Wat geloof je nou eigenlijk?

Bijna 20 jaar geleden ben ik tot geloof gekomen, zoals dat heet. Doormiddel van, zo zegt men nu, een hele foute evangelisatiemethode. Er kwamen Christenen met foldertjes de deuren langs. Toch heeft God deze manier gezegend en heeft God mij overtuigt dat Hij bestaat. 'De weg terug', heette het foldertje. (De inhoud van het foldertje)

Kort samengevat:
God houdt van u en heeft u geschapen voor een eeuwige relatie met Hem,  Omdat de mens van God is afgedwaald, is de relatie met Hem verbroken. Jezus Christus is Gods antwoord op het probleem van de zonde. We moeten Jezus Christus aanvaarden als onze Verlosser en Heer.

Ik las het foldertje en God raakte mij aan. IK BEN...sprak God in mijn hart. Hij bestaat drong het tot me door. Hoewel ik totaal niet geloofde in een persoonlijke en levende God. Wist ik het ineens 100% zeker. Het is Gods Geest die me overtuigde met een zekerheid die nooit meer is weggegaan (best wel bijzonder). Ik was opeens wedergeboren en wist dat ik fout bezig was geweest met de gedachte dat ik zelf god zou zijn. De bijbel werd mijn lievelingsboek en die was ineens helemaal nieuw voor me. Zo veel rijkdom was eruit te halen. Het was geen saai boek meer.

Doordat ik een vriendin had die ook Christen was, ging ik met haar mee naar haar kerk. Een Volle Evangelische Gemeente. Een hele warme gemeente met mensen die Jezus van harte lief hadden en daar ook helemaal vol van waren. They talk the walk. Ik zag dat het niet alleen bij woorden bleef maar dat het geloof ook werkelijk het dagelijkse leven beïnvloedde. Na de dienst bleven de mensen koffie drinken en was er werkelijke belangstelling en liefde voor elkaar. Ik was vroeger wel eens meegegaan naar een kerk. Daar is me alleen van bijgebleven dat mensen de dienst verveeld uitzaten. De liederen in deze kerk waren niet zwaar en onbegrijpelijk maar modern en vol passie. Het waren zogenaamde opwekkingsliederen. Waar de blijdschap over de verlossing van Jezus voorop staat. De preken werden gehouden door sprekers die zich door God geroepen voelden. Bij hun preken lieten zij zich biddend leiden door de Heilige Geest. Hele fijne preken over het aanvaarden van Gods aanvaarding. Hoe door het oude testament God steeds weer zijn plannen onthuld en werkelijkheid werden in het sterven en opstanding van zijn Zoon en hoe dat ons leven beïnvloed. Hoe wij in Christus kunnen Overwinnen. Zijn vrede en liefde kunnen ervaren. Preken waar niks mis mee was.
(Dit is natuurlijk even een snelle schets van de kerkelijke gemeente waarin ik terecht kwam.)

Zoals ik al eerder heb verteld zijn we 2 jaar geleden van deze Evangelische Gemeente overgestapt naar een PKN gemeente omdat we ons daartoe geroepen voelden. En het is helemaal niet verkeerd om eens je 'eigen' gemeente van een afstandje te bekijken. Om ook eens naar andere kerken te kijken. Zijn er alleen accentverschillen of zijn er echt wezenlijke verschillen. Ik ga nu eens wat dieper naar de zaken kijken. Wat gelooft die ander nou eigenlijk en hoe kijk ik daar tegen aan. Is dit bijbels of ben ik verblind door mijn jarenlange gang naar de VEG? Best wel eens goed om je eigen geloofsovertuigingen tegen het Licht te houden.

Er zijn veel overeenkomsten. De bijbel is het Woord van God geïnspireerd door de Heilige Geest en Jezus is de Zoon van God die voor onze zonden is gestorven. Door zijn opstanding hebben we nieuw leven ontvangen. Het fundament is hetzelfde, de Bijbel en het geloof in Christus.



Maar jammer genoeg

Ik ben erachter gekomen dat er ook hele wezenlijke verschillen zijn in het geloof van Gereformeerden en de Evangelischen. Verschillen die grote gevolgen hebben in het leven van de gelovige.

Verschil in de kijk op zonde en genade
God vraagt van elk mens dat hij Hem gehoorzaamt, dat hij zich bekeert van zijn zonden en gelooft in de Heere Jezus.

Vanuit genade naar de zonde kijkend:
-Ik heb geleerd dat je door het offer van Jezus geheiligd bent. God ons zoals kolossenzen 1:13 het zegt: "gered uit de macht van de duisternis en ons overgebracht naar het rijk van zijn geliefde Zoon" We mogen vanuit die genade in het leven staan. Dat geeft vreugde en blijdschap. Vanuit de genade kijk je naar de zonde en mag je de zonde door Zijn kracht overwinnen. Vol dankbaarheid en liefde Zijn wil volgen. Dit geeft diepe vrede.

