dinsdag 18 december 2012

Terug naar de Rode Rivier


Vele wateren kunnen de liefde niet blussen en rivieren spoelen haar niet weg. Al bood iemand alles wat hij bezit voor de liefde, smadelijk zou men hem afwijzen.
Hooglied 8:7 


Aan deze Bijbeltekst moest ik denken bij het lezen van het boek Terug naar de Rode Rivier. Een boek van Laura Frantz. Het verhaal gaat over de eerste pioniers in Amerika. Door de uitgebreide beschrijving van het landschap, de kleding en de gevoelens van de personages schildert Laura Frantz een verhaal dat je meevoert naar de bossen van Kentucky van de 18de eeuw. Vanaf het eerste hoofdstuk tot de laatste bladzijde blijft het boek spannend. Een waarschuwing is hier op zijn plaats want na het eerste hoofdstuk kan je het boek niet meer wegleggen. Het liefst zou je het boek in een keer zou willen uitlezen. Dat was bij mij in ieder geval wel zo.

Het boek gaat over de mooie Morrow Mary Little. De dochter van een predikant. Het gezin woont buiten de veiligheid van het fort, in de vuurlinie van rivaliserende groepen. Dit wordt het gezin fataal. Het geweld laat bij Morrow diepe sporen na.  Als jonge vrouw wordt Morrow naar haar tante in Philadelphia gestuurd om haar beschaving bij te brengen en een handwerk te leren om zo een nette dame te worden die in haar eigen onderhoud kan voorzien. Ze keert terug naar de blokhut aan de rode rivier. Ze is een mooie bescheiden en iets wat naïeve jonge vrouw geworden. Een vrouw die de aandacht trekt en menig mannenhart laat smelten. Haar goede manieren staan in schril contrast met het ruige leven van de pioniers. Is ze nog wel geschikt voor een leven in de wildernis. Zal ze zoals haar tante wenst, een man van stand trouwen? Ook als ze ontdekt dat mannen van stand even meedogenloos en ruig kunnen zijn? Kan Morrow vergeven en het verleden loslaten en zonder angst opnieuw beginnen? Liefdeloze zekerheid of een onzeker leven met liefde, wat zou jij kiezen?


Het boek de Rode Rivier gaat ten diepste over thuiskomen. Het gaat over de rivier van het hart en thuiskomen bij de Liefde van God. Thuis niet als een bepaalde plaats maar thuis is in Gods liefde met de mensen die God je geeft.
Grappig aan het boek van Laura Frantz is dat ook personages uit eerdere boeken een klein bijrolletje blijken te spelen. Terug naar de Rode Rivier is na De pioniersdochter en In het fort van de kolonel het derde boek in deze serie. Een prachtige historische roman.








maandag 17 december 2012

Wees als de kribbe...

 
 
 
Het was geen toeval: deze houten kribbe;
God zelf had voor zijn Zoon die plaats bepaald;
de engel jubelde de blijde boodschap
 dat in een kribbe God was neergedaald;
 
in simpel hout, misschien wel vuil en stoffig,
misschien wel weggeschoven in een stal;
maar God plaatst voor het voetlicht van de wereld
een voerbak voor de Redder van ‘t heelal…

opeens gevuld met Godd’lijk manna,
met levend brood voor ieder mensenkind;
ja, Bethlehem werd ‘t broodhuis voor de volken;
verzadiging voor wie Hem zoekt en vindt…
 
Elk mens is als de kribbe in Gods ogen;
geheel vergankellijk in lout’rend, heilig vuur,
zo leeg, zo vuil en in Zijn hand onbruikbaar,
maar God is wachtend op dat ene uur
waarin wij knielen en Hem need’rig vragen:
“Kom in mij wonen, maak mijn kribbe rein,
zodat ik word waartoe U mij bestemd hebt:
om door Uw leven, levend brood te zijn.”
 
Laat Christus zo uw hart en dagen vullen,
geef Hem maar alle ruimte die Hij vroeg.
Wees als de kribbe die door God verkoren
de Koningszoon met grote vreugde droeg.
 
 
 
 
 
 

Antje So-Rhebergen “Aan zijn voeten”

zaterdag 8 december 2012

Advent

 


1 december, toch maar snel een adventkalender gemaakt met behulp van wat kaarsen. Ik had nog 4 goudkleurige kaarsen van vorig jaar die ik op de adventzondagen heb gebruikt. Het leek me leuk om toch een soort adventkalender te maken en ik bedacht dat ik op de andere dagen waxinelichtjes aan kon steken zodat het elke dag een beetje lichter zou worden. Met een groot bord en wat kerstalfiguren en een grote kaars voor kerst kwam ik op dit idee. 's Avonds bij het eten gaan de kaarsjes aan. Na het eten lees ik uit het boekje "Samen onderweg naar Bethlehem". Elke dag een verhaal over een belangrijke bijbelse persoon. Samen vormen de verhalen een lijn door het Oude en het Nieuwe Testament. Van Eva, Noach, Abraham, Isaak, Jacob, Jozef, Mozes etc naar Jezus. Elk verhaal behandeld een thema en verbindt het verhaal met het liefdesplan van God met mensen. Ik ben erg blij met dit boekje. De verhaaltjes zijn wel wat lang maar omdat ze leuk zijn geschreven blijven ze toch boeien en vinden de kinderen het leuk om naar te luisteren. Leuke tips en knutsels en veel extra's op internet; zo is er bij elk verhaal een figuur voor de kerststal om uit te printen. Zo leren de kinderen de verhalen in de tijd te zetten. Geschikt voor gezinnen met kinderen vanaf ongeveer 6 jaar. Een aanrader dus.

