27 Amos, Gods oordeel

"Want, zie, Hij Die de bergen vormt, Die de wind schept en Die aan de mens bekendmaakt wat zijn gedachten zijn, Die de dageraad tot duisternis maakt, en Die op de hoogten van de aarde treedt; HEERE, God van de legermachten, is Zijn Naam." (Amos 4)

In 40dagen probeer ik het hele oude testament te lezen. Maar des te meer ik hierin lees des te meer ik onder de indruk kom van Gods grootheid, Gods heiligheid. Hoe is het eigenlijk mogelijk dat wij in de buurt van zo'n ontzagwekkend God kunnen komen. Denken wij niet veel te makkelijk over God en leven we niet te gemakkelijk met de gedachte dat alles wel goed komt. Ja, natuurlijk komt het goed, want God heeft het goedgemaakt, maar we moeten er niet te makkelijk over denken.

Mij is geleerd dat de vreze des Heren inhoudt dat je ontzag moet hebben voor God. Maar als ik het oude testament lees dan heeft de vreze des Heren ook werkelijk met angst te maken. In God nabijheid kunnen wij niet eens komen, dat overleven wij niet en toch wil God bij ons zijn. God wil een relatie. Hij wil in ons leven en daarom kon alleen Hij ons redden. Het heeft God alles gekost om ons te redden. Zijn liefde en barmhartigheid zijn groter dan de dood.

 "Laat het recht als water golven, en ​gerechtigheid​ als een immer vloeiende beek."

(Amos 5:24)

Toch is het niet de bedoeling dat we nu achterover gaan zitten en onze tijd uitzitten. God wil dat we met Hem gaan leven, dat Hij in ons zichtbaar wordt. Wij zijn beelddragers van Hem en dat betekent dat we ons oude leven kruisigen. Dat we geheel anders mogen zijn dan deze wereld. We hoeven het niet in eigen kracht te doen. Elke dag geeft Hij genoeg.

De profeet Amos (drager van lasten) kondigt het oordeel aan. Hij is een gewone veeboer en is door God geroepen om te profeteren. Door hem klaagt God de mensen aan. De zucht naar geld en roem gaat ten koste van arme mensen en dus van God zelf. Hun gewelddadige praktijken, afgoderij en onrechtvaardig winstbejag gaan alle perken te buiten. Rijken vertrappen de armen en de zachtmoedigen worden weggejaagd. Er komt een afrekening.

"Wee hun die verlangend uitzien naar de dag van de Here! Wat zal voor u die dag van de Here zijn? Duisternis zal hij zijn en geen licht!" God zal straffen en het volk zal gaan hongeren en dorsten naar Gods woorden. Toch eindigt dit oordeel met een heilsbelofte. "Op die dag zal Ik oprichten de vervallen hut van ​David. Zijn scheuren zal Ik dichtmaken, en wat aan hem is afgebroken, zal Ik oprichten, Ik zal hem opbouwen als in de dagen van oude tijden af."

Ook in het Nieuwe Testament wordt profeet Amos aangehaald in de lange toespraak van Stefanus. Vlak voordat hij gestenigd werd. Stefanus beschuldigde de godsdienstige leiders dat er nog niks was veranderd. Schijnheilig is hun godsdienst. En wij? Laten wij ons leven leiden door God Geest of door onze eigen verlangens.

 "Hierin is de ​liefde​ bij ons volmaakt geworden, opdat wij vrijmoedigheid mogen hebben op de dag van het oordeel. Want zoals Hij is, zijn ook wij in deze wereld. Er is in de ​liefde​ geen vrees, maar de volmaakte ​liefde​ drijft de vrees uit. De vrees houdt immers straf in, en wie vreest, is niet volmaakt in de ​liefde." (1 Joh 4:17, 18)