Uit de doeken doen.

Gister ons 15 jarig huwelijk gevierd. Gezellig samen met elkaar uit eten. Wat een zegen dat je samen op Gods weg mag wandelen. Dat Hij ons aan elkaar heeft gegeven.

En nu vieren het feest dat God zichzelf aan ons heeft gegeven. "Gods zoon is mens geworden en Hij heeft onder ons gewoond". In de grondtekst staat dat God onder ons getabernakeld heeft. De tabernakel was de tent die Mozes voor God maakte zodat Hij bij de Israëlieten kon wonen. Net als ons krijgt Gods Zoon een aardse tent. Als hij wordt geboren wordt hij in doeken gewikkeld.

Bijzonder dat dit heel specifiek wordt vermeld. Het komt nog een keer voor in de Bijbel en dat is met Pasen. Jezus was na de dood aan het kruis in doeken gewikkeld en bij de opstanding zag Petrus alleen de linnen doeken in het graf liggen. Wie Jezus werkelijk was werd eindelijk uit de doeken gedaan.

Het mooie is dat elke keer dat de Joden het Pascha vieren er een van de drie ongezuurde brood in doeken wordt gewikkeld. Dit brood wordt verstopt en moet worden gevonden. Hierin zie ik heel duidelijk het beeld van Jezus. Zonder dat ze het zelf weten zoeken ze Jezus.

Vandaag mochten we het over een tienerdienst houden en hierover vertellen. Zelfs als je ontheemd bent mag je je thuis voelen bij God en mag je jezelf aan Hem geven net zoals Hij zichzelf aan jou heeft gegeven. www.fundamenten.blogspot.nl

Iedereen gezegende Kerstdagen gewenst.

Mag jou hart een kribbe zijn?

Het was geen toeval: deze houten kribbe;

God zelf had voor zijn Zoon die plaats bepaald;

de engel jubelde de blijde boodschap

 dat in een kribbe God was neergedaald;

in simpel hout, misschien wel vuil en stoffig,

misschien wel weggeschoven in een stal;

maar God plaatst voor het voetlicht van de wereld

een voerbak voor de Redder van ‘t heelal…

opeens gevuld met Godd’lijk manna,

met levend brood voor ieder mensenkind;

ja, Bethlehem werd ‘t broodhuis voor de volken;

verzadiging voor wie Hem zoekt en vindt…

Elk mens is als de kribbe in Gods ogen;
geheel vergankellijk in lout’rend, heilig vuur,
zo leeg, zo vuil en in Zijn hand onbruikbaar,
maar God is wachtend op dat ene uur
waarin wij knielen en Hem need’rig vragen:
“Kom in mij wonen, maak mijn kribbe rein,
zodat ik word waartoe U mij bestemd hebt:
om door Uw leven, levend brood te zijn.”

Laat Christus zo uw hart en dagen vullen,
geef Hem maar alle ruimte die Hij vroeg.
Wees als de kribbe die door God verkoren
de Koningszoon met grote vreugde droeg.