Dagboek van een 14-jarige

Puberteit, mijn kinderen zitten er midden in. Je bent nog geen volwassene en ook geen kind meer. Je gaat je eigen ik ontdekken en dat wat voor jou belangrijk is. Je zet je heftig af tegen alles wat onecht en onrechtvaardig is. Je eigen mening wordt geslepen, gescherpt en geoefend op alles en iedereen. Je wereld wordt zwart/wit. Het grijze gebied is schijnheilig.

Ik weet nog goed hoe ik zelf de puberteit heb ervaren. Ik heb in die tijd een dagboek bijgehouden. Ik was onzeker van binnen maar keihard van buiten, mede omdat mijn ouders in die tijd gingen scheiden. Alles en iedereen vond ik vreselijk burgerlijk. Zekerheden en vanzelfsprekendheden vielen weg. Waarom zou je nog naar iemand luisteren of respect hebben als zelfs je ouders je in de steek laten. Ondanks mijn wat-kan-mij-het-schelen houding had ik een enorme behoefte om geaccepteerd en begrepen te worden.

Pubertijd is dan ook de tijd dat kinderen zich losmaken en hun eigen wegen zoeken. Toen ik mijn dagboek weer eens las kwam ik het moment tegen dat ik het geloof los ging laten.

Echt christelijk waren we niet maar in mijn kindertijd werd ik wel voorgelezen uit de kinderbijbel en ik ging naar een christelijke school. Het christelijke geloof sprak me wel aan. Te weten dat er een God is die je ziet en met wie je kan praten. In mijn dagboek schrijf ik dat je goed moet leven want anders is God tegen je. Ook schrijf ik dat je God ook niet mag storen met onbelangrijke dingen. Het geloof hield me dus wel bezig maar ik zag God als strenge meester en wist niks van het verlossingsplan van God.

Langzaam liet ik dit geloof los. Ik las het boek 'het onzichtbare licht' van Evert Hartman gaf me dat extra zetje om het geloof los te laten. Het boek gaat over een meisje dat haar spirituele gaven ontdekt. Het christelijke geloof wordt afgeschilderd als bekrompen en achterhaald. Daarnaast gingen mijn ouders zich ook bezighouden met zaken zoals aurareading/healing en astrologie. God werd het goddelijke, een onpersoonlijke energie waar ik zelf deel van was. Ik moest god in mijzelf ontdekken.

In mijn dagboek schrijf ik op 14-jarige leeftijd:

 "Lieve vader, er zijn zoveel hindernissen die uw rechte weg vertroebelen, dat ik u soms niet meer zie. Ik bedoel daarmee dat ik vaak van Uw weg verdwaal. Maar gelukkig altijd weer gevonden heb amen." 

Dit was het moment dat ik het geloof los ben gaan laten en me ben gaan verdiepen in andere godsdiensten. Alle godsdiensten zijn toch wegen naar hetzelfde doel zei een leraar.

Het begint klein. Een spannend boek of film die vraagtekens zet bij het geloof en als je, wat het geloof betreft, niet sterk in je schoenen staat wordt je zo meegetrokken met de leugen van de slang. 'En je zult als God zijn.' Het werd letterlijk steeds donkerder om mij heen.

 

Toch liet God mij niet los en is de lange weg met mij meegegaan tot ik Hem weer mocht ontdekken. We klimmen niet omhoog en zijn niet op de weg naar het goddelijke maar God kwam zelf in Jezus naar deze wereld.

‘Ik ben het licht voor de wereld. Wie mij volgt loopt nooit meer in de duisternis, maar heeft licht dat leven geeft.’   Johannes 8:12

Het christelijke geloof is het geloof van bevrijding. Ik hoop dat onze kinderen de juiste keuzes mogen maken op grond van de Waarheid. Dat we het goede leven mogen voorleven en ze Gods liefde mogen bekendmaken. God laat ze niet los.