De Vader zoekt aanbidders.

“maar de ure komt en is nu, dat de waarachtige aanbidders de Vader aanbidden zullen in geest en in waarheid; want de Vader zoekt zulke aanbidders; God is geest en wie Hem aanbidden, moeten aanbidden in geest en in waarheid." (Johannes 4:23) 

Aan deze Bijbeltekst moest ik denken toen mij werd gevraagd om een stukje te schrijven over aanbidding. Jezus is in dit Bijbelgedeelte in gesprek met een Samaritaanse vrouw. Als ze erachter komt dat Jezus alles van haar weet en dat Hij een man van God is begint ze Hem gelijk vragen te stellen over het aanbidden van God. Waar moeten we God aanbidden? En hoe? Jezus maakt haar duidelijk dat aanbidding niet gaat om een plaats of om uiterlijke vormen. Mensen zullen God aanbidden in geest en waarheid. 

Wat betekent aanbidding?

Het Griekse woord voor aanbidding is Proskuneo. Het betekent voor iemand knielen of liggen uit eerbied, eer betonen, je klein maken. Het geeft een houding aan die je ten opzichte van de ander hebt. Je erkent de hogere positie van de ander en geeft hem de eer die hem toekomt. Als we God aanbidden dan erkennen we Zijn positie ten opzichte van ons. Voor we God kunnen aanbidden moeten we eerst beseffen wie God is. 

Waarom zouden we God aanbidden?

Het is onmogelijk om God te aanbidden als we Hem niet eerst hebben leren kennen. “Wie God wil naderen moet geloven dat hij bestaat en dat Hij beloont wie hem zoeken,” staat er in Hebreeën 11:6. Aanbidding veronderstelt een gelovige houding, waarin we oprecht hebben gezocht naar wie God is. We kunnen God leren kennen door de Bijbel. Mensen die de Bijbel hebben geschreven hebben dat gedaan door de inspiratie van Gods Geest en als we de Bijbel lezen wil Gods Geest ook ons ook te hulp komen om de woorden te begrijpen. We mogen God daar ook om vragen. “Heer wilt U mij, door de teksten, die ik lees, laten begrijpen wie U bent?” We gaan dan ontdekken wie God is en wat Hij heeft gedaan. We ontdekken dat God de Schepper is van al wat bestaat. Dat Hij uit liefde de mens heeft geschapen naar Zijn beeld om met Hem te leven. God is een God die zich wil laten kennen.

Het beste leren we God kennen door het leven van Jezus Christus, want Hij laat werkelijk zien wie God is. Hij laat ons het juiste beeld van God zien. God is Liefde staat er in de Bijbel en Hij haat het kwade. Hij wil ons verlossen van het kwade, het onvolmaakte in ons leven. God wil door Zijn Heilige Geest in ons wonen, zodat wij worden zoals we zijn bedoeld en werkelijk tot ons doel komen. 

Kunnen wij God aanbidden?

Als we ontdekken wie God is gaan we dus ook ontdekken wie wijzelf zijn. Als we onszelf zien door Gods ogen dan ontdekken we onze eigen onvolkomenheden. We voldoen niet aan Gods volmaakte liefde. We zijn vaak egoïstisch en liefdeloos. We ontdekken onze eigen kleinheid maar daarnaast ontdekken we ook Gods liefde en vergeving waardoor we toch in contact kunnen komen met God. Op grond van het offer van Christus aan het kruis, die onze fouten op zich heeft genomen en onze relatie met God heeft hersteld. We ontvangen een nieuw leven. God wil ons aannemen als Zijn kinderen. We zijn Gods geliefde zoon of dochter.

Aanbidding is een relatie

De Vader zoekt naar waarachtige aanbidders. God zoekt niet de aanbidding maar de aanbidder. God schiep ons om samen met Hem te leven. Wij mogen God, onze Vader noemen. Deze relatie kan niet afgedwongen worden anders had God wel robots geschapen. God zoekt mannen en vrouwen, die vol van blijdschap en toewijding met Hem willen leven. 

Aanbidding is een levensstijl

Ware aanbidding heeft dus weinig te maken met uiterlijke dingen. Het gaat om het leven met God. Het contact van Zijn Geest met onze geest. Willen wij God toestaan om elke dag op de troon van ons leven plaats te nemen? Zodat Hij Koning kan zijn van ons leven en niet wijzelf? Aanbidding is erkennen dat God je heeft aanvaard en dat je als Zijn kind wil leven. Niet alleen leven voor God maar vooral samen met God dat is ware aanbidding. Beseffen wie God is en met Hem willen leven.

Op weg naar huis

Het heeft even geduurd maar eindelijk weer eens tijd voor een nieuwe blog. De vakantie is voorbij. We kijken terug met een lach en een traan, want ongeluk en zorgen nemen geen vakantie. We hebben plezier gehad maar ook problemen.

Het fijne van op vakantie gaan is dat je als gezin weer naar elkaar toegroeit. Je merkt toch dat in je in het drukke ritme van het leven ieder op een eiland gaat zitten en druk is met zijn eigen bezigheden. Maar in de vakantie is er weer ruimte en oog voor elkaar. We hebben samen genoten van de prachtige natuur in Oostenrijk. We hebben gewandeld geklommen, gezwommen, gefietst, gerodeld en gekard. Al met al een hele actieve vakantie.

Toch waren er ook zorgen en problemen. We kregen te maken met een ongeluk. Mijn moeder zou tijdens onze vakantie naar Oostenrijk in ons huisje in Duitsland logeren. We liepen 's avonds nog even over het park toen uit het niets een loslopende pitbull ons aanviel. Hij rende mijn zoon en het kleine hondje van mijn moeder achterna met daarachter een wild schreeuwde man. Van schrik viel mijn moeder en zij bleef liggen. Verschrikkelijk wat er dan allemaal door je heen gaat. De hond heeft de aanval niet doorgezet en mijn zoon en de hond bleven gespaard. Maar mijn moeder had haar arm gebroken en is de volgende dag naar huis gegaan. Het zag er allemaal veel erger uit en het is een wonder dat het allemaal zo goed afgelopen is. Met de schrik in de benen en vol zorgen zijn we toch op vakantie gegaan. Alle drukke activiteiten waren een goede manier om alle zorgen te vergeten. Toch merk ik dat ik wat angstiger wat down ben. Het maakt dat ik elke dag bewust mijn lasten moet delen met de Heer. Hij geeft werkelijke rust en vrede ondanks alle omstandigheden.

Voor de vakantie was er zorg en stress om de gezondheid van mijn man Achteraf viel het gelukkig mee. Maar helaas zitten we inmiddels voor een ander probleem opnieuw in de medische molen en draaien we verplicht onze rondjes weer mee. Ook is in de vakantie plotseling een kennis van mijn eigen leeftijd overleden. Dat zet je wel weer aan het denken.

We kunnen reizen en samen heerlijke dingen beleven. We kunnen overweldigd worden door Gods geweldige schepping en verlangen naar heelheid, geborgenheid en schoonheid maar hier op aarde hoe mooi ook, is alles maar tijdelijk. We zien in de schepping en onze relatie met elkaar glimpjes van hoe God het heeft bedoeld. Zijn zichtbare majesteit en liefdevolle zorg.
Onze lichamelijke tent wordt langzaam steeds meer afgebroken. We voelen ons steeds minder thuis in deze wereld. Deze wereld is niet ons thuis, we zijn op weg naar ons echte huis. De plek waar we werkelijk thuis zullen zijn. Steeds meer moeten we in deze wereld loslaten (gezondheid, werk, relaties) Er blijft er steeds minder over waar we op kunnen steunen. Tot de enig steun overblijft. God zelf. Hij zal ons nooit begeven of verlaten. Hij is nabij of we nu hier 'in den vreemde zijn' of thuis bij Hem. Hij laat ons nooit los.

"Wij weten dat wanneer onze aardse tent, het lichaam waarin wij wonen, wordt afgebroken, we van God een woning krijgen: een eeuwige, niet door mensenhanden gemaakte woning in de hemel. Wij zuchten in onze aardse ​tent​ en zouden willen dat onze hemelse woning er nu al over wordt aangetrokken. We zijn er echter zeker van dat we ook ontkleed niet naakt zullen zijn. Zolang we in onze aardse ​tent​ verblijven zuchten we onder een zware last, omdat we niet willen dat deze ​kleding​ wordt uitgetrokken; we willen dat er nieuwe over wordt aangetrokken, zodat het sterfelijke door het leven wordt verslonden. Hiervoor heeft God zelf ons gereedgemaakt, door ons de Geest als onderpand te geven. Dus wij blijven altijd vol goede moed, ook al weten we dat zolang dit lichaam onze woning is, we ver van de ​Heer​ wonen. We leven in vertrouwen op God; wat komen gaat is nog niet zichtbaar." (2 Kor 5:1-7)

Toch blijft er een heerlijke belofte: "Ook al gaat ons uiterlijke bestaan verloren, ons binnenste wordt van dag tot dag vernieuwd." (2 Kor 4:16)