De verborgen tuin van William Sirls
"Waarachtig, ik verzeker u: als een graankorrel niet in de aarde valt en sterft, blijft het één graankorrel, maar wanneer hij sterft draagt hij veel vrucht. Wie zijn leven liefheeft verliest het, maar wie in deze wereld zijn leven haat, behoudt het voor het eeuwige leven." (Johannes 12:24)
William Sirls heeft na zijn debuutroman en bestseller De Opdracht opnieuw een prachtige roman geschreven. De verborgen tuin zit goed in elkaar en de verhaallijn kent vele verrassende wendingen. De personages zijn realistisch neergezet. Een goede mix van spanning, humor en levenservaringen. Levenservaringen die Sirls ook zelf heeft doorleeft tijdens zijn eigen tijd in de gevangenis. Het verhaal kent naast een realistische kant ook een bovennatuurlijke kant en deed me een beetje denken aan de romans van Frank Peretti. Persoonlijk vind ik deze bovennatuurlijke kant een beetje afbreuk doen aan het verhaal. Het verhaal is al mooi zonder deze wonderlijke gebeurtenissen. Maar smaken verschillen.
Al met al een mooie roman over vergeving en aanvaarding. Aanvaarding van de dingen die je overkomen maar ook de aanvaarding van wie je in werkelijkheid bent. Een geliefd kind van een Hemelse Vader, die je aanvaard zoals je bent, wat je ook heb meegemaakt en wat je ook voelt. Een bemoedigend boek over Gods volmaakte plan in een onvolmaakte wereld.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten