Met gesloten ogen...

Mijn hoofd zit vol en mijn gedachten vliegen alle kanten op. De griepgolf is voorbij maar we zijn nog steeds aan het hoesten. Deze morgen is het alsof alles mee aanvliegt en ik maak me zorgen om mijn kinderen en mijn man. Ieder met zijn eigen problemen. We zitten allemaal niet echt lekker in ons vel, terwijl het zonnetje buiten zo zijn best doet om de wereld te verwarmen, voel ik me huverig van binnen.

Brrr, ik ga met de hond al biddend een rondje lopen. Maar mijn gedachten schieten nog steeds alle kanten op. Alle verkeerde dingen, die invloed hebben op ons en onze kinderen. Kan ik ze er voor beschermen. Wat kan ik doen tegen het pesten, tegen de teleurstellingen, die de moed ontnemen, tegen dwaalleren die ze van God afhouden.

Opeens een diepe zucht: "Oh Heer, wat ben ik blij dat U mijn Heer bent..."

Er valt ineens een last van mijn schouders. Het is alsof ik het niet zelf was, die dit zei en ik besef dat ik wat belangrijks heb gezegd. Want waar ben ik eigenlijk mee bezig! Ik draag op dit moment alle lasten zelf, alsof ik alle touwtjes vast in handen moet hebben.  Maar ik heb ook nog een HEER. We kunnen nog zoveel problemen zien en nog zoveel plannen maken Gods plan gaat echt wel door. Vertrouw nu maar.

Er schiet een tekst te binnen:

"Toen mijn gedachten binnen in mij vermenigvuldigd werden, 

hebben Uw vertroostingen mijn ziel verkwikt."

Psalm 94:19

Ook al zie je het even niet, God kan alle dingen ten goede gebruiken. Ik krijg daarna, voor een persoon aan wie ik steeds moet denken, een bijzonder gebed, die ik zelf niet begrijp. 'Heer wilt U hem laten zijn als Bileam', Later die avond hoor ik dat het gebed is verhoord. In plaats van vloek kwam er zegen. Wauw dat God juist in zwakke momenten laat zien dat Hij Heer is.

Heer, ik wil Uw liefde loven,

al begrijpt mijn ziel U niet.

Zalig hij, die durft gelooven,

ook wanneer het oog niet ziet.

Schijnen mij Uw wegen duister,

zie, ik vraag U niet: waarom?

Eenmaal zie ik al Uw luister,

als ik in Uw hemel kom!

Laat mij niet mijn lot beslissen:

zoo ik mocht, ik durfde niet.

Ach, hoe zou ik mij vergissen,

Als Gij mij de keuze liet!

Wil mij als een kind behand'len,

dat alleen den weg niet vindt:

neem mijn hand in Uwe handen

en geleid mij als een kind.

Waar de weg mij brengen moge,

aan des Vaders trouwe hand

loop ik met gesloten oogen

naar het onbekende land.