Met al mijn wegen bent U vertrouwd

De liefde blijft...

Wat is de grootste behoefte van de mens? Ten diepste willen we allemaal geliefd zijn. Iemand hebben die ons ten diepste kent en begrijpt en ons toch lief blijft hebben. "God zei: ‘Het is niet goed dat de mens alleen is." De mens is niet geschapen om alleen te zijn. Het trieste is dat geen enkel mens ons werkelijk ten diepste zal kunnen kennen. Niemand kan weten wat er werkelijk in ons omgaat. De ander kleurt ons verhaal altijd met zijn eigen ervaringen en gevoelens. Voelt niet wat wij voelen en ziet niet wat wij zien.

God ziet het hart aan. Hij kent ons ten diepste. Hij weet wat ons beweegt en waarom we tot bepaalde daden komen. De wereld is vol veroordeling en onbegrip. Nog steeds dragen we in geestelijke zin "vijgenbladeren" om onze schaamte te bedekken. Bang voor veroordeling en uitsluiting. We wantrouwen de mensen die we niet goed kennen. Maar ook bekenden/geliefden kunnen ons soms onaangenaam verrassen. Wie kennen wij en wie kent ons echt? En kennen we onszelf wel?

"Arglistig is het hart boven alles, ja, verderfelijk is het; wie kan het kennen?" (jeremia 17:9)

Ieder mens wil geliefd worden. We willen dat de ander ons begrijpt en aanvaardt. Dat de ander ons liefheeft en te vertrouwen is. Ten diepste willen we allemaal gekend zijn. 

Als we God leren kennen mogen we weten dat we werkelijk gekend en geliefd zijn. Hij doorgrond en kent ons. Zoals staat beschreven in Psalm 139: "HEER, U kent mij, U doorgrondt mij, U weet het als ik zit of sta, U doorziet van verre mijn gedachten. Ga ik op weg of rust ik uit, U merkt het op, met al mijn wegen bent U vertrouwd. Geen woord ligt op mijn tong, of U, HEER, kent het ten volle. U omsluit mij, van achter en van voren, U legt uw hand op mij. Wonderlijk zoals U mij kent, het gaat mijn begrip te boven." Wauw

Mensen zijn gevormd om in relatie met God en elkaar te staan. God opent onze ogen voor Hem en elkaar en geeft ons een ander hart. Het hart van steen verandert Hij in een hart van vlees en bloed, zodat we zonder schaamte en veroordeling kunnen leven. Dat we ons veilig en verbonden voelen met Hem en elkaar. Dat is de vaste grond onder onze voeten om de ander te kunnen naderen. 

Aanvaarden dat we gekend en aanvaard zijn en leven we vanuit die liefde? 

Dan mogen we samen de veelkleurige wijsheid van God bekend maken aan de wereld en samen met andere christenen zullen we dan in staat zijn de lengte en de breedte, de hoogte en de diepte te begrijpen, ja de liefde van Christus kennen die alle kennis te boven gaat, opdat wij allen geheel vervuld zullen raken van de volheid van God. (Efeze 3:11)

We worden geroepen om op weg te gaan naar de ander om liefde en vrede te verkondigen. We worden opgeroepen om onze voeten te schoeien met de bereidvaardigheid van het evangelie van de vrede. De weg van deze wereld zit vol kuilen en hindernissen. Veiligheid en verbondenheid zijn vaak ver te zoeken. Maar door Gods genade mogen we samen wandelen met Hem die ons werkelijk kent. Hij leidt ons op Zijn weg door dit leven om Zijn liefde te tonen aan een wereld waar de liefde vaak ver te zoeken is. Een veilig avontuur. Hij kent ons werkelijk.

Trijntje Oosterhuis zong het voor haar vader. 

Zijn lied over het verlangen om gekend te willen zijn.

Ken je mij? Wie ken je dan?

Weet jij mij beter dan ik?

Ken je mij? Wie ben ik dan?

Weet jij mij beter dan ik?

Ik zou een woord willen spreken

Dat waar en van mij is

Dat draagt wie ik ben,

Dat het houdt,

Ik zou een woord willen spreken

Dat rechtop staat als mens die mij aankijkt en zegt

Ik ben jouw zuiverste zelf,

vrees niet, versta mij, ik ben, ik ben