Verkeerd verbonden

Verkeerd verbonden (een verhaal)

Wie van jullie kan met al zijn zorgen een el toevoegen aan zijn leven? …

"Mam, waarom neem je niet op". Voor de zoveelste keer legt Suzanne de telefoon neer. Bah, er zou toch niks aan de hand zijn? Ze moet thuis zijn, waarom neemt ze de telefoon dan niet op? Ze had zich de hele nacht zorgen gemaakt. Ze had bijna niet geslapen en moest zichzelf een paar keer streng toespreken om niet in paniek te raken.

Sinds de scheiding van haar ouders was ze bang geworden om ook haar moeder te verliezen.Vooral haar aanvaarding en liefde, ondanks dat haar moeder haar keer op keer verzekerde dat ze altijd van haar zou blijven houden. Ze had zichzelf erop betrapt dat ze met goede werken de liefde van haar moeder had proberen te verdienen. Maar ze kon haar moeder natuurlijk ook op andere manieren verliezen. Een gedachte die altijd snel opzij schoof maar zich diep van binnen had genesteld.

Gister na de kerkdienst vertelde haar moeder haar dat ze zich de hele week al benauwd had gevoeld. Het was ook zo warm en ze raakte buiten adem als ze de trap op moest. Ze moest nodig afvallen, lachte ze. Ondanks haar luchtige opmerking plantte zich een zaadje van zorg in haar hart en die ging met haar gedachten op de loop. Wat als het wel iets ernstigs was en ze niet goed werd en er niemand...
De gedachte, dat haar moeder alleen thuis was en zich niet goed voelde, zat haar helemaal niet lekker. "Mam, zal ik niet met je meegaan en bij je blijven slapen?" had Susanne gevraagd, maar haar moeder had gezegd dat ze niet zo gek moest doen en gewoon naar haar eigen huisje in de stad moest gaan. "Geen zorgen maken om je moedertje, ik voel me wel vaker niet lekker. Dat kan toch niet, je kan toch niet de hele dag bij me zijn en mijn hand vasthouden. Je hebt nu je eigen leven. Als ik me echt niet lekker voel dan bel ik de dokter wel. Geen zorgen, God gaat met ons mee meisje." Dat waren haar laatste woorden...

Die avond had ze nog even geprobeerd te bellen om te vragen of alles goed was, maar haar moeder had de hele avond de telefoon niet opgenomen. Ze had de hele nacht niet geslapen en hield het niet meer uit. Ze had zichzelf  kunnen inhouden maar vanaf acht uur vanochtend probeerde ze weer haar moeder telefonisch te bereiken. Toen ze de telefoon nog steeds niet opnam nam ze het besluit om naar het huis van haar moeder te rijden. Ze pakte haar jas, tas en autosleutels en vloog de deur uit. In de auto realiseerde ze zich dat ze nog niet had ontbeten. Vol adrenaline stoof ze de snelweg op. Onverantwoord snel naar het dorp waar haar moeder woonde. Woest foeterde ze op alle slome slakken. "Kom op, kom op."

Maar met dat ze dichterbij het huis van haar moeder kwam ging ze langzamer rijden. Wat zou ze aantreffen.Wat als haar moeder de deur niet opendeed? Gelukkig had ze de sleutel van haar moeder bij zich. Ze parkeerde haar auto voor het huis. Ze zag geen beweging. Oh Heer, laat alles goed zijn. Ze belde aan maar niemand deed open. Beverig en met tranen betroebelde ogen zocht ze de sleutel. Plotseling zwaait de deur open. Een verbaasd maar vrolijk gezicht kijkt haar aan. "Wat een verrassing, was je iets vergeten? kom, ik heb de koffie net klaar en zit lekker buiten".

Vrolijk kwebbelend loopt ze voor Susanne uit. "MAM, schreeuwt ze ineens, waar was je", . Geschrokken en niet begrijpend kijkt haar moeder haar aan? "Hoe..., wat bedoel je?" "Je nam de telefoon niet op. Ik was doodsbang dat iets met je was, ik heb de hele nacht niet geslapen". Huilend laat ze zich op de bank zakken. "Lieverd, er is niks aan de hand. De telefoon doet de laatste tijd wel vaker raar, hij gaat soms over en dan weer niet of er is niemand aan de lijn". Haar moeder gaat naast haar zitten en streelt haar rug. "Mam, ik ben steeds zo bang om je te verliezen". Ineens kijkt haar moeder haar streng en scherp aan. "En kijk nu eens waar het je heeft gebracht. Je bent helemaal overstuur. Je hebt de hele nacht niet geslapen". "Maar mam, wat als er nou wel wat was". "Nee, Susanne, als je zo gaat denken dan heb je geen leven meer. Er kan altijd wel wat gebeuren. Als ik vanmiddag de deur uitstap kan ik struikelen en mijn nek breken of jij kan straks op weg naar huis wel een ongeluk krijgen. Je kan toch niet constant in angst leven. Hoeveel heb ik wel niet in angst gezeten toen je voor je stage in het buitenland was. Ik heb toen moeten leren niet na te denken over 'wat als' ".

Susanne sputtert tegen. "Mam, je nam niet op". Haar moeder kijkt haar weer bestraffend aan. "Waarom belde je mij?" Susanne haalt haar schouders op. "Gewoon om te weten hoe het met je was". "Nee, niet gewoon. Je belde omdat je bang was en angst is een hele slechte raadgever en daarbij heb je jezelf op een ongezonde manier aan mij gebonden. Je hebt nu je eigen leven en je moet jezelf aan God binden. Hij zorgt voor ons en blijft altijd bij ons en mocht er ooit wat gebeuren ook dan ben je niet alleen. Hij zal je kracht geven als die dag komt". Susanne komt weer tot zichzelf en kijkt haar moeder schaapachtig aan "dom hè",zegt ze met een zucht van opluchting en glimlacht naar haar moeder. "Maar wel gezellig dat je er bent. Kopje koffie dan maar".

