“Toen de zon op het punt stond onder te gaan, viel Abram in een diepe slaap. Opeens werd hij overweldigd door angst en diepe duisternis. Toen zei de HEER: ‘Wees ervan doordrongen dat je nakomelingen als vreemdeling zullen wonen in een land dat niet van hen is en dat ze daar slaaf zullen zijn en onderdrukt zullen worden, vierhonderd jaar lang. Maar ik zal hun onderdrukkers ter verantwoording roepen, en dan zullen ze wegtrekken, met grote rijkdommen.”
"De vierde generatie zal hier terugkeren, want de maat van de ongerechtigheid van de Amorieten is tot nu toe niet vol."(Genesis 15)
"De vierde generatie zal hier terugkeren, want de maat van de ongerechtigheid van de Amorieten is tot nu toe niet vol."(Genesis 15)
De familie van Jacob heeft zich met 70 familieleden gevestigd in Egypte. Jozef had hen een mooi land gegeven om zo de hongersnood te kunnen ontvluchten. Na 5 jaar is de hongersnood voorbij maar de familie blijft in Gosen wonen. Niet een paar jaar maar vier eeuwen lang blijven ze wonen in Egypte en groeien uit tot een volk van twee miljoen mensen. Dit volk vermengt zich niet maar houdt zijn eigen gebruiken. De Farao wil dat zijn machtspositie niet in gevaar komt en dwingt dit volk tot slavernij. Aan het geruste leven komt een eind en het leven wordt een hel. Alles wat God aan Abram voorzegde kwam uit.
Steeds zwaarder wordt het werk. De mensen worden mishandeld. Ondanks deze zware druk blijft het volk groeien. Daarom komt de Farao tot het verschrikkelijke besluit om alle pasgeboren jongetjes in de Nijl te werpen. Mozes wordt uit die doodsrivier getrokken. Beschermt door een rieten mandje, een kleine ark voor de redder. Gods oog is op hem, deze afstammeling van Levi die het volk zal bevrijden. Mozes groeit als aangenomen zoon op aan het hof van de Farao. Maar hij is niet vergeten waar hij vandaan komt. Hij wil opkomen voor zijn volk en gebruikt daarbij macht en geweld. Maar doordat zijn moord van een Egyptenaar bekend wordt moet hij vluchten en komt bij een priester in Midjan terecht. Hij is dan veertig jaar en in de kracht van zijn leven.
God wil niet werken door menselijke macht of geweld. In Midjan wordt Mozes herder en dat wordt zijn leerschool. Pas na veertig jaar roept de Here Mozes vanuit de brandende braamstruik. God maakt zich bekent als IK BEN. De God van Abraham, Izaäk en Jacob.
“De HERE zei: ‘Ik heb gezien hoe ellendig mijn volk er in Egypte aan toe is, ik heb hun jammerklachten over hun onderdrukkers gehoord, ik weet hoe ze lijden. Daarom ben ik afgedaald om hen uit de macht van de Egyptenaren te bevrijden, en om hen uit Egypte naar een mooi en uitgestrekt land te brengen, een land dat overvloeit van melk en honing,”(Ex.3:7)
“En de HERE zeide tot Mozes: Nu gij gaat terugkeren naar Egypte, zie toe, dat gij voor het aangezicht van Farao al de wonderen doet, die Ik in uw macht gesteld heb. Maar Ik zal zijn hart verharden, zodat hij het volk niet zal laten gaan. Dan zult gij tot Farao zeggen: Zo zegt de HERE: Israël is mijn eerstgeboren zoon; daarom zeg Ik u: laat mijn zoon gaan, opdat hij Mij diene; zoudt gij echter weigeren hem te laten gaan, dan zal Ik uw eerstgeboren zoon doden.” (Ex. 4:22)
Als we het verhaal van Mozes lezen dan ontdekken we veel overeenkomsten met de komst en het werk van Jezus, die ons wil redden uit de slavernij van de zonde. In dit stukje bijvoorbeeld de kindermoord door een wereldse koning, die zijn machtspositie ten koste van alles wil behouden. om deze kindermoord te ontvluchten vertrekken ze naar Egypte.
"Hij stond dan op, nam het Kind en Zijn moeder in de nacht met zich mee en vertrok naar Egypte. En hij bleef daar tot de dood van Herodes, opdat vervuld werd wat door de Heere gesproken is door de profeet: Uit Egypte heb Ik Mijn Zoon geroepen." (Mat. 2)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten