vond voor onze trouwdag. 

We mochten vorig jaar ons 20 jarige huwelijksfeest vieren. En bovenstaande tekst is heel belangrijk. Als je steeds naar de ander blijft kijken als degene die jou gelukkig moet maken, dan houdt je relatie geen stand. Het is echt het grote geheim van een goed huwelijk: Voor die ander de volmaakte willen zijn. Het goede voor die ander zoeken. Dat maakt gelukkig. En je zult ook ontdekken dat de ander door jouw liefde veranderd en tot bloei komt. Liefde is een keuze en niet alleen een verliefd gevoel. Gevoelens komen en gaan maar de keuze om voor de ander een goede echtgenoot te willen zijn, trouw blijven en liefhebben zorgt voor een stevig fundament. Helemaal als je samen op de Rots bouwt. 

Veel huwelijken stranden, want het is saai geworden en 'we zijn uit elkaar gegroeid'. Huwelijken waar ieder voor zich leeft. Laat het niet zover komen. Kies voor elkaar en voor samen.

Een Afrikaans spreekwoord zegt: Alleen reis je misschien sneller maar als je ver wil komen reis dan met elkaar.

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...