Ik breek nog even in het berichtje. Nog een leuk boekje is een Koninklijk kerstfeest. Dit boekje begint op 16 december en gaat ook de hele bijbel door. Aan de hand van het optuigen van de kerstboom wordt het evangelie verteld. Beginnende bij de schepping tot de opstanding van Jezus.

Hier een link naar de kerstalfiguurtjes bij het boek: Samen onderweg naar Bethlehem.
En hier een link naar allemaal leuke adeventwerkjes.
Veel plezier en een gezegende adventstijd.




 

vrijdag 30 november 2012

snelle pepernoten-appeltaart

 
 
 
 
Voor de verjaardag van Daniël heb ik een overheerlijke appeltaart gemaakt die ik graag met jullie wil delen. Snel gemaakt en erg lekker.

Benodigdheden:

Deeg:
-mix voor appel-kruimeltaart
-Blue band met roombotersmaak
-ei


-amandelspijs, eidooier en boter


Vulling:
-5 elstar appels
- 2 lepels abrikozenjam
-3 tl. kaneel
-handje pepernoten




Maak de mix met blue band roombotersmaak en 1 ei en bekleed een ingevette springvorm ermee. Laat 1/3 van het deeg over voor over de appelvulling.

Gebruik de helft van de amandelspijs 150 gram en meng dat met een beetje boter en één eierdooier. Maak van het amandelspijs een bal en maak er daarna een platte pannekoek en leg die op de bodem.

Schil 5 elstarappels en snijd ze in kleine stukjes meng er kaneel, abrikozenjam en een grote hand pepernoten door. Doe deze vulling bovenop de spijs en bedek daarna de taart met het resterende deeg. Een uurtje in de oven en klaar is de heerlijke taart.




Eet smakelijk!



woensdag 28 november 2012

De Tzitzit, God's idee voor een WWJD

Een creatief idee. Gisteren van mijn moeder een beschrijving en materiaal gekregen om een Tzizit te maken. Een Tzizit? Ja een gebedskwastje. Maar waarom zou je als christen een gebedskwastje maken/dragen?

Draag je iets dat je herinnert om te zijn zoals Jezus? Misschien een kruisje of een ichtusvis. Wist je dat God zijn eigen WWJD heeft? God gaf iets wat we kunnen dragen zodat het ons herinnert aan zijn geboden/liefde.

Tziziet is de naam van de vier zogenaamde "schouwdraden" (draden om naar te kijken) die ook wel de "gedenkkwasten" worden genoemd. In Israel was het vroeger de gewoonte om bovenkleden te dragen, die van vierkante doeken waren gemaakt. Aan de hoeken werden de Tzizit geknoopt.

Numeri 15:37 De HEER zei tegen Mozes: 38 ‘Zeg tegen de Israëlieten dat zij en al hun nakomelingen aan de zoom van hun kleren kwastjes moeten bevestigen waarin een blauwpurperen draad verwerkt is. 39 Bij het zien van die kwastjes zullen jullie herinnerd worden aan alle geboden van de HEER, zodat jullie die naleven en mij niet ontrouw worden door de begeerten van je hart en je ogen te volgen. 40 Ze zullen jullie helpen om aan al mijn geboden te denken en die na te leven en jullie God toegewijd te blijven. 41 Ik ben de HEER, jullie God, die je uit Egypte heeft weggeleid om jullie God te zijn. Ik ben de HEER, jullie God.’

Het kwastje aan de kleren als een constante herinnering van de geboden van God. We worden eraan herinnerd dat JaHUaH, onze God, bij ons is – aan elke zijde van ons. Dat zal onze dag bepalen of ‘kleuren’, en alles wat we die dag denken, voelen en doen.

Hebreeuwse aleph-beth, kent aan elke letter ook een cijferwaarde.


De lengtes van de blauw omwikkelde stukjes 10-5-6-5 verwijzen nu samen naar de Naam van God: JaHUaH - (ik ben die ik ben) de AANWEZIGE.

(De echte Tzizit heeft meer 600 plus 5 plus 8 = 613.Het getal 5 staat voor het aantal knopen in de draden van de Tzitzit en het getal 8 staat voor de hoeveelheid draden. Het getal 613 geeft het aantal ge- en verboden weer uit de Tora. Er worden immers 248 geboden en 365 verboden in de Tora genoemd, die zijn samengevat in de tien geboden die ook bij de christenen bekend zijn. Hierna komt de Naam van God en daarna de geloofsbelijdenis. Hoor Israël....)

Jezus heeft de geboden waaraan de Tzizit ons herinneren, niet afgeschaft, maar Hij heeft een einde gemaakt aan het blindelings navolgen van de geboden omwille van de geboden, dus het wetticisme.  Jezus leert ons, dat de geboden er zijn voor ons eigen bestwil, als gebruiksaanwijzing voor een leefbare maatschappij, die gebaseerd is op een persoonlijke relatie met God, de Almachtige, en waarin rekening wordt gehouden met de medemens. Jezus is dus niet gekomen om de geboden buiten werking te stellen. Hij heeft alle geboden van de wet in samengevat: "Gij zult de Eeuwige, uw God, liefhebben met geheel uw hart en met geheel uw ziel en met geheel uw verstand. Dit is het grote en eerste gebod. Het tweede, daaraan gelijk, is: Gij zult uw naaste liefhebben als uzelf. Aan deze twee geboden hangt de ganse wet en de profeten.   De wet niet meer van buitenaf maar van binnenin doordat we door het geloof een nieuwe mens zijn en we vervult zijn met de Heilige Geest. Zijn Liefde.



Draag je de Tzitzit als iets waartoe een wet je verplicht? Nee, absoluut niet! Draag het gewoon uit grote vreugde over je grote Heer en hemelse Vader.

Video instructie




donderdag 22 november 2012

Liebster blog award

 
 
Liebster blog is  Duits voor "favoriete blog".
Ik ben vereerd dat Annemieke mij genomineerd heeft voor de  Liebster award!.
 

Heel lief dat je aan me dacht, Maar tevens wil ik zeggen dat ik liever geen verdere awards ontvang, hoe lief het ook bedoelt is. Ik voel me daar wat ongemakkelijk bij en het schept verplichtingen. Het werkt een beetje als een kettingbrief en ik wil een ander niet opzadelen met de verplichting het weer door te sturen. Op een gegeven moment weet je niet meer wie al wel of niet een award heeft gekregen. De eerste 2 vragen zal ik beantwoorden want die zijn wel leuk. Maar daar laat ik het bij. Ik hoop dat je daar begrip voor hebt.

 
Dit zijn de regels:

1. Vertel 11 dingen over jezelf
2. Beantwoord de 11 vragen, die aan je gesteld worden
3. Maak 11 nieuwe vragen.
4. Kies 11 bloggers met minder dan 200 volgers en stuur hen dit Award
5. Laat het hen weten

6. Bedank de persoon, van wij jij de nominatie kreeg.
 
 


 Elf dingen over mezelf: 


Christen, Geliefd, Verstrooid, Bevrijd, Boeken, Gezin, Natuur, Piekeraar, Bananensoes, Montignac, Flylady




Elf vragen:
1. Wat is voor jou het leukste moment van de dag?

's Morgens met de hond lopen en de zon zien opkomen. Eerst een stukje met de kinderen oplopen en hun verhalen aanhoren en dan de natuur in genieten en praten met God. 



 

2. Als je hond wilde, welke zou je kiezen?

Een Border Collie (soort herdershond). Slim en trouw. Een vriend door dik en dun. We hebben vroeger zo'n hond gehad en dat was een heel gehoorzaam en lief dier die bij alles op je let.


3. Favoriete kleur?

Lila. Vanaf mijn kindertijd is lila mijn favoriete kleur. Ik weet niet waarom.



4. Hoe lang blog je al en hoe kwam je ertoe om het te doen?
Ik blog nu ruim een jaar. Ik blogde al bij weblog maar door de verhuizing van die site ging veel van mijn site verloren. Blogger is internationaal en betrouwbaarder, hoop ik. Ik vind het leuk om mooie dingen die ik tegenkom te delen. Deze blog is gekoppeld aan hyves en facebook.


5. Wat is je mooiste jeugdherinnering?

Veel mooie momenten. Veel buiten spelen. Beestjes zoeken, boompje klimmen, hooi en bladerbulten maken en daar in duiken. Vakantie naar Denemarken.


6. Waar zou je heen willen als geld geen rol speelde?

Weet ik niet. Ik zou wel weer eens in Ghana en Suriname willen kijken hoe het daar nu is. De mensen ontmoeten die ik toen heb leren kennen. O ja ik zou de bergen wel eens willen zien. Ik ben al op veel plaatsen geweest maar ik heb nog nooit echte bergen gezien.


7. Aan welke historische persoon zou je iets willen vragen?

Corrie ten Boom. Hoe ze ondanks alle verschrikkingen in het concentratiekamp toch God heeft vastgehouden en na de oorlog naar Duitsland is vertrokken om de mensen van Gods liefde te vertellen. Haar praktisch en soms kinderlijk geloof zijn een inspiratie voor mij.

8. Iets leuks, dat bijna niemand van je weet?

Dat ik het heel leuk vind om te schilderen en dat het me ook wel goed af gaat maar dat ik er gewoon te weinig tijd voor heb om er iets mee te doen. 
 
 
 9. Bakje ijs of warme snack?

Allebei, mag dat ook. Maar een bakje vanille ijs met warme chocoladesaus is wel heeeeel erg lekker.

10. Waar zou je graag een blog over lezen?

Verhalen van andere moeders over opvoeden, huishouden en handige tips die je daarbij kunnen helpen. Hoe je met weinig geld toch leuke dingen kan doen. Leuke knutsels.


11. Hoe ziet je favoriete stoel eruit?
 
Een hangmat. 
 
 
 
 
 
 


 


maandag 12 november 2012

Wandelen met God

Ben weer begonnen met het lezen van de bijbel. Ik lees de bijbel al bijna elke dag maar ik ben nu bezig om de bijbel weer eens van voor naar achter te lezen via het leesplan van Robert Roberts. Al een tijdje wordt ik bepaald bij een tekst uit Micha.6:6
‘Wat kan ik de HEER aanbieden,
waarmee hulde brengen aan de verheven God?
Moet ik hem tegemoet treden met brandoffers,
zou hij eenjarige stieren aanvaarden?
7 Kan ik hem gunstig stemmen met duizenden rammen,
met olie, stromend in tienduizend beken?
Moet ik mijn oudste kind geven voor wat ik heb misdaan,
de vrucht van mijn schoot voor mijn zondig leven?’
 
 
In genesis las ik over Jozef (beeld van Jezus). Zijn broers maken zich zorgen over de wraak van Jozef. Ze beseffen niet dat Jozef hen echt liefheeft. En bieden zich aan als slaven.
 
 
 
Daarna gingen zijn broers zelf naar hem toe. Ze vielen voor hem op hun knieën en zeiden: ‘We zijn bereid je slaaf te worden.’ Bij het horen van die woorden kon Jozef zijn tranen niet bedwingen19  Jozef zei: ‘Wees maar niet bang. Ik kan toch Gods plaats niet innemen? 20 Jullie hadden kwaad tegen mij in de zin, maar God heeft dat ten goede gekeerd, om te bewerken wat er nu gebeurt: dat een groot volk in leven blijft. 21 Wees dus niet bang. Ik zal zelf voor jullie en jullie kinderen zorgen.’ Zo troostte hij hen en stelde hij hen gerust.
 
Het 'toeval' wilde dat ik met de kinderen het verhaal van de verloren zoon las. De jongste zoon keert naar huis terug met het voornemen zich aan te bieden als slaaf. De zoon beseft niet hoeveel de vader van hem houdt.
 
God wil niet dat we komen als slaven om met allerlei offers, goede werken om zijn liefde te verdienen. Hij wil dat we komen als zonen die leven uit en naar zijn liefdevolle genade. Die beseffen dat ze leven voor Hem uit geloof dat God goed is. Geliefde zonen en dochters die aan Hem hun leven toevertrouwen en rekening houden in alles wat ze doen. Daarom heeft God ook het gezin bedacht. Waarin we als het goed is Zijn liefde mogen leren kennen. Volmaakte liefde drijft de vrees uit. Kom tot die Vader. Geloof en aanvaard dat je aanvaard bent. Ik hoef niet eerst mijn eerstgeboren zoon te offeren. God zelf deed het wel. Voor mij. Wat een genade.
8 Er is jou, mens, gezegd wat goed is,
je weet wat de HEER van je wil:
niets anders dan recht te doen, trouw te betrachten
en nederig de weg te gaan van je God.
 

vrijdag 9 november 2012

Herstellers

Ik schaam me niet voor het evangelie maar soms wel voor de naam Christen. Een naam die zo besmeurd is geraakt. Over dit dilemma gaat het voldende boek. Namelijk het boek van Gabe Lyons, Herstellers. Weer een mooi boek. Een inspirerend boek. Een boek dat gaat over een nieuwe generatie Christenen die de liefde van God zichtbaar maken in de wereld. Die niet wereldgelijkvormig worden en ook niet wereldvreemd. Die diep geworteld blijven in de liefde van God door goede tradities zoals bijbel lezen (het grote verhaal van Gods liefde en herstel), bidden/vasten etc. Deze goede tradities blijven vasthouden niet op een levenloze manier maar uit een diepe bewogenheid om Gods liefde voor ons. Daarnaast door de wereld in te gaan en in bestaande wereldse structuren Gods liefde laten zien. Niet veroordelend maar voorlevend. Nu ik het schrijf zie ik ook dat het heel abstract klinkt. Je moet het boek echt lezen als je het wil begrijpen.
 
Als kerk en als christenen hebben we in onze maatschappij geen louter positieve reputatie. Veelal staan we bekend om zaken waar we tegen zijn, zoals abortus, euthanasie en het homohuwelijk. De wereld om ons heen ervaart dat - soms terecht, soms onterecht - als afwijzing. En wij? Wij trekken ons terug in eigen instellingen, partijen, scholen en gemeenschappen. Of we proberen zó 'relevant' te zijn, dat we onze identiteit inleveren. Is dat de blijde boodschap van het evangelie?
Jezus riep ons op om een 'zoutend zout' te zijn. Om bederf te weren en smaak toe te voegen aan deze wereld. Om zichtbaar te maken wie de hemelse Vader is, zodat meer mensen Hem zullen verheerlijken. En om getuigen te zijn van zijn genade.
 
 
Christenen dienen te besefffen dat het herstellende werk van Christus de enige en echte hoofdzaak is, maar tegelijk dat zij de handen en voeten van Christus zijn. Hij noemt hen herstellers, die dringend op zoek zijn naar hun persoonlijke roeping. Het gaat erom betrokken te zijn, behulpzaam, de ander en zijn probleem te zien en te helpen, samen inzien hoe het anders zou moeten en het dus veranderen. Herstellers zijn bewust betrokken bij de wereld en sluiten zich niet op in hun eigen kerk.
 

In Herstellers schetst Gabe Lyons een beeld van een nieuwe reformatie. Eén waarin christenen uit allerlei kerken het evangelie herontdekken. Ze beseffen dat Gods genade niet alleen bedoeld is voor het leven na dit leven, maar ook voor het leven hier en nu. En ze verlangen ernaar die boodschap van herstel te belichamen in hun tijd en cultuur. Zodat de wereld meer wordt zoals God haar bedoeld heeft, en het etiket 'christen' een waardige verwijzing is naar de Naamgever.

God is een God van relaties. En zag dat het niet goed is dat de mens alleen is. We hebben elkaar nodig "Het is bijzonder dat gemeenschappen de gebrokenheid in ons eigen leven verzachten. God zou onze ziekten eenvoudig kunnen genezen en onze problemen kunnen oplossen. Hij zou op z'n minst de problemen uit het leven van zijn meest toegewijde volgelingen kunnen uitbannen. Maar kennelijk werkt HIj zo niet. We hebben de steun van anderen nodig binnen het kader van een Christelijke gemeenschap. De Bijbel verwijst naar het netwerk van gemeenschappen als het Lichaam van Jezus Christus. Tijdens de lichamelijke afwezigheid van Christus krijgt het herstel een vervolg in het werk van dat Lichaam - wij zijn Christus' handen en voeten. Dat biedt een prachtibg beeld van zijn verlossende werk - wij worden daarbij ingezet. Het lijkt erop dat Hij ons liever samen ziet lijden dan ons in ons eentje ziet opbloeien".
 
 
Ik ben in ieder geval helemaal geïnspireerd en denk al na hoe ik een lichtje kan brengen.En nu wat betekent dat voor mij? Ik zit eens na te denken. Hoe maak ik dit nu heel praktisch. Misschien een speel-o-theek oprichten in bestaande kinderopvang? Waar moeders elkaar op woensdagochtend onder genot van een kopje koffie elkaar kunnen ontmoeten. Waar we met elkaar kunnen praten over de grappige en moeilijke kanten van het opvoeden? Ja de raderen beginnen te draaien...In een idividualistische wereld gemeenschappen oprichten waar liefde en aandacht centraal staan.

woensdag 31 oktober 2012

Shema Yisrael

Weer een mooie vraag van mijn zoon. Hij had tijdens de les een jin/jang symbool gezien en wilde van mij weten wat het was want volgens hem was het van de boze. Toch mam? Tja zo zou je het kunnen zeggen. Ik moest er wel even over nadenken. Eigenlijk is het een verkeerd idee over God, mens en wereld. Het idee dat deze bestaan uit tegengestelde krachten. Dat God of de wereld pas volmaakt is als deze tegenpolen in harmonie zijn.




Bestaat God uit twee krachten?

Hoor, Israël: de HERE is onze God; de HERE is één!

 Bestaat God uit licht en duisternis?

 God is licht en in Hem is in het geheel geen duisternis.
 
 
Moet een mens in harmonie komen met tegengestelde krachten om tot volmaaktheid te komen?
Nee dan ga je uit van zelfverlossing.
 
Want we hebben allemaal gezondigd en missen de heerlijkheid van God,  maar.... worden om niet gerechtvaardigd door Zijn genade, door de verlossing in Christus Jezus. God zelf heeft ons heilig gemaakt. Heel gemaakt.
 
Niet door het goede en kwade in harmonie te brengen maar door af te rekenen met het kwaad. Hij heeft ons verlost uit de macht der duisternis en overgebracht in het Koninkrijk van de Zoon zijner liefde.
 
 
Jin en jang gaan uit van dualiteit. Ze gaan ervan uit dat licht en donker, warmte en kou, goed en kwaad tegenpolen zijn.
 
Bestaat er licht?....Ja en bestaat donker?...NEE. Donker bestaat niet. Donker is de afwezigheid van licht.
Een vrouw waar ik vroeger veel mee optrok legde het eens heel mooi uit. Stel het is donker en in huis heb je een licht aangedaan. De gordijnen zijn dicht. Als je nu de gordijnen opendoet schijnt het licht naar buiten. Stel het is licht en het is donker in huis en je doet de gordijnen open? Het licht buiten wordt niet donkerder maar de duisternis in huis wordt verdreven door het licht van buiten.
 
en het licht schijnt in de duisternis en de duisternis heeft het niet gegrepen
 
Duisternis is de afwezigheid van licht, Koude is de afwezigheid van warmte (trilling) en het kwade is dat niet eigenlijk de afwezigheid van God.
 
Denken in Jin en Jang is een leugen. Een verkeerde voorstelling van God en zijn schepping.

vrijdag 26 oktober 2012

Lekker creatief

Tijdens de herfstvakantie weer lekker bezig geweest. Naar aanleiding van een personeelsuitje waarbij we gingen schilderen. Doordat ik met een zelf geschilderd landschapje thuis kwam wilden de jongens ook schilderen. De volgende dag gelijk naar de Action gegaan om wat linnen en verf op te halen. De volgende dag zijn we gaan schilderen. Eerst hebben de jongens een schets gemaakt op gewoon papier. Nadat ik alles klaargezet had kon het schilderen beginnen. Jonathan zette de schets op het linnen. Wat heel goed lukte. Daarna kon het verven beginnen. Eerst de achtergronden en dan de voorgrond. Van licht naar donker. Van vaag naar gedetailleerd. Langzaam kwam er een prachtig werk naar voren. Ik heb alleen maar een beetje met de schaduwen geholpen. Het is naar een schilderij van Anton Pieck. Hieronder zie je het resultaat van Jonathan. Knap hè. Weer een schilder in de familie.
schets op papier

