We zijn door de wereld zo aangetast dat we niet meer weten wie we zijn. God heeft ons geschapen naar Zijn evenbeeld. Na de zondeval schaamden ons voor wat we soms denken, wat de ander zal denken. Bang om veroordeeld te worden door God, anderen en onszelf, omdat we wisten dat ons hart niet meer puur en zuiver was. De mens verstopte zich...en maakte kleren van vijgenbladeren voor zichzelf.
Maar God riep en roept nog steeds uit: "Mens, waar ben je". "Kom tot mij". God roept je en je mag komen. Dit zegt God niet om je gevangen te nemen maar om je te bevrijden van jezelf. Zonder dat je het weet ben je een slaaf van jezelf. Maar God liet ons vrij om te kiezen. Wil je bij mij horen of kies je voor de wereld en blijf je, je verstoppen. Door het offer van Jezus hoef je, je niet langer verstoppen uit angst voor God- en mensenoordeel. In die zin mag je jezelf zijn en mag je komen zoals je bent. Maar wie ben je dan?
Je bent Gods kostbaar geliefd kind. Je Hemelse Vader wil je bevrijden van de leugen dat jezelf god zal zijn. Je eigen pogingen om heilig en puur te worden zijn alle gedoemd te mislukken. Je hart is een zwart gat dat nooit gevuld zal zijn, totdat God het vult met Zijn Heilige Geest. Als de Koning Zijn rechtmatige plaats mag nemen in je hart. Dan kan je pas werkelijk vrij in deze wereld staan. God wil je bevrijden van veroordeling. Van je donkere hart. Het hart van steen. God wil je bevrijden van je zelfzucht. Bijbelse nederigheid betekent, vrij worden van jezelf.
Als je God de troon van je leven geeft, dan kan je pas werkelijk vrij in de wereld staan. Je zoektocht naar liefde, aanvaarding en vrede is dan voltooit in Gods Liefde voor jou. In die zin moet je sterven aan jezelf, je zelfzucht en je donkere hart om werkelijk te worden zoals God je heeft bedoeld. Je hoeft je niet langer bezig te houden met jezelf. Je hebt je handen vrij om ze uit te strekken naar de ander. Je hebt alles ontvangen wat je nodig hebt om een zegen te zijn en te wandelen waardig je roeping. We zijn bedoeld om God te verheerlijken en niet onszelf. Als jij je leven aan God geeft, geeft God Zijn Heilige Geest aan jou.
Het lijkt een tegenstelling maar dit is het antwoord:
Pas als je sterft aan jezelf kan je echt jezelf zijn.
Met Johannes mogen we zeggen: "Hij moet groter worden en ik kleiner. God tilt ons op uit het proces van meer- en minderwaardigheid en geeft ons een nieuwe identiteit, die los staat van wat anderen zullen denken. Je ego zit niet meer op de troon maar Jezus. God gaat met je aan het werk, want je zult je de oude gewoonten en verkeerde eigenschappen van je oude leven moeten afleggen. Je hebt ze niet meer nodig. Dat zijn de oude vijgenbladeren die je mag afleggen en je mag goed passende kleding aantrekking, die God speciaal voor jou heeft gemaakt en waar een offer voor nodig was! Het hart van steen wordt een echt hart dat klopt in het ritme van Gods hart.
Samen met God mag je kijken wat niet bij jou hoort. De kleden afleggen die jou niet werkelijk kunnen bekleden. Maskers die je draagt, angsten die je voelt. Stap voor stap aan de hand van Vader mag je steeds echter worden en de Liefde die je van Vader ontvangt mag je doorgeven aan de ander. Steeds vrijmoediger aangespoord door de vreugdevolle knipogen van God zelf. Steeds meer bewust van Gods liefdevolle aanwezigheid zul je steeds meer tot je recht komen. Zoals een bloem die zich openvouwt naar de zon. Je mag Gods Zoon weerspiegelen, door de vruchten van de Geest, op jouw unieke manier.
"Koestert geen gedachten, hoger dan u voegen, maar gedachten tot bedachtzaamheid, naar de mate van het geloof, dat God elkeen in het bijzonder heeft toebedeeld". Ga niet langer op zoek om iemand te zijn die je niet bent!!!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten