mijn eerste bericht
Het allermooiste om te delen is de relatie die God wil hebben met zijn kinderen. Om elkaar te bemoedigen. In het begin van het schrijven had ik gezegd dat ik eens wat meer zou schrijven over hoe God in je leven kan spreken. Het lijkt me mooi om hier wat over te vertellen.
Als God iets uitzonderlijks van je vraagt zal Hij je erop voorbereiden. Mijn man en ik hebben beiden ervaren dat God op een hele duidelijke manier kan spreken.
7 augustus 2006 ging de telefoon. Een jongen uit onze gemeente vroeg of wij ons over een uitgeprocedeerde asielzoeker wilden ontfermen. Hij kon niet terug naar eigen land en hij had geen onderdak. Hij had hem meegenomen maar zijn ouders vonden het niet goed dat deze man bij hen zou overnachten.
Wow, ik had de man al in de gemeente zien rondlopen en mijn man had al een praatje met hem gemaakt. Daar had hij mijn man al verteld dat hij Peter heette en uit Liberia kwam. Die zondag hadden we al met elkaar gesproken of we deze Peter onderdak zouden geven. De hele maand lazen we al in ons stille tijdboekje over naastenliefde en die dag lazen we Filippenzen 2:1-5
Nu u door Christus zozeer bemoedigd wordt en liefdevol getroost, nu er onder u zo’n grote verbondenheid met de Geest is, zo veel ontferming en medelijden, 2 maak mij dan volmaakt gelukkig door eensgezind te zijn, één in liefde, één in streven, één van geest. 3 Handel niet uit geldingsdrang of eigenwaan, maar acht in alle bescheidenheid de ander belangrijker dan uzelf. 4 Heb niet alleen uw eigen belangen voor ogen, maar ook die van de ander. 5 Laat onder u de gezindheid heersen die Christus Jezus had.
We hadden die zondag al tegen elkaar gezegd dat als deze vraag zou komen, of we Peter zouden opnemen, we dit zouden doen. En nu ging de telefoon met de daadwerkelijk vraag of het kon. Die avond zat Peter bij ons op de bank. Een fijne Christen. Het was mooi weer en onze tent stond nog buiten in de tuin zodat hij daar de eerste nacht kon slapen. De volgende dag is Henze samen met Peter de serre gaan verbouwen zodat hij binnen kon overnachten. Die avond hadden we heerlijke gesprekken over het geloof en we konden elkaar met getuigenissen bemoedigen. Wij allen ervoeren Gods liefdevolle nabijheid.
"Broeders, als u voor de mensen een bemoedigend woord hebt, ga dan uw gang"
Als je in het buitenland op vakantie bent en je gaat daar naar de kerk, dan kan dat heel bemoedigend zijn. Ver van huis ontmoet je onbekende mensen, die je toch 'na' staan, omdat het 'broers' en 'zusters' van je zijn. Kinderen van dezelfde Vader. Omgekeerd is het ook heel indrukwekkend als iemand uit een ver werelddeel, Afrika bijvoorbeeld, komt vertellen wat God voor hem en de mensen van zijn land gedaan heeft. Dan dringt het pas goed tot je door dat Gods liefde niet aan grenzen gebonden is...
Mijn mond viel open van verbazing zo'n direct antwoord op mijn gebed had ik niet verwacht. Met vertrouwen hebben we Peter opgenomen en we zijn gezegend door alle gesprekken die we met elkaar hebben gehad. 2 november is Peter vertrokken naar Frankrijk. 3 maanden heeft hij bij ons gewoond en het was een bijzondere tijd. Zonder Gods antwoord hadden we het nooit vol kunnen houden maar hij was erbij en dat hebben we heel bijzonder ervaren. Je kunt Gods stem verstaan. Hij spreekt als je het werkelijk nodig hebt. Maar God spreekt wel steeds weer op een andere manier. Soms in je hart en soms zo letterlijk door Zijn woorden heen. Zo zijn we met God en met elkaar onzichtbaar verbonden. Peter woont nu in Frankrijk samen met zijn vrouw, die hij daar heeft ontmoet. Samen hebben ze nu een dochtertje.
Dit alles is Gods werk. Zonder zijn leiding hadden we dit nooit gedaan. Hem komt toe alle eer...
Spreuken 14:31 Wie een verschoppeling onderdrukt, beledigt zijn schepper,
wie zich over een arme ontfermt, eert hem.
wat een mooi verhaal..krachtig! bedankt voor het delen...groetjes en veel zegeningen...
BeantwoordenVerwijderenNog van harte gefeliciteerd met je 1e blogverjaardag.
BeantwoordenVerwijderen