Pubermanieren

 De Here zal voor u strijden, en gij zult stil zijn. Exodus 14:14

Des te ouder de kinderen worden des te moeilijker wordt het om iets van het geloof mee te geven. Van jongs af aan hebben we samen over het geloof boeken gelezen, liedjes gezongen en gebeden maar nu in de pubertijd moeten ze van dit soort dingen niet veel meer hebben. Vooral zingen is taboe. De hele stapel christelijke cdtjes mocht ik na het opruimen van hun kamers meenemen en ligt nu beneden in een hoekje te verstoffen. De tieners krijgen een eigen smaak en voorkeur en het liefst niet die van hun ouders. Ze trekken op met leeftijdsgenoten. De wereld, gaat mede door social media, steeds meer voor ze open. Ze begeven zich op wegen waar we ze als ouders liever niet zien gaan. Maar ook zij moeten hun eigen fouten maken. Je opvoedende rol blijft natuurlijk maar krijgt steeds minder invloed doordat het overstemd wordt door alle geluiden van deze wereld.

Toch is het geloof niet verdwenen. Het krijgt een andere vorm. De kinderlijke manier veranderd in een pubermanier.  Bidden is iets wat ik nog wel voor de jongens mag doen. Al krijg ik soms het gevoel dat ze denken dat het een soort toverspreuken zijn om een leuke/succesvolle dag af te dwingen. Ik probeer dan ook tijdens het bidden om zoveel de aandacht te richten op Gods liefde en werk door ons heen en dat zijn vrede er mag zijn onder alle omstandigheden. En in de auto mogen de cd's van van Martijn Buwalda, Trinity, Christiaan Verwoerd en Hanne de Vries is nog worden gedraaid.

Aan tafel lezen we nu de Bijbel in straattaal. Ja, die bestaat echt. Mijn jongste zoon mocht mij helpen in de evangelische Boektiek  en zag daar deze Straatbijbel liggen. Het leek hem wel leuk om deze Bijbel aan tafel te gaan lezen. Het boek heet: 'Genesis, hoe die torrie begon' van Daniël Wolf. Ook al hebben mijn tieners niet zoveel met straattaal, toch spreekt die Bijbel ze wel heel erg aan. Niet alleen het verhaal maar ook de uitleg maakt dat de Bijbel heel dichtbij komt. Ik vond de Straattaal Bijbel in het begin een beetje oneerbiedig maar nu ik heb gemerkt met hoeveel liefde en aandacht het is gemaakt heb ik er steeds meer bewondering voor. Echt een aanrader

Het is een uitdaging om steeds weer nieuwe manieren te vinden die pubers aan zal spreken. Maar het belangrijkste van alles is dat we het geloof voor blijven leven. Laten zien hoe echt en belangrijk het geloof voor ons is. De pubers leren bidden, zingen en Bijbel lezen is belangrijk maar kan niet afgedwongen worden. Het moet een verlangen worden, niet meer van buitenaf maar van binnenuit. Dus naast het voorleven is bidden vóór je tiener het allerbelangrijkste. Het is niet ons werk maar Gods werk. Alleen Zijn Geest kan een mens overtuigen.

En boven alles merk ik dat God de jongens niet loslaat en soms door kleine knipoogjes laat zien dat Hij met ze bezig is. Als bijvoorbeeld een preek of verhaal 'toevallig' over iets gaat waar ze zich net mee bezig houden. Deze knipoogjes geven me rust zodat ik me meer kan ontspannen. De kinderen worden ouder en gaan op een andere manier om met het geloof. Het kinderlijke verdwijnt en het is een uitdaging om het op een manier te brengen die pubers aanspreekt. Eens zullen ze ook deze periode weer achter zich laten. En ook al begeven zich soms op verkeerde wegen, God laat ze niet los. Zij zijn veilig in Zijn Vaderhand. Dus als tip voor mezelf en jou: bid, ontspan en vertrouw.

Net toen ik deze blog af had kwam ik het lied van Christiaan Verwoerd tegen. Klaar met geloven. Prachtig hoe hij verwoord waar de pubers mee bezig zijn. Geloven een moeten? of veranderd het naar een verlangen.