Vanuit de zonde naar de genade kijkend:
-Wat ik heb gemerkt in de Gereformeerde kerk is dat de nadruk blijft bij de zonde. Elke dienst weer diezelfde zin: "Onze schuld is groot, ja zeer groot". En de preken gaan vooral over levensverandering. Doe geen zonden en probeer goed te zijn voor je naaste, lees je bijbel en bid elke dag. Het blijft als het ware steken bij de zonden. Het laat niet zien hoe je als wedergeboren nieuwe mens samen met God in het leven kan staan.

God is niet iets voor later maar nu al mag je een relatie hebben met je Hemelse Vader en alle stappen van je leven in Zijn handen leggen.

Vrije wil en gebonden wil
Dit is dus mijn situatie: aan mijzelf overgelaten, onderwerp ik mij wel met mijn verstand aan de wet van God, maar in mijn doen en laten onderwerp ik mij aan de wet van de zonde.(Rom 7)

Vrije wil
Uit bovenstaande kan je afleiden dat de wil er wel is maar dat de zondemacht mij gevangen houdt om het goede te doen. God geeft ons wel een vrije wil. Als wij naar Hem toerennen als de verloren zoon, terug naar huis keren en Jezus offer aanvaarden voor onze zonde dan bevrijd Hij ons. (Dit is ook een grote motivatie om te evangeliseren)

-De Evangelische gemeente is gaat ervan uit dat de menselijke waardigheid een onverkorte vrijheid van de wil vereist. God zou een vrije wil hebben gegeven omdat God geen robots heeft geschapen. Want werkelijke liefde laat zich niet afdwingen. Hieruit vloeit ook de geloofsdoop. Nadat een mens tot erkentenis van de waarheid is gekomen door de Heilige Geest overtuigt en dus wedergeboren laat hij zich dopen. Met Christus begraven en opgestaan tot een nieuw leven. Het Ja-woord wordt gegeven. Kinderen worden opgedragen en niet gedoopt omdat ze nog geen vrije wil hebben. God heeft geen kleinkinderen dus kunnen wij als ouders niet voor hen kiezen om gelovig te zijn. Dat is iets waar we onze Hemelse Vader om mogen bidden. Dat ook zij overtuigt mogen worden door de Heilige Geest. Dat is Gods werk. Wij mogen getuigen. God overtuigt. Het blijft dus inderdaad genade.

Gebonden wil
-Mijn Gereformeerde broeders en zusters geloven in een gebonden wil. De mens is niet in staat tot enig goed en kan op geen enkele manier meewerken aan zijn behoud. Het is de verkiezing van God. Is dit ook een reden om minder oog te hebben voor evangelisatie?
Maar als het zo ligt moeten we dan maar afwachten tot God ons verlost? Heb je dan ooit echte zekerheid dat je behouden bent? Totale genade dus en  vloeit hieruit ook de kinderdoop? Kinderen worden door de doop deel aan het verbond ondanks dat ze wilsonbekwaam zijn. God kiest ze uit.

Wat ik ook heel erg mis is het enthousiasme en de vreugde. Al gauw wordt je een beetje raar aangekeken als je na de dienst over je geloof begint te praten. Er lijkt weinig behoefte om na de kerkdienst iets met je geloof te doen. Maar hoe zit het dan met de wedergeboorte? Bij die vraag wordt je vreemd aangekeken. je bent gedoopt, gaat naar de kerk, doet goede dingen en zo is het toch genoeg? Maar waar is dan de vreugde en het verlangen om Hem steeds meer te kennen en te volgen? Hebben deze mensen werkelijk voor het geloof gekozen? Of komt dit door de gedachte dat je als mens niet voor God kan kiezen? Zoveel vragen...

Nadat ik dit stukje schreef kreeg ik dit boek in handen dat eigenlijk precies beschrijft wat ik hierboven heb geschreven het geeft veel duidelijkheid geeft in de verschillen die ik nu ervaar. vrijgemaakt door de zoon

(alvast excuses voor dit lange blogje, het was niet de bedoeling om zoveel op te schrijven maar ik geloof dat me dit erg hoog zit op dit moment)

Er zijn er nog veel meer verschillen. Ik schrijf ze op om vooral voor mezelf wat meer duidelijkheid te krijgen en te ontdekken waar ik nu zelf eigenlijk sta. Het is wel eens goed om zo eens los te komen van mijn eigen vanzelfsprekendheden. en wat staat er nu echt in de Bijbel. Ook om op deze manier de ander beter te kunnen begrijpen en misschien heb ik het nog niet goed begrepen. Ingewikkeld hoor........... maar eens, eens komt die dag...

Want nu zien wij nog door een spiegel, in raadselen,

doch straks van aangezicht tot aangezicht.

Nu ken ik onvolkomen,

maar dan zal ik ten volle kennen, zoals ik zelf gekend ben.

Zo blijven dan:

Geloof, hoop en liefde, deze drie,

maar de meeste van deze is de liefde.

Ik wens jou en mezelf die liefde toe als we ooit met met medegelovigen in gesprek komen.