We hebben Koninklijk vervoer...

Mijn God zal uit de overvloed van zijn majesteit 

elk tekort van u aanvullen, door Christus Jezus. (Fil 4:19 NBV)

Mijn schoonzus, haar schoondochter en ik zouden naar het zangfestijn in Dalfsen. Nu bijna 20 jaar geleden, op 30 maart 1998 om precies te zijn. We zagen er enorm naar uit maar helaas hadden we die dag geen auto tot onze beschikking en moesten we met met de trein. De man van mijn schoonzus wilde ons nog wel bij de trein afzetten maar voor de rest moesten we het zelf zien te regelen.

Natuurlijk hadden we dus niks geregeld. Komt allemaal wel goed ja... Pas in Dalfsen kwamen we erachter dat het conferentiecentrum toch wel ruim 8 kilometer lopen was. Er was geen busje en er stond ook geen taxi. Een kleine 2 uur lopen en we zouden de opening missen. Ondanks deze tegenvaller hadden toch ook enorm veel lol.

Wat minder lollig werd, waren mijn voeten. Ik had nieuwe schoenen aan en binnen 5 minuten voelde ik een blaar opzetten. Nog 8 kilometer te gaan en dat zou ik niet redden. We liepen een "snellere" route door het bos. "Oh, Heer", bad ik in mezelf, "wilt U een oplossing geven, een auto die ons misschien een lift kan geven". Maar met dat ik dat bad, dacht ik gelijk..wat dom, we komen hier nooit een auto tegen.

Maar mijn gebed was nog maar net opgezonden of er klonk lawaai achter ons. Een auto kwam het zandpad opgereden. En niet zomaar een auto, het leek wel een limousine. De bestuurder bleek naast het conferentiecentrum te wonen en bood ons spontaan een lift aan. Op Koninklijke wijze werden we toch op tijd bij het conferentiecentrum afgezet.

Op weg naar binnen deelden we onze zorg. Hoe moeten we weer bij het station komen. Een vrouw hoorde ons praten en zei, dat als we haar na afloop weer tegenkwamen we wel met haar en haar vriendin konden meerijden. Het was een geweldig festijn. We genoten van de nieuwe liederen en volgen een paar workshops. Maar we wilden wel weer op tijd in Groningen zijn dus lieten we de laatste workshops voor wat die waren en liepen naar de parkeerplaats. Hmmm, dan toch maar een taxi bellen? Het was er verlaten en stil, maar wonder boven wonder kwam daar toch de vrouw aanlopen, die ons een lift had aangeboden. Ze was zelf ook verbaasd dat ze ons weer zag. We konden instappen. Dit keer in een dure Mercedes werden we tot het station in Zwolle gebracht. Wauw...weer Koninklijk vervoer.

We waren net op tijd om de trein te halen. Mijn schoonzus had niet de tijd gehad om haar man te bellen, zodat hij ons van de trein kon ophalen. Maar toen we in Groningen aankwamen, kwam haar man al naar ons toegelopen. Hoe kon dat nou? Het bleek dat hij in de tuin aan het werk was en dat de telefoon overging. Hij was net te laat om die te beantwoorden en had aangenomen dat wij hadden gebeld. Ongelooflijk hoe God ons deze dag voorzien had van vervoer. En niet zomaar vervoer. Nee op haast Koninklijke wijze werden we hierin voorzien.

Dit voorval is ons altijd bijgebleven en heeft ons steeds weer bemoedigd. Als God al in zulke kleine dingen wonderbaarlijk voorziet hoeveel niet te meer in grote dingen. Mijn schoonzusje werd 5 jaar later ziek. Ze had niet lang meer te leven en ze kreeg een droom waarbij Jezus haar optilde en door de troonzaal droeg naar de schoot van de Vader. Ze is gestorven maar wel in de wetenschap dat God wonderbaar voorziet... Jezus zou haar dragen...we hebben Koninklijk vervoer...

Swing low, sweet chariot

Coming for to carry me home