Echt zijn

Elk hart kent zijn eigen verdriet en een ander kan zijn vreugde niet begrijpen. 

(Spr. 14:10, HTB)

i

We zijn allemaal verschillend gemaakt in karakter en gevormd door het leven. De ene mens is extravert en de ander introvert. Ieder heeft andere kwaliteiten en talenten. De ene mens is makkelijk en sociaal en de ander vindt alles zwaar en kan moeilijk contacten leggen. Is die laatste persoon dan minder kind van God.

God vraagt van ons allemaal om Hem lief te hebben en de naaste als onszelf. 

Maar hoe doe je dat als je je ongemakkelijk voelt bij het maken en onderhouden van sociale contacten. 

Als het je veel meer moeite kost om op iemand af te stappen dan als iemand die dat zelfs... leuk vindt? 

Ben je dan teveel op jezelf gericht. Laat je dan de angst regeren? Of moet je maar gewoon accepteren dat je niet zo bent. En toch liefhebben...relaties aangaan? Hoe doe je dat dan?

Het sleutelwoord is: echt zijn, maar niet op een egoïstische manier.

Jezelf leren zien door Gods ogen. Zijn Liefde ervaren en mild zijn voor jezelf en toch...de stap zetten naar de ander. Niet omdat het moet maar omdat je gedreven wordt door Zijn Liefde.

Echt zijn, waarbij je je ongemak niet verstopt en soms stuntelig de ander bemoedigt. Dat lijkt soms gemaakt omdat het niet zo spontaan, eigen is. Maar God geeft de kracht en daarna de vreugde, omdat Hij het van mij vroeg en ik getuige mag zijn van Zijn werk door mij heen.

Gebed: Heer, geef mij zoveel liefde dat ik overstroom. Dat ik niet op mijzelf gericht ben maar op de ander. Wetend dat U van mij houdt zodat ik mijn waarde, respect en aanvaarding niet meer zoek bij mensen en daardoor vrijer in de wereld kan staan. Dat ik mag leven vanuit mijn identiteit als kind van God op de manier waarop U mij heeft bedoeld. 

Misschien ben je wel meer een stille betrouwbare kracht die op de achtergrond blijft werken. Heer U weet hoe U ons wil inzetten voor Uw Koninkrijk. Ik ben beschikbaar.