Iemand zei eens: "tradities zijn het levende geloof van de doden en het dode geloof van de levenden" .
Dat is wel heel erg kort door de bocht. Tradities en gewoonten geven ons leven regelmaat. Ze laten ons steeds weer terug te komen op iets wat we niet moeten vergeten. Het geeft richting en doel. Elke dag, week of jaar weer herhalen we datgene dat belangrijk voor ons is. (stille tijd, de liturgie van een kerkdienst en de jaarlijkse feestdagen)
Maar aan de andere kant kunnen tradities ook onze verlangens en toewijding veranderen in een gedachteloze verplichting. Het kan je gedachten en je hart losmaken van je handelen. Ze kunnen spontane acties in de weg zitten en kunnen je hoogmoedig en veroordelend maken (Ik heb mijn plicht gedaan). Hierdoor kan je Gods liefde en genade uit het oog verliezen.
Tradities kunnen onze zichtbare daden zuiveren maar ons van binnen onveranderd laten en daarmee een verkeerd gevoel van rechtvaardigheid geven. De motivatie voor een goede daad zal van binnenuit moeten komen. Uit liefde en barmhartigheid en niet uit plichtsbesef.
We moeten steeds bedenken dat tradities een middel zijn en niet het doel. Steeds moeten we ons blijven afvragen of een bepaalde gewoonte of regel ons wel leidt in een goede relatie met God en de ander.
We kunnen God op een afstand zetten, doordat je door je eigen kracht Gods liefde wil verdienen. We verwisselen onze liefdevolle toewijding in voor een zakelijk verdienmodel. Maar al ons werk moet geen menselijke poging worden om naar God op te klimmen. Al ons goede zal nooit genoeg zijn. Het gaat om je overgeven aan God. Leven in een liefdevolle relatie met Hem. Maar het is voor ons gemakkelijker om op de automatische piloot te leven en te doen wat je denkt te moeten doen.
God richt zich op wie je bent, wat er leeft in je hart. Als we uit Gods barmhartigheid en genade gaan leven dan worden we vanzelf vergevingsgezind, durven we ons kwetsbaar op te stellen en hoeven we niet de schijn op te houden. Tradities zijn niet verkeerd maar je moet er voor blijven waken dat je hart erbij betrokken blijft. Je hart dat moet in liefde blijven kloppen zodat de werken die je doet geen dode werken blijken te zijn.
Het zijn dode werken als we onze liefdesrelatie met God inruilen voor een verdienrelatie. Als we ons hart losmaken van ons handelen. Blijf God overal bij betrekken en blijf je bewust van wat, hoe en waarom je iets doet.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten