Wilt u gezond worden?
De zieke antwoordde Hem:
Here, ik heb geen mens om mij,
zodra er beweging komt in het water,
in het bad te werpen; en terwijl ik onderweg ben,
daalt een ander vóór mij af.
Johannes 5:7
Klagen het lijkt wel volksziekte nummer één. Je hoeft de tv maar aan te zetten of je wordt overspoeld door allerlei meningen over allerlei zaken in de maatschappij. Op dit moment is natuurlijk de zwarte piet discussie heel actueel. Voor en tegenstanders laten zich van hun slechtste kant zien. Maar ook over andere zaken in de politiek en maatschappij moet een mening worden gevormd en bevochten worden. We oordelen en wijzen wat af. Het lijkt wel of klagen een deugd is.
Op zich is het soms goed om voor je mening uit te komen, als het maar persoonlijk is en met respect gebeurd. Helaas merk ik dat ook in ons gezin de negativiteit, die er heerst, binnen begint te sijpelen. Ik schrok ervan toen ik op een dag één van onze kinderen een hard oordeel uitsprak. Hoever zijn we gezonken? Moeten we overal een oordeel over geven? Hebben we het dan zo slecht?
Hoe ga je om met die klagende en verwijtende houding en wat geef je mee aan je kinderen? Ik betrap mezelf er ook wel eens op dat ik klaag over zaken waar ik helemaal niets mee te maken heb. Mijn scherpe mening onnadenkend de kamer ingooi. We leren onze kinderen, door ons oordelen, zich beledigd te voelen, alsof je beledigd voelen iets goeds is. Terwijl we onszelf en onze kinderen juist moeten leren om te vergeven en geen verwijten te maken. Om dingen los te laten en onze vijanden lief te hebben.
Hierover sprak ik met mijn man op weg naar de zondagse dienst. We waren het erover eens dat we zouden moeten ophouden met onze veroordelende houding en juist positief moeten spreken. We zouden meer Christus moeten laten zien. We zouden Christus moeten laten regeren in ons spreken en in ons doen en laten.
Het 'toeval' was dat de preek van die ochtend juist daarover ging. Het ging over het verhaal van de verlamde man die al 38 jaar bij het bad van Bethesda lag. Als Jezus hem vraagt of hij gezond wil worden zegt hij geen ja maar begint te veroordelen en te verwijten. Zijn hart is donker en bitter geworden. Hij heeft door deze situatie niet alleen genezing voor zijn benen nodig. Zijn hart moet genezen worden. Hij kan niet meer met liefde en respect naar de ander kijken. Daarom vraagt Jezus ook: Wil je gezond worden? Het is best wel comfortabel om de verantwoordelijkheid bij de ander te leggen.
Hoe zit dat met ons. Zitten wij in een 'uitzichtloze' situatie waardoor we gaan veroordelen en verwijten. Die ander die heeft de schuld. Kunnen we die ander ook zonder oordeel aanzien? Kunnen we verder kijken naar wat een persoon van binnen beweegt? Oei het was alsof God ons persoonlijk op de vingers tikte.
"Toevallig" staat mijn stilletijdkalender van Sestra alweer op de tekst van Filippenzen 2:14 Doe alles zonder mopperen. Ja Heer, ik hoor wat u aan ons duidelijk wilt maken! Wilt U ons helpen zodat Christus steeds meer zichtbaar mag worden in ons leven en in ons gezin. Bethesda betekent huis van barmhartigheid. Mag in ons leven de barmhartigheid de boventoon voeren.
Op zich is het soms goed om voor je mening uit te komen, als het maar persoonlijk is en met respect gebeurd. Helaas merk ik dat ook in ons gezin de negativiteit, die er heerst, binnen begint te sijpelen. Ik schrok ervan toen ik op een dag één van onze kinderen een hard oordeel uitsprak. Hoever zijn we gezonken? Moeten we overal een oordeel over geven? Hebben we het dan zo slecht?
Hoe ga je om met die klagende en verwijtende houding en wat geef je mee aan je kinderen? Ik betrap mezelf er ook wel eens op dat ik klaag over zaken waar ik helemaal niets mee te maken heb. Mijn scherpe mening onnadenkend de kamer ingooi. We leren onze kinderen, door ons oordelen, zich beledigd te voelen, alsof je beledigd voelen iets goeds is. Terwijl we onszelf en onze kinderen juist moeten leren om te vergeven en geen verwijten te maken. Om dingen los te laten en onze vijanden lief te hebben.
Hierover sprak ik met mijn man op weg naar de zondagse dienst. We waren het erover eens dat we zouden moeten ophouden met onze veroordelende houding en juist positief moeten spreken. We zouden meer Christus moeten laten zien. We zouden Christus moeten laten regeren in ons spreken en in ons doen en laten.
Het 'toeval' was dat de preek van die ochtend juist daarover ging. Het ging over het verhaal van de verlamde man die al 38 jaar bij het bad van Bethesda lag. Als Jezus hem vraagt of hij gezond wil worden zegt hij geen ja maar begint te veroordelen en te verwijten. Zijn hart is donker en bitter geworden. Hij heeft door deze situatie niet alleen genezing voor zijn benen nodig. Zijn hart moet genezen worden. Hij kan niet meer met liefde en respect naar de ander kijken. Daarom vraagt Jezus ook: Wil je gezond worden? Het is best wel comfortabel om de verantwoordelijkheid bij de ander te leggen.
Hoe zit dat met ons. Zitten wij in een 'uitzichtloze' situatie waardoor we gaan veroordelen en verwijten. Die ander die heeft de schuld. Kunnen we die ander ook zonder oordeel aanzien? Kunnen we verder kijken naar wat een persoon van binnen beweegt? Oei het was alsof God ons persoonlijk op de vingers tikte.
 |
| De vorige keer kwam deze tekst ook zo toevallig op zijn plek. Allebei de stukjes in week 46 geschreven. |
Nog wat tips die ik vond op Hour of Power:
1. Vergeef. (zeg het hardop).Voel het en laat het los
2. Laat respect je standaard instelling zijn Respecteer de waardigheid van de ander.
3. Stop met zwarte humor, sarcasme en cynisme. Zeg positieve dingen
4. Ga uit van het beste.
5. Maak het als eerste goed.
Allemaal nuttige tips maar het belangrijkste vind ik is... bid!!! Want je kan het zelf niet. Je hebt hier Gods inzicht en kracht voor nodig. Hij bewerkt het willen en het werken in ons. Blijf dicht aan Zijn hart.
Dank je wel. Waardevol!
BeantwoordenVerwijderen