Een paar gedachten over de hemel

Hoe zal het in de hemel zijn? Die vraag is mij de afgelopen tijd door verschillende mensen gesteld. Allemaal waren deze mensen van mening dat we elkaar in de hemel niet zullen herkennen. Dat verbaasde mij. Waarom zou God die ons allemaal zo bijzonder en uniek geschapen heeft, en ons door zoveel ervaringen heen gevormd heeft, onze persoonlijkheid afnemen? Er werd gezegd dat je niet je menselijke verlangens op de hemel moet projecteren. Zijn het menselijke verlangens of staat het in de Bijbel?

Voor mij moet de hemel zoiets zijn als het volmaakte thuiskomen. Eigenlijk had ik mij nog nooit echt verdiept in dit onderwerp. Dit was voor mij de aanleiding om de Bijbel er eens bij te pakken. In 1 Korintiërs 15 staat iets over ons nieuwe lichaam.

"Maar, zal iemand zeggen, hoe worden de doden opgewekt? En met wat voor lichaam komen zij? Dwaas! Wat gij zelf ​zaait, wordt niet levend, of het moet gestorven zijn, en als gij ​zaait, ​zaait​ gij niet het toekomstige lichaam, maar slechts een korrel, bijvoorbeeld van koren, of van iets anders. Maar God geeft er een lichaam aan, gelijk Hij dat gewild heeft, en wel aan elk ​zaad​ zijn eigen lichaam...Er zijn hemelse en aardse lichamen, maar de glans der hemelse is anders dan die der aardse. De glans der zon is anders dan die der maan en der sterren, want de ene ster verschilt van de andere in glans. Zo is het ook met de opstanding der doden. Er wordt ​gezaaid​ in vergankelijkheid, en opgewekt in onvergankelijkheid; er wordt ​gezaaid​ in oneer, en opgewekt in heerlijkheid; er wordt ​gezaaid​ in zwakheid, en opgewekt in kracht. Er wordt een natuurlijk lichaam ​gezaaid, en een geestelijk lichaam opgewekt. "

Ons lichaam is een graankorrel (Joh 12:24). Alles wat het zal worden ligt al opgesloten in die korrel. Maar een graankorrel kan zich niet voorstellen hoe het zal zijn om te wuiven in de wind. Zoals een rups kan zich niet voorstellen hoe het zal zijn om door de lucht te zweven. We kunnen ons er geen voorstelling van maken.  Het zou net zo moeilijk zijn om aan tweedimensionaal plat vierkant uit te leggen wat een kubus is. Nog ingewikkelder is het om aan een platte cirkel uit te moeten leggen wat een bol is.

"Want nu zien wij nog door een spiegel, in raadselen, doch straks van aangezicht tot aangezicht. Nu ken ik onvolkomen, maar dan zal ik ten volle kennen, zoals ik zelf gekend ben." (1 Kor 13: 12)

Ik denk wel dat we elkaar zullen herkennen (denk eens aan de discipelen die Mozes en Elia herkenden) En dat we God zullen prijzen om de wonderlijke unieke manier waarop een ieder Gods heerlijkheid weerspiegelt. We zullen elkaar volkomen kennen zoals we zelf gekend zijn. Ons verwonderen over Gods werk in een ieder van ons. Liefde houdt in dat je een relatie met elkaar hebt.

"Ziet, welk een ​liefde​ ons de Vader heeft gegeven, dat wij ​kinderen​ Gods genoemd worden, en wij zijn het (ook). Daarom kent de wereld ons niet, omdat zij Hem niet kent. Geliefden, nu zijn wij ​kinderen​ Gods en het is nog niet geopenbaard, wat wij zijn zullen; (maar) wij weten, dat, als Hij zal geopenbaard zijn, wij Hem gelijk zullen wezen; want wij zullen Hem zien, gelijk Hij is....Hierin is de ​liefde​ bij ons volmaakt geworden, dat wij vrijmoedigheid hebben op de dag des oordeels, want gelijk Hij is, zijn ook wij in deze wereld. Er is in de ​liefde​ geen vrees, maar de volmaakte ​liefde​ drijft de vrees uit; want de vrees houdt verband met straf en wie vreest, is niet volmaakt in de ​liefde. Wij hebben lief, omdat Hij ons eerst heeft liefgehad." (1 Joh 3)

God openbaart ons iets van dit hemelse lichaam. Jezus is de eersteling van de opstanding uit de doden. Een herkenbaar lichaam maar wel met bijzondere hemelse eigenschappen. Niet meer aan vergankelijkheid onderhevig. Niet meer gehinderd door aardse beperkingen of verlangens

"Want met reikhalzend verlangen wacht de schepping op het openbaar worden der zonen Gods. Want de schepping is aan de vruchteloosheid onderworpen, niet vrijwillig, maar om (de wil van) Hem, die haar daaraan onderworpen heeft, in hope echter, omdat ook de schepping zelf van de dienstbaarheid aan de vergankelijkheid zal bevrijd worden tot de vrijheid van de heerlijkheid der ​kinderen​ Gods. (Romeinen 8)

We zijn kinderen van God. Veelkleurig en uniek. Geschapen om God te verheerlijken op onze eigen unieke manier. Onze aandacht zal niet meer op onszelf gericht zijn maar volkomen op God. Elk facet van ons leven zal Gods heerlijkheid weerspiegelen. We ruilen het tijdelijke om voor het eeuwige. Dat betekent niet miljoenen en miljarden jaren, maar dat betekent dat er geen tijd zal zijn. (Miljoenen jaren zingen gaat een keer vervelen, zo is het ook niet Het betekent volkomen in het heden God aanbidden) Alles zal werkelijk en volkomen zijn. Werkelijker dan wat we ooit hebben meegemaakt. Alles is tegelijkertijd het begin als het einde. Het is volkomen zoals ook God tegelijk de alfa en de omega is, de eerste en de laatste, het begin en het einde. Onmogelijk om te bevatten. Maar wel zullen we ons volkomen thuis voelen, op onze plek. Als thuiskomen op aarde al zo geweldig is hoe geweldig zou dat wel niet in de hemel zijn? Als deze onvolmaakte aarde ons soms al zo verwonderd kan doen staan, hoeveel te meer de hemel. Mischien zullen we goedheid kunnen proeven en waarheid kunnen aanraken. Het zal in ieder geval een volkomen vreugde en verlangen zijn om Hem te aanbidden, die alles volmaakt geschapen heeft.