7 jaar

‘Mijn duif in de rotskloof, verscholen in de bergwand, laat mij je gezicht zien, laat mij luisteren naar je stem, want je stem is zo lieflijk, je gezicht zo bekoorlijk. ‘ – Hooglied 2:14

Op 3 oktober 2011 was de dag van mijn eerste blogje. Nu 7 jaar later weet ik nog regelmatig berichtjes te plaatsen. Meestal schrijf ik een berichtje als ik iets beleefd heb of iets wil onthouden. Een plek vol ontdekkingen en mooie herinneringen. Zowel hele eenvoudige dagelijkse dingen zoals persoonlijke herinneringen, lekkere recepten of mooie boeken maar ook meer diepere dingen zoals ontdekkingen die ik vind in de Bijbel, preek of een 'geestelijke' ervaring. In de eerste plaats schrijf ik vooral voor mezelf (om dingen niet te vergeten) en daarnaast voor iedereen die het interessant of leuk vindt om te lezen. Voor dit 7 jarig jubileum een verhaal over relaties en de moed om kwetsbaar te zijn.. De moed om uit de schuilplaats te komen waar liefde vertrapt kan worden...of tot bloei komt.

Copyright Daniël

'Dus je houd van mij?' (een verhaal)
Al een heel weekend hadden ze samen doorgebracht. Ze hadden elkaar ontmoet in de kerk. Hij was drummer en zij zong samen met zijn zus in het aanbiddingsteam van de kerk. Nu waren nu samen het weekend weggeweest met de jeugdgroep. Als leiding hadden ze de handen vol gehad om de tieners mee te krijgen naar alle georganiseerde activiteiten van het jeugdkamp. Toch hadden ze even tijd gehad om samen een ijsje te halen in het nabijgelegen stadje. Ze hadden gepraat over de toekomst en daar lopend door het park had Jeroen ook hele persoonlijke vragen gesteld. Ze durfde het eigenlijk niet te hopen. Zou hij werkelijk een relatie met haar willen hebben? Hij was veel ouder en had een ruig leven achter de rug. Ze was de 30 al gepasseerd en had nog nooit een serieuze relatie gehad. Altijd als iemand te dicht bij kwam verbrak ze de relatie. Eigenlijk had ze zich er al bij neergelegd dat ze alleenstaand zou blijven. Maar Jeroen was anders. Hij drong zichzelf niet op en deed zich niet anders voor dan hij was. Ze was bang teveel te hopen. Bang om deze fijne vriendschap stuk te maken.

Na het weekend hadden ze afgesproken om samen door te rijden naar het kasteel van zijn oom. Een kleine minivakantie om bij te komen van alle drukte. Nu waren ze er bijna. Ze hadden onderweg gepraat over van alles en nog wat. Ze was moe van het weekend. en van de spanning en dan ineens zijn vraag: 'Hoe moet ik je zomenteen voorstellen aan mijn oom?' Hij keek haar plagend aan. Ze voelde dat haar wangen begonnen te gloeien. Nu moest ze kleur bekennen. Zou hij haar echt zien, als meer dan een vriendin? Nu moest het hoge woord er uit. Maar ze durfde niet en in plaats van een antwoord stelde ze een vraag: 'Dus je houdt van mij?' Nu moest hij wel eerlijk zijn... 'Ja, al een hele lange tijd.' Maar ik wil je niet kwijt als vriendin.' Verdere uitleg was niet meer mogelijk want ze reden de oprit van het kasteel al op en zijn oom kwam hen al lachend tegemoet lopen. Twee grote rottweilers aan zijn zijde. Op zijn hoofd een grote hoed en zijn haren in een lange staart. Een markante verschijning met zachte vriendelijk ogen. Dezelfde vriendelijke ogen als Jeroen. Ze liet zich hartelijk begroeten door een stevige omarming. Ze stelde zich voor als Sara, vriendin van Jeroen. 'In de zin van geliefde' vroeg oom Herder en keek Jeroen verrast en vol blijdschap aan. Ze knikten lachend naar elkaar. 'Jullie hebben allebei een goede keus gemaakt, ja, ja, als je samen Gods weg gaat maak je grote dingen mee.' Onder de koffie vertelde oom Herder over de tijd dat Jeroen in een moeilijke tijd onderdak bij hem had gezocht en Jeroen hem had geholpen met de verbouwing van het kasteel. In die tijd had Jeroen gekozen om zijn leven om te gooien en helemaal voor God te gaan leven. Zijn vriendin had hem om die reden verlaten en hij was daarna alles kwijtgeraakt.

Later die avond toen ze alleen waren vertelde Jeroen hoe bijzonder zijn eigen ouders hun relatie waren begonnen. Het was begonnen met de vraag van zijn vader aan zijn moeder of ze ook in God geloofde. Voor zij beiden hun relatie met elkaar waren begonnen waren ze eerst samen gaan bidden. Deze traditie wilde Jeroen nieuw leven in blazen. De relaties die Jeroen hiervoor had gehad, had hij God er nooit bij betrokken. Samen gingen ze bidden of God deze relatie wilde zegenen. Het was een bijzonder moment. Sara had nooit mensen lang om haar heen kunnen verdragen maar bij Jeroen kon ze voor het eerst echt zichzelf zijn, zich ontspannen en God was erbij. Samen wandelden ze door de bloeiende kersengaard en bleven tot in de late uurtjes in de tuin zitten praten. De week vloog om. Nooit zou ze het begin van haar relatie met Jeroen vergeten. Nu al 7 jaar geleden.
'Dus je houdt van mij?'