Herstellers

Ik schaam me niet voor het evangelie maar soms wel voor de naam Christen. Een naam die zo besmeurd is geraakt. Over dit dilemma gaat het voldende boek. Namelijk het boek van Gabe Lyons, Herstellers. Weer een mooi boek. Een inspirerend boek. Een boek dat gaat over een nieuwe generatie Christenen die de liefde van God zichtbaar maken in de wereld. Die niet wereldgelijkvormig worden en ook niet wereldvreemd. Die diep geworteld blijven in de liefde van God door goede tradities zoals bijbel lezen (het grote verhaal van Gods liefde en herstel), bidden/vasten etc. Deze goede tradities blijven vasthouden niet op een levenloze manier maar uit een diepe bewogenheid om Gods liefde voor ons. Daarnaast door de wereld in te gaan en in bestaande wereldse structuren Gods liefde laten zien. Niet veroordelend maar voorlevend. Nu ik het schrijf zie ik ook dat het heel abstract klinkt. Je moet het boek echt lezen als je het wil begrijpen.

 

Als kerk en als christenen hebben we in onze maatschappij geen louter positieve reputatie. Veelal staan we bekend om zaken waar we tegen zijn, zoals abortus, euthanasie en het homohuwelijk. De wereld om ons heen ervaart dat - soms terecht, soms onterecht - als afwijzing. En wij? Wij trekken ons terug in eigen instellingen, partijen, scholen en gemeenschappen. Of we proberen zó 'relevant' te zijn, dat we onze identiteit inleveren. Is dat de blijde boodschap van het evangelie?

Jezus riep ons op om een 'zoutend zout' te zijn. Om bederf te weren en smaak toe te voegen aan deze wereld. Om zichtbaar te maken wie de hemelse Vader is, zodat meer mensen Hem zullen verheerlijken. En om getuigen te zijn van zijn genade.

 

 

Christenen dienen te besefffen dat het herstellende werk van Christus de enige en echte hoofdzaak is, maar tegelijk dat zij de handen en voeten van Christus zijn. Hij noemt hen herstellers, die dringend op zoek zijn naar hun persoonlijke roeping. Het gaat erom betrokken te zijn, behulpzaam, de ander en zijn probleem te zien en te helpen, samen inzien hoe het anders zou moeten en het dus veranderen. Herstellers zijn bewust betrokken bij de wereld en sluiten zich niet op in hun eigen kerk.

 

In Herstellers schetst Gabe Lyons een beeld van een nieuwe reformatie. Eén waarin christenen uit allerlei kerken het evangelie herontdekken. Ze beseffen dat Gods genade niet alleen bedoeld is voor het leven na dit leven, maar ook voor het leven hier en nu. En ze verlangen ernaar die boodschap van herstel te belichamen in hun tijd en cultuur. Zodat de wereld meer wordt zoals God haar bedoeld heeft, en het etiket 'christen' een waardige verwijzing is naar de Naamgever.

God is een God van relaties. En zag dat het niet goed is dat de mens alleen is. We hebben elkaar nodig "Het is bijzonder dat gemeenschappen de gebrokenheid in ons eigen leven verzachten. God zou onze ziekten eenvoudig kunnen genezen en onze problemen kunnen oplossen. Hij zou op z'n minst de problemen uit het leven van zijn meest toegewijde volgelingen kunnen uitbannen. Maar kennelijk werkt HIj zo niet. We hebben de steun van anderen nodig binnen het kader van een Christelijke gemeenschap. De Bijbel verwijst naar het netwerk van gemeenschappen als het Lichaam van Jezus Christus. Tijdens de lichamelijke afwezigheid van Christus krijgt het herstel een vervolg in het werk van dat Lichaam - wij zijn Christus' handen en voeten. Dat biedt een prachtibg beeld van zijn verlossende werk - wij worden daarbij ingezet. Het lijkt erop dat Hij ons liever samen ziet lijden dan ons in ons eentje ziet opbloeien".

 

 

Ik ben in ieder geval helemaal geïnspireerd en denk al na hoe ik een lichtje kan brengen.En nu wat betekent dat voor mij? Ik zit eens na te denken. Hoe maak ik dit nu heel praktisch. Misschien een speel-o-theek oprichten in bestaande kinderopvang? Waar moeders elkaar op woensdagochtend onder genot van een kopje koffie elkaar kunnen ontmoeten. Waar we met elkaar kunnen praten over de grappige en moeilijke kanten van het opvoeden? Ja de raderen beginnen te draaien...In een idividualistische wereld gemeenschappen oprichten waar liefde en aandacht centraal staan.