We hebben een drukke, moeilijke maar ook leerzame periode achter de rug. Twee jaar geleden kreeg onze jongste zoon last van hartkloppingen. We deden het eerst af als een angststoornis, maar bij de dokter bleek het hartfilmpje niet in orde te zijn. In het ziekenhuis waar hij werd onderzocht werd ons verteld dat er een extra geleidingsbundeltje zat tussen de kamer en boezem van het hart. Door dit bundeltje kon het hart soms op hol slaan. Hij moest geopereerd worden.
Door dit nieuws kreeg onze zoon nog veel meer angst. Naast de angst dat hij overal een aanval zou kunnen krijgen, ook angst dat hij de operatie niet zou overleven (Het is tenslotte wel een operatie aan je hart). Het kwam vaak voor dat hij stiekem niet naar school en werk ging. Tot de operatie zocht hij dan ook zoveel mogelijk afleiding.
Ook ik was bezorgd om Daniël. Hem in doodsangst proberen gerust te stellen en hem zo angstig te zien was erg moeilijk. Je wilt als ouder dat je kind 'gelukkig' is. Terwijl dat eigenlijk een egoïstisch verlangen is (het kan zelfs een druk geven aan je kind om aan jouw 'geluks' verlangen te voldoen, zodat het zijn vervelende gevoelens gaat verstoppen).
We weten niet welke weg onze kinderen moeten gaan en wat 'goed' voor ze is. Maar we mogen wel weten dat God alles in Zijn hand heeft. Zijn Liefde verdrijft echt alle angst als we dicht bij Hem blijven.
Ik moest loslaten wat ik niet kon vasthouden. Met het vertrouwen dat mijn kind Gods kind is en Zijn zorg. Dit betekende niet dat het me niet meer kon schelen of dat ik er niet meer aan moest denken maar God legt er Zijn vrede overheen.
Op 5 mei, Bevrijdingsdag, was het, na een valse start, eindelijk zover en werd hij via een hartkatheterisatie bevrijd van het extra geleidebundeltje. 
Onze zoon zegt dat hij achteraf gezien veel van deze periode heeft geleerd. Om te laten gebeuren wat moet gebeuren en er niet teveel over na te denken, om te leven bij het moment en niet te ver vooruit te kijken. Hij is er sterker door geworden en heeft zijn angsten overwonnen. We hebben daarbij ook allemaal Gods hand in deze situatie ervaren. Bemoedigingen van Bijbelteksten die 'toevallig' voorbij kwamen.
Wat ook meewerkte tijdens de opname waren de leuke afleidingen van bezoek en medepatiënten. Medepatiënten, die in hetzelfde schuitje zaten en waarmee hij een goede klik had.
Dit hele gebeuren heeft er wel voor gezorgd dat hij het schooljaar opnieuw moet doen. Gelukkig is hij daar niet rouwig om. Hij zit nu in een leuke klas met klasgenoten van zijn eigen leeftijd.
Laat je niet meeslepen door angstige gedachten. Zoek Gods vrede, bid en herinner Zijn beloften. Hij geeft ons de kracht en de vrede die we op dat moment nodig hebben.
'Angst verandert niets aan het verdriet van gisteren en lost de problemen van morgen niet op. Het ontneemt ons alleen de kracht en vrede die we vandaag zo nodig hebben'. -vrij vertaald naar een citaat van Corrie ten Boom
Geen opmerkingen:
Een reactie posten