Kaf van het koren

Voordat ik mij bekeerde tot het christelijke geloof liep ik vooral tegen verstandelijke argumenten aan. "Iedereen gelooft toch in dezelfde God, waarom zouden andere godsdiensten verkeerd zijn?" 

Ik zag in elke godsdienst een culturele uiting van dezelfde bron. Elke cultuur had aan het bestaan van het goddelijke zijn eigen draai gegeven. Het doel van de mens is in elke cultuur de kloof overbruggen van het menselijke onvolmaakte naar het goddelijke volmaakte door offers en rituelen. Het kleine beetje dat ik wist van het christendom was dat mensen steeds betere mensen probeerden te worden, om in de hemel te worden toegelaten.

Tot ik me meer ging verdiepen in het christelijke geloof en erachter kwam dat het tegengestelde waar was. Er is inderdaad een kloof tussen het menselijke en het goddelijke. Het verschil zit in het besef dat mensen de kloof niet kunnen overbruggen door een beter mens (heilig boontje) te worden. We kunnen de hemel niet bereiken door offers en rituelen. Niet de mens maar God zelf heeft de kloof overbrugd. Daarin verschilt het christelijke geloof met alle andere religies.

* De Godsdienst is anders: Het christelijke geloof gaat om aanvaarden van iets dat voor je gedaan is en niet om iets dat je moet doen. "Het is volbracht." Het is niet onze godsdienst maar Gods dienst aan ons.

"Want uit genade bent u behouden geworden, door het geloof, en dat niet uit uzelf, het is de gave van God; niet uit werken, opdat niemand zou roemen." 

(Efeze 2:8-9)

Door deze Bijbeltekst werden mijn ogen geopend. De 'spirituele' mens roemt juist in zijn 'hogere' positie (ook al willen ze dat zelf niet toegeven). Ze zijn al een oude geest/verlicht/hogere energie/boven de aardse mens verheven/ e.d. etc. 

De genade van God in Zijn volbrachte werk is de enige manier om ons ego en onze ik-gerichte motieven te overwinnen. 

* Het Godsbeeld is anders: In het christendom gaat het niet om een onpersoonlijke goddelijke energie of een afstandelijke God die je kan dienen door je aan bepaalde regels te houden. Maar om een persoonlijk liefdevolle Hemelse Vader waarmee je in relatie kan staan. 

God, die Geest is, die liefde is. De 'gans andere' die wij als mens niet kunnen bevatten in woorden of beelden. Maar die zich in al Zijn volheid heeft getoond in Zijn Zoon Jezus Christus.

"...want in Hem woont al de volheid der godheid lichamelijk" (Kolossenzen 2:9)

* De persoon Jezus Christus: Jezus Christus was niet alleen maar een belangrijke leraar, profeet of religieuze leider van een nieuwe religie. Jezus beweerde aan God gelijk te zijn. Hij verkondigde het Koninkrijk van God door tekenen en wonderen. Hij vergaf zonden en bewees Zijn goddelijkheid door te sterven voor onze zonden en de dood te overwinnen. Geen ander profeet of godsdienstige leider heeft dat ooit van zichzelf gezegd en door daden bewezen.

"Laat daarom die gezindheid in u zijn die ook in Christus Jezus was, Die, terwijl Hij in de gestalte van God was, het niet als roof beschouwd heeft aan God gelijk te zijn, maar Zichzelf ontledigd heeft door de gestalte van een slaaf aan te nemen en aan de mensen gelijk te worden." (Filippenzen 2:5‭-‬7)

* Het christendom zelf beweert dat er is maar één Weg is: Jezus zegt dat er maar één weg is tot God. Hijzelf is die weg. Hij is de enige middelaar tussen God en mens.

 "Want er is één God en ook één middelaar tussen God en mensen, de mens Christus Jezus" (1 Tim 2:5)

 "...als we door de wet rechtvaardig zouden kunnen worden, zou Christus voor niets gestorven zijn." (Gal 2:21)

Dus kunnen we concluderen dat, wat het evangelie betreft, er geen andere religies zijn die God of  de hemel kunnen bereiken. Andere Godsdiensten zijn inderdaad culturele uiting van manieren waarop mensen God denken te bereiken maar komen uiteindelijk niet van God of bij God. Het zijn allemaal mensbedachte dwaalwegen om er zelf beter van te worden. Om de hemel/goddelijke te verdienen. Hier onder een filmpje van Eli Yoder (een wedergeboren Amish) en de gekte van religie.

Het is genade en laat die genade niet los door het zelf te proberen. Niet allemaal dingen moeten doen voor God... alleen geloof in Gods genade kan je redden:

"Want God had de wereld zo lief dat Hij zijn enige Zoon heeft gegeven, opdat iedereen die in Hem gelooft niet verloren gaat, maar eeuwig leven heeft. God heeft zijn Zoon niet naar de wereld gestuurd om een oordeel over haar te vellen, maar om de wereld door Hem te redden. Over wie in Hem gelooft wordt geen oordeel uitgesproken, maar wie niet in Hem gelooft is al veroordeeld, omdat hij niet wilde geloven in de naam van Gods enige Zoon."