Niet vechten, niet vluchten.

In alles zijn wij in de druk, doch niet in het nauw; om raad verlegen, doch niet radeloos; vervolgd, doch niet verlaten; ter aarde geworpen, doch niet verloren; te allen tijde het sterven van Jezus in het lichaam omdragende, opdat ook het leven van Jezus zich in ons lichaam openbare.

2 Korinthiërs 4:4‭, ‬8‭-‬10 NBG51

Elke dag leven we in doodsgevaar. We weten nooit of we de morgen nog halen. Van het ene op het andere moment kan ons leven er totaal anders uitzien. Als we hierover nadenken dan kan de angst je om het hart slaan. Soms zelfs letterlijk. 

We zijn allemaal in meer of mindere mate bang voor de dood. Het is niet leuk om over de dood na te denken. Maar er is een verschil tussen angst voor de dood en doodsangst. 

Een angstaanval, het overkwam me toen ik 19 jaar was. Ineens van het ene op het andere moment werd ik helemaal niet goed. Uit het niets begon mijn hart op hol te slaan en werd ik duizelig en verschrikkelijk bang. Later in het ziekenhuis bleek er lichamelijk niets aan de hand te zijn, maar de angst was geboren. Bang om dit nog een keer te moeten meemaken zorgde voor zo'n zelfde aanval en die was nog veel heftiger. Ik kon de aanval niet stoppen. Ik durfde niet meer naar school, niet meer met de bus en uiteindelijk durfde ik de straat niet meer op. Zelfs thuis kreeg ik last van  hyperventilatie. 

De uiteindelijke diagnose was agorafobie. Overal waar ik het gevoel had dat ik niet ongezien weg kon vluchten lokte een aanval uit. Het heeft een jaar geduurd voordat ik met kleine stapjes mijn angsten overwon. Niet vechten, niet vluchten werd mijn devies. De aanval laten komen en laten gaan. Gewoon doorgaan. Dit was in het begin bijna niet te doen en ik vluchtte vaak weer naar huis, maar op een gegeven moment voelde ik de aanval aankomen en kon ik die op tijd laten stoppen. 

Achteraf gezien zou ik deze periode niet hebben willen missen. Het heeft me sterker gemaakt en heb ik een onzichtbare nabijheid van liefde ervaren. Ondanks dat ik niet in God geloofde heb ik tijdens de aanvallen wel Zijn zorg en liefde ervaren. Een klasgenoot was zo dapper om mij op God te wijzen maar op dat moment geloofde ik nog niet in een persoonlijke God. Zij vertelde over Jezus. Ik hoorde maar flarden van het verhaal want ik wilde naar huis. Jezus ervoer werkelijke doodsangsten maar verzette zich niet en vluchtte er niet voor weg. 

Nu herhaalt de geschiedenis zich. Niet ikzelf maar mijn zoon zit er middenin. Gelukkig kan ik hem een paar tips geven. Het vervelende is dat aandacht ook een aanval uit kan lokken of verergeren. Toch moet hij leren eerlijk te zijn en het wel vertellen als hij zich niet goed voelt worden. Er doorheen gaan en merken dat er niets gebeurd. We zijn nu twee maand verder en het gaat de goede kant op. Hij kan weer gewoon naar zijn werk en naar school. Leren vertrouwen, niet alleen op jezelf maar vooral op God die jou niet loslaat en een doel heeft met je leven. Hij vormt ons door de moeiten heen en met Hem zijn we meer dan overwinnaars. Leg je leven in Zijn hand en vertrouw maar gewoon. 

