Voorjaardagsplanten

Al zal de vijgenboom niet in bloei staan en er geen vrucht aan de wijnstok zijn,

al zal de opbrengst van de olijfboom tegenvallen en zullen de velden geen voedsel voortbrengen,

al zal het kleinvee uit de kooi verdwenen zijn en er geen rund in de stallen over zijn –

ik zal dan toch in de HEERE van vreugde opspringen,

mij verheugen in de God van mijn heil (Hab 3:18)

Al de verjaardagen en feesten van ons gezin vallen in de winter. Zelfs onze trouwdag. Van begin november tot eind februari. Zo worden deze donkere dagen toch dagen met veel warmte en gezelligheid. Mijn verjaardag is altijd de afsluiting van alle 'winterfeesten' en elk jaar wordt ik verrast met minstens één mandje, schaaltje of potje met voorjaarsbolletjes.

De meeste mensen weten dat ik niet van bloemen houd, maar wel van bloeiende planten. Bloemen zijn mooi, maar een bosje bloemen vind ik een soort stervensbegeleiding. Ze staan hooguit een week en gaan er steeds slechter uitzien, neh...Een plantje daar heb je tenminste wat aan en bolletjes zijn helemaal leuk. Nadat ze uitgebloeid zijn stop ik ze in de grond. Er staan nu leuke hoopjes gekleurde hyacinten, grote en kleine narcissen en blauwe druifjes in de tuin, die elk jaar weer hun kopje boven de grond steken als ik bijna jarig ben en er komen elk jaar meer bij. Allemaal 'voorjaardagsplanten'.

De winter heeft nog steeds sterk de overhand maar toch...de voorbodes van de lente laten zich al zien. Zo'n lelijk doods bolletje bevat een prachtige bloem die elk jaar het begin van de lente weer opfleurt. Het teken van hoop. Schoonheid in dat wat dood leek. Habakuk blijft God prijzen ook als er niks zichtbaar is van Gods goedheid. Hij blijft vertrouwen op een goede God. Hij kijkt niet naar zijn omstandigheden maar prijst God om wie Hij is. Een trouwe God en Vader, die betrouwbaar is, op wie je mag blijven hopen. Ook als je God niet begrijpt mag je blijven vertrouwen. God is goed en God is liefde. Dat veranderd nooit. Daarom blijft hij zelfs in de winter van zijn leven opspringen van vreugde en jubelen.

Op dit moment lees ik het boek van Marianne Grandia, dat hier over gaat. Het heet 'dansen in de regen'. Vreugde vinden in God, ook als het in je leven stormt. Ik had dit boek al een tijdje op de plank liggen maar kom er nu eindelijk aan toe om te lezen. Zei zegt: "vreugde is niet de afwezigheid van verdriet, maar de aanwezigheid van God." Dat is het grote geheim waardoor christenen zelfs in verdrukking kunnen zingen.

De lente komt, hoe dan ook. We mogen worden zoals God ons heeft bedoeld. God roept: Kom, sta op..vertrouw mij. Ik zal je rust geven zelfs midden in de onrust. Dan is het lente midden in de winter.

Ook mooi om te bekijken:

Het verhaal van Job
Uitleg van het boek Job