Het feest van Samen.

Pinksterfeest. Het feest van de eenheid met God en elkaar. Verbonden door de Liefde, die God in onze harten heeft uitgestort. We door Gods Geest een lichaam waarvan Christus het hoofd is.

Juist op het feest waar de gemeente is geboren moeten we het stellen zonder de samenkomsten van diezelfde gemeente. Fijn dat er diensten zijn die we digitaal kunnen volgen maar we missen ook zoveel. Elkaar zien, bemoedigen door een woord of gebaar, een hand op een schouder. Geen gesprekken met elkaar over de dienst en om te horen hoe het echt met iemand gaat. Het leven met elkaar delen is moeilijk in deze tijd. We kunnen op onze eigen tijd en op onze eigen manier de diensten volgen maar we beleven het niet meer echt samen.

Daarom hebben we het Pinksterfeest met de digitale diensten van Opwekking gevierd met een tent in de tuin om zo toch een beetje het 'Samen' te beleven. Mooi om te bedenken dat al die mensen in Nederland op hun eigen plekje zo met Opwekking het Pinksterfeest vieren.

Ik weet nog goed de eerste keer dat ik naar Opwekking ging. Net na mijn bekering met de 22+ groep van de gemeente waar ik toen heenging. Het was in 1994 of 1995 en werd toen nog gehouden in Vierhouten. Ik was verbaasd dat er zoveel christenen waren om dit feest te vieren. We stonden op de camping vlakbij de grote tent. Die nacht lag ik in mijn tentje en hoorde nog hier en daar wat gemompel van mensen die nog stil zaten te praten. Verderop was nog iemand zachtjes aan het zingen en moest denken aan het volk Israël in de woestijn. Ook zij leefden in tenten op weg naar het beloofde land. Op weg naar iets wat ze nog niet konden zien maar het vuur van verlangen brandde in hun harten. Ik voelde me op dat moment zo verbonden met al die gelovigen. Op dat moment voelde ik me echt één met God en elkaar en beleefde ik echt wat het betekende om gemeente te zijn. Samen zijn we onderweg en verlangen naar Zijn wil voor ons leven. Zijn toekomst.

Het mooiste moet nog komen en we verlangen elke dag weer om Hem te ontmoeten in onze stille tijd en dagelijkse strijd. God wil je meer en meer vormen naar Zijn beeld. Je mag je plekje innemen in Zijn lichaam, de gemeente. Hij geeft je gaven om tot zegen te zijn en Zijn vruchten mag je dragen. Als je Zijn Geest maar de ruimte geeft. Het zijn niet je eigen inspanningen maar Hij zelf wil het door jou heen doen.

De gemeente mag binnenkort weer samenkomen. Vanaf 1 juli weer met honderd personen op 1,5 meter afstand. Wel wordt er afgeraden om te zingen. Zouden er andere vormen van gemeente zijn komen? Hoe krijgt dit samen op afstand vorm? We zullen het zien. Het belemmert God niet om Zijn plannen uit te voeren en het belemmert ons niet om met God te blijven wandelen. We zien uit naar wat God wil doen ook door ons heen. Geef niet op maar houd vol. Wij zijn nooit alleen!