Zorg

Afgelopen tijd stond ons leven in het teken van zorgen maar dan vooral in de goede zin van het woord. Het draaide de afgelopen tijd om zorgen in de zin van verzorgen. Onze 'schoon'vader ging steeds verder achteruit. Steeds verlegden we weer een grens. Van 2x per week langskomen tot uiteindelijk een lang weekend 24 uur per aanwezig zijn, omdat in Nederland alle zorg in het weekend en avond stopt. Geen opname mogelijk, geen hulpmiddelen leverbaar, onvoldoende personeel etc. Wij moesten zelf voor onze 'schoon'vader zorgen. Van eten tot verschoning.  Ik was er overdag en mijn man waakte 's nachts.  Ondanks het feit dat de zorg veel te zwaar was gingen we steeds een nieuwe grens over.

Het vreemde was dat we ondanks deze drukte allebei een enorme rust en vrede hebben ervaren. De cirkel was weer rond. De ouder die het kind heeft verzorgd werd nu zelf weer een kind. En wat mooi dat we het allebei ook konden doen. We hadden allebei vakantie.

Mijn schoonvader kon op het laatst geen moment alleen gelaten kon worden. Hij was te ziek en tegelijkertijd besefte hij niet dat hij ziek was, waardoor hij telkens viel. Thuiszorg kwam 3x per dag een kwartiertje langs en stond ook met de handen in het haar. Ook heeft de thuiszorg in het weekend 's nachts te weinig personeel waardoor het is voorgekomen dat mijn schoonvader met hulp van twee politieagenten weer op bed getild moest worden.

Vreemd dat in zo'n welvarend land als Nederland geen plek en hulp is voor iemand die zoveel zorg nodig heeft. Er komen steeds meer oudere mensen en er zouden toch juist meer plekken gecreëerd moeten worden voor hulp en zorg, maar het lijkt erop of er steeds meer tehuizen hun deuren sluiten. Mensen moeten zolang mogelijk met hulp van mantelzorgers thuis blijven wonen, maar wat als dat ineens niet meer kan?

De participatiemaatschappij...Mensen moeten participeren, meedoen, zelfstandig zijn, productief zijn maar hoe zit het met de mensen die dat niet meer zijn??? Zijn dat tweederangs mensen waar je zo snel mogelijk vanaf moet. Waaraan je zo min mogelijk geld moet besteden omdat er toch geen eer en voordeel meer aan te behalen valt. Is dat de reden dat het "voltooid leven pilletje" op de markt komt omdat de samenleving binnenkort overspoelt wordt met deze onproductieve geldverslindende mensen.

Toch zijn juist deze mensen in hun zwakte het meest waardevol. Ze houden ons een spiegel voor. Ze laten zien dat het leven in deze wereld ten diepste zinloos en doelloos is als je God niet kent. Hun leven is een getuigenis tegen deze maatschappij die met oogkleppen op het grote geld na jaagd. Je kan dat grote geld en succes namelijk niet meenemen.  Deze mensen laten zien waar het leven werkelijk om draait. Liefdevolle relaties, zorg voor elkaar,  dankbaarheid. Weten dat je een Geliefd kind van God bent, door genade, gekocht en betaald door het kostbare bloed van Jezus. Gods kracht wordt in zwakheid zichtbaar omdat de mens zich dan niet meer zelf op de borst kan kloppen en zeggen kijk eens wat ik heb bereikt. Ten diepste is alles in Gods hand. (We zijn niet wat we doen, wat we weten, wat we kunnen, wat we hebben, wat mensen over ons zeggen...dat alles valt op den duur weg)

Want kracht ontplooit zich ten volle in zwakheid.’ Daarom durf ik mij toch op mijn zwakheden te beroemen, omdat dan de kracht van Christus in mij gezien kan worden. (2 Korinthiërs 12:9 HTB)

Na het lange weekend en nog 3 dagen is mijn schoonvader opgenomen in het ziekenhuis. Hij was sterk vermagerd. Hier kreeg hij een zoutoplossing en was er controle dat hij goed at, hier knapte hij snel op. Het vreemde was dat hier allemaal oude mensen lagen met allemaal dezelfde symptomen. Het begon bij allen met een urineweginfectie waardoor er verwardheid (delier) was ontstaan. Al deze mensen waren ondervoed en verzwakt omdat ze alleen woonden en niet meer voor zichzelf konden zorgen.

Toch bleek het bij mijn schoonvader ernstiger te zijn. Bij een CT-scan is gebleken dat hij kanker heeft. Nu ligt hij in een hospice. Toch heeft hij de moed niet verloren en heeft op dit moment nog nergens last van. Hij is zijn vreugde niet kwijt en leeft helemaal op. Hij zingt liederen met de bewoners en gaat ze ongevraagd voor in gebed... Hij kan hier een lichtje zijn. Alleen wonen was toch ook wel heel eenzaam ondanks dat wij vaak langskwamen. Zolang mogelijk thuiswonen is soms helemaal niet zo fijn. Het is niet goed als een mens alleen is. We hebben elkaar nodig!