Het meisje dat verdween

Mijne heren, ik moet u verzoeken, zich te behoeden voor alle overwegingen van medelijden (...) Men kan opvattingen, die vroeger golden, niet overbrengen op dergelijke gigantische, unieke gebeurtenissen. In ieder geval moeten wij een andere manier vinden om het doel te bereiken. Wij kunnen deze miljoenen Joden niet fusilleren. Wij kunnen ze niet vergiftigen, maar wij zullen toch maatregelen kunnen nemen, die op de een of andere manier tot vernietingeing zullen leiden.

Gouveneur-generaal Hans Frank

Heb net het boek Het meisje dat verdween van Els Florijn gelezen. Een heel indrukwekkend boek over de verschrikkingen van de tweede wereldoorlog. Tijdens het lezen bleef ik mezelf afvragen. Hoe is het mogelijk dat mensen elkaar zo kunnen haten dat niets en niemand wordt ontzien. Hoe is de mens tot zulke wreedheden in staat? Een enkele gek is misschien nog te begrijpen maar een hele groep "welgemanierde en beschaafde mensen". Welke rol speelt angst en macht hierin? Dat je blind wordt voor zulke gruwelijkheden? Vragen die me niet met rust laten. Het is goed om nu met 4 mei er weer eens echt bij stil te staan. Eigenlijk relatief kort geleden...Kan het weer gebeuren?

Het meisje dat verdween.

Een verhaal gebasseerd op het waargebeurde verhaal van De andere familie Frank.

Elly Frank wordt geboren op 17 december 1937. Je kunt je voorstellen dat het niet de beste tijd was om als Joods meisje geboren te worden. En dat niet in de zin dat haar ouders niet blij met haar waren, want dat waren ze zeker wel. Ze hadden nooit gedacht ooit zelf een kind te krijgen vandaar dat Hartog en Jacoba Frank enige jaren daarvoor een pleegdochter hadden aangenomen. Elisabeth Dasberg die Liesje Frank werd. Eigenlijk tegen alle verwachting in werd Jacoba Stein toch zwanger op 38 jarige leeftijd. En wat een blijdschap zal er zijn geweest. Een zusje van Liesje. Het meisje werd Elly genoemd. Het gezin wacht de ontwikkelingen niet af. Hartog regelt een onderduikadres. Maar wat moesten ze met Elly. Ze was nog zo klein, nog maar net 4 jaar. Ze konden haar niet meenemen en daarom besloten ze het kleine meisje achter te laten bij het kindermeisje Judith van de Berg. Zo'n klein meisje zouden ze ongetwijfeld met rust laten omdat ze nog zo jong was.

Helaas. Burgemeester Kamp van Lienden durfde het niet aan zijn mond te houden over het Joodse meisje en lichtte de SD in. Anderhalve week nadat Elly bij Judith van de Berg gekomen was, werd ze opgehaald en naar Den Haag gebracht. Vandaar naar Westerbork, waar ze met het eerstvolgende transport naar Auschwitz werd gebracht. Daar werd ze onmiddelijk vergast.

In het boek gaat het over de familie Stein. Over hun dochters Lotte en Ditte Stein. De verschrikkingen van de oorlog wordt door de ogen van deze twee meisjes beschreven.

Als het gezin Stein in 1943 bericht krijgt dat ze zich in kamp Vught moeten melden, besluiten ze onder te duiken – zonder Ditte. Ditte wordt meegenomen door de huishoudster, in de hoop dat de SD het kleine meisje met rust zal laten. Hun aangenomen dochter Lotte gaat wel mee. Jaren later komt Lotte terug in het dorp waar ze opgroeide. Lotte beleeft het verleden opnieuw: de gelukkige jaren voor de oorlog, het onderduiken, maar bovenal het drama: Ditte die werd meegenomen. Een klein meisje van drie jaar, alleen naar de Schouwburg in Den Haag gebracht, met het eerstvolgende transport meegegaan naar Auschwitz en daar bij aankomst vergast. Een gebeurtenis die diepe, niet uit te wissen sporen heeft nagelaten in hun leven, niet alleen van verdriet, maar ook van schuld, onbegrip, haat en verwijdering.