Naamgever

Barmhartig en genadig is de Here , lankmoedig en rijk aan goedertierenheid en trouw;  niet altoos blijft Hij twisten, niet eeuwig zal Hij toornen;  Hij doet ons niet naar onze zonden en vergeldt ons niet naar onze ongerechtigheden;  maar zo hoog de hemel is boven de aarde, zo machtig is zijn goedertierenheid over wie Hem vrezen.  Zover het oosten is van het westen, zover doet Hij onze overtredingen van ons;  gelijk zich een vader ontfermt over zijn kinderen, ontfermt Zich de Here over wie Hem vrezen. (Psalmen 103 en 86 NBG51)

Toen onze zonen werden geboren hebben we ze Bijbelse  namen gegeven. We hebben met de traditie van het vernoemen gebroken. Jonathan (Geschenk van God) omdat hij op een wonderlijke manier aan ons geschonken is en Daniël (God is mijn gerechtigheid) omdat we het met onze eigen gerechtigheid niet redden. Namen die iets zeggen over onze dankbaarheid en over wie God is en wil zijn. Namen die de kinderen mogen wijzen op op die ene Naam boven alle Namen. 

God wil zich laten kennen. Bij de brandende braamstruik heeft God zich bekend gemaakt aan Mozes als Ik Ben. Een naam die alles omvat en niet te vatten is. Als Mozes de wet ontvangt komt God naar Mozes toe. God roept Zijn Naam nog eens twee keer uit en openbaart daarbij nog meer van Zichzelf. 

"De Here ging aan hem voorbij en riep:

Ik Ben (Heere) ,Ik Ben (Heere), God, barmhartig en genadig, lankmoedig, groot van goedertierenheid en trouw, die zijn goedheid aan duizenden betoont, die ongerechtigheid, overtredingen en zonden vergeeft. Maar de schuldige zal zeker niet als onschuldig beschouwen. Van de zonden van de vaders worden de zonen en kleinzonen en nóg latere geslachten de dupe.’"

Deze naam, barmhartig en genadig, lankmoedig, groot van goedertierenheid en trouw wordt vaak in de Bijbel herhaald. Vooral in de Psalmen wordt deze Naam bezongen. (Psalm 86, 103, 111 en 145)

Jona kende Zijn Naam (Jona 4:2) en vluchtte weg naar Tarsis. 

Joël wijst op Zijn Naam zodat de Israëlieten daar hun toevlucht zouden zoeken. (Joël 2:13)

Het volk Israël kende God tot dan toe als de God van Abraham, Izaak en Jacob. God, de Almachtige, die een verbond sloot en het volk Israël apart zette. Een God van horen zeggen. 

Maar hier laat God Zijn Vaderhart zien. Zijn verlangen is om Zijn mensenkind te herstellen. Deze Naam is een uitnodiging om je over te geven aan Zijn liefdevolle genade. God is Heilig en Almachtig, maar ook bewogen en bereikbaar. God heeft de weg gebaand om tot Hem te kunnen komen door Zijn Zoon Jezus Christus. De Naam boven alle Namen (Filippenzen 2:9)

Mogen onze namen die Ene Naam verheerlijken. God, die Zijn eigen Naam aan Zijn Zoon geschonken heeft. Wij mogen ons daarin laten onderdompelen. Wij over wie Gods Naam is uitgeroepen.

"En de heerlijkheid, die Gij Mij gegeven hebt, heb Ik hun gegeven, opdat zij één zijn, gelijk Wij één zijn: Ik in hen en Gij in Mij, dat zij volmaakt zijn tot één, opdat de wereld erkenne, dat Gij Mij gezonden hebt, en dat Gij hen liefgehad hebt, gelijk Gij Mij liefgehad hebt.  Vader, hetgeen Gij Mij gegeven hebt – Ik wil, dat, waar Ik ben, ook zij bij Mij zijn, om mijn heerlijkheid te aanschouwen, die Gij Mij gegeven hebt, want Gij hebt Mij liefgehad vóór de grondlegging der wereld. Rechtvaardige Vader, de wereld kent U niet, maar Ik ken U, en dezen weten, dat Gij Mij gezonden hebt; en Ik heb hun uw naam bekend gemaakt en Ik zal hem bekend maken, opdat de liefde, waarmede Gij Mij liefgehad hebt, in hen zij en Ik in hen.

(Johannes 17:22‭-‬26 NBG51)