Het werk op linnen

zaterdag 20 oktober 2012

Gebed van Hizkia

Als sinds 8 juli 2008 hebben we een gebedsgroep in onze buurt. Dit is ontstaan naar aanleiding van het boek van Fern Nichols, Elk kind heeft een biddende moeder nodig. Elke week komen we als buurvrouwen en buurtgenoten bij elkaar om te bidden voor onze kinderen, gezinnen, scholen, kerk en buurt. We houden van elke samenkomst een boekje bij met punten voor dank en voorbede. Het is mooi om daarmaa 'achteruit te geloven' zoals Gerry Velema het zo mooi verwoorde. Vanuit de dingen die God in het verleden heeft gedaan geloven dat hij ook in de toekomst zal zorgen. Het mooiste is dat we uit allerlei kerkelijke richtingen komen. Christelijk gereformeerd, Gereformeerd vrijgemaakt, Evangelisch en PKN. We bidden niet alleen. We bemoedigen elkaar ook met de dingen die we met God beleven. Zo kreeg ik van mijn buurvrouw dit artikel van een gemeentelid uit haar kerk. Wat een prachtig getuigenis temidden van een wereld waar zoveel ellende is. Ondanks het feit dat ik afgelopen jaren ook wat lieve mensen heb verloren aan kanker. Ik heb gemerkt dat welke weg God met je gaat. Of je blijft leven door een wonder of dat je wordt thuisgehaald. God is in control.

vrijdag 5 oktober 2012

1 jaar



Hieperdepiep hoera de blog bestaat 1 jaar. In oktober vorig jaar begonnen met het delen van de mooie en minder mooie dingen van het leven.

mijn eerste bericht

Het allermooiste om te delen is de relatie die God wil hebben met zijn kinderen. Om elkaar te bemoedigen. In het begin van het schrijven had ik gezegd dat ik eens wat meer zou schrijven over hoe God in je leven kan spreken. Het lijkt me mooi om hier wat over te vertellen.





Als God iets uitzonderlijks van je vraagt zal Hij je erop voorbereiden. Mijn man en ik hebben beiden ervaren dat God op een hele duidelijke manier kan spreken.

7 augustus 2006 ging de telefoon. Een jongen uit onze gemeente vroeg of wij ons over een uitgeprocedeerde asielzoeker wilden ontfermen. Hij kon niet terug naar eigen land en hij had geen onderdak. Hij had hem meegenomen maar zijn ouders vonden het niet goed dat deze man bij hen zou overnachten.

Wow, ik had de man al in de gemeente zien rondlopen en mijn man had al een praatje met hem gemaakt. Daar had hij mijn man al verteld dat hij Peter heette en uit Liberia kwam. Die zondag hadden we al met elkaar gesproken of we deze Peter onderdak zouden geven. De hele maand lazen we al in ons stille tijdboekje over naastenliefde en die dag lazen we Filippenzen 2:1-5


Nu u door Christus zozeer bemoedigd wordt en liefdevol getroost, nu er onder u zo’n grote verbondenheid met de Geest is, zo veel ontferming en medelijden, 2 maak mij dan volmaakt gelukkig door eensgezind te zijn, één in liefde, één in streven, één van geest. 3 Handel niet uit geldingsdrang of eigenwaan, maar acht in alle bescheidenheid de ander belangrijker dan uzelf. 4 Heb niet alleen uw eigen belangen voor ogen, maar ook die van de ander. 5 Laat onder u de gezindheid heersen die Christus Jezus had.

We hadden die zondag al tegen elkaar gezegd dat als deze vraag zou komen, of we Peter zouden opnemen, we dit zouden doen. En nu ging de telefoon met de daadwerkelijk vraag of het kon. Die avond zat Peter bij ons op de bank. Een fijne Christen. Het was mooi weer en onze tent stond nog buiten in de tuin zodat hij daar de eerste nacht kon slapen. De volgende dag is Henze samen met Peter de serre gaan verbouwen zodat hij binnen kon overnachten. Die avond hadden we heerlijke gesprekken over het geloof en we konden elkaar met getuigenissen bemoedigen. Wij allen ervoeren Gods liefdevolle nabijheid.

Toch was er een na die dag een knagend gevoel. Een beetje angst. Wie is die jongen? Kunnen we hem wel vertrouwen? Kunnen we dit wel aan als gezin met jonge kinderen en hoe lang gaat het duren? We brachten het in gebed en kwam er een duidelijk bijna 'letterlijk' antwoord. We lazen tijdens onze stille tijd uit het groene boekje van Elke dag met God van het IBB. Er staat letterlijk:

"Broeders, als u voor de mensen een bemoedigend woord hebt, ga dan uw gang"
Als je in het buitenland op vakantie bent en je gaat daar naar de kerk, dan kan dat heel bemoedigend zijn. Ver van huis ontmoet je onbekende mensen, die je toch 'na' staan, omdat het 'broers' en 'zusters' van je zijn. Kinderen van dezelfde Vader. Omgekeerd is het ook heel indrukwekkend als iemand uit een ver werelddeel, Afrika bijvoorbeeld, komt vertellen wat God voor hem en de mensen van zijn land gedaan heeft. Dan dringt het pas goed tot je door dat Gods liefde niet aan grenzen gebonden is...

Mijn mond viel open van verbazing zo'n direct antwoord op mijn gebed had ik niet verwacht. Met vertrouwen hebben we Peter opgenomen en we zijn gezegend door alle gesprekken die we met elkaar hebben gehad. 2 november is Peter vertrokken naar Frankrijk. 3 maanden heeft hij bij ons gewoond en het was een bijzondere tijd. Zonder Gods antwoord hadden we het nooit vol kunnen houden maar hij was erbij en dat hebben we heel bijzonder ervaren. Je kunt Gods stem verstaan. Hij spreekt als je het werkelijk nodig hebt. Maar God spreekt wel steeds weer op een andere manier. Soms in je hart en soms zo letterlijk door Zijn woorden heen. Zo zijn we met God en met elkaar onzichtbaar verbonden. Peter woont nu in Frankrijk samen met zijn vrouw, die hij daar heeft ontmoet. Samen hebben ze nu een dochtertje.

Dit alles is Gods werk. Zonder zijn leiding hadden we dit nooit gedaan. Hem komt toe alle eer...

Spreuken 14:31 Wie een verschoppeling onderdrukt, beledigt zijn schepper,
wie zich over een arme ontfermt, eert hem.

zaterdag 29 september 2012

Onzichtbaar verbonden

 
Het waargebeurde verhaal van een 11-jarige bedelaar, een drukke zakenvrouw en hun onwaarschijnlijke ontmoeting.

Laura loopt over straat en ziet een jongen bedelen. Ze loopt hem in eerste instantie voorbij, maar iets in haar maakt dat ze stopt. Ze draait zich om en biedt hem een maaltijd aan. De jongen, Maurice blijkt uit een gebroken gezin te komen en woont bij zijn aan heroïne-verslaafde moeder. Laura weet hoe het is om in moeilijke omstandigheden op te groeien; haar vader was alcoholist en soms gewelddadig. Na die eerste maandag volgen er nog vele ontmoetingen... een hechte vriendschap is geboren.

Laura Schroff

Laura Schroff was een van de managers die de USA Today tot een succesvolle, nationale krant maakte. Daarnaast stond ze aan de start van de succesvolle lanceringen van InStyle, Teen People en People Stylewatch. Laura is opgegroeid op Long Island en komt daar nog regelmarig. Ze woont in New York.



In één adem uitgelezen. Ontroerend boek waarbij je wel een beetje door de amerikaanse stijl heen moet lezen (de ongegeneerde zelfwaardering). Het boek gaat over  "toevallige" ontmoetingen die levensveranderend kunnen zijn. Ten goede dit keer. Als je energie steekt in echte vriendschap kan er iets moois bloeien, zelfs als de achtergronden totaal verschillend zijn. Je ontdekt dat echte Liefde een keuze is. Een keuze voor elkaar. Het boek opent je ogen voor de mensen om je heen. Voor wie kan jij een naaste zijn?
 
Het waargebeurde verhaal wordt tot leven gebracht omdat het niet alleen het verhaal van de ontmoeting verteld. Het vertelt ook de levensgeschiedenis van beide hoofdpersonen. Er wordt aandacht besteed aan beide leefwerelden. Het laat zien hoe het verleden je kan vormen tot wie je bent en hoe een ontmoeting daar toch verandering in kan brengen. 
 
De jongen, Maurice, ziet hoe een vader zijn kind troost. Dit heeft dit nog nooit in zijn leven meegemaakt. In zijn leefwereld werd een huilend kind afgesnauwd en waarschijnlijk geslagen. Nog nooit had hij iemand een kind zien troosten. Naar aanleiding van dit voorbeeld besluit hij,  dat als hij later kinderen heeft, het anders gaat doen. Hij zal zijn kinderen troosten. En zo zijn er meer dingen die hij op een goede manier voorgeleeft krijgt. Hij gaat inzien dat hij hierin keuzes kan maken.
Een bijzonder verhaal.

 

 

dinsdag 25 september 2012

Minecraft of mijn werk

Beetje rare titel die ik even moet uitleggen. Onze oudste zoon is door een vriendje helemaal geobsedeert geraakt van het computerspel Minecraft.

De laatste tijd merkte ik dat hij geen spelletjes meer speelde op de computer maar gewoon een uur lang naar youtubefilmpjes keek van mensen die Minecraft spelen. Wij hebben dit spel zelf namelijk niet.

Hij is er helemaal van in de ban. Ook midden in een gesprek kan hij zomaar over het spel gaan vertellen. Hij kan gewoon nergens anders meer aan denken dan aan Minecraft. Jonathan heeft al zoveel fantasie maar ik merk dat hij nu te ver in de fantasiewereld kruipt. Zelfs zonder speelgoed bootsen z'n handen ontploffingen na en ziet hij vanalles voor zich. Dit gaat me toch een beetje te ver.

Wat is dit voor een spel. Het lijkt onschuldig. Een wereld bouwen met vierkante blokken. Maar in deze wereld zitten ook zombies, endormans en creepers die dingen stuk maken. Lava en TNT. Het is dus niet alleen maar een onschuldige wereld waar je van alles kan bouwen. Je kunt er ook vanalles vernietigen.

Ik sprak mijn zoon hierop aan en hij zag in dat het wel een beetje in. Het is ook wel een beetje raar als je kijkt naar youtubefilmpjes van anderen die het spel spelen. Hij vertelde dat hij aan niets anders meer kan denken en dat hij het spel ook graag wil hebben. (dacht het niet). Hij beloofde me om eens niet naar filmpjes te kijken en die dag ook het fel begeerde uurtje computeren te laten varen. Maar ja direct nadat hij dat had besloten kwamen de bekende woorden: "khebnikstedoen".

Het was mooi weer dus stelde ik voor naar buiten te gaan. Maar ja wat moet je buiten doen. Ik zag een fototoestel liggen en gaf hem die. Samen gingen we naar buiten. Enthousiast rende hij weg en kwam hij even later terug om te vragen waar ik bleef en om me de eerste foto's te laten zien. Ja dit is mooi werk. Ik maakte een grapje. Minecraft of mijnwerk. Je eigen werk is mooier Jonathan.  Hieronder het resultaat.







Hopelijk komt hij een beetje los van dit spel dat hij niet eens zelf heeft.


dinsdag 11 september 2012

Handige tips

 Zo hèhè het routine leven is weer begonnen. Er zit nu de kinderen weer naar school gaan weer wat meer structuur in de dagen. Na de vakantie weer met nieuwe moed begonnen. De HBD dagen zijn weer ingesteld en de Flylady en Kellyklusjes worden braaf opgevolgd. Mijn man zei al dat het er al weer een stuk netter uitziet. (Zie schoonmaakkriebels)

Nu vind ik het altijd leuk om nieuwe dingen te proberen die het huishouden een beetje leuker maken. Want het is nog steeds niet mijn hobby (raar hè). (Zo heb ik al een tips om kleren snel en netjes te vouwen en eieren te scheiden). Op Youtube kwam ik leuke tips tegen en één van die tips was mbt het opruimen van rommelige laatjes. De man zei dat je de hele inhoud van je la in een doos gooit en pas als je iets gebruikt mag het terug in de la. Alles wat je na een maand niet gebruikt hoort niet in de la. Ja dat klonk logisch en hup naar de schuur een doos halen. Ik had ook zo'n rommelige la. Alle rommel erin en daar stond de doos.

Tja, een maand de doos in de keuken. Hmm dat moet ook sneller kunnen. Er zaten ook fonduevorkjes in en die zou ik deze maand zeker niet gebruiken en ook niet weg willen doen.



Langzaam begon ik de dingen waarvan ik zeker was ze te gebruiken terug te leggen in de la. En wat volgens de man in één maand zou moeten deed ik in 10 minuten. Maarrr dit was een maand geleden en de eerlijkheid gebied me te zeggen dat ik weet terug bij af ben en de la bijna net zo rommelig is als daarvoor. Ik denk dat het ligt aan het teruglegbeleid. Of had ik de fonduevorkjes toch niet terug moeten leggen? En dat iedereen door de la heenrommelt om de schaar te zoeken werkt ook niet echt. Misschien heeft iemand anders hier nog een tip voor?

Ik houd van tips want het zorgt er in ieder geval voor dat ik weer gemotiveerd het huis door cruise. ZO nu maar weer eens verder. De jongens hebben vandaag cakejes versierd en ook de keukenvloer.







donderdag 30 augustus 2012

Vakantie bijna voorbij :(

Hier in het noorden loopt de vakantie ook bijna ten einde. Maar het was een mooie vakantie vooral omdat de kinderen zich ook gewoon thuis goed hebben weten te vermaken.

Soms met zelfbedachte activiteiten. Zoals verkoop van getekende producten met zelfgemaakt geld, wat weer werd afgerekend met een getekende kassa. Was iets niet meer in voorraad dan snel tekenen en knippen en tada het was toch te koop. Niet genoeg geld dan teken, teken, teken, knip, knip knip en de getekende portomonee zat weer vol. Nog even een facelift... Wat een fantasie, geweldig.

Ook het weer zat mee. Vanaf de eerste week tot de laatste week bijna elke dag wel de zon gezien. De kinderen konden heerlijk buiten spelen. Omdat graan geoogst kon worden en hooi en stro van het land konden waren de kinderen veel in de weilanden. En daarna op de skelter en traptrekker nog even zelf  'oogsten'

De jongens hebben samen met papa ridder zwaarden, bijlen, stekelballen en bogen gemaakt en waren zo weer een week zoet met riddertje spelen.






zelfgemaakte wilgenhut
Ook al gaat het honderd keer mis gewoon uren doorgaan.


Naar het zwembad, badminton/voetballen en met de tent logeren in de tuin en lego was deze vakantie het leukst (naast de vakantie in Duitsland want dat was natuurlijk het allerleukst).


 
Ooooh wat geniet ik weer.



Nog een paar dagen en dan begint de routine weer. De kinderen hebben er nog geen zin in. Maar het geeft ook weer een beetje rust en regelmaat. Nou, ja zo heeft alles weer zijn tijd. Zijn tijd.
Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...