Gelukkig wie bij u hun toevlucht zoeken, met in hun hart de wegen naar u.
Trekken zij door een dal van dorheid, het verandert voor hen in een oase;
rijke zegen daalt als regen neer. Steeds krachtiger gaan zij voort
om in Sion voor God te verschijnen
(psalm 84)
Wat een mooie tekst. Mijn oog haakte vast op de woordjes 'in hun hart'... Wegen in je hart?
In de NBG staat het nog mooier: "Welzalig de mensen wier sterkte in U is, in wier hart de gebaande wegen zijn".
Gebaande wegen betekent dat iemand je is voorgegaan.
God wil ons verlossen van onze eigen overwoekerde en kronkelige wegen. Onze eigen waterbakken waarin geen water blijft staan. (Jer 2:13)
Ons leven is zinloos als we zonder God leven. Wij kunnen onszelf niet redden net zo min als je jezelf aan je haren kunt optrekken uit een moeras. We hebben God nodig en die wetenschap moeten we aanvaarden. We moeten ons overgeven. En dat is voor de mens de moeilijkste stap in zijn leven. Aanvaarden dat je het zelf niet kan en aanvaarden dat je aanvaard bent door genade, waarvoor je zelf niks hebt hoeven doen.
We moeten immers alles zelf kunnen doen, onafhankelijk zijn. We vullen ons hart met ons eigen werk en prestaties maar dit zal ons nooit werkelijk vullen. Zoals gescheurde waterbakken stromen de prestaties, werken en bezit weer weg door de tijd. Mensen vergeten onze werken. We gaan minder presteren en zijn we dan minder waard? Onze werken, prestaties en bezit maken ons niet tot wie we zijn.
God maakt ons wie we zijn...
We zijn Gods schepping, Zijn maaksel en als we Christus aanvaarden als Verlosser mogen we Kinderen van God zijn. Een wedergeboren nieuwe schepping. Als wij hulp zoeken bij God dan geeft Hij gebaande wegen in ons hart. Jezus, de Weg en de Waarheid en het Leven komt in ons leven binnen. Dan leven we niet meer voor onszelf, maar voor Hem. Dan zullen stromen van levend water uit ons binnenste vloeien. Dan worden we een oase voor de dorre wereld om ons heen. Levend voor Hem...Vruchtdragen. Fijne zondag en wees een oase.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten