De geboorte van onze zoon is voor ons een getuigenis van Gods trouw en zorg.
Voorafgaand aan deze zwangerschap ben al eerder zwanger geweest. Op de dag dat de zwangerschapstest positief was liep ik door de tuin. Helemaal blij. En ineens werd ik helemaal rustig en het was net of God naast me stond en me omarmde. Ik hoorde van binnen een stem die zei: Over een jaar zul je een kindje hebben en het zal groots wezen. Ik werd helemaal blij.
Diezelfde avond verloor ik bloed en later in het ziekenhuis bleek dat ik niet meer zwanger was. Ik begreep er helemaal niks van. Hoe kon God me zoveel blijdschap over dit kindje geven dat nog dezelfde dag verdween.
Elke maand verwachtte ik dat ik weer zwanger zou zijn maar… Er gebeurde niets.
Na bijna een jaar gingen we naar de huisarts die vertelde dat we er maar niet meer op moesten rekenen dat ik zwanger zou worden. Ik deed het voorval in de tuin af als eigen fantasie en was het alweer bijna vergeten toen ik exact een jaar later zwanger bleek te zijn. Het kindje was dan nog wel niet geboren maar ik was wel precies een jaar later zwanger.
Onze zoon werd geboren in een tijd dat we van een ander familielid (schoonzus) afscheid moesten nemen. Ook voor mijn schoonouders was deze geboorte een grote troost. God geeft op Zijn tijd en op het juiste moment.
Na dit kindje hebben we 2 jaar later nog een zoon gekregen en het “toeval” wil dat dit kindje precies op dezelfde datum uitgerekend was als het geen schrikkeljaar was geweest. Ik zie hier Gods hand in die door kleine knipoogjes laat zien dat Hij erbij is.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten