Laat je vreugde niet roven.

"Je zou je erg schamen  als je wist dat de ervaringen die jij tegenslag noemt, nutteloze verstoringen, vervelende ergernissen wat die in werkelijkheid zijn. Je zou je realiseren dat je geklaag daarover niets meer of minder dan godslastering zijn - al is dat nooit in je opgekomen. Niets gebeurt er met je zonder God en toch verwensen (Gods) kinderen die dingen omdat ze niet weten wat ze werkelijk zijn".

(J. de Caussade) 

Wat word je voor mens als je geen teleurstellingen kent en nooit je hoofd stoot? Als alles van een leien dakje zou gaan. Zou je daar een beter mens van worden? Tegenslagen, ze zetten je stil bij dingen die echt belangrijk zijn en zorgen er voor dat je  andere wegen gaat zoeken. Ze kunnen je extra kosten en moeite geven maar jij hebt de keuze hoe je hier mee omgaat. We kunnen het aanvaarden en blijven vertrouwen op Gods liefdevolle nabijheid en kracht of we kunnen gaan klagen en mopperen. 

Denk aan het volk Israël. Ze waren nog maar net bekomen van de wonderbaarlijke bevrijding uit Egypte. Ze waren op een wonderlijke wijze de zee overgestoken. Maar nu in de woestijn was er geen water. Ze hadden naar hun gevoel alle reden om te klagen. Water is van levensbelang maar God had een ander plan. Hij wilde het volk Zijn kracht tonen. Waren ze nu al Zijn nabijheid en zorg vergeten? Mochten ze ook nu niet blijven vertrouwen? 

Zo mogen ook wij blijven vertrouwen. Niet dat ik wil beweren dat teleurstellingen door God zijn gewild. Maar Hij is er wel bij en weet er van. Hij wil betrokken zijn bij jouw handelen. Jouw gevoelens. Je mag het met Hem delen en kijken naar een andere weg. De weg van dankbaarheid. 

Tegenslagen laten ons zien wat we zijn, feilbare mensen, die leven in een onvolmaakte wereld. Niet om daar onze identiteit uit te halen, maar om ons te verlossen van ons ik-gerichte leven. Om ons nederig te maken en afhankelijker van Gods zorg. Dat we ondanks alles op Hem blijven vertrouwen. Hem blijven danken. Laat je vreugde niet roven! Hij is bij je. Hij ziet waar je doorheen gaat. 

Te vaak zien we tegenslagen als een overwinning van het kwaad. Maar bij God lopen de dingen niet uit de hand. Als dingen uit onze controle vallen heeft God 

nog steeds de controle. Zelfs of misschien wel juist in de situaties die we niet meer in de hand hebben daar kan God Zijn kracht tonen. Daarom mogen we ook blijven danken onder alles. 

Wij zijn beperkt en weten niet wat het beste voor ons is. Ik heb het wel eens eerder gepost maar hieronder nog eens het verhaal van de Chinese boer. 

In het begin van de 19e eeuw leefde er in China een boer. Hij was tevreden met zijn leven en genoot van iedere dag. De boer had zeven prachtige paarden waar hij goed voor zorgde en waar hij veel van hield. De paarden leverden hem geld op doordat hij ze werk liet doen voor anderen. Op die manier voorzag hij in zijn levensonderhoud en in dat van zijn familie.

Op een dag liepen twee van zijn paarden weg. Zomaar de bergen in. Iedereen in het dorp kwam naar de boer en leefde mee. "Wat erg voor je", "Wat vervelend" ,"Je zult wel balen". Maar de boer zei "Ik weet niet of het goed of slecht is dat mijn paarden zijn weggelopen".

Na een week kwamen de twee paarden weer terug bij de boer en ze hadden vijf wilde paarden meegenomen uit de bergen. De dorpelingen waren erg blij voor de boer en feliciteerden hem met dit geluk. De boer zei "Ik weet niet of het goed of slecht is dat ik nu vijf wilde paarden erbij heb".

Twee dagen later ging de zoon van de boer de wilde paarden temmen. Toen hij op het tweede paard zat, steigerde deze zo wild, dat de zoon van het paard viel en beide benen brak. Weer kwamen de dorpelingen langs om mee te leven met de boer. Ze vonden het vreselijk wat er met zijn zoon was gebeurd. De boer zei "Ik weet niet of het goed of slecht is dat mijn zoon van het paard is gevallen".

Twee weken later kwam China in oorlog en werden alle jonge mannen opgeroepen om in het leger te komen. Ook in het dorp van de boer kwamen de soldaten langs om de jongens op te halen. Toen ze bij de boer kwamen en zagen dat zijn zoon twee benen had gebroken, lieten ze de zoon thuis bij de boer. De dorpelingen waren weer helemaal blij voor de boer, maar de boer zei alleen "Ik weet niet of het goed of slecht is dat mijn zoon niet in het leger hoeft".

Zo mogen ook wij steeds weer tot de ontdekking komen dat wij als mensen niet weten wat goed of slecht voor ons is. We moeten ons leven steeds weer richten op Gods weg en steeds meer gaan lijken op Jezus, die zei: "zonder de Vader kan ik